Ήταν 7 Σεπτεμβρίου 1996, όταν η λάμψη του Λας Βέγκας σκιάστηκε από αίμα και σφαίρες. Στο φανάρι της Flamingo Road, ο Tupac Shakur -σύμβολο μιας γενιάς, φωνή των αδικημένων, ποιητής της οργής - έπεφτε θύμα ενέδρας. Ο λοχίας Κρις Κάρολ, ο πρώτος αστυνομικός που έφτασε στο σημείο, θυμάται τη στιγμή που ο Tupac, αιμόφυρτος και σχεδόν αναίσθητος, τον κοίταξε στα μάτια.
«Περίμενα να μου πει ποιος τον πυροβόλησε», αφηγείται. «Αντί γι’ αυτό, πήρε μια βαθιά ανάσα και ψιθύρισε: “Άντε γαμ@@”». Ήταν οι τελευταίες του λέξεις.
Η νύχτα της δολοφονίας
Λίγες ώρες πριν, ο Tupac είχε παρακολουθήσει τον αγώνα του Mike Tyson μαζί με τον Suge Knight. Στο λόμπι του MGM Grand, μια συμπλοκή με τον Orlando Anderson, μέλος των Crips, άναψε τη φωτιά. Αργότερα, ενώ το αυτοκίνητο του Knight σταματούσε σε φανάρι, μια λευκή Cadillac πλησίασε. Από το πίσω παράθυρο, άγνωστος άνοιξε πυρ.
Ο Tupac δέχτηκε τέσσερις σφαίρες - δύο στο στήθος, μία στο χέρι και μία στο πόδι. Ο Suge Knight τραυματίστηκε ελαφρά, αλλά ο 25χρονος ράπερ πάλευε για τη ζωή του.
Έξι μέρες αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου, υπέκυψε στα τραύματά του.
27 χρόνια χωρίς απαντήσεις
Η δολοφονία του Tupac παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της μουσικής βιομηχανίας. Ο Orlando Anderson θεωρήθηκε ύποπτος, αλλά δεν κατηγορήθηκε ποτέ και δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα. Μόλις το 2023, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, συνελήφθη ο Duane “Keffe D” Davis, κατηγορούμενος για εμπλοκή στη δολοφονία.
Η υπόθεση γέννησε αμέτρητες θεωρίες συνωμοσίας: από αντίποινα συμμοριών μέχρι φήμες ότι ο Tupac σκηνοθέτησε τον θάνατό του για να εξαφανιστεί. Όσο η δικαιοσύνη σιωπούσε, ο μύθος του γινόταν όλο και πιο δυνατός.
Πώς ο Tupac πέρασε στην αθανασία
Ο Tupac Amaru Shakur ήταν η ποίηση του γκέτο. Ήταν η κραυγή μιας γενιάς που δεν είχε μικρόφωνο, αλλά είχε οργή. Μεγάλωσε μέσα στην πολιτική αντίσταση, παιδί των Μαύρων Πανθήρων, και κουβάλησε την αλήθεια τους στους στίχους του. Δεν τραγουδούσε για να διασκεδάσει. Τραγουδούσε για να ξυπνήσει.
Με άλμπουμ όπως το Me Against the World και το All Eyez on Me, έδωσε φωνή σε όσους ζούσαν στο περιθώριο, σε όσους δεν είχαν τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους. Μίλησε για φτώχεια, για βία, για ρατσισμό. Αλλά μίλησε και για αγάπη, για ελπίδα, για όνειρα που δεν χωρούσαν στα γκέτο. Πούλησε πάνω από 75 εκατομμύρια δίσκους.
Είχε βρει τον τρόπο να γράφει την ελευθερία σε βινύλια.
Ο Tupac, αιμόφυρτος και με την ευκαιρία να αποκαλύψει τον δολοφόνο του, επέλεξε να στραφεί εναντίον του αστυνομικού που στεκόταν πάνω από το κορμί του. Δεν ήταν τυχαίο. Ποτέ δεν εμπιστεύτηκε την αστυνομία, γιατί για εκείνον –και για εκατομμύρια Αφροαμερικανούς– οι ένστολοι δεν ήταν προστάτες, αλλά προέκταση ενός συστήματος που ασκούσε βία πάνω τους.
Με μια μόνο φράση, κλώτσησε την πιθανότητα «δικαιοσύνης» και επιβεβαίωσε την αιώνια σύγκρουσή του με την εξουσία. Κι αυτή η φράση, αντί να κλείσει την ιστορία του, άνοιξε τον δρόμο για δεκαετίες θεωριών συνωμοσίας: ότι δεν ήθελε να μιλήσει, ότι γνώριζε περισσότερα, ότι ίσως ακόμα ζει. Έτσι, ακόμα και λίγο πριν τον θάνατο του, ο Tupac συνέχισε να τροφοδοτεί τον μύθο του.
Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
