Έχει ως σημείο αναφοράς ένα δρόμο στο κέντρο της Αθήνας που συχνάζει η μισή και βάλε Αθήνα (τσεκ). Έχει μια παρέα ανθρώπων, σουρεαλιστικά «μπλεγμένη», που μιλάει μια φουλ σημερινή γλώσσα (τσεκ). Έχει ηθοποιούς «ψημένους» στην τηλεοπτική κωμωδία, όπως η Μαίρη Σταυρακέλη (και Τσιτάρα κάποτε, στους Θάντερκατς!), η Ναταλία Δραγούμη, ο Γιάννης Στάνκογλου, ο Δημήτρης Πιατάς, ο Γεράσιμος Γεννατάς, και η Εβελίνα Παπούλια, αλλά και ανερχόμενες δυνάμεις, όπως η Νατάσα Εξηνταβελώνη, ο Γιάννης Καράμπαμπας και η Άλκηστις Ζιρώ.
Αγάπαμε τις κωμικές σειρές σε σημείο υπερβολής. Το πρώτο ερέθισμα ήταν οι «Απαράδεκτοι», μετά οι «Δύο Ξένοι», μετά «Ντόλτσε Βίτα» και «Εγκλήματα». Ζήσαμε εκείνη την εποχή που η ελληνική τηλεοπτική κωμωδία ήταν σαν ένα παιδί στην εφηβεία: Ζωηρή, αγενής, ασυγκράτητη, με μια τρυφερή καρδιά, καλά κρυμμένη.
Αργότερα, με τα «Φιλαράκια», το «The Office», το «Parks and Recreation», το «New Girl», το «Peep Show», το «Seinfeld», το «Always Sunny in Philadelphia», το «Superstore» και τόσους άλλους αγγλόφωνους κλασσικούς τίτλους, διαπίστωσαμε ότι η τηλε-κωμωδία, αυτή που έχει ως πρώτη ύλη μια παρέα, έστω κι ένα ντουέτο, μπορεί να κάνει θαύματα, να διηγηθεί ολόκληρα σύμπαντα από ιστορίες, που θα σε κάνουν να γελάσεις, να συγκινηθείς, να πεις «σε νιώθω ρε, κι εγώ έτσι είμαι» για τον αγαπημένο σου χαρακτήρα, να απολαύσεις παρωδίες και κοινωνική σάτιρα που κόβει σαν σουγιάς. Όλα τα καλά λοιπόν, ξεκινούν από μια παρέα.
Κι όμως, από την «Αρχελάου 5» δεν κρατάς μονάχα ότι είναι μια κωμωδία. Μπολιασμένη με τις αποχρώσεις της καθημερινότητας και με σκηνές στην πιο ακραία τους μορφή, σκέφτεσαι τελικά πως ακόμη και στις πιο οριακές στιγμές της ζωής, όταν ακροβατείς ανάμεσα στην τραγωδία και στην κωμωδία μπλεγμένος σε ένα κουβάρι καταστάσεων, μόνο αν δεις τα πράγματα να ξεδιπλώνονται μπρος σου θα μπορέσεις να τα διακωμωδήσεις και ο ίδιος. Κάπου εκεί σου κλείνει το μάτι η Αρχελάου και η μέρα έρχεται να σβήσει λίγο πιο ανάλαφρα.
Η ελληνική τηλεόραση είχε παραμελήσει εκείνο το κοινό που έψαχνε τα κομμάτια του σε μια ρεαλιστική κωμωδία. Είναι αυτό που την βλέπει σήμερα και ταυτίζεται περισσότερο από ποτέ. Η «Αρχελάου 5» ήρθε να καλύψει αυτό το κενό και γι’ αυτό και μόνο, αξίζει να έχει τη θέση της στο τηλεοπτικό πρόγραμμα. Για να υπενθυμίζει ξανά και ξανά πως «Δεν μαζευτήκαμε εδώ για να κλάψουμε».
Τοποθεσία: Πρώην εργοστασιακός χώρος επί μεγάλης αθηναϊκής λεωφόρου.
Μπαίνουμε μέσα από βαριές πόρτες, περνάμε χώρους με φορτο-εκφορτωτικά μηχανήματα, στην καθημερινότητα ενός κανονικού εργοστασίου, διασχίζουμε σκάλες και δρομάκια και ξαφνικά, μπαίνουμε στο σετ του «Αρχελάου 5». Ο χώρος αποτελείται από ένα κανονικό σετ γυρισμάτων, μαζί με καμαρίνια, και χώρους που οι συντελεστές της σειράς «αράζουν» ανάμεσα στις πολύωρες λήψεις κάθε σκηνής. Ένας τέτοιος χώρος είναι και ο παρακάτω τοίχος, που έχει καλυφθεί με φωτογραφίες πολαρόιντ από όλους τους ηθοποιούς.
Με την Άλκηστι Ζιρώ, λίγο πριν μπει στο σετ
Η Άλκηστις και η Νατάσα (Εξηνταβελώνη) μοιράζονται άπειρες ώρες γυρισμάτων, καθώς και οι τηλεοπτικοί τους χαρακτήρες είναι πολύ κοντά. Λίγα λεπτά πριν φτάσει στο γύρισμα η Νατάσα, συναντάμε την Άλκηστη. Η αύρα και η ενέργειά της έχουν χρωματίσει τον χώρο, αλλά, δυστυχώς, έχουμε μόλις λίγα λεπτά για να μιλήσουμε για την εμπειρία της στη σειρά.
«Όχι άλλα σίριαλ εποχής» λέει η Άλκηστη Ζιρώ
Βρισκόμαστε στο καμαρίνι, καθώς η Άλκηστη Ζιρώ ετοιμάζεται για να μπει στο σετ. Είναι φουλ υπερκινητική, βάσιλισσα του multitasking, καθώς βάφεται, τσεκάρει τα ρούχα της, προετοιμάζει τα λόγια για τη σκηνή της και μιλάμε για το πως αποφάσισε να μπει στη σειρά.
«Με πολλά από τα παιδιά ήμασταν φίλοι από παλιά και υπάρχει τρομερή άνεση. Μετά, είμαι Παγκρατιώτισσα, μένω στο Παγκράτι, και αυτή είναι μια ιστορία που καυτηριάζει ζητήματα της επικαιρότητας, οπότε όλο αυτό που με έκανε πραγματικα να θελω να είμαι στη σειρά» και συμπληρώνει «ας διηγηθούμε επιτέλους και μια ιστορία που συμβαίνει στο Τώρα, όχι άλλα σίριαλ εποχής». Η σειρά μας σύστησε τη Ζιρώ στον ρόλο της Δώρας, στο πλευρό της Λυδίας (Νατάσα Εξηνταβελώνη) σε ένα ντουέτο συγκάτοικών με queer επιρροές.
«Με την τηλεοπτκή μου συγκάτοικο (Νατάσα Εξηνταβελώνη) έχουμε μια σχέση εξάρτησης. Η Δώρα είναι «αλλού» και η Λυδία είναι control freak και αυτό φέρνει μια ισορροπία. Είναι δύο αντίθετοι ρόλοι, που κουμπώνουν πολύ ωραία. Θα ήθελα να δούμε τη Δώρα να συναναστρέφεται κι άλλο με γυναίκες γιατί στην ελληνική τηλεόραση δεν το έχουμε δει αυτό ακόμα. Αρχίζουν -πολύ καλώς- να μπαίνουν τα gay ζευγάρια αλλά γυναικών δεν έχουμε δει. Είναι ένα ταμπού ότι μια ωραία κοπέλα δεν μπορεί να είναι με μια γυναίκα, καλείται πάντα να διεκδικήσει ή να διεκδικηθεί από έναν άνδρα. Κούρασε αυτό».
Δεν ξεχνάμε όμως που είδαμε την Άλκηστη για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Ήταν τα «Νούμερα».
«Τα Νούμερα θα ήθελα να ξαναγίνουν με τα χίλια. Είναι από τις πιο ωραίες δουλειές που έχω κάνει, ήμασταν πραγματικά ένας πυρήνας με τα παιδια. Τα Νούμερα ήταν one of the kind».
O Πάνος είναι εκείνος ο συν-δημιουργός της σειράς (μαζί με την Μαργαρίτα Γερογιάννη), που εκτοξεύει τα αστεία με ρυθμό μυδραλιοβόλου, εκείνος ο Πατρίνο-Αθηναίος που δεν έχεις συνηθίσει. Ο Θάνος αν δεν είχε συμμετάσχει στη δημιουργία του «Αρχελάου», θα ήταν ο κόουτς Μπαρτζώκας, αλλά σε έκδοση Gen Z. Τους ρωτάμε πόσο εύκολο ήταν να γράψουν μια σειρά δύο άνθρωποι με μπαγκράουντ στη δημοσιογράφια, και να φτάσει να γίνει παραγωγή.
Θάνος: «Είναι ένας κύκλος 25-30 ανθρώπων το σενάριο στην Ελλάδα. Προφανώς δεν είναι εύκολο να μπεις. Εμπιστευτήκαμε τις ιδέες μας με τον Πάνο και βάλαμε μπρος τη «Βίβλο», δηλαδή τα βασικά στοιχεία της πλοκής. Η εταιρεία βρήκε ενδιαφέρον το αποτέλεσμα και μας ζήτησε ένα πιλοτικό επεισόδιο. Αυτό που ακολούθησε, το βλέπεις μπροστά σου».
Πάνος: «Μου λείπει η δημοσιογραφία, όχι αλήθεια, μου λείπουν εκείνες οι μέρες που δουλεύαμε 12-13 ώρες σε γνωστό site και πληρωνόμασταν αραιά και πού! (γελάει). Σοβαρά τώρα, η μετάβαση από τη δημοσιογραφία σε αυτό που κάνουμε τώρα, είναι κάτι που το αγαπάμε πολύ και θέλουμε να βάλουμε τα δυνατά μας για να πάει καλά. Τώρα ξεκινάμε!».
Δεν είναι πιο εύκολο να κάνεις βάρδια ως δημοσιογράφος, από το να συμμετέχεις σε πολύωρα γυρίσματα και να γράφεις διαρκώς νέες ιστορίες; Δεν είναι «σαράκι» η αγωνία του δημιουργού;
«Μα τι λες τώρα, εγώ ζω το όνειρο μου!» λέει ο Πάνος με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Βοήθεια! Ήρθαν οι Thundercats! (Όχι, είναι η Μαίρη Σταυρακέλη)
Είναι από τις πιο υπερκινητικές παρουσίες στα παρασκήνια της σειράς, παρότι δεν προλαβαίνει και η ομάδα του makeup πρέπει αμέσως να τη βάψει, διαθέτει αυτόν τον λίγο χρόνο για να μιλήσουμε. Η έμπειρη ηθοποιός (με χρόνια στην μεταγλώττιση παιδικών σειρών, στην τηλεόραση και στο σινεμά), είναι ο ορισμός του «χείμαρρου».
«Εγώ δεν αγαπώ το καθημερινό. Όταν πρωτοβγήκε, λέω μόδα είναι θα περάσει. Το καθημερινό προχωράει όπως βλέπετε αλλά δυστυχώς είναι πολύ άδικη η σύγκριση με τις σειρές του Netflix. Ας μην συγκρίνουμε τα ανόμοια. Διαβάζοντας αυτό το σενάριο είδα ένα στοιχείο που δεν υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση».
«Εχουμε ακούσει κακοπροαίρετα σχόλια στο ξεκίνημα της σειράς. Δέχομαι την οποιαδήποτε κριτική γιατί μόνο όταν προσπαθείς πετυχαίνεις ή αποτυχαίνεις. Όλα για τους μαχητές είναι...και η νίκη και η ήττα. Αλλά όχι με το που πήρες το όπλο στο χέρι. Αυτό είναι εμπάθεια.
«Διαβάζοντας ένα σενάριο σαν της Αρχελάου, είχε ένα στοιχείο πολύ σπουδαίο. Εχει μια φρέσκια ματιά και όπως είπε η μαμά μου, είναι αντισυμβατικό. Έχει μια αλήθεια, μια αμεσότητα και μια φρεσκάδα, που θέλει όμως και να του δίνεις τον χρόνο που χρειάζεται για να τα καταφέρει. Εμένα μ' αρεσει πολυ ο ρόλος που είναι κωμικός και δεν μου δίνουν γενικά έναν τέτοιο ρόλο, που είναι τόσο χύμα. Το διασκεδάζω και χαίρομαι πολύ».
Μπαίνει στον χώρο η Εβελίνα Παπούλια, αλλάζει ρούχα, μαθαίνει λόγια, τρολάρει τον Μαρκεζίνη, όλα γίνονται με μια αρμονία που θυμίζουν μπαλέτο. Έπειτα, ξαφνικά, βρισκόμαστε στο ίδιο τραπέζι με τον άνθρωπο που έχει κάνει ένα φανταστικό ταξίδι στην υποκριτική, από τους «Ασυνήθεις Υπόπτους», τους «Δύο Ξένους», το γκεστ στο «Σκορπιό», ως το «Τατουάζ», έχει δοκιμαστεί στον κινηματογράφο («Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη», «Εφάπαξ» του Νίκου Ζαπατίνα και τώρα "Buzzheart" του Ντένη Ηλιάδη) και σε μερικές χιλιάδες άλλα απαιτητικά project.
Η Εβελίνα, ντυμένη Κέλλυ Κομοντάκη, είναι ένας άνθρωπος - ορχήστρα. Η φωνή της είναι βροντερή, όταν ξεκινάει να μας μιλαέι για τη σειρά, θυμόμαστε αμέσως το κομμάτι "Primadonna Girl" της Marina and the Diamonds.
«Ενθουσιάστηκα με το σενάριο πάρα πολύ, είχα χρόνια να διαβάσω ένα σενάριο και να γελάσω όσο το διαβάζω. Εχει ένα σουρεαλισμό που μ' αρέσει πολύ και ταυτόχρονα σκηνές πολύ ρεαλιστικές. Είναι μια διαφορετική κωμωδία και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί έτσι. Δεν υπάρχει κάτι παλιό. Οτιδήποτε καινούργιο μπορεί να ξαφνιάσει και να ξενίσει. Όταν όμως τη δεις ακριβώς όπως είναι και όπως έχει γραφτεί, θα καταλάβει κανείς ότι σήμερα με τη λογοκρισία που υπάρχει γύρω μας, η κωμωδία αγγίζει αυτά που θέλει να αγγίξει με πολύ έξυπνο τρόπο».
Ύστερα μπαίνει στο γύρισμα, για να αντιμετωπίσει τον Γιάννη Στάνκογλου και τον bigger than life χαρακτήρα του. Η σκηνή βγαίνει με προετοιμασία - ψιλοβελονιά και ύστερα γύρω στα 3-4 takes.
Μικρή ανάσα και επιστροφή στο χώρο του «ζεστάματος», εκεί που χαλαρώνουν οι ηθοποιοί και γίνονται ατελείωτες συζητήσεις, εκεί όπου γίνεται ένας απόλυτα ελεγχόμενος πανικός ετοιμασιών, ανάμεσα στα καμαρίνια και στους χώρους όπου τρέχουν ασταμάτητα οι άνθρωποι της παραγωγής, ώστε το φανταστικό μπαρ της Αρχελάου 5 να παραμένει σε λειτουργιά, γεννώντας διαρκώς νέες ιστορίες. Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο Χρήστος Κοντογιώργης.
Τα τελευταία χρόνια, τόσο στο σινεμά όσο και στην τηλεόραση, ο Χρήστος Κοντογεώργης είναι παντού. Από τις ταινίες «Πράσινη Θάλασσα» και «Πίσω από τις Θημωνιές», μέχρι την «Έρημη Χώρα» και σήμερα στην «Αρχελάου 5». Είναι από τους καλλιτέχνες που πειραματίζονται καλλιτεχνικά, έχει κάνει όπως θα πει και ο ίδιος, τα πάντα, αλλά, σπάνια θα τον δεις να μιλά σε συνεντεύξεις. Γι' αυτόν και για άλλους πολλούς λόγους, είναι τεράστια χαρά να συναντάς τον Χρήστο.
«Το καθημερινό σίριαλ θέλει άλλη ετοιμότητα και αντανακλαστικά απ' ότι άλλες δουλειές, γιατί αλλιώς θα εκτεθείς. Σε αυτή τη σειρά όλοι μας προσπαθούμε να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να μην έχουμε άλλη μια σειρά «σούπερ μάρκετ». Αγαπάμε πολύ αυτή τη σειρά. Και έχουμε κολλήσει και μεταξύ μας. Δηλαδή φτάνει η ώρα να πάω πρόβα και χαίρομαι που θα βρω τα παιδιά».
«Προσέχω τις δουλειές που κάνω. Παρόλο που έχω κάνει τα πάντα. Από διαφημίσεις μέχρι σαπουνόπερα, κωμωδία κ.ά. Και στο καθένα προσπαθώ να αλλάζω την εμφάνισή μου, για παράδειγμα εδώ στη σειρά έχω ξυρίσει τα μούσια μου για να μην παραπέμπει η εικόνα μου αλλού».
Με τη Νατάσα Εξηνταβελώνη δεν έφτασε ο χρόνος
Πρόσεξαμε για πρώτη φορά τη Νατάσα Εξηνταβελώνη στην παράσταση «Ο Θίασος Πέζη Κάφκα» της Πειραματικής Σκηνής του Bios. Μια παράσταση από την οποία ξεπήδησαν σπουδαία ταλέντα της σύγχρονης υποκριτικής, όπως η Νάνσυ Σιδέρη, ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος, ο Πάνος Παπαδόπουλος και η ίδια.
Θυμόμαστε πόσο όμορφα παράξενη ήταν εκείνη η θεατρική στιγμή, και σε πόσα διαφορετικά πράγματα είδαμε έκτορε τη Νατάσα. Έίναι οι στιγμές που οι ταχύτητες αυξάνονται, σχεδόν στοιχηματίζουμε ότι η Νατάσα Εξηνταβελώνη θα μπερδευτεί και θα μας μιλήσει on character, ως Λυδία. Ευτυχώς τα προλάβαμε όλα.
«Νομίζω όταν βγήκα από το Εθνικό Θέατρο, πέτυχα τη στιγμή που το να κάνεις τηλεόραση δεν ήταν πια «στίγμα», ήταν μια προκατάληψη που είχε αρχίσει κάπως να σπάει. Εμείς νομίζω τη σπάσαμε. Το θέατρο είναι μεγάλη μου αγάπη, και πολλές φορές το να κάνεις τηλεόραση, ειδικά μια καθημερινή δουλειά δεν σου αφήνει πολλή ενέργεια για τα υπόλοιπα. Θα ήθελα να έχω χρόνο για να μπορώ να κάνω θέατρο πάντα».
Βλέποντας αυτό το κύμα αρνητικής κριτικής που έχει δεχτει η σειρά, δεν μπορούμε παρά να ρωτήσουμε αν θα ήταν καλύτερα να έβγαινε σε μια εποχή χωρίς social media, και φυσικά, αν οι παλιοί ηθοποιοί, από τα 90ς και πριν, ήταν πιο τυχεροι.
«Να σας πω την αλήθεια όχι. Έχω ακούσει διάφορα και φήμες ότι παλιά ήταν πιο εύκολα κάποια πράγματα. Έχουν κάποιοι άνθρωποι και την αίσθηση ότι κάθε χθες και καλύτερα. Και με ανθρώπους παλαιότερης γενιάς που εκτιμώ πολύ και που το συζητάω νομίζω συμφωνούμε ότι τα πράγματα προς το καλύτερο πάνε».
«Δεν ζήλεψα ποτέ την κατάσταση του παρελθόντος που συχνά τα πράγματα για να έχουν καλλιτεχνική αξία έπρεπε να είναι κακοποιητικά ή καταπιεστικά. Τα πράγματα μπορούν να συμβούν στην τέχνη μας και να είμαστε συναδελφικοί, καλοί μεταξύ μας και ευγενικοί. Αυτό νομίζω ήταν το αγκάθι στις παλαιότερες γενιές, η νοοτροπία ότι όσο πιο πολύ ταλαιπωρούμε τόσο πιο μεγάλη αξία έχει».
«Από την αντίπερα όχθη, αν μπορώ να πω ότι κάτι ζηλεύω, είναι αν μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι ήταν πιο επιλεκτικοί. Ίσως είχαν καλύτερες απολαβές οπότε μποροούσαν να κάνουν ένα πράγμα. Ήταν ωραίο που οι άνθρωποι είχαν τη δυναντότητα να αφοσιώνονται. Έβλεπες ομάδες με μεγάλη διάρκεια στο χρόνο ή παραγωγές που είχαν πιο μεγάλα διαστήματα για χρόνο για πρόβα».
Είδαμε να συμβαίνει και μια απομυθοποίηση σε συγκεκριμένους ανθρώπους, που έμοιαζαν να έχουν κάτι σαν φωτοστέφανο;
«Δεν το συνδέω τόσο με πρόσωπα απαραίτητα όσο με νοοτροπίες. Και βλέπουμε και στον εαυτό μας πράγματα. Οι αλλαγές στην κοινωνία δεν γίνονται σε μια μέρα. Βλέπεις που έχεις συμβάλλει και εσύ σε κάτι που δεν σου άρεσε. Το να μην υπερασπιστείς τον συνάδελφό σου, έχει αντίκτυπο και είναι βλαβερό για την τέχνη μας».
Για τη Λυδία όμως δεν προλάβαμε να μιλήσουμε πολύ...
«Ο δικός μου ρόλος είναι κάπως ανυπόφορος λόγω των εμμονών και των ψαχαναγκασμών που έχει, ζει μέσα σε κουτάκια. Αυτοί που την αγαπάνε, την αγαπάνε γι' αυτό που είναι. Μέσα στην τρέλα των χαρακτήρων η Λυδία είναι αυτή που κάπως ασφυκτιά. Στην αρχή όταν είχα διαβάσει τους χαρακτήρες νόμιζα ότι η Λυδία θα ήταν η πιο τρελή αλλά τελικά είναι όλοι τόσο έντονοι που εκείνη φαίνεται σαν να ασφυκτιά».
Έχουμε ήδη περάσει τέσσερις ώρες στο γύρισμα και είμαστε ακόμα στην αρχή της μέρα, ο Γιάννης Στάνκογλου δεν δίνει την ελάχιστη αίσθηση ότι το περασμένο βράδυ είχε θέατρο. Μπαίνει στα καμαρίνια γεμάτος όρεξη, σαν δρομέας έτοιμος να τρέξει μαραθώνιο.
Η φιγούρα του μπροστά από την τηλεοπτική κάμερα δείχνει βαριά, ίσως και βλοσυρή. Στην πραγματικότητα, ο Γιάννης Στάνκογλου είναι το απόλυτο τρολ των γυρισμάτων, με βροντερό γέλιο και απίστευτη διάθεση για πείραγμα προς κάθε κατεύθυνση. Δεν μπορούμε να μη τον ρωτήσουμε για το στυλ του.
Έχουμε δει να συγκρίνουν το ντύσιμο σου με αυτό γνωστου παράγοντα...
«Λέτε ε; Μπα, δεν νομίζω. Ίσως κάποιος να είδε κάπου, κάποια χρώματα που να έμοιαζαν, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια σύγκρισης. Έχουμε να ακούσουμε πολλά τέτοια! (γελάει)»
Πώς περνάς στα γυρίσματα του «Αρχελάου 5»
«Έκανα αρκετά πιο δραματικά πράγματα στη τηλεόραση, και επέστρεψα στην κωμωδία, και είναι σίγουρα κάτι που με γεμίζει και περνάω πολύ όμορφα. Είναι και μια πολύ παράξενη αντίθεση αν θέλεις, το να έρχομαι εδώ, με αυτά τα ρούχα και αυτόν τον φοβερό τύπο που υποδύομαι, και το βράδυ να πηγαίνω στο θέατρο να παίξω Φρανκενστάϊν».
Μπουμ, χωρίς αναπνοή. Για κάθε μη μυημένο άτομο που βρίσκεται για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό σετ, ο χρόνος μοιάζει να τρέχει με εξωπραγματική ταχύτητα. Σκηνές γυρίζονται στο σκηνικό που παραπέμπει σε ένα από τα σπίτια της σειράς, αλλά και στο «μπαρ» η κάμερα δε σβήνει μέχρι να βγουν οι ατάκες σωστά, χωρίς νευρικό γέλιο, χωρίς σαρδάμ, χωρίς λάθη στη ροή της παραγωγής. Ο Χάρης Χιώτης εμφανίζεται και έχει μια ψυχραιμία βουδιστή μοναχού. Φοράει φανταχτερές - διαφορετικές σε κάθε παπούτσι - κάλτσες, μιλάει κοφτά και χαμηλόφωνα, έχει κάτι από το διακριτικό αυτοσαρκασμό του Τσάντλερ Μπινγκ από τα «Φιλαράκια».
Στην ερώτηση που του κάνουμε για την τεχνική «smell the fart» και το κλασικό αστείο από τα «Φιλαράκια», δίνει ξαφνικά, μια πάρα πολύ σοβαρή και συνειδητοποιημένη απάντηση σχετικά με την υποκριτική και τα τρικ που εφαρμόζει ο κάθε ηθοποιός για να παραμείνει συγκεντρωμένος. Ο Χάρης Χιώτης δεν αστειεύεται.
«Είχα την εμπειρία από τα "Νούμερα", που κι εκεί συνέγραψε το σενάριο η Μαργαρίτα Γερογιάννη, και όταν μου προτάθηκε να συμμετέχω στο "Αρχελάου" δεν το σκέφτηκα καθόλου. Είναι μια αφορμή για να ακουστεί μια διαφορετική, πιο σύγχρονη, πιο "σημερινή" γλώσσα στην ελληνική τηλεόραση»
Φέτος θα κάνει και τηλεόραση και θέατρο («Η Ληστεία της Συμφοράς» σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, μαζί με τους Δημήτρη Κουρούμπαλη, Κατερίνα Γερονικολού και πολλούς ακόμα συντελεστές) και θα συμμετέχει σε μια παράσταση με μουσικοθεατρικά στοιχεία, το «Σούπερ Ατού» στο VOX, μαζί με την επική τριπλέτα Φισφή-Μακαλιά-Ρούμπου και πολλούς ακόμα ηθοποιούς. Τον ρωτάμε πώς θα τα προλάβει όλα.
«Αυτά μόνο; Λίγα είναι!» μας λέει λίγο πριν βγει στο σετ για μια σκηνή που αναφέρεται σε καλλιτεχνικά στέκια, μπλέκοντας την Αρχελάου με την Ικαρία (!).
Επίλογος
Μπορεί η παρέα του «Αρχελάου 5» να μείνει στην ιστορία της τηλεοπτικής κωμωδίας; Να αφήσει πλοκές, ατάκες, χαρακτήρες, που θα συζητάνε και θα γελάνε οι επόμενες γενιές; Το στοίχημα είναι δύσκολο. Αλλά το μπάρ έχει ανοίξει τις πόρτες του και ήδη λειτουργεί. Και εμείς πιστεύουμε πως είναι για σένα (παμ!).
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.