Ήταν μόλις 14 ετών όταν αγόρασε το πρώτο του χάλκινο κύπελλο από το παζάρι ρακοσυλλεκτών στον Ελαιώνα. Εκείνη η στιγμή ήταν καθοριστική, καθώς φούντωσε μέσα του το πάθος για τη συλλογή ποδοσφαιρικών αντικειμένων. Έντεκα χρόνια μετά, στην οδό Ευρυμέδοντος στον Πειραιά, λίγα μόλις μέτρα από την Πειραϊκή, ο 25χρονος Νότης Χάλαρης, ο οποίος είναι δημοσιογράφος στο Gazzetta, έχει δημιουργήσει το δικό του αυτοσχέδιο Μουσείο Ποδοσφαίρου.
Γέννημα-θρέμμα πειραιώτης, από πολύ μικρός είχε πάθος με το ποδόσφαιρο και έπαιζε μπάλα από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Η ιδέα να δημιουργήσει ένα χώρο με ποδοσφαιρικά αντικείμενα, συνέβη σχεδόν οργανικά. Κάθε βδομάδα, όταν ήταν ακόμη έφηβος, τον έβρισκε στο παζάρι των ρακοσυλλεκτών, αφού και ο πατέρας του, που ήταν επίσης συλλέκτης αλλά σε παλιά μπουκάλια, ανοιχτήρια, τηλέφωνα και αντικείμενα που σχετίζονταν με τη δουλειά του στην κάβα, τον έπαιρνε παρέα του.
Όπως περιγράφει ο Νότης μιλώντας στο Reader, «Θυμάμαι ήταν ένας ρακοσυλλέκτης που είχε απλώσει σε μια γωνιά στο παζάρι καμιά εικοσαριά κύπελλα, τα οποία μπορεί να πούλαγε 1 ευρώ το καθένα - έτσι κυμαίνονταν οι τιμές εκεί. Αυτά τα παλιά χάλκινα κύπελλα, λοιπόν, ήταν τα πρώτα αντικείμενα που είχα βρει στο παζάρι και ξεκίνησα να μαζεύω. Μπορεί να μην ήταν αποκλειστικά ποδοσφαιρικά, αλλά από διάφορα αθλήματα, από τέννις μέχρι handball. Και μετά ξεκίνησε η τρέλα μου».
Ο χώρος που έχει στηθεί το μουσείο, παλιότερα λειτουργούσε ως κάβα και ανήκε στους γονείς του. Όταν έκλεισαν το μαγαζί για να το μεταφέρουν σε άλλη τοποθεσία, ο χώρος έμεινε εντελώς κενός και αρχικά τον είχε μετατρέψει σε playroom, αργότερα έγινε χώρος εκδηλώσεων και εν τέλει είχαν καταλήξει να το χρησιμοποιούν σαν αποθήκη.
Διαβάστε Επίσης: Ένα μικρό κουρείο στη Νέα Ιωνία μοιάζει με πραγματικό μουσείο του ποδοσφαίρου
«Κάποια στιγμή, επειδή είχα μαζέψει αρκετά πράγματα -εισιτήρια, φανέλες κλπ-, είπα να τον διαμορφώσω και να τοποθετήσω αυτά που είχα ξεκινήσει να συλλέγω. Ήμουν 16 ετών τότε», λέει ο Νότης. «Το καλοκαίρι που δεν είχα σχολείο, κατέβαινα, το έφτιαχνα, το σουλούπωνα, το ξέστηνα, το έστηνα ξανά. Ήταν η ενασχόλησή μου. Και έτσι, σιγά-σιγά μεγάλωνε. Και το 2019 αποφάσισα να το κάνω και επίσημα Μουσείο».
Κάθε τοίχος και κάθε σπιθαμή, είναι γεμάτος με ποδοσφαιρικά εκθέματα. Από φανέλες, μέχρι κασκόλ, μπάλες ποδοσφαίρου, εισιτήρια, παλιές εφημερίδες, κονκάρδες και κάθε λογής μικροαντικείμενα από κάθε γωνιά του πλανήτη, συνθέτουν μια τεράστια συλλογή, ξετυλίγουν ένα κομμάτι ιστορίας και μαρτυρούν τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει για να τα συλλέξει, ένα-ένα.
«Έχω κοντά στις 480 φανέλες συνολικά. Όσο για τα αντικείμενα... είναι χιλιάδες. Δεν τα έχω μετρήσει. Δεν είναι μόνο αυτά που βλέπεις, είναι σίγουρα αλλά τόσα που είναι κρυμμένα, που δεν χωράνε».
Ανάμεσα στις φανέλες που βρίσκονται σε περίοπτη θέση στο μαγαζί, μερικές είναι κρεμασμένες, άλλες κορνιζαρισμένες καθώς φέρουν υπογραφές των παιχτών.
Όταν είχε ξεκινήσει να συλλέγει, έστελνε στο Instagram μηνύματα σε όλους τους ποδοσφαιριστές για να του στείλουν τις φανέλες τους. «Η αγαπημένη μου και πιο ξεχωριστή φανέλα είναι αυτή του Κατσουράνη. Γιατί ήταν ο πρώτος άνθρωπος του ποδοσφαίρου που του είχα στείλει μήνυμα να ζητήσω τη φανέλα του, και ήρθε εδώ ο ίδιος αυτοπροσώπως να δει τη συλλογή μου, πριν καν το μέρος γίνει μουσείο. Μου είπε ότι του αρέσει ο χώρος και η προσπάθεια που κάνω. Με είχε παροτρύνει να το κυνηγήσω για μουσείο και μου είπε πως θα με βοηθήσει όσο μπορεί», επισημαίνει ο Νότης.
«Και έφερε τη φανέλα. Την κοίταξα και συνειδητοποίησα ότι είναι από το παιχνίδι με τη Νιγηρία στο Μουντιάλ του '10 που ήταν η πρώτη νίκη της Εθνικής στην σειρά του Μουντιάλ. Ήταν τρέλα. Ακόμα και σήμερα, κρατάμε πολύ καλή επαφή».
Μια από τις κολώνες που στέκουν στη μέση του χώρου, είναι ντυμμένη από πάνω μέχρι κάτω με φωτογραφίες του Νότη, μαζί με τους ποδοσφαιριστές που είχαν επισκεφθεί το χώρο. Αντίστοιχη είναι η ιστορία και με τον Καραγκούνη, του οποίου η φανέλα βρίσκεται επίσης κορνιζαρισμένη στο Μουσείο. «Έχουν έρθει και άλλοι – ο Καμπάνταης, παλαίμαχος της ΑΕΚ, παίχτες που είναι πιτσιρικάδες -Κωνστανάσιος, Σουρδής, Μαρτίνης, Στουνάρας- και από αθλητικογράφους έχει έρθει ο Σωτηρακόπουλος».
«Υπάρχουν και άλλοι παίχτες που δεν μου είχαν απαντήσει ποτέ. Κάτι τέτοιο συνέβη με το Μουριέντες, ο οποίος είχε δει το μήνυμά μου στο instagram, με άφησε στο διαβάστηκε και απλά μια μέρα ήρθε ένα δέμα που ήταν η φανέλα του υπογεγραμμένη. Είναι και τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων που δεν μιλάνε, αλλά μπορεί να βοηθήσουν», αναφέρει.
Του έχουν ζητήσει φανέλες και αντικείμενα για τιμές εξωφρενικές, όπως λέει, προσφέροντάς του ακόμα και τετραψήφιο νούμερο. «Για τη φανέλα του Xavi ας πούμε μου έχουν προσφέρει μεγάλα ποσά. Και ένας άνθρωπος από την Αυστρία που ήταν φίλος ενός δημοσιογράφου που μίλαγα, μου είχε πει να την αγοράσει ολόκληρη τη συλλογή γιατί του άρεσε πολύ», εξηγεί. Όμως εκείνος δεν μπορεί να κοστολογήσει κάτι από τη συλλογή, γιατί η αξία τους -και συναισθηματικά πλέον- είναι ανεκτίμητη.
«Έχω δώσει πάρα πολύ κόπο για να τα βρω όλα αυτά και με προσωπικό χρόνο και με μηνύματα. Το έχω παλέψει πολύ. Είναι ένας χώρος που με ηρεμεί, είναι το ησυχαστήριό μου, ξεφεύγω πολύ εδώ μέσα. Οπότε... μπορεί να πούλαγα κάτι μόνο αν είχα τεράστια ανάγκη οικονομική, διαφορετικά απκλείεται. Το μοναδικό που έχω κάνει είναι να ανταλλάξω ή να πουλήσω κάτι που έχω διπλό. Γενικά όμως δεν είμαι της πώλησης».
Ακόμα και σήμερα, συνεχίζει να εμπλουτίζει τη συλλογή, είτε κάνοντας ανταλλαγές με συλλέκτες, ενώ τον τελευταίο χρόνο -τον έχει βοηθήσει πολύ και η δημοσιογραφία σε αυτό λόγω των επαφών. Και φυσικά, σε κάθα χώρα που πηγαίνει, πάντα θα αγοράσει κάτι.
«Την κοπέλα μου σκέφτομαι που τρέχει σε ό,τι γήπεδο υπάρχει (γέλια). Αυτό που μου έχει μείνει -κάθε του στιγμή- είναι το ματς με τη Φερεντσβάρος, στη Βουδαπέστη, για δύο λόγους - επειδή περιλάμβανε ταξίδι και επειδή ήταν το πρώτο μου ταξίδι ως δημοσιογράφος».
Όμως, το σημαντικότερο με διαφορά για εκείνον, ως Ολυμπιακός, είναι η περσινή νίκη στο Conference. «Έχω φτιάξει έναν ολόκληρο τοίχο με αντικείμενα από εκείνη την ημέρα. Προφανώς ήμουν στο γήπεδο και μετά κατέβηκα Πειραιά για τους πανηγυρισμούς και γενικά είχα μείνει ξύπνιος ένα 24ωρο. Ήθελα να κάνω τα πάντα, ήμουν σαν παιδάκι, έτρεχα όλη μέρα. Ήταν πρωτόγνωρο, ήταν σαν όνειρο. Άσπρισα εκείνη τη μέρα. Ήταν συγκλονιστικό που μου έδωσε το gazzetta την ευκαιρία να το ζήσω και να το καλύψω σαν δημοσιογράφος όλο – τις προπονήσεις των ομάδων, το media day, και έναν τελικό Ευρώπης, όπου έπαιζε ο Ολυμπιακός. Τι άλλο να ζητήσω; Είναι η ιστορία που σίγουρα θα λέω στα παιδιά μου κάποια στιγμή. Το λέω και ανατριχιάζω».
Σε μια γωνιά, ο Νότης έχει κορνιζάρει ένα πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας. 9 Φλεβάρη του 1981. Μια ημέρα μετά την τραγωδία της θύρας 7. «Λιώμα 19 νέοι», γράφει στο πρωτοσέλιδο, αφού 6 άτομα ακόμη πάλευαν για τη ζωή τους, μέχρι να σημειωθεί ο τραγικός απολογισμός των 21 νεκρών.
Γυρνάει ξανά πίσω στα χρόνια που πήγαινε με τον πατέρα του στο παζάρι. Παιδί ακόμα, άρχισε να πηγαίνει μόνος γύρω-γύρω στους πάγκους και να ψάχνει. «Με ήξεραν οι περισσότεροι πλέον. Ήταν ένας ρακοσυλλέκτης ο οποίος είχε μόνο παλιές εφημερίδες. Εγώ πήγαινα πολλές φορές, αλλά δεν έπαιρνα οτιδήποτε, κοιτούσα πάντα τα πρωτοσέλιδα, να έχει θέμα. Εμένα μου άρεσε το ποδόσφαιρο και ήξερα παίχτες όπως ο Γιούτσος, ο Δεληκάρης κλπ, και αυτουνού του άρεσε που ενώ ήμουν τόσο μικρός ήξερα να ψάχνω εφημερίδες.
»Όσο πέρναγε ο καιρός, τόσο πιο πολύ μείωνε τις τιμές. Αντί να μου τις δίνει πέντε ευρώ, μου της έδινε ένα-δύο ευρώ την μία και πήγαινε έτσι. Μια Κυριακή, με άφησε να κάτσω στις κούτες όση ώρα θέλω, να διαλέξω ό,τι επιθυμώ. Και ξεκίνησα να πασπατεύω εφημερίδες που ήταν πολύ παλιές. Βρήκα λοιπόν μια πολιτική εφημερίδα, η οποία ήταν από τις 29 Οκτωβρίου του 1940, μία μέρα μετά το «Όχι». Και έγραφε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο με τους Ιταλούς. Απίστευτο. Έβαλα λοιπόν περίπου 25- 30 σε μια στοίβα, και όταν πήγα να πληρώσω μου λέει δώσε μου 2 ευρώ και φύγε. Μόλις πήγα σπίτι και με είδε ο πατέρας μου, κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό, με ρώτησε πόσα έδωσα και δε το πίστευε όταν του είπα την τιμή».
Επόμενος στόχος του Νότη, είναι να μεταφέρει τη συλλογή σε ένα μεγαλύτερο χώρο, να τοποθετήσει στους τοίχους όλα τα αποκτήματα που κρατά κρυμμένα σε κούτες, να ανοίξει ένα αληθινό μουσείο, που θα κουβαλά και θα διηγείται την ιστορία του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
