Είμαστε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Οι δρόμοι γύρω από τον σταθμό Πανεπιστήμιο του νεοσύστατου Μετρό Θεσσαλονίκης είναι γεμάτοι με κόσμο. Οι περισσότεροι είναι οπαδοί του Άρη, οι οποίοι είχαν επισκεφτεί το Παλέ για να παρακολουθήσουν από κοντά το ιστορικό ντέρμπι κόντρα στο ΠΑΟΚ.
Το τελικό αποτέλεσμα τους βρήκε χαρούμενους. 88-82. Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής από το γήπεδο ως το μετρό δεν σταματούν να τραγουδούν για την ομάδα τους. Έχουν γοργό βήμα, καθώς η βροχή έχει αρχίσει να πέφτει δυνατά. Βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την καταιγίδα του Σαββάτου που προκάλεσε αρκετές ζημιές σε δέντρα, αυτοκίνητα και περιουσίες. «Έγιναν τα εγκαίνια του μετρό και μετά χαλασμός» λέει γελώντας ο ταξιτζής ο οποίος με πηγαίνει προς το γήπεδο.
Είναι Άρης από μικρό παιδί. Πρόλαβε τις χρυσές εποχές. Σήμερα μπορεί, όπως εξηγεί, η ομάδα να μην είναι καλή, αλλά το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ είναι άσβεστο. Και πώς να μην είναι άλλωστε, όταν μιλάμε για μια από τις πιο ιστορικές μπασκετικές κόντρες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό το ντέρμπι, όμως, έχει μια σημαντική διαφορά. Είναι το πρώτο με μετρό.
Το ματς είναι προγραμματισμένο για τις 21:15. Δύο ώρες πριν, μερικές στάσεις πιο πέρα, στην Παπάφη, ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ αυτή τη φορά θα έδινε το δικό του πρώτο παιχνίδι με μέσο σταθερής τροχιάς στην πόλη. Αντίπαλος, η Athens Kallithea. Ο καιρός, όμως, κάνει δύσκολα τα πράγματα. Ο κόσμος κινείται βιαστικά προς τις θύρες. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί που περιμένουν. Πρέπει να φάνε το αγαπημένο τους βρόμικο, να πιουν τη μπίρα τους και ύστερα να μπουν στην Τούμπα. Το έχουν σαν παράδοση.
Το καλύτερο σάντουιτς το κάνει ο Σώτος. Ψωμί, μπριζολάκι, κέτσαπ, μουστάρδα, πατάτες, κρεμμύδι. Πανδαισία. Βοηθάει και στην αντιμετώπιση του κρύου. Αφού τρώω δύο, ξεκινάω για να βρω τη θύρα μου. Είμαι στην 5. Η βροχή και ο αέρας χτυπάνε κατακούτελα. Άλλοι φοράνε αδιάβροχα άλλοι κάθονται με τις ομπρέλες τους. Παρακολουθώ όλο το πρώτο ημίχρονο. Ξέρω, όμως, ότι μετά από αυτό πρέπει να φύγω και να πάω προς το Πανεπιστήμιο καθώς το μεγάλο ματς της πόλης είναι έτοιμο να ξεκινήσει.
Όταν μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο, σχεδόν όλες οι κερκίδες είναι γεμάτες. Άλλωστε μία μέρα πριν έγινε γνωστό ότι το ματς είναι sold out. Οι εικόνες είναι εντυπωσιακές. Οι οπαδοί που είναι μια ανάσα από τον αγωνιστικό χώρο και δεν σταματούν να τραγουδούν για την ομάδα τους, η οροφή με τη μεγάλη ιστορία του Άρη και η φανέλα του Νίκου Γκάλη με το 6 στο κέντρο.
Κάποια στιγμή εμφανίζονται οι κούτες. Είναι γεμάτες με πάκους λευκών χαρτιών. Όποιος έχει δει ώστε και μια φορά το μπασκετικό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης στο Παλέ μπορεί να φανταστεί τι θα επακολουθήσει. Εκατοντάδες χιλιάδες χαρτάκια, με το τζάμπολ, θα εκτοξευτούν στον αέρα του γηπέδου, δημιουργώντας μια πραγματική μοναδική εικόνα, όμοια της δεν υπάρχει στην Ευρώπη.
Η παράδοση αυτή, όπως εξηγούν μερικοί οπαδοί των γηπεδούχων, κρατάει δεκαετίες. Συμπληρώνουν βέβαια ότι τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά. «Από το 2012 και μετά ηρέμησαν. Πού να δεις τι γινόταν παλιά» λέει ένας από αυτούς.
Κάπως έτσι λοιπόν αρκετοί οπαδοί της ομάδας ανοίγουν τα κιβώτια και αρχίζουν να πετούν τους πάκους στο κοινό.
Λίγη ώρα αργότερα έχει φτάσει η ώρα να τα χρησιμοποιήσουν. Τόσο οι παίκτες των δύο ομάδων όσο και οι διαιτητές ξέρουν ότι το τζάμπολ είναι τυπικό. Οι μόνοι που είναι πραγματικά σε επαγρύπνηση είναι μερικοί έφηβοι, λογικά παίκτες των αναπτυξιακών τμημάτων της ομάδας, που κρατούν τις σκούπες και είναι έτοιμοι να καθαρίσουν τον αγωνιστικό χώρο, όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να ξεκινήσει το ματς.
Το τζάμπολ γίνεται και ο ουρανός ασπρίζει. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Δεν βλέπουμε μπροστά μας για αρκετά δευτερόλεπτα. Το παρκέ είναι γεμάτο με χαρτάκια. Τα «κομάντος» μπαίνουν για καθαρισμό. Μαζί με τους παίκτες τα βγάζουν όλα από το παρκέ σε μερικά λεπτά.
Το ματς είναι έτοιμο να ξεκινήσει και επίσημα. Την πρώτη κατοχή την έχει ο ΠΑΟΚ, ο οποίος μπαίνει πολύ δυνατά στο ματς και φτάνει να προηγείται στην πρώτη περίοδο ακόμη και με 10 πόντους.
Ο Άρης σύντομα μαζεύει τη διαφορά. Το ημίχρονο λήγει 47-48. Μεγάλο σκορ με πολύ καλό μπάσκετ και από τις δύο ομάδες.
Η ίδια εικόνα ισχύει και στο δεύτερο μέρος. Οι γηπεδούχοι, όμως, που έχουν χάσει ήδη τον Τολιόπουλο και τον Μποχωρίδη εξαιτίας τραυματισμού, βρίσκουν τα πατήματά τους. Μερικά λεπτά πριν τη λήξη της αναμέτρησης, όλα δείχνουν ότι έχουν κριθεί. Αρκετές άστοχες επιθέσεις και μερικά λάθη στην επαναφορά βάζουν και πάλι τον ΠΑΟΚ στο παιχνίδι. Η κερκίδα συνεχίζει να προκαλεί φασαρία. Η ανατροπή τελικά δε γίνεται ποτέ και ο Άρης φεύγει νικητής στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς.
Η πόρτα για τα αποδυτήρια των παικτών του Άρη είναι κάτω ακριβώς από τις εξέδρες. Μικρά παιδιά, ακόμη και ηλικιωμένοι, ανεβαίνουν στα κάγκελα για να τους χαιρετήσουν και να τους ευχαριστήσουν για τη νίκη. Τελευταίος φεύγει ο προπονητής της ομάδας, Ιωάννης Καστρίτης.
Γίνεται χαμός. Οι οπαδοί της ομάδας δε ξεχνούν ότι με αυτόν στον τιμόνι ο Άρης βρήκε και πάλι τα πατήματά του, σημειώνοντας μεγάλες νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπως αυτή πέρυσι κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, και ευρωπαϊκές πορείες, όπως η περσινή στο EuroCup.
Το γήπεδο αδειάζει και όλοι πηγαίνουν προς το μετρό. Το πανηγύρι συνεχίζεται ως τις αποβάθρες. Οι οπαδοί σηκώνουν τα κασκόλ τους και οι περαστικοί επιβάτες που κάνουν διαδρομές για να χορτάσουν το νέο μέσο της πόλης που πέρασε από τόσα κύματα μέχρι να μπει τελικά σε τροχιά, σηκώνουν τα κινητά τους και τραβούν τις πρωτόγνωρες εικόνες.
Ούτε οι ίδιοι οπαδοί δεν μπορούν να το πιστέψουν. Ξέρουν ότι έχουν βρει κι άλλο ένα ακόμη μέρος στα έγκατα της πόλης για να γιορτάζουν την αγάπη τους για την ομάδα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
