Δε χρειαζόταν να ακούσεις τον Ανέστη Βλάχο να μιλάει. Βασικά δε χρειαζόταν καν να τον δεις να κινείται μέσα στο πλάνο. Η κάμερα γυρνούσε πάνω του, τον έδειχνε και αμέσως καταλάβαινες ποιος ήταν ο κακός στην ταινία που έβλεπες. Καταλάβαινες πως... δεν μπλέκεις. Χωρίς να κάνει κάτι. Απλά στεκόταν στην άκρη κάποιου ασπρόμαυρου πλάνου. Όλα αυτά, όμως, όση ώρα η κάμερα έγραφε. Όταν τα «φώτα έσβηναν» ο Ανέστης Βλάχος μεταμορφωνόταν σε έναν καλοσυνάτο άνθρωπο που ήξερε τι σημαίνει να περνάς δύσκολα. Που γνώριζε τι σημαίνει να πρέπει να παλέψεις σκληρά για να σταθείς στα πόδια σου. Αυτός ήταν ο πιο αγαπημένος «κακός» του ελληνικού κινηματογράφου.
Ένας ήρωας από οικογένεια ηρώων
Ο Ανέστης Βλάχος γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1934, στην Προσοτσάνη Δράμας. Η οικογένειά του ήταν μια φτωχή αγροτική οικογένεια που πάλευε για την επιβίωση κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες σε μια εποχή μαύρη. Ταυτόχρονα, ωστόσο, ήταν και μια οικογένεια ηρώων. Ο παππούς του Ανέστη Βλάχου, Φίλιππος, ήταν Μακεδονομάχος. Ήταν σύνδεσμος του Παύλου Μελά. Πολέμησε ηρωικά και έδωσε ότι είχε και δεν είχε για τον αγώνα.
Ο πατέρας του Ανέστη Βλάχου, Ηρακλής, εκτός από τις σκληρές και πολλές μάχες που έδινε στην καθημερινή του ζωή, τίμησε το επώνυμο του και πολέμησε σαν λιοντάρι στο Αλβανικό μέτωπο. Εκεί, κατά τη διάρκεια μιας άνισης μάχης με τις υπέρτερες ιταλικές δυνάμεις έχασε τη ζωή του.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από τη στιγμή που ο πατέρας σκοτώθηκε στον πόλεμο η ζωή για την οικογένεια του Ανέστη Βλάχου έγινε ακόμα πιο δύσκολη. Ενώ ο μικρός Ανέστης φοιτούσε στην τρίτη τάξη του δημοτικού στο Ορφανοτροφείο της Δράμας, η μητέρα του πήρε τη δύσκολη απόφαση της εσωτερικής μετανάστευσης με στόχο ένα καλύτερο αύριο.
Εν μέσω εμφυλίου πολέμου, όμως, τα πράγματα ήταν δύσκολα παντού. Και στην επαρχία και στην πρωτεύουσα. Έτσι η τύχη της οικογένειας δεν άλλαξε. Ο Ανέστης Βλάχος αναγκάστηκε από μικρή ηλικία να βγει και να δουλέψει για να βοηθήσει και αυτός να βγει η ημέρα.
Όλα ήταν σκληρά, όλα ήταν δύσκολα μέχρι που ο Ανέστης Βλάχος ξεκινούσε να μιλάει για τη μεγάλη του αγάπη: Τον κινηματογράφο! Ήθελε να γίνει ηθοποιός. Αυτό ήταν το μεγάλο δικό του όνειρο και ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να το κερδίσει. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα. Γράφτηκε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου – Θεάτρου Σταυράκου όπου ήταν συμμαθητής με τον Κώστα Καζάκο. Δεν είχε, όμως, λεφτά για να πληρώνει τα δίδακτρα και έτσι έκανε συμφωνία με τους ανθρώπους της σχολής να βάψει ολόκληρο το κτίριο και να κάνει και διάφορες άλλες μικροδουλειές ως αντάλλαγμα.
Εκείνοι δέχθηκαν και έτσι ο Ανέστης Βλάχος ρίχτηκε στη δουλειά. Αμέσως ξεχώρισε για το ταλέντο του. Είχε εκείνο το στυλ του... κακού και επικίνδυνου που θα του άνοιγε τις πόρτες. Το 1956 ήρθε η ώρα που τόσο περίμενε και τόσο πολύ ήθελε. Σε ηλικία 22 ετών έκανε ντεμπούτο στον κινηματογράφο σε μια εμβληματική ταινία: Στο «Κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Υποδύθηκε τον «Μήτσο» δίπλα σε μεγαθήρια όπως η Έλλη Λαμπέτη, ο Δημήτρης Χορν, ο Γιώργος Φούντας, ο Στέφανος Στρατηγός, ο Νίκος Φέρμας και βέβαια ο Θανάσης Βέγγος σε μια ταινία που βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα ως καλύτερη ξένη ταινία από την Επιτροπή Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αμερική, με το Ασημένιο Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας ενώ είχε κερδίσει και μια υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Αυτή η ταινία ήταν το «διαβατήριο» του Ανέστη Βλάχου για τον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου. Μια πανίσχυρη προσθήκη στο βιογραφικό του.
Όπως ήδη έχουμε πει, ωστόσο, η ζωή του Ανέστη Βλάχου δεν ήταν εύκολη. Ήταν μια διαρκής μάχη επιβίωσης. Και εκείνος έκανε τα πάντα για να βγει νικητής από αυτή τη μάχη. Μπορεί να είχε παίξει σε μια από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά δε σταμάτησε να δουλεύει.
Όπως τότε που σπούδαζε, έτσι και τώρα έπρεπε να κάνει μεροκάματα στην οικοδομή προκειμένου να μην πεινάσει αλλά να κάνει και αυτό που αγαπά.
Το τραγικό ιατρικό λάθος που του στέρησε την όραση από το ένα μάτι
Ο Ανέστης Βλάχος πάλευε σαν το σκυλί να τα καταφέρει. Μια ημέρα στην οικοδομή, ωστόσο, όλα πήγαν στραβά. Μια στιγμή απροσεξίας, μια επιπόλαιη κίνηση και όλα άλλαξαν. Προσπάθησε να καρφώσει ένα καρφί, το χτύπημα από το σφυρί ήταν άσχημο, το καρφί ανασηκώθηκε και μπήκε στο μάτι του ηθοποιού. Αμέσως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Φαινόταν πως δεν ήταν κάτι σοβαρό. Η πληγή δεν ήταν κάτι που θα του δημιουργούσε πρόβλημα αλλά δεν έπαυε να είναι μια πληγή στο μάτι. Οι γιατροί, ωστόσο, δεν έδωσαν τη σημασία που έπρεπε. Η πληγή μολύνθηκε και όταν οι γιατροί αποφάσισαν να δράσουν ήταν, πλέον, αργά για το μάτι του το οποίο έπρεπε να αφαιρεθεί προκειμένου ο ηθοποιός να γλιτώσει τα χειρότερα.
Ο ίδιος ο Ανέστης Βλάχος σε πολλές συνεντεύξεις που έδωσε αργότερα έλεγε πως δε θα έχανε το μάτι του αν οι γιατροί έκαναν αυτό που έπρεπε. «Αντί να μου κάνουν μια ένεση ή κάτι άλλο, με ρωτούσαν για ποια θέση θα πλήρωνα στο νοσοκομείο» έλεγε ο ίδιος τονίζοντας πως χάθηκε πολύτιμος χρόνος κάτι που τελικά είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του.
Όταν η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χόρν έμαθαν για το ατύχημα έτρεξαν δίπλα στον Ανέστη Βλάχο και του συμπαραστάθηκαν σαν να ήταν η οικογένειά του. Αυτοί ήταν που πλήρωσαν όλα τα έξοδα στο νοσοκομείο. Έτρεξαν και έκαναν όλα όσα ήταν απαραίτητα προκειμένου ο Βλάχος να υποβληθεί σε μια επέμβαση που θα περιόριζε στο ελάχιστο δυνατό τη, ούτως ή άλλως, μεγάλη ζημιά που είχε γίνει. Όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο του παραχώρησαν ένα δωμάτιο στο σπίτι τους! Έμεινε εκεί μέχρι να γίνει εντελώς καλά και να μπορεί και πάλι να σταθεί στα πόδια του.
Μέσα από μια σκληρή περιπέτεια που θα έκανε τους περισσότερους να λυγίσουν και να τα παρατήσουν όλα, ο Ανέστης Βλάχος έγινε πιο δυνατός. Κατάφερε και εκμεταλλεύτηκε αυτό το ατύχημα για να... ενισχύσει την εικόνα του «κακού» που είχε.
Οι σκηνοθέτες τον λάτρεψαν. «Εγώ είμαι ρολίστας. Δεν μπορείς να με κατατάξεις ούτε στους δραματικούς ούτε στους κωμικούς ηθοποιούς. Εμένα μου έμεινε η στάμπα του σκληρού λόγω της φυσιογνωμίας μου και έτσι οι σκηνοθέτες μου έδιναν συνεχώς τέτοιους ρόλους για να παίξω» έλεγε ο ίδιος.
Έπαιξε σε πάνω από 190 ταινίες με σημαντικότερες τον «Δράκο» του Νίκου Κούνδουρου, την «Κατάρα της μάνας» του Βασίλη Γεωργιάδη, το «Σπίτι της ηδονής» του Γιώργου Ζερβουλάκου, τις «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου, την «Κύπρο στις φλόγες» του Ερρίκου Θαλασσινού, την «Λόλα» του Ντίνου Δημόπουλου, τον «Άνθρωπο με το γαρύφαλλο» του Νίκου Τζήμα και πολλές άλλες. Υποδύθηκε ακόμα και την... αρκούδα στην ταινία «Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» με πρωταγωνιστή τον κουμπάρο του Νίκο Ξανθόπουλο!
Ο Ανέστης Βλάχος πέρασε στη συνείδηση του κοινού ως «κακός» σε τέτοιο βαθμό που αντιμετώπισε και πολλές κωμικοτραγικές καταστάσεις. Η πιο ενδεικτική από αυτές είχε διαδραματιστεί στην πλατεία Βικτωρίας στο κέντρο της Αθήνας. Ο Ανέστης Βλάχος είχε βγει για βόλτα με τον Νίκο Ξανθόπουλο ο οποίος αντίθετα με τον κουμπάρο του ήταν το... αγαπημένο, καλό παιδί του ελληνικού κινηματογράφου. Βλέποντας αυτούς τους δυο να περπατάνε μαζί, κάποιες ηλικιωμένες κυρίες θορυβήθηκαν, πλησίασαν τον Ξανθόπουλο και τον συμβούλεψαν να προσέχει γιατί αυτός με τον οποίο κάνει παρέα είναι κακός άνθρωπος και θα τον σκοτώσει! Μετά τις πρώτες στιγμές αμηχανίας αλλά και τα γέλια που ακολούθησαν ο Ξανθόπουλος καθησύχασε τις ηλικιωμένες κυρίες λέγοντάς τους πως «ο Ανέστης είναι το κουμπαράκι μου, το φιλαράκι μου, τον αγαπώ»!
Ο Ανέστης Βλάχος παντρεύτηκε δυο φορές. Την πρώτη με την τραγουδίστρια Αναστασία Παπανδρώνη, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Ηρακλή Βλάχο και μία κόρη, την οποία έχασε σε ηλικία μόλις τριών ετών από παράτυφο. Τη δεύτερη με την ηθοποιό Μαρία Γαρίτση, που απέκτησε μια κόρη, την δημοσιογράφο και φιλόλογο Έλλη Βλάχου.
Ο Ανέστης Βλάχος είχε και εξαιρετικά έντονη πολιτική δραστηριότητα. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Έφτιαξε την πρώτη τοπική οργάνωση του κόμματος και είχε έντονη συνδικαλιστική δράση παλεύοντας για τα δικαιώματα των ηθοποιών. «Ήμουν ο ιδρυτής της πρώτης τοπικής του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Κι αργότερα, με ένα συνάδελφο, φτιάξαμε την πρώτη κλαδική των ηθοποιών. Δεν πήγα στο ΠΑΣΟΚ για να βγάλω λεφτά. Πήγα για να βάλω το λιθαράκι μου και ν’ αλλάξει η Ελλάδα. Ήθελα την ανατροπή, που την έφερε ο Αντρέας» είχε πει σε συνέντευξή του ο Ανέστης Βλάχος ο οποίος στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 (εκεί που το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε για πρώτη φορά Αξιωματική Αντιπολίτευση) ήταν υποψήφιος βουλευτής αλλά δεν τα κατάφερε να εκλεγεί.Την επόμενη χρονιά, ωστόσο, εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων με τον Δημήτρη Μπέη.
Ο Ανέστης Βλάχος πέθανε στις 24 Αυγούστου 2021, σε ηλικία 87 ετών, προδομένος από την καρδιά του, στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» όπου νοσηλευόταν εξαιτίας της επιδείνωσης που είχε παρουσιάσει η υγεία του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
