Υπάρχουν πολλοί δρόμοι στην Αθήνα που είναι ιστορικά ταυτισμένες με συγκεκριμένες αγορές. Είναι η Πραξιτέλους με τα φωτιστικά, η Αγίας Ελεούσης με τα καπελάδικα, η Βύσσης με τα πόμολα. Για τα βιβλία θα βρει κανείς στο κέντρο της πόλης, πολλούς τέτοιος. Ένας, όμως, ξεχωρίζει: η Ασκληπιού.
Ο κύριος λόγος είναι φυσικά η Πολιτεία. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιστορικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας, το οποίο, ιδιαίτερα σε περιόδους αιχμής, δημιουργεί ουρές από μόνιμους πελάτες που φτάνουν ως το επόμενο στενό. Όποιος, όμως, περάσει από εκεί και κάνει μια βόλτα προς τα πάνω, σίγουρα θα πέσει πάνω στο παλαιοβιβλιοπωλείο με τη χαρακτηριστική επιγραφή «Βιβλία 1 ευρώ».
Δεν πρόκειται για ένα ακόμη διαφημιστικό τρικ. Όντως όλα τα βιβλία και τα περιοδικά που βρίσκονται στο χώρο κοστίζουν τόσο. Η ώρα είναι περίπου 12 το μεσημέρι και το μαγαζί είναι για ακόμη μία φορά γεμάτο με κόσμο. Οι περισσότεροι είναι περαστικοί που στέκονται πάνω από τους πάγκους, ψαχουλεύοντας τις εκδόσεις, μήπως και βρουν κανένα διαμάντι.
Υπάρχουν, όμως, και μερικοί που, όπως εξηγούν, περνάνε συνέχεια. Μένουν ή δουλεύουν στην περιοχή και το έχουν πια βασικό κομμάτι της βόλτας τους. Οι ξύλινοι πάγκοι είναι γεμάτοι με στοίβες από άπειρα βιβλία. Εκεί μέσα θα βρεις ό,τι θέλεις. Από ιστορικά βιβλία και αυτοβιογραφίες πολιτικών, μέχρι διατροφικά και αυτοβελτίωσης.
Τα χιλιάδες βιβλία στα ράφια και ο δίσκος του Πάριου
Ο πλούτος είναι ακόμη μεγαλύτερος όταν μπαίνω στο εσωτερικό του. Κάθε γωνιά είναι γεμάτοι με χαρτιά. Μέσα επικρατεί ησυχία. Όλοι ψαχουλεύουν τα ράφια με ευλαβική προσοχή. Μπαίνω ακόμη πιο μέσα στο παλαιοβιβλιοπωλείο. Τώρα πια δεν υπάρχουν καλοσχηματισμένοι πάγκοι αλλά ολόκληρες κούτες με, ούτε και εγώ ξέρω πόσα βιβλία. Όχι, όμως, μόνο με αυτά.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους ξεχωρίζει το συγκεκριμένο παλαιοβιβλιοπωλείο είναι ότι μέσα σε αυτό υπάρχει μια συγκεκριμένη πτέρυγα που είναι γεμάτη με βινύλια και δίσκους, τόσο ελλήνων όσο και ξένων δημιουργών. Εκεί κάποτε είχα βρει έναν από τους πρώτους δίσκους του Γιάννη Πάριου, τον «Έρχονται Στιγμές» που κυκλοφόρησε το πολύ μακρινό 1975.
Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ιστορικής σημασίας καθώς σηματοδοτεί την αρχή της μεγάλης επιτυχίας του λαϊκού τραγουδιστή. Η μεγαλύτερη επιτυχία, λοιπόν, αυτού ήταν το Ποτέ δεν σε ξεχνώ, διασκευή του ξένου κομματιού El Bimbo. Σύμφωνα με τις διηγήσεις του ίδιου του τραγουδιστή, στην αρχή δεν ήθελε να το πει καθώς το θεωρούσε «σαχλοτράγουδο». Τελικά, ύστερα από πίεση του Μάκη Μάτσα, το είπε. Και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ένα από εκείνα τα πρώτα βινύλια, η θήκη του οποίου φαινόταν ιδιαίτερα ταλαιπωρημένη από το πέρασμα των 50 και πλέον χρόνων, έφτασε στα χέρια μου, μέσω του συγκεκριμένου παλαιοβιβλιοπωλείου στην Ασκληπιού, με μόλις μερικά ευρώ. Και δεν είναι μόνο αυτό. Μέσα σε αυτές τις τσάντες και τα κιβώτια υπάρχουν άπειροι δίσκοι αντίστοιχης αξίας. Όρεξη μονό να έχει κανείς να ψάχνει.
Όσο εγώ φεύγω, οι περαστικοί συνεχίζουν να μπαίνουν στο εσωτερικό του. Άλλοι για βιβλία, άλλοι για περιοδικά, άλλοι για βινύλια. Ένα, όμως, είναι το δεδομένο: στο τέλος, όπως και να έχει, θα βρουν αυτό που ψάχνουν.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
