«Απόπειρα δολοφονίας με τις ''προδιαγραφές'' της οργανώσεως ''Ε.Ο. 17 Νοέμβρη'' διαπράχθηκε χθες το πρωί στην Αθήνα. Θύμα ο 52χρονος εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης, ο οποίος δέχθηκε τρεις σφαίρες στην αριστερά πλευρά του σώματός του, τη στιγμή που έμπαινε στο σταθμευμένο αυτοκίνητό του, στου Ζωγράφου. Ο Κων. Ανδρουλιδάκης μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται στον ''Ευαγγελισμό'' και βρίσκεται εκτός κινδύνου. Οι δράστες τρεις άγνωστοι ηλικίας 25-35 ετών δεν άφησαν προκήρυξη στον τόπο της απόπειρας για ανάληψη της ευθύνης και εξαφανίστηκαν με κλεμμένο αυτοκίνητο. Στόχος των δραστών δεν ήταν να σκοτώσουν τον Κων. Ανδρουλιδάκη, αλλά να τρομοκρατήσουν τους δικαστικούς λειτουργούς».
Με τον τρόπο αυτό, σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της, η εφημερίδα «Καθημερινή» στις 11 Ιανουαρίου ξεκινούσε το ρεπορτάζ για την επίθεση που είχε δεχθεί την προηγούμενη ημέρα ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης ο οποίος πήγε στο νοσοκομείο έχοντας τις αισθήσεις του και δίνοντας, μάλιστα, κατάθεση στους αστυνομικούς για τα όσα είδε. Λίγες ημέρες αργότερα ο δικαστικός λειτουργός άφηνε την τελευταία του πνοή. Τα λάθη που έγιναν στο νοσοκομείο ήταν πολλά και όπως αποδείχθηκε μοιραία.
Η επίθεση στον εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη
Ήταν 08:10 το πρωί της 10ης Ιανουαρίου του 1989 όταν ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης βγήκε από το σπίτι του στην οδό Μουρκούση 17-19, στου Ζωγράφου. Ο δικαστικός λειτουργός διάνυσε μια απόσταση περίπου 100 μέτρων μέχρι να φτάσει στον οδό Λοχαγού Γιαννοπούλου 4 που το προηγούμενο βράδυ είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του.
Τρεις άγνωστοι άνδρες του είχαν στήσει ενέδρα. Δυο από αυτούς είχαν καθίσει σε ένα παγκάκι που βρισκόταν στην οδό Γεωργίου Παπανδρέου και έκαναν πως συνομιλούσαν διαβάζοντας εφημερίδα. Ο τρίτος είχε τον ρόλο του τσιλιαδόρου και βρισκόταν ανάμεσα στο σπίτι του εισαγγελέα και το σημείο που είχε παρκάρει το όχημά του.
Όταν ο εισαγγελέας βγήκε από την πολυκατοικία ο τσιλιαδόρος έκανε νόημα στους δυο συνεργούς του και στη συνέχεια κινήθηκε προς το όχημα διαφυγής. Ο εισαγγελέας παρατήρησε τον άγνωστο άνδρα αλλά δεν έδωσε σημασία και συνέχισε τον δρόμο του. Όταν έφτασε στο αυτοκίνητό του, άνοιξε την πόρτα μπήκε μέσα, έκλεισε την πόρτα και έβαλε το κλειδί στον διακόπτη. Πριν προλάβει να γυρίσει το κλειδί, οι δυο άνδρες είχαν φτάσει δίπλα στην πόρτα του οδηγού και ένας από αυτούς την άνοιξε. Ο δεύτερος έβγαλε το πιστόλι που είχε κρυμμένο μέσα στα ρούχα του και πυροβόλησε τον εισαγγελέα Κωνσταντίνο Ανδρουλιδάκη τρεις φορές. Η μια σφαίρα βρήκε τον Ανδρουλιδάκη στον αριστερό καρπό, η δεύτερη στον αριστερό γλουτό και η τρίτη στην αριστερή κνήμη. Τα δυο πρώτα τραύματα ήταν διαμπερή ενώ το τρίτο ήταν «τυφλό». Αμέσως μετά οι τρεις δράστες επιβιβάστηκαν στο κλεμμένο όχημα και διέφυγαν.
Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης δεν έχασε τις αισθήσεις του. Αν και τρομαγμένος άρχισε ο ίδιος να καλεί σε βοήθεια. Οι γείτονες που άκουσαν τις φωνές αλλά και τους πυροβολισμούς έσπευσαν στο σημείο για βοηθήσουν τον εισαγγελέα. Στον πρώτο άνθρωπο που βρέθηκε εκεί ο εισαγγελέας είπε «το ήξερα πως θα με σκότωναν» και του ζήτησε να καλέσει ασθενοφόρο αλλά και την αστυνομία.
Περίπου 20 λεπτά αργότερα ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης είχε εισαχθεί ήδη στον «Ευαγγελισμό». Άμεσα του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες με την πρώτη εικόνα της υγείας του να είναι ικανοποιητική. Ήταν τόσο καλά τα αποτελέσματα των εξετάσεων που οι γιατροί αρχικά έκριναν πως δε χρειάζεται καν χειρουργείο. Τελικά, ο εισαγγελέας οδηγήθηκε στο χειρουργείο. Έξι ώρες μετά, το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε πως ο δικαστικός λειτουργός δεν κινδύνευε, η εγχείρηση ήταν επιτυχής και τα όποια προβλήματα υπήρχαν δε δημιουργούσαν ιδιαίτερο προβληματισμό.
Τα μοιραία λάθη που οδήγησαν στον θάνατο
Πριν μπει στο χειρουργείο ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης είχε δώσει ήδη μια πρώτη κατάθεση στους αστυνομικούς τονίζοντας πως αρχικά είχε δει τον άνθρωπο (τον περιέγραψε ως ψηλό, καστανόξανθο, με μουστάκι) που τον παρακολουθούσε και πριν τους πυροβολισμούς είδε δίπλα στην πόρτα του αυτοκινήτου δυο άνδρες. Ο ένας, σύμφωνα πάντα με την περιγραφή του εισαγγελέα, ήταν ηλικίας 30-35 ετών και είχε ανάστημα 1.70-1.75 μ., περίπου. Ο δεύτερος ήταν νεότερος, λεπτός, με μέτριο ανάστημα.
Περίπου 48 ώρες μετά την επίθεση η κατάσταση της υγείας του εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη επιδεινώθηκε ραγδαία. Έπεσε σε κώμα. Οι γιατροί ακρωτηρίασαν και τα δύο του πόδια, αλλά μια μικροβιακή λοίμωξη τον οδήγησε, τελικά, περίπου ένα μήνα μετά, στον θάνατο. Η οικογένεια του εισαγγελέα κατηγόρησε τους γιατρούς για τεράστια λάθη. Προσέφυγε, μάλιστα, στη Δικαιοσύνη και το 1997 δικαιώθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας το οποίο επιδίκασε 90 εκατ. δραχμές (50 στη σύζυγο και 40 στην κόρη του εισαγγελέα), καθώς οι γιατροί της χειρουργικής μονάδας του νοσοκομείου που παρακολουθούσαν τον εισαγγελέα θεωρήθηκαν τελικά υπεύθυνοι για τον θάνατό του.
Στην απόφασή του (10933/97) το Διοικητικό Πρωτοδικείο έκρινε πως ο τραυματισμός του εισαγγελέα «ήταν μεν σοβαρός, αλλά όχι θανατηφόρος. Ο θάνατός του οφείλεται σε διαδοχικές παράνομες πράξεις και παραλείψεις των γιατρών. [...] Υπήρξε και έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας μεταξύ των χειρουργικών μονάδων του νοσοκομείου, ενώ οι αρμόδιοι γιατροί δεν επέδειξαν τελικά την οφειλόμενη προσοχή και επιμέλεια που απαιτεί το επάγγελμά τους. Στο ποινικό κομμάτι της υπόθεσης οι γιατροί είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα και τελικά αθωώθηκαν στο Εφετείο.
Οι «καυτές υποθέσεις» που είχε χειριστεί
Ο εισαγγελέας Ανδρουλιδάκης, που υπηρετούσε στο Α' Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, είχε χειριστεί «καυτές» για την εποχή υποθέσεις. Μια από αυτές ήταν η υπόθεση της «ΑΓΕΤ Ηρακλής» όπου είχε προτείνει την απαλλαγή της οικογένειας Τσάτσου. Μια άλλη υπόθεση αφορούσε το εγχώριο αντάρτικο πόλης και την ένοπλη συμπλοκή στην Καλογρέζα όπου είχε χάσει τη ζωή του ο αναρχικός Μιχάλης Πρέκας. Ο Ανδρουλιδάκης, σε αυτή την περίπτωση, είχε ζητήσει την προφυλάκιση τον αναρχικών Κλέαρχου Σμυρναίου, Γεράσιμου Μπουκουβάλα και της συντρόφου του Πρέκα, Βαγγελιώς Βογιατζή ως υπόπτων για συμμετοχή στην οργάνωση «Αντικρατική Πάλη». Ο χειρισμός αυτών των δυο υποθέσεων είχε βάλει στο στόχαστρο της «17Ν» τον Ανδρουλιδάκη.
Η «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» λίγες ημέρες μετά την επίθεση στον εισαγγελέα είχε στείλει στον Τύπο, προκήρυξη με ημερομηνία 22/12/1988 (άγνωστο για ποιον λόγο είχε καθυστερήσει το χτύπημα). Σε δεύτερη προκήρυξή της την οποία έστειλε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» μετά το θάνατο του εισαγγελέα, η «17Ν» τόνιζε πως δεν είχε πρόθεση να τον εκτελέσει, επέκρινε το δημόσιο σύστημα υγείας, λέγοντας ότι «αν είχε παρασχεθεί στον Ανδρουλιδάκη η κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, θα πήγαινε σπίτι του σε τέσσερις - πέντε μέρες».
Στην περίοδο της εξάρθρωσης της «17Ν» ο Βασίλης Τζωρτζάτος, μετά τη σύλληψή, κατέθεσε στην Αντιτρομοκρατική: «Τον Ιανουάριο του 1989 συναντηθήκαμε εγώ, ο ''Λουκάς'' (σσ: Κουφοντίνας) και ο ''Λάμπρος'' (σσ: Γιωτόπουλος) σε καφενείο της Κυψέλης και ύστερα από πρότασή τους αποφασίσαμε να τραυματίσουμε στα πόδια τον εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη, γιατί ήταν στυγνός εισαγγελέας και για παραδειγματισμό των υπολοίπων. […] Τον εισαγγελέα πυροβόλησε στα πόδια ο ''Λουκάς'' τρεις - τέσσερις φορές τραυματίζοντάς τον και εγώ βρισκόμουν λίγα μέτρα πίσω από τον ''Λουκά'' για κάλυψη». Μετά τη σύλληψή του και ο Κωνσταντίνος Τέλιος είχε καταθέσει ότι συμμετείχε στο χτύπημα. Στη δίκη της οργάνωσης, ωστόσο, η γυναίκα που κατέθεσε για τη συγκεκριμένη επίθεση τόνισε πως είχε δει τρία άτομα να συμμετέχουν, από τους οποίους ο ένας είχε «ψηλή, λυγερή κορμοστασιά» και ο άλλος παρουσιαστικό «μικρού παιδιού» αλλά δεν μπορούσε να αναγνωρίσει κάποιον από τους κατηγορούμενους.
Στις 18 Ιανουαρίου 1989, λίγες ημέρες μετά την επίθεση στον Ανδρουλιδάκη, η «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» εμφανίστηκε ξανά με χτύπημα κατά του τότε αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ταρασουλέα. Ο αντιεισαγγελέας βρισκόταν λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από το σπίτι του στο Μαρούσι όταν μέλη της οργάνωσης τον πυροβόλησαν στα πόδια με το ίδιο πιστόλι που είχε χρησιμοποιηθεί στην επίθεση Ανδρουλιδάκη.
Όπως αποδείχθηκε αργότερα, το όπλο με το οποίο πυροβολήθηκε ο εισαγγελέας Ανδρουλιδάκης, ήταν το 38αρι «σφραγίδα» της οργάνωσης το οποίο είχε αφαιρεθεί από τον αστυφύλακα Χρήστο Μάτη στην αιματηρή ληστεία του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στα Πετράλωνα, παραμονές Χριστουγέννων του 1984. Το ίδιο όπλο ήταν αυτό που βρέθηκε στην τσάντα που είχε μαζί του ο Σάββας Ξηρός στην έκρηξη του Πειραιά τον Ιούνιο του 2002 και «άνοιξε» τον δρόμο στην εξάρθρωση της οργάνωσης.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
