Για πολλούς ο Keith Moon είναι ο κορυφαίος ντράμερ που «έβγαλε» ποτέ η ροκ μουσική. Το περιοδικό «Rolling Stone» τον ανέδειξε δεύτερο. Τώρα, πρώτος – δεύτερος – τρίτος, μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι πως ο εκκεντρικός ντραμίστας των εμβληματικών Who άφησε το δικό του στίγμα στη μουσική, ενώ με τις πολλές και φοβερές ιστορίες από την προσωπική του ζωή, γιγάντωσε και τον μύθο (;) που θέλει τους περισσότερους ροκάδες εκείνης της εποχής... παιδιά για υιοθεσία!
Ποιος ήταν ο Keith Moon
Όσοι από εσάς ακούτε ροκ, θα πρέπει να ξέρετε πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτό που ακούτε στα ντραμς, είναι η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο σπουδαίος Keith Moon. Ο εκκεντρικός ντραμίστας των Who που δημιούργησε μια δική του σχολή παιξίματος, αλλάζοντας, ουσιαστικά, τη ροή ενός ολόκληρου μουσικού ιδιώματος. Μαζί με τον Bill Ward των θρυλικών Black Sabbath και τον John Bonham των Led Zeppelin καθόρισαν τον σκληρό ήχο. Καθόρισαν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να παίζουν οι ντραμίστες του σκληρού ήχου.
Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1946 στο Λονδίνο. Στο Γουέμπλεϊ. Κακός μαθητής αφού δεν μπορούσε να βάλει το μυαλό του σε μια τάξη, στράφηκε γρήγορα στη μουσική με την οποία ερωτεύτηκε από μικρή ηλικία. Μπήκε στους Who το 1964 και ενώ είχε ήδη μια δική του μπάντα με την οποία, μάλιστα, ετοιμαζόταν να γράψει το πρώτο single. Ένας μύθος τον θέλει να γίνεται μέλος των Who όταν στο διάλειμμα μιας συναυλίας τους, πλησίασε τα μέλη της μπάντας και ισχυρίστηκε ότι έπαιζε καλύτερα από τον ντράμερ τους. Εκείνοι γέλασαν και τον προκάλεσαν να το αποδείξει. Αυτός έκατσε πίσω από το σετ και ολοκλήρωσε τη συναυλία σχεδόν κατεδαφίζοντάς το.
Λίγο καιρό μετά ο Keith είχε ξεχωρίσει ήδη. Προκαλούσε χαλασμό παίζοντας τα τύμπανα tom- tom, ξεχώριζε με τα «γεμίσματα» που έκανε στα τραγούδια της μπάντας κάτι που έκανε πολλούς να πουν πως έκλεβε την παράσταση από τους κιθαρίστες. «Ο ντράμερ των ντράμερ» όπως αποκλήθηκε από πολλούς συνεργάστηκε και με τους Beatles αλλά και με το διασημότερο από τα «σκαθάρια» τον John Lennon όταν αυτός έκανε, πλέον, την προσωπική του καριέρα. Ο Moon αγαπήθηκε και για την τάση του στον αυτοσχεδιασμό. Έκανε τα δικά του πάνω στη σκηνή και πάντα έβγαινε δικαιωμένος αφού το ηχητικό αποτέλεσμα ξεσήκωνε το κοινό. Μέσα σε ένα τραγούδι μπορούσε να αλλάξει 3-4 φορές το στυλ του, ενώ πάντα χτύπαγε τα τύμπανα σα να ήθελε να στα σπάσει. Παράλληλα, έδινε ένα τρομερό show αφού έκανε διαρκώς διάφορες αστείες γκριμάτσες ενώ δε δίσταζε να παίζει ακόμα και... όρθιος!
Παράλληλα, ωστόσο, ο Keith Moon ήταν και... τρελός. Όταν σε μια συναυλία των Who ο Pete Townshend έσπασε καταλάθος την κιθάρα του, το κοινό νόμιζε πως το έκανε επίτηδες και ζήτησε να σπάσουν και άλλα πράγματα. Άλλο που δεν ήθελε ο Moon έκανε... ρημαδιό των σετ του! Ε, μετά σχεδόν καθιερώθηκε το σπάσιμο επί σκηνής. Το 1967, ο Moon δωροδόκησε έναν τεχνικό της σκηνής για να του βρει λίγη πυρίτιδα, την οποία τοποθέτησε στην κάσα. Στο τέλος του «My Generation» την κλώτσησε, πυροδότησε τον μηχανισμό, τα μαλλιά του Townshend κάηκαν λίγο και το δικό του χέρι χτυπήθηκε από ένα πιατίνι. Χάος!
Μια φορά ο Moon άκουγε δυνατά μουσική και ενοχλημένος ο ιδιοκτήτης τον πήρε τηλέφωνο για να απαιτήσει να χαμηλώσει αυτόν τον θόρυβο. Ο Moon του ζήτησε να ανέβει για λίγο στο δωμάτιο. Πράγματι, ο ιδιοκτήτης πήγε, ο ντραμίστας τον έβαλε να κάτσει σε ένα καναπέ και του ζήτησε συγγνώμη για να πάει μια στιγμή στην τουαλέτα. Πήγε, πυροδότησε έναν εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετήσει μέσα σε μια μπανιέρα και επέστρεψε στον διευθυντή. Όταν έγινε η έκρηξη, ο Moon γύρισε και είπε στον τρομοκρατημένο διευθυντή «αυτό, καλό μου παιδί, είναι θόρυβος. Το άλλο ήταν μουσική»!
Δεν ήταν, όμως, μόνο χαβαλές και πλάκα στη ζωή του Moon. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '70 βίωσε προσωπικά δράματα, όπως ο θάνατος του οδηγού και σωματοφύλακά του Νιλ Μπόλαντ, που προκάλεσε ο ίδιος χτυπώντας τον άθελά του με το αυτοκίνητό του. Αυτό ήταν κάτι που του στοίχισε πολύ και τον βύθισε στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Συχνά ξυπνούσε τις νύχτες από εφιάλτες και φώναζε «εγώ έπρεπε να πεθάνω και όχι αυτός».
Στις περιοδείες των The Who, πολλές ήταν φορές που αποχώρησε από τη σκηνή και νοσηλεύτηκε με προβλήματα αλκοολισμού. Στα μέσα του 1978 ο εθισμός του στο αλκοόλ ήταν τέτοιος, που για να τον αντιμετωπίσει έπαιρνε το κατασταλτικό Heminevrin (δραστική ουσία Κλομεθειαζόλη): πανίσχυρο, εθιστικό και σε συνδυασμό με οινόπνευμα θανατηφόρο, ενός φαρμάκου που προορίζεται να θεραπεύσει ή να αποτρέψει συμπτώματα αποχής από το αλκοόλ. Το είχε συνταγογραφήσει ένας γιατρός που δεν είχε ιδέα για τον χαρακτήρα του Μουν, δίνοντάς του ένα κουτί των εκατό χαπιών και απαγορεύοντάς του να καταναλώσει περισσότερα από τρία ημερησίως. Στις 7 Σεπτεμβρίου που βρέθηκε νεκρός, ο Μουν είχε στο στομάχι του 32 και έκανε πολλούς να μιλήσουν για αυτοκτονία. Ήταν μόλις 32 ετών.
Τα 9 μισθωμένα ταξί και ένα διαλυμένο δωμάτιο
Κάποτε ο Alice Cooper, είχε πει : «Κανείς δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τον Keith. Σκεφτείτε το ως εξής: περίπου το 40% από αυτά που έχετε ακούσει για μένα, ή τον Iggy ή τον Ozzy, είναι πιθανώς αλήθεια. Όλα όσα έχετε ακούσει για τον Keith είναι αληθινά και έχετε ακούσει μόνο το ένα δέκατο από αυτά». Και αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις για το τι ήταν ο Keith Moon και κυρίως την τρέλα που κουβαλούσε το κεφάλι του, ας πάμε να δούμε και την αφορμή για το Σαν Σήμερα που διαβάζετε. Υπάρχει μια βαθιά φιλοσοφημένη ρήση που λέει «γιατί ο σκύλος γλύφει τα γεννητικά του όργανα; Γιατί μπορεί»! Το ίδιο ακριβώς γινόταν με τον Keith Moon. Έκανε ότι έκανε γιατί ήταν ροκ σταρ και μπορούσε να το κάνει.
Ο ντραμίστας των Who είχε γενικά μια έφεση στο να διαλύει τα δωμάτια των ξενοδοχείων στα οποία έμενε. Και δε μιλάμε για απλά δωμάτια ξενοδοχείων. Στις περισσότερες (αν όχι όλες) τις περιπτώσεις μιλάμε για πανάκριβα δωμάτια, πολυτελών ξενοδοχείων τα οποία ο Κιθ άφηνε... ρημαδιό και έφευγε γελώντας, απολαμβάνοντας την απελπισία στα μάτια των ιδιοκτητών. Έως τον θάνατό του ο Keith Moon είχε καταφέρει να του απαγορεύσουν την είσοδο τα Holiday Inn, Sheraton και Hilton σε όλα τα ξενοδοχεία που είχαν στον κόσμο. Αυτό, ωστόσο, κατόπιν εορτής και αφού ο διάσημος ντραμίστας είχε κάνει πρώτα το κέφι του.
Στις 30 Απριλίου του 1976, λοιπόν, και ενώ οι Who, βρίσκονται στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της περιοδείας που έκαναν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Keith Moon βαριέται αφόρητα και ψάχνει να βρει τι θα κάνει για να σπάσει λίγο πλάκα. Αποφασίζει, λοιπόν, να καλέσει σε μια εταιρεία μίσθωσης ταξί και κλείνει εννέα οχήματα! Δίνει από 100 δολάρια στον κάθε οδηγό και ζητάει να κλείσουν κάθε μικρό στενό γύρω από τον κεντρικό δρόμο. Τους λέει επίσης αφού τοποθετήσουν τα οχήματά τους κάθετα στα στενά, να βγουν από τα οχήματα τους και να ζητήσουν από τους περαστικούς να μην περάσουν από ένα συγκεκριμένο σημείο του δρόμου.
Οι ταξιτζήδες, αν και προφανώς δεν καταλάβαιναν τι ήθελε να κάνει, πήραν τα λεφτά έκλεισαν τα στενά και φώναζαν στους περαστικούς να μείνουν για λίγο μακριά από το δρόμο. Όταν ο Keith Moon σιγουρεύτηκε πως κανένας άνθρωπος δεν κινδυνεύει... άρχισε το πάρτι! Μέσα σε λίγη ώρα είχε πετάξει στο δρόμο οτιδήποτε υπήρχε μέσα στο δωμάτιο του. Κρεβάτι, καναπέδες, καρέκλες, τηλεόραση, νιπτήρες, ντουζ, καθρέπτες, ποτήρια, πιάτα κλπ κλπ. «Άδειασε» τα πάντα στο δρόμο. Όταν τελείωσε, μέσα στο δωμάτιο δεν υπήρχε ούτε... οδοντογλυφίδα. Τα πέταξε όλα και με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, πλήρωσε τη ζημιά που προκάλεσε και έφυγε! Γιατί μπορούσε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
