HIV, AIDS. Πρόκειται για λέξεις που στο άκουσμά τους προκαλούν φόβο και ανασφάλεια. Δικαιολογείται, όμως, ο τρόμος που προκαλούν; Η απάντηση τη σήμερον ημέρα είναι «όχι». Πλέον ο ιός HIV είναι διαχειρίσιμος και οι οροθετικοί ζουν μια φυσιολογική και ήρεμη ζωή χωρίς το φόβο της μετάδοσης ακόμη και στον σύντροφό τους. «Ο οροθετικός δεν είναι επικίνδυνος», τονίζει μιλώντας στο Reader ο υπεύθυνος ενδυνάμωσης στη «Θετική Φωνή», Αντώνης Παπάζογλου.
Ο Αντώνης σήμερα είναι 38 ετών και τον Σεπτέμβριο του 2010 έμαθε πως είναι φορέας του HIV. Εκανε εξετάσεις κάθε έξι μήνες «και μετά από κάποια αρνητικά τεστ, βγήκε και ένα θετικό». Πώς νιώθει ένας άνθρωπος μετά από μία ανάλογη ανακοίνωση αποτελεσμάτων; Ο Αντώνης λέει πως για τον ίδιο ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση καθώς εκείνη την περίοδο προείχε η αρρώστια του πατέρα του τον οποίο και έχασε τελικά: «Δεν είμαι ακριβώς τυπική περίπτωση γιατί εκείνη την περίοδο ήταν άρρωστος ο πατέρας μου με καρκίνο και πέθαινε. Οπότε δεν ασχολήθηκα και πολύ με την δική μου τη διάγνωση. Συμπτωματικά, την επόμενη μέρα (σ.σ. από το θετικό τεστ για HIV) ο πατέρας μου πέθανε και δεν είχα τον χρόνο να ασχοληθώ. Η ζωή πολύ σύντομα μου έδειξε πως αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα και ο HIV μπροστά στο θάνατο δεν είναι τίποτα. Οπότε, πήρε την πραγματική του διάσταση πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβα να πέσω σε κατάθλιψη και να φοβηθώ. Μου συνέβαιναν πιο δυσάρεστα πράγματα. Ήμουν πολύ πιο μικρός και ασήμαντος μπροστά στο θάνατο. Χάρη σε αυτό το γεγονός κατάλαβα πως δεν είναι το τέλος του κόσμου και δεν θα πεθάνω. Δεν με δυσκόλεψε ποτέ ιδιαίτερα (σ.σ. η διάγνωση) όπως συμβαίνει σε κάποιον όταν το πρωτομαθαίνει. Η δική μου δυσκολία ήρθε μετά, εξαιτίας ενός χωρισμού. Κατέρρευσα με χρονοκαθυστέρηση…».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι ο τρόμος: «ήταν τρομακτικό συναίσθημα: ένιωσα ότι ήμουν πάρα πολύ μόνος και απροστάτευτος και ως οροθετικός ένιωσα πως δεν υπήρχε ελπίδα να ξαναβρώ σύντροφο. Ένιωσα πολύ τυχερός τότε που σε μια κακή συγκυρία, που διαγνώστηκα με HIV και έχασα τον πατέρα μου, είχα έναν άνθρωπο που έμεινε στο πλευρό μου. Όμως μετά τον χωρισμό ένιωσα απόγνωση. Ένιωθα πως δεν θα βρω κάποιον και ο HIV θα είναι πρόβλημα σε αυτό. Όμως μετά από μερικά χρόνια κατάλαβα πως δεν ισχύει». Ο Αντώνης πιστεύει πως ο θάνατος του πατέρα του απλά κράτησε μακριά για κάποιο καιρό την ψυχολογική ένταση που ακολουθεί μετά την διάγνωση: «Απλώς περίμενα να συμβεί. Έχω το προνόμιο λόγω της δουλειάς μου στη Θετική Φωνή να έχω μιλήσει με χιλιάδες οροθετικούς και έχω δει αρκετές φορές πως όσοι λόγω της ψυχοσύνθεσής τους αντέξουν και αντιμετωπίσουν ψύχραιμα το αρχικό σοκ της ανακοίνωσης του HIV, ενδέχεται να... κλατάρουν λίγο αργότερα».
HIV: Ο φόβος, το στίγμα και οι ακραίες συμπεριφορές γιατρών
«Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και το αντιμετωπίζει διαφορετικά» σύμφωνα με τον Αντώνη αλλά «ο καθένας θα περάσει μία περίοδο απομόνωσης, στεναχώριας, αποχής από το σεξ, ακόμα και αποχής από κοινωνικές εκδηλώσεις». Υπάρχει και το ενδεχόμενο «να είναι επηρεαστεί και η εργασία και να απολυθούν. Είναι λίγο ακραίο αυτό αλλά έχει συμβεί. Ο κάθε άνθρωπος το αντιμετωπίζει διαφορετικά και σε διαφορετικό χρόνο από τη διάγνωσή του, σε διαφορετική ένταση και με διαφορετικά αποτελέσματα. Άλλοι το αντιμετωπίζουν ψύχραιμα και άλλοι θέλουν περισσότερο χρόνο και ενδεχομένως ψυχολογική βοήθεια. Εγώ έκανα ψυχοθεραπεία μετά τον χωρισμό μου, που ήταν ο καταλύτης για να καταρρεύσω ψυχολογικά. Αυτό είναι κάτι το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα, όχι μόνο για όσους διαγιγνώσκονται».
«Αν κάποιος γνωρίζει πως υπάρχουν γιατροί που αρνούνται υπηρεσίες σε άλλους οροθετικούς, αυτομάτως μας δημιουργείται ένας φόβος και μια ανησυχία για το πώς θα μας αντιμετωπίσει ο κάθε γιατρός αν του πούμε ότι είμαστε οροθετικοί. Δεν χρειάζεται να με απορρίψει προσωπικά γιατρός, θα το φοβάμαι έτσι και αλλιώς γιατί ξέρω ότι συμβαίνει. Εξίσου ανησυχώ για το αν το μάθουν στη δουλειά μου, όχι προσωπικά γιατί δουλεύω στη Θετική Φωνή. Ένας οροθετικός ανησυχεί στη δουλειά του επειδή άνθρωποι στην Ελλάδα που το έχουν ανακοινώσει ή μαθεύτηκε με κάποιο τρόπο απολύθηκαν την ίδια μέρα», λέει ο Αντώνης και μιλά για ένα περιστατικό που αντιμετώπισε στη Θετική Φωνή πριν από μερικές εβδομάδες: «οροθετικός απολύθηκε την ίδια μέρα που το είπε στη δουλειά του. Η υπόθεση θα πάει με τον δικηγόρο της Θετικής Φωνής στο δικαστήριο, όπως και άλλες που εκκρεμεί η εκδίκαση τους. Ξέρουμε σήμερα πως συμβαίνει αυτό και μια φορά χρειάζεται να το ακούσεις».
Σύμφωνα με τον Αντώνη Παπάζογλου, το μοτίβο της ζωής του οροθετικού είναι «τι στίγμα που προκαλεί τρόμο στους ανθρώπους και οι αντιδράσεις των άλλων που προκαλούν φόβο στον νοσούντα που δεν θέλει να το πει στη δουλειά του για να μην απολυθεί, στο γιατρό για να μην του αρνηθεί τις υπηρεσίες. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον. Στην επαρχία έχουμε τρομακτικές εμπειρίες από ανθρώπους. Να πω ένα τελευταίο παράδειγμα: Μία οροθετική γυναίκα από την επαρχία πήγε στον οδοντίατρο και του είπε πως νοσεί. Ο γιατρός της είπε να φύγει και πως θα πει και στους άλλους έξι οδοντιάτρους της πόλης να μην την δεχτούν».
Ο Αντώνης Παπάζογλου αναφέρει πολλά αρνητικά περιστατικά αντιμετώπισης των οροθετικών από γιατρούς: «Τόσα χρόνια που είμαστε στη Θετική Φωνή τα χειρότερα περιστατικά αντιμετώπισης οροθετικών έρχονται από γιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Δεν είναι ο κανόνας αυτός, αλλά υπάρχουν γιατροί μέχρι και σήμερα που διώχνουν οροθετικούς φωνάζοντας, καταπατώντας το ιατρικό απόρρητο, κοινοποιώντας την οροθετικότητα του ασθενούς και σε άλλους. Με τους δικούς μας γιατρούς (λοιμωξιολόγους) έχουμε άλλων ειδών προβλήματα, ηθικών κρίσεων. Δεν έχουμε από αυτούς άρνηση παροχής υπηρεσιών αλλά λόγω της σύνδεσης του HIV με το σεξ ως ο πιο συνηθισμένος τρόπος μετάδοσής του, κάποιοι γιατροί πολύ συχνά επιτίθενται στους οροθετικούς κρίνοντας την ηθική τους. Έχω ακούσει με τα αυτιά μου να λέει γιατρός: «Πάτε π......, κολλάτε και μετά έρχεστε να σας κάνουμε καλά». Αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Η δική μου γιατρός μου το ανακοίνωσε θυμωμένα, υποτιμητικά και απαξιωτικά με την ατάκα: «Βλέπω κάνουμε και μ...... χωρίς προφυλακτικό, ε;»
Οσο για το αν θα χαρακτήριζε στιγματισμένη τη ζωή του οροθετικού απαντά: «Η ζωή του οροθετικού συνοδεύεται από στίγμα που προέρχεται και από τους γύρω του, αλλά επειδή υπάρχει και ένας γενικευμένος φόβος για τα πράγματα που μπορεί να μου συμβούν, συνοδεύεται και από ένα έντονο εσωτερικευμένο στίγμα που προκύπτει από τον ίδιο μου τον εαυτό».
Οι ερωτικές σχέσεις των φορέων του HIV
Τί γίνεται στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων αμέσως μετά την διάγνωση και αφού ένας άνθρωπος ζει με HIV; Σύμφωνα με τον Αντώνη «πολλοί οροθετικοί θα σταματήσουν να κάνουν σεξ για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά κανόνα αυτό συμβαίνει εξαιτίας δύο παραγόντων: Το σεξ είναι μια ένοχη απόλαυση αφού συνοδεύεται από κατάλοιπα που το θεωρούν αμαρτία και δεν λέμε πως το κάνουμε και ότι έχω μια επιπλέον ενοχή για το σεξ που έκανα και απολάμβανα και αυτό μου έχει προκαλέσει και τον HIV, γι αυτό δεν το κάνω. Επίσης οι οροθετικοί φοβούνται πάρα πολύ μην προκαλέσουν κακό σε κάποιον άνθρωπο κάνοντας σεξ μαζί του. Οπότε πολλοί θα αποφύγουν το σεξ.Μετά το διάστημα της αποχής από το σεξ κάποιος θα θελήσει να κάνει και πάλι και θα ενημερωθεί από τον γιατρό του ότι είναι μη ανιχνεύσιμος και δεν κινδυνεύει να μεταδώσει τον ιό σε κάποιον άλλο. Κάποια στιγμή θα επανέλθει στη σεξουαλική δραστηριότητα όμως θα συνεχίσει να έχει τον φόβο της απόρριψης από τον οποιοδήποτε μελλοντικό σεξουαλικό σύντροφο. Το έχουμε δει κατά κόρον να συμβαίνει. Μία σχεδόν μόνιμη αγωνία είναι για το αν θα βρω κάποιον να κάνω σχέση. Όσο ξέρω πως δεν είμαι επικίνδυνος και δεν μπορώ να κολλήσω κάποιον, θεωρώ αδιανόητο να κάνω σχέση με κάποιον που δεν έχει HIV. Αυτό συνέβη και σε εμένα τον ίδιο, για τα πρώτα τέσσερα χρόνια θεωρούσα δεδομένο πως το μέλλον μου θα είναι με κάποιον οροθετικό».
«Τα φάρμακα είναι τόσο καλά που κάποιος μπορεί να κάνει και παιδί»
Ο Αντώνης αναφέρει πως αν «ο οροθετικός είναι μη ανιχνεύσιμος που σημαίνει ότι παίρνει την αγωγή του σωστά για ένα χρονικό διάστημα που ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο και εξετάζεται ως προς το πόσος ιός κυκλοφορεί ελεύθερος στο αίμα (να έχει μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο), ο ιός είναι αδύνατο να μεταδοθεί». Πρακτικά αυτό σημαίνει «πως δεν μεταδίδω τον ιό στο σύντροφο μου και μπορώ να κάνω σχέση και σεξ με ανθρώπους που δεν νοσούν από HIV χωρίς να φοβάμαι. Αυτό δεν είναι σημαντικό μόνο για τις μεταξύ μας σχέσεις, αφού πλέον κάποιος μπορεί να κάνει και παιδιά με φυσιολογικό τρόπο και το παιδί και η σύντροφος να μην έχουν HIV. Τα φάρμακα είναι τόσο καλά σήμερα που κάποιος μπορεί όχι μόνο να κάνει μία συναισθηματική σεξουαλική σχέση αλλά να κάνει μέχρι και παιδί».
«Ο οροθετικός δεν είναι επικίνδυνος»
Ο Αντώνης υποστηρίζει πως «Ο HIV με τα νέα φάρμακα είναι μία χρόνια νόσος, δεν είναι θανατηφόρα νόσος. Τα φάρμακά μας είναι τόσο καλά που μας δίνουν προσδόκιμο ζωής ίδιο με όλων, άρα δεν πεθαίνουμε πρόωρα. Έχουμε μια καλή ποιότητα ζωής. Με τις νέες αγωγές είμαστε μη ανιχνεύσιμοι και άρα μη μεταδοτικοί οπότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να φοβούνται να συνάψουν σεξουαλικές ή συναισθηματικές σχέσεις με ανθρώπους που ζουν με HIV», λέει και προσθέτει:
«Δεν είναι καθόλου υπερβολή αν πει κάποιος πως είναι πολύ ασφαλέστερο να κάνει σεξ με έναν οροθετικό που είναι σε αντιρετροική αγωγή και είναι μη ανιχνεύσιμος, παρά να κάνει κάποιος σεξ χωρίς προφυλακτικό με έναν άνθρωπο που δεν έχει ιδέα για το status του HIV του. Μπορεί να έχει και να μην το γνωρίζει και να μην παίρνει αγωγή, άρα και να έχει υψηλό ιικό φορτίο και να είμαι μεταδοτικός. Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι πως σχεδόν το σύνολο των οροθετικών που γνωρίζω είναι σε σχέση με ανθρώπους που δεν νοσούν. Είμαι και εγώ σε μια τέτοια σχέση εδώ και 13 μήνες. Αυτό σε συνδυασμό με όλες τις οικογένειες που έχουν παιδιά που προέρχονται από οροθετικούς γονείς, είναι η απόδειξη πως είναι εφικτό να κάνουμε σχέσεις και σεξ με ανθρώπους που δεν έχουν HIV και να μην κινδυνεύουν». Εν κατακλείδι, «σημασία έχει να ξέρεις πως ο οροθετικός δεν είναι επικίνδυνος. Επικίνδυνος είναι αυτός που δεν ξέρει αν έχει HIV. 100% ασφαλής σεξουαλική επαφή δεν υπάρχει ποτέ».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
