Κάπου μέσα στα σκοτάδια της Αθήνας, τη ματαιότητα που σκοτώνει όνειρά μας, την πολυπλοκότητα των σκέψεων και την ανάγκη αποσυμπίεσης από όσα μας καταπιέζουν επίμονα και διαρκώς, οι υπάρξεις ψάχνουν τρόπους απελευθέρωσης, μετουσιώνοντας στιγμές της ζωής, σε μουσικές και στίχους.
Σε ένα σύμπαν παράξενο, τα τραγούδια τους είναι σαν να κοιτάς τον νυχτερινό ουρανό το καλοκαίρι, που, μέσα στα σπλάχνα του αισθάνεσαι μια γλυκιά μελαγχολία. Οι γαλαξίες τους ενώνονται με την καθημερινότητα και απαρτίζουν αυτό το μουσικό κράμα που λέγεται Turboflow3000.
Εκρηκτικότητα, electro και post-punk στοιχεία, ένας κεραυνός κάθε φορά που ανεβαίνουν στη σκηνή, μεταδίδοντας πολύ γνώριμα και οικεία συναισθήματα, που με ένα ρυθμό ξεσηκωτικό, σε παρασύρουν να χορέψεις κόντρα στις προσωπικές ήττες και τα ανεκπλήρωτα όνειρα. «Νιώθεις μια δύναμη μέσα σε αυτό το darkness, παρτάρεις και χαίρεσαι», είναι η φράση που μου είπαν και οι ίδιοι όταν τους ρώτησα για όλα όσα πηγάζουν από τη μουσική τους.
Είναι ένα μεσημέρι του Ιούλη και βρίσκομαι στο Naiads productions στο Χολαργό, το στούντιο που οι Turboflow3000 συναντιούνται καθημερινά για να δημιουργήσουν. Ανάμεσα σε τεράστια μηχανήματα, μουσικά όργανα και καλώδια, εκείνοι μου μιλούν για τα βιώματα, την έμπνευση, τον αυθορμητισμό, τη μουσική και τα καλοκαίρια τους.
Πως προέκυψε η ύπαρξή σας; Ποια ήταν η αφετηρία; Μια κοινή αγάπη για τη μουσική, μια τρέλα, μια ανάγκη έκφρασης απέναντι στην καταπίεση της καθημερινότητας ή κάτι απ' όλα;
Γιώργος (Deezy): Ασχολούμαστε με τη μουσική πολλά χρόνια. Ήμασταν στον χώρο του hip-hop και κάποια στιγμή αποφασίσαμε να πειραματιστούμε με τον ήχο. Ήταν μια ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Το ξεκινήσαμε πιο πολύ για εμάς. Τα πρώτα κομμάτια γράφτηκαν χωρίς να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για το τι θα γίνει, απλά γράφαμε μουσική. Πλέον βάζει ο καθένας την πινελιά του, πηγαίνοντάς το ένα βήμα παραπέρα. Αυτό που δημιουργήθηκε πια, έχει το χαρακτήρα όλων μας.
Γιάννης (Primal): Ήταν ο Deezy στην Αθήνα, έκανε φουλ μουσική, είχε ξεφύγει από το πλαίσιο του boom bap και του hip-hop, μου έστελνε ιδέες και κάπως έτσι μπήκα και εγώ ως beatmaker σε όλο αυτό.
Θανάσης: Εγώ μπήκα στη φάση λίγο αργότερα, όταν τα παιδιά χρειάζονταν μπασίστα για τη μπάντα. Καταλήξαμε να κάνουμε πράγματα εδώ στο στούντιο και κάπως έτσι τσουλάμε σαν μπάντα.
Η ματαιότητα τελικά σκοτώνει τα όνειρά μας; Και εμείς από όποια θέση και αν βρισκόμαστε -ως ατομικότητες ή συλλογικά ή στην προκειμένη περίπτωση μέσω της τέχνης- μπορούμε τελικά να ανατρέψουμε αυτή τη δολοφονία όσων υπάρχουν μέσα μας;
Deezy: Άμα κάνουμε ένα βήμα πίσω, όλα μάταια είναι. Αν σε αυτή την ζωή και την πορεία που έχουμε, κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας εκφράζουν, ίσως.
Γιάννης: Αυτή τη ματαιότητα μπορούμε κάπως να την αποτρέψουμε εάν έχουμε ανθρώπους γύρω μας με τους οποίους νιώθουμε άνετα.
Θανάσης: Χέρι-χέρι να φτιάχνεις πράγματα ώστε να μη ματαιώνεσαι από προσωπικές σκέψεις και τρικλοποδιές. Ακόμα και μετά από μια ματαίωση, δεν τελειώνει τίποτα. Προφανώς έρχεται η ματαίωση, για να ξανάρθουν τα όνειρα και να ματαιωθούν ξανά και να γίνουν πιο ισχυρά και πιο συγκεκριμένα. Γιατί όταν κάνεις μερικά βήματα πίσω, βλέπεις αλλιώς τα πράγματα. Μπορεί να βάδιζες σε διαφορετικό μονοπάτι. Οπότε μπορεί να λειτουργεί δημιουργικά.
Η ίδια η ζωή σας είναι εκείνη που σας εμπνέει να δημιουργήσετε και να τη μετουσιώσετε σε μουσική και στίχους;
Deezy: Κυρίως είναι η καθημερινότητα και τα βιώματά μας, αλλά είναι και πράγματα που ονειρευόμαστε, σκέψεις για το μέλλον, αλλά και πράγματα που έχουν περάσει ή στιγμές που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Είναι κυρίως βιωματικό.
Ένα απ΄τα κομμάτια που με αγγίζει, και εκφράζει πολύ κόσμο, είναι το «Καν'το να μοιάζει με τέχνη» που μιλά για την καταπίεση των ανθρώπων που δουλεύουν σεζόν, την εργασιακή εκμετάλλευση, τον πόνο, τα εξαντλητικά ωράρια και, για ένα καλοκαίρι που έχει καταλήξει να είναι προνόμιο μιας ελίτ. Είναι και αυτό ένα δικό σας βίωμα; Πως νιώθετε με αυτό που συμβαίνει τα ελληνικά καλοκαίρια;
Deezy: Εγώ είμαι μάγειρας και δούλευα στην εστίαση μέχρι πριν από λίγο καιρό. Το κομμάτι αυτό γράφτηκε όταν ήμουν σεζόν στην Αντίπαρο και έτυχε να συμπέσω και με τη Φένια (Sci Fi River), η οποία ήταν σεζόν στο ίδιο μέρος. Όταν γυρίσαμε, θέλαμε να γράψουμε ένα κομμάτι και σκεφτήκαμε να αποτυπώσουμε αυτό που ζήσαμε τότε. Αν είσαι στον κλάδο και δουλεύεις σεζόν σε νησί, υπάρχει τόση πίεση που σκοτώνει τη δημιουργικότητα και τα πάντα. Δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια. Βέβαια αυτά μαζεύονται σιγά -σιγά και στη συνέχεια πάντα κάτι βγαίνει μουσικά.
Γιάννης: Και εγώ δούλευα τα καλοκαίρια σε ένα ξενοδοχείο στα Σύβοτα. Μπορώ να πω, πως επειδή είναι το πρώτο καλοκαίρι που δεν δουλεύω στην εστίαση, δεν μου λείπει καθόλου. Ίσως μου λείπουν τα free drinks και το φαγητό (γέλια), αλλά κατά τ' άλλα τίποτα. Είναι ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια των τελευταίων ετών. Διακοπούλες, live με τα παιδιά, μπιρίτσες, βόλτες, περπάτημα..
Το φετινό καλοκαίρι πως θα περάσει για εσάς;
Γιάννης: Ως τώρα είναι από τα πιο ωραία.
Deezy: Επειδή από την άνοιξη είχαμε συνεχώς κανονισμένα live, για μένα έχει περάσει πολύ γρήγορα... κάθε φορά είχα κάτι μεγάλο να περιμένω. Βέβαια περίμενα τόσο καιρό να 'ρθει το καλοκαίρι και έχουμε φτάσει στον Ιούλιο και δεν το έχω πάρει χαμπάρι. Κάνουμε όμως πράγματα, βρισκόμαστε κάθε μέρα και φτιάχνουμε μουσική. Πλέον δεν είμαι στην εστίαση, έχω σταματήσει τη δουλειά και έχω αφοσιωθεί στη μουσική για να βγάλουμε τον καινούργιο δίσκο.
Έχετε πει ότι η μουσική σας είναι μίξη από αυτά που σας αρέσουν. Ποια είναι τα συστατικά στοιχεία της και οι επιρροές της;
Deezy: Σίγουρα υπάρχει πολύ έντονα το ραπ στοιχείο. Επηρεασμένος από την αγγλική σκηνή, θα έλεγα ότι υπάρχουν στοιχεία post-punk, punk και electro που απαρτίζουν τον πρώτο δίσκο. Ο δεύτερος δίσκος πάλι είναι πολυμορφικός, αλλά έχει πιο συγκεκριμένη δομή.
Θανάσης: Στον νέο δίσκο, υπάρχει ο συγκεκριμένος ήχος κάθε οργάνου. Οι ήχοι δίνουν την κατεύθυνση, ο κάθε ένας από εμάς θα βάλει το δικό του ήχο και έτσι τελικά φτιάχνεται ένα κράμα που έχει μια ταυτότητα ενός ήχου.
Αν μπορούσατε να απομονώσετε τα συναισθήματα που σας κυριεύουν και πηγάζουν μέσα από τους στίχους που γράφετε, ποια θα ήταν αυτά;
Deezy: Όταν βγάλαμε το δίσκο, τον άκουσα αρκετά. Ένιωθα, ότι πέρα από το συναίσθημα του στίχου, έχουμε κάνει καλή δουλειά, έχει βγει κάτι διαφορετικό, και το συναίσθημα ήταν ένα συναίσθημα ολοκληρωτισμού - ότι κάπου έχουμε συνεισφέρει στη μουσική σκηνή.
Θανάσης: Στο live κάποιοι στίχοι κάπως σε ξεσηκώνουν, κάποιοι άλλοι σε βάζουν μέσα σε ένα σκοτεινό μονοπάτι, που μέσα του νιώθεις μη ευάλωτος τελικά από αυτή τη σκοτεινιά. Νιώθεις μια δύναμη μέσα σε αυτό το darkness, παρτάρεις και χαίρεσαι.
Η καθημερινότητα στην τσιμεντένια ζούγκλα είναι κάτι που σας πνίγει και σας σκοτώνει τη δημιουργικότητα ή είναι κάτι που τη γεννά μέσα σας, εξαιτίας των σκοταδιών που ενυπάρχουν σε αυτή;
Deezy: Μέσα από την Αθήνα πηγάζει όλη αυτή η έμπνευση. Όταν έγραφα αυτό το δίσκο, έμενα στην πλατεία Βάθη, οπότε οι εικόνες μου κάθε μέρα ήταν πολύ σκληρές. Αγκάλιασα τη γειτονιά μου και εμπνεύστηκα από την Αθήνα και έγραψα το δίσκο. Ενώ όλοι μου λένε ότι ο δίσκος είναι πολύ καλοκαιρινός, εγώ τον έγραψα για να είναι αντί-καλοκαιρινός.
Θανάσης: Εγώ έχω απομακρυνθεί από την καρδιά της Αθήνας εδώ και καιρό. Μου αρέσει να βγαίνω στο κέντρο της, να ακούω τις μουσικές της, να τις ηχογραφώ, αλλά μέχρι εκεί. Βέβαια από την άλλη, η δημιουργικότητα είναι κάτι με το οποίο ζεις. Αν είσαι δημιουργικός και φτιάχνεις συνεχώς πράγματα, δεν νομίζω πως σταματάς να είσαι δημιουργικός ξαφνικά επειδή κάποιος εξωτερικός παράγοντας σε επηρέασε. Απλά η έμπνευση θα πάρει το χρώμα του τόπου που ζεις εκείνη τη στιγμή.
Γιάννης: Εγώ είμαι από την Ηγουμενίτσα και, από τότε που ήρθα στην Αθήνα, έχω κάνει πολύ λίγα beats. Ασχολούμαι με τη μπάντα, δεν μπορώ μόνος μου να πειραματιστώ ή να δημιουργήσω τόσο όπως όταν ήμουν στην επαρχία.
Έχετε πει πως «οι καλύτερες ιδέες για τα κομμάτια είναι αυτές που σας έρχονται αυθόρμητα». Τι ρόλο έχει γενικά ο αυθορμητισμός στη ζωή σας; Λειτουργείτε έτσι; Ποια ήταν η τελευταία αυθόρμητη life-changing απόφαση που πήρατε;
Deezy: Εγώ σίγουρα λειτουργώ μόνο αυθόρμητα. Όλος ο δίσκος γράφτηκε αβίαστα και πηγαία. Ό,τι γράφτηκε δεν έσβησε. Ο αυθορμητισμός της στιγμής που το γράφεις, είναι το στοιχείο που το κάνει πιο άμεσο, ακατέργαστο και αληθινό. Η τελευταία αυθορμητη απόφαση που πήρα, ήταν να σταματήσω τη δουλειά.
Γιάννης: Και εγώ το ίδιο έκανα. Παραιτήθηκα από εκεί που δούλευα σέρβις και έγινα video-editor μέσα σε ένα απόγευμα.
Θανάσης: Εγώ είμαι πιο οργανωτικός, όμως δεν καταλαβαίνω γιατί χάνεται ο αυθορμητισμός μέσα στην οργάνωση. Τις μεγάλες αποφάσεις τις έχω πάρει αφότου έχω βασανιστεί πολύ με σκέψεις. Ίσως η πιο αυθόρμητη απόφαση που πήρα, ήταν να κόψω το κρέας. Δεν μου πάει ηθικά, δεν κάνει καλό στην υγεία μου, οπότε το έκοψα.
Τι θα βάλετε ν' ακούσετε όταν νιώθετε down;
Γιάννης: Εγώ θα βάλω πάντα τρία συγκεκριμένα tracks: NU - Man o to, Faded – ZHU, Son Lux – Easy.
Θανάσης: Εγώ όταν είμαι down, ακούω μουσικές στις οποίες ένας τύπος μπορεί να παίζει μόνος μια κιθάρα - José González ας πούμε. Είναι μοναχικό.
Deezy: James Blake, Frank Ocean, κάτι λίγο γλυκούλι και μελαγχολικό.
Από τις προσωπικές σας φυλακές τι είναι αυτό που σας απεγκλωβίζει; Πως βρίσκετε γαλήνη μέσα σε ένα κόσμο που συνεχώς τρέχει και μεταβάλλεται;
Γιάννης: Νομίζω πως οι ανασφάλειές μου είναι κυρίως αυτές που με φυλακίζουν – όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους. Και η διέξοδος από αυτό, είναι να έχεις τους ανθρώπους σου γύρω σου.
Θανάσης: Η δική μου φυλακή είναι η τελειομανία, που, αν το σκεφτείς, ίσως πηγάζει και αυτή από ανασφάλεια για το κάτι παραπάνω. Και το overthinking. Δηλαδή μπορεί να φύγω από εδώ και να σκέφτομαι αν έγιναν όλα όπως πρέπει. Η φυλακή μου είναι ότι το μυαλό δεν μπορεί να ηρεμήσει.
Deezy: Η διέξοδος από τις προσωπικές μας φυλακές, είναι να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε, που ταιριάζουν τα χνώτα μας, οτιδήποτε και αν κάνουμε μαζί τους. Το περιβάλλον μας είναι η διέξοδος από τη φυλακή μας.
Υπάρχει κάτι που σας αγγίζει από αυτή την αλληλεπίδραση που έχετε με το κοινό σας;
Deezy: To feedback που έχουμε πάρει από τον κόσμο, είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εγώ δεν το είχα ξαναζήσει όλο αυτό. Όσα χρόνια κάναμε ραπ, δεν υπήρχε κάποιος στο κοινό να τραγουδά τους στίχους μου. Τώρα είναι μοναδικό το συναίσθημα να βρίσκει κάποιος ταύτιση με όσα λες. Και ταυτίζονται γιατί οι στίχοι είναι άμεσοι και καθημερινοί. Οπότε αυτό είναι μοναδικό.
Γιάννης: Είναι πολύ ωραίο το feedback και κυρίως όταν το παίρνεις από άτομα που δεν το περιμένεις. Και ειδικά από ανθρώπους που ξέρεις.
Θανάσης: Οι άνθρωποι που ξέρεις, μπορεί να μη δίνουν πολλή σημασία αν τους πεις ότι ασχολείσαι με τη μουσική. Όταν όμως δουν ότι υπάρχει μια αποδοχή από τον κόσμο, σε βλέπουν με διαφορετικό τρόπο. Παίρνεις επιβεβαίωση ότι κάνεις κάτι χρήσιμο και αναγνωρίσιμο.
Θα ήθελα να μου αποκαλύψετε κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος για εσάς.
Deezy: Θα το πω. Μου αρέσει ο Sin Boy! Στην καραντίνα -που ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα καθώς είχα διαγνωσμένη κατάθλιψη- ο δίσκος που είχε βγάλει τότε, με έκανε να νιώθω πάρα πολύ καλά. Είναι guilty pleasure, ακόμα και αν δεν ακούω πια αυτά που βγάζει τώρα.
Γιάννης: Όταν ξεκίνησα να κάνω μουσική, στις πρώτες μου προσπάθειες, έβλεπα tutorial για να μάθω να κάνω Reggaeton beats. Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική δημιουργία ήταν αυτή. Ακόμα και τώρα το λατρεύω.
Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να βγάλετε από μέσα σας;
Deezy: Εγώ θέλω να πω, πως η ανάγκη για δημιουργία δεν πρέπει να περιορίζεται με κανένα τρόπο. Αν κάποιος έχει την ανάγκη να κάνει μουσική, δεν χρειάζεται απαραίτητα να ξέρει μουσική. Ούτε εγώ είμαι μουσικός.
Θανάσης: Και ένα ακόμα που θέλω να προσθέσω, είναι πως, παρόλο που για κάποιους έχει γίνει γραφική η φράση 'να σταματήσει ο πόλεμος', εγώ θα την λέω. Καθόμαστε και ασχολούμαστε με το αν τρύπησε το αυτάκι του Τραμπ και όχι με το ότι έχουν σφαγιαστεί τοσα παιδιά στη Γάζα. Και όποτε μας δίνεται χώρος, θέλω να ακούγεται.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
