Σε ένα δωμάτιο 10 περίπου τετραγωνικών και με αυτοσχέδιες φωτογραφίες σε μια ταράτσα στον Χολαργό, γεννήθηκε μια πρωτότυπη ιδέα που απαντά με ένα τρανό παράδειγμα αλληλεγγύης στη σκληρότητα και την αδιαφορία του σήμερα.
Η 25χρονη Καλλιόπη, εδώ και τέσσερα χρόνια διατηρεί τη σελίδα Vintage Piece for Peace, που μέσω του Instagram, πουλάει second hand ρούχα σε ελεύθερη συνεισφορά και τα έσοδα τα δίνει σε οργανισμό ή άτομο της επιλογής της που έχει ανάγκη.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει τη φράση «Αν έβαζε ο καθένας μας από ένα λιθαράκι...». Η Καλλόπη το κάνει. Και δεν είναι απλά λιθαράκι. Με περίπου 6.000 ρούχα που έχει πουλήσει, 10.000 ακόλουθους από το πουθενά που στηρίζουν τη δράση και με την παροχή βοήθειας σε δεκάδες καταφύγια και άτομα που έχουν ανάγκη, αυτό μπορούμε να το πούμε με σιγουριά.
Να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Πώς ξεκίνησες και πώς σου ήρθε η ιδέα για το Vintage Piece for Peace;
«To Vintage piece for peace ξεκίνησε το 2019. Τότε πολλά άτομα ξεκινούσαν να κάνουν second hand σελίδες στο Instagram. Εγώ είχα πάντα πάρα πολλά ρούχα γιατί έχω άλλες δύο αδελφές και πολλές ξαδέλφες και όλα τα πράγματα πήγαιναν σε εμένα. Επίσης, για ηθικούς λόγους, είχα σταματήσει πολλά χρόνια να αγοράζω fast fashion. Αποφάσισα λοιπόν να ανοίξω τη σελίδα.
Τους πρώτους έξι μήνες, λειτουργούσα τη σελίδα για τις δικές μου ανάγκες ώσπου μια στιγμή, μια καλή μου φίλη, μου είπε ότι θα μου δώσει ρούχα της για τη σελίδα αλλά τα έσοδα, θα ήθελε να τα δώσω στη Φάρμα της Βρούβας. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα».
Δεδομένου ότι αν όριζες μια τιμή θα είχες υπολογίσει καλύτερα τα έσοδα της σελίδας, πώς και σκέφτηκες να δίνεις τα ρούχα σε ελεύθερη συνεισφορά;
«Όταν ξεκίνησα τη σελίδα, είχα αρχίσει να έχω περισσότερο και πολιτική τριβή και κοινωνικές ανησυχίες, οπότε αποφάσισα την ελεύθερη συνεισφορά. Ήθελα να λειτουργεί με ένα τρόπο, ώστε να παρέχω βοήθεια στις εκάστοτε οργανώσεις/ανθρώπους αλλά και ένα άτομο που δεν μπορεί να πάρει ακριβά ρούχα, να μπορεί να πάρει ένα μπλουζάκι με 1 ή 2 ευρώ. Στόχος είναι να μην αποκλείεται κανένα άτομο από τη διαδικασία».
Έχεις πλέον 10.000 ακόλουθους και αρκετά άτομα γνωρίζουν τη σελίδα σου. Πώς σε έμαθε κόσμος αλλά και πώς μεγάλωσε η ομάδα που σε πλαισιώνει και σε βοηθάει σε αυτή τη διαδικασία;
«Ξεκίνησα όπως σου είπα με την Άννα, το πρώτο εξάμηνο η οποία τυχαίνει να είναι και φωτογράφος. Για την πλάκα, φωτογραφίζαμε τα ρούχα στην ταράτσα μου. Για κάποιο λόγο όμως την έμαθαν πολλοί. Έγινε κάτι που είναι δύσκολο να γίνει από μόνο του: Είχαμε πολλούς ακόλουθους χωρίς καθόλου διαφημίσεις από Instagram. Τα καταφέραμε μόνο με τον χρόνο και τον κόπο. Υπήρχαν μέρες που ασχολούμουν με τη σελίδα 8 και 9 ώρες.
Σιγά σιγά χτίστηκε ομάδα από μόνη της. Άτομα που απλά ακολουθούσαν τη σελίδα μας έστελναν από μόνα τους να φωτογραφηθούν για τα ρούχα, και μετά εθελοντές μας βοηθούσαν από μόνοι τους με baazar. Μέσα σε αυτά τα 4 χρόνια έχουμε πολλά άτομα που στηρίζουν».
«Αφήστε τα βεράντα αν δεν είμαι σπίτι»
Άρα όλοι αυτοί οι ακόλουθοι είναι εκείνοι που σου δίνουν τα ρούχα για τη σελίδα;
«Ναι. Είναι ένα σύστημα πια που λειτουργεί από μόνο του. Έχουμε φτάσει στο σημείο να ανοίγω απλά την πόρτα και να βλέπω έξω σακούλες. Φυσικά, αυτό έγινε επειδή το ξέρει η γειτονιά και τα άτομα που ακολουθούν τη σελίδα. Τους λέω «Αφήστε τα βεράντα αν δεν είμαι σπίτι».
Τα ρούχα, είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Τα ξεχωρίζω πάντα και εγώ ωστόσο. Ένα σημαντικό ποσοστό λοιπόν ανεβαίνει στη σελίδα και μετά τα φωτογραφίζουμε. Ακολουθεί η αγορά με την ελεύθερη συνεισφορά και μετά γίνονται οι δωρεές».
Και έχεις νούμερα για όλες τις ηλικίες και γούστα;
«Όλα τα νούμερα από XXL μέχρι και παιδικά. Αλλά έχουμε και άλλα πράγματα. Μέχρι και έπιπλα μας έχουν στείλει να δώσουμε στη σελίδα. Αλληλοστηριζόμαστε γενικά με άλλες σελίδες και ομάδες. Ενωνόμαστε με όσα περισσότερα άτομα γίνεται για να ανοίξει όλο αυτό.
Το σοκαριστικό είναι ότι όλα αυτά τα ρούχα, πάνω από 6.000 μέχρι τώρα, θα είχαν καταλήξει στον κάδο ενώ είναι σε άριστη κατάσταση».
Πάμε τώρα και στο σκοπό της σελίδας. Πού πηγαίνουν οι δωρεές και τι οργανισμούς στηρίζεις;
«Εμείς θέλαμε να στηρίζουμε κυρίως ομάδες και οργανώσεις που είναι στα όρια του να τα παρατήσουν και υπάρχουν άπειρες τέτοιες ομάδες. Στηρίζουμε κυρίως αυτο-οργανωμένες και πότε μεγάλες ΜΚΟ. Ενδεικτικά κάποια παραδείγματα είναι: Δράση για Άγρια Ζωή, Τα αλογάκια του Υμηττού, το DoggyBagCrew που πλέον είμαστε κολλητοί πια και διοργανώνουμε μαζί bazar, το καταφύγιο στη Σάμο που έχει 5.000 ζώα και είναι μόνο 5 άτομα και άλλα πολλά.
Εκτός από φιλοζωικό χαρακτήρα, έχουμε ασχοληθεί και με την Παλαιστίνη. Συμμετέχουμε σε πολλά, π.χ. βοηθάμε συλλογικότητες για τη Γάζα. Ασχοληθήκαμε επίσης και με προσωπικά funds παιδιών που ήταν εδώ και θέλανε να φέρουν τους δικούς τους στην Ελλάδα, όσο ακόμα επιτρεπόταν. Μόνο για να πάνε στην Αίγυπτο, το εισιτήριο κόστιζε 5.000 ευρώ.
Επιπλέον, έχουμε ασχοληθεί με τη Χριστίνα, ένα κορίτσι με πολύ σοβαρή αναπηρία αλλά και με καρκινοπαθή άτομα που δυσκολεύονται να αναλάβουν βοήθεια από το κράτος για την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή».
Επειδή παρακολουθώ τις δράσεις μέσω Instagram, βλέπω ότι πολλοί οικονομικοί στόχοι για δωρεές είναι πολύ υψηλοί και δεν μαζεύεται πάντα όλο το ποσό. Πώς διαχειρίζεσαι τέτοιου είδους «αποτυχίες;»
«Γενικά είναι κάτι που με προβληματίζει και εμένα. Π.χ. για τα fund που αισθανόμουν ότι είναι πολύ δύσκολος ο στόχος. Πολλές δράσεις τις ξεκινούσαμε γνωρίζοντας ότι το πιο πιθανό είναι να μην τα καταφέρουμε. Αλλά σε αυτές τις δράσεις δεν είναι μόνο σημαντικός ο στόχος αλλά και η αλληλεγγύη μέσα σε αυτό. Εγώ αν ήμουν στη Γάζα και βίωνα αυτή την καταστροφή θα είχα ανάγκη να αισθάνομαι ότι κάποιος με στηρίζει. Δεν θα σώσω τον κόσμο με ένα μπλουζάκι 3 ευρώ αλλά είναι συμβολικό».
«Πεθαίνουν όντα λόγω έλλειψης χρημάτων και αυτό δεν είναι ΟΚ»
Ενδεικτικά, θέλεις να μας πεις δύο δύσκολες περιπτώσεις με υψηλό στόχο ;
«Το fund με ένα Παλαιστίνιο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη που ήθελε να φέρει την οικογένεια του στην Ελλάδα, είχε στόχο τα 40.000 ευρώ, όσο κόστιζαν δηλαδή τα εισιτήρια για τα μέλη της οικογένειας του. Αυτός ήταν από τους πιο δύσκολους στόχους.
Ή ο Ηρακλής. Ο Ηρακλής είναι ένα άτυχο γατάκι που από 6 μηνών είχε fip και καρκίνο. Οι γιατροί μας είπαν ευθανασία. Εμείς το ψάξαμε και βρήκαμε θεραπεία από τη Γερμανία. Το κάθε φιαλίδιο το μικρό για 5 μέρες έκανε πάνω από 100 ευρώ.
Εμείς πήραμε φιαλίδια για ενάμιση μήνα αλλά ο Ηρακλής έφυγε από τη ζωή στις 40 μέρες παρά τις προσπάθειες λόγω του καρκίνου. Τα υπόλοιπα φιαλίδια τα δωρίσαμε σε άλλη εθελόντρια με αντίστοιχο περιστατικό.
Μας διέλυσε αυτό αλλά καταλήξαμε από την ευθανασία να προσπαθήσουμε να «πάρουμε παράταση» όσο μπορούμε. Είναι το πρόβλημα με τα ζώα αυτό. Από μόνα τους στο ανθρώπινο μάτι τα ζώα δεν έχουν αξία. Πεθαίνουν όντα λόγω έλλειψης χρημάτων και αυτό δεν είναι ΟΚ».
«Ο βιγκανισμός δεν είναι δίαιτα ή μόδα, είναι πολιτική»
Τέλος, μέσα από το προφίλ σου τονίζεις πολλές φορές την αξία του βιγκανισμού, μιας και η ίδια είσαι vegan. Τι κάνεις με τα ρούχα που σου στέλνει κάποιος τα οποία είναι από δέρμα, μαλλί, γούνες κλπ.
«Όταν ξεκίνησα έβαζα στη σελίδα και δέρμα και τα πάντα. Σκεφτόμουν ότι είναι εντάξει επειδή είναι second hand. Ύστερα συζήτησα αρκετά και με το DoggybagCrew και μας είπαν έναν διαφορετικό τρόπο αξιοποίησης. Μας είπαν ότι ένα άτομο τους είχε δωρίσει πανάκριβες γούνες και εκείνοι στο καταφύγιο τις χρησιμοποίησαν για τα ζώα.
Εμάς δεν μας άρεσε ηθικά σαν concept. Δεν μας άρεσε κάποιος να φοράει μια γούνα, οπότε απλά τις κόβουμε και τις πάμε στα καταφύγια και τις βάζουν στο πάτωμα για να ζεσταίνουν τα ζώα.
Κάποια παπούτσια που έχουν γούνα και είναι ακριβά και ζεστά τα δίνουμε στις οικογένειες που έχουν ανάγκη που δεν θα τα φορέσουν για να τα διαφημίσουν ή για μόστρα αλλά για επιβίωση. Αλλάζει το πλαίσιο της αυστηρότητας όταν μιλάμε για επιβίωση. Δεν μας νοιάζει πόσο ακριβό είναι κάτι, έχουμε δώσει και Tommy Hilfiger με 1 ευρώ.
Αλλά ναι ο βιγκανισμός δεν είναι δίαιτα ή μόδα, είναι πολιτική».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
