Το Αλτσχάιμερ είναι ο πιο κοινός τύπος άνοιας. Είναι μια προοδευτική ασθένεια, η οποία προκαλεί συνεχή έκπτωση της εγκεφαλικής λειτουργίας. Δεν υπάρχει ακόμη γνωστή θεραπεία για το Αλτσχάιμερ, ωστόσο, νέα έρευνα που έρχεται από το Ηνωμένες Πολιτείες δείχνει ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας απλός τρόπος για να μειώσετε τον κίνδυνο.
Οι ειδικοί από τη Γεροντολογική Σχολή Leonard Davis του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια (USC) ανακάλυψαν ότι μια... άσκηση αναπνοής θα μπορούσε να μειώσει τις πιθανότητές να αναπτύξει κάποιος άνθρωπος τη νόσο αυτή. Σε μια μελέτη που συμμετείχαν 108 άτομα, η άσκηση αυτή αποδείχθηκε ότι μειώνει αποτελεσματικά την ποσότητα του β-αμυλοειδούς στο αίμα - εάν εκτελείται για 20 λεπτά, δύο φορές την ημέρα. Το β-αμυλοειδές είναι μια τοξική πρωτεΐνη που σχετίζεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ και που οι νευρολόγοι πιστεύουν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να προκαλέσει άμεσα τη νόσο.
Πώς να κάνετε την άσκηση αναπνοής
Σύμφωνα με την express.co.uk η συγκεκριμένη άσκηση αναπνοής είναι απλή. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να εισπνεύσετε για πέντε δευτερόλεπτα και να εκπνεύσετε για το ίδιο χρονικό διάστημα. Κάντε αυτό για 20 λεπτά την ημέρα, δύο φορές την ημέρα σε μια περίοδο τεσσάρων εβδομάδων για να κάνει τη διαφορά στον οργανισμό σας, όπως ισχυρίζονται οι ερευνητές.
Πώς λειτουργεί;
Η ομάδα από το USC πιστεύει ότι η άσκηση αυτή επηρεάζει το β-αμυλοειδές στο αίμα λόγω του τρόπου με τον οποίο η αναπνοή επηρεάζει τον καρδιακό ρυθμό. Οι αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό επηρεάζουν στη συνέχεια το νευρικό σύστημα και τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος παράγει πρωτεΐνες και τις απομακρύνει.
«Ενώ είμαστε ξύπνιοι και ενεργοί, χρησιμοποιούμε συνήθως το συμπαθητικό νευρικό μας σύστημα. Αυτό μερικές φορές είναι γνωστό ως σύστημα «μάχης ή φυγής», αναφέρει η ανακοίνωση του USC και εξηγεί: «αλλά το χρησιμοποιούμε επίσης για άσκηση, εστίαση της προσοχής και ακόμη και για να βοηθήσουμε στη δημιουργία μακροχρόνιων αναμνήσεων. Ενώ το συμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι ενεργοποιημένο, δεν υπάρχει μεγάλη διακύμανση στο χρόνο μεταξύ κάθε καρδιακού παλμού. Αντίθετα, όταν ενεργοποιείται το παρασυμπαθητικό σύστημα, οι καρδιακοί παλμοί αυξάνονται κατά την εισπνοή και μειώνονται κατά την εκπνοή. Όταν είμαστε νέοι - ή μεγαλύτεροι, αλλά σε καλή φυσική κατάσταση - το σώμα μας γλιστράει εύκολα μεταξύ του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος. Μερικές φορές γνωστό και ως ''ανάπαυση και πέψη'' του συστήματός μας, το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα μας επιτρέπει να ηρεμούμε, να χωνεύουμε εύκολα τα τρόφιμα και να κοιμόμαστε ήσυχοι. Όταν συμβαίνουν αυτού του είδους οι δραστηριότητες, η διακύμανση μεταξύ των καρδιακών παλμών είναι μεγαλύτερη».
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι η ικανότητά μας να έχουμε πρόσβαση στο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα – και επομένως να μεταβάλλουμε τον καρδιακό μας ρυθμό – μειώνεται δραματικά καθώς μεγαλώνουμε. Με την πρόσβαση σε αυτό, μέσω της συγκεκριμένης άσκησης, η ομάδα από το USC πιστεύει ότι μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ.
Η συγγραφέας της μελέτης, καθηγήτρια Mara Mather, δήλωσε: «Γνωρίζουμε ότι το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό σύστημα επηρεάζουν την παραγωγή και την κάθαρση των πεπτιδίων και των πρωτεϊνών που σχετίζονται με το Αλτσχάιμερ. Παρόλα αυτά, έχει γίνει πολύ λίγη έρευνα για το πώς αυτές οι φυσιολογικές αλλαγές στη γήρανση μπορεί να συμβάλλουν στους παράγοντες που ευνοούν κάποιον να αναπτύξει τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή όχι».
Στο πλαίσιο της έρευνας, 108 συμμετέχοντες ηλικίας μεταξύ 18 και 80 ετών έκαναν τις ασκήσεις αναπνοής δύο φορές την ημέρα, για 20 λεπτά τη φορά. Όλοι είχαν ένα μόνιτορ καρδιάς «κουμπωμένο» στο αυτί τους. που ήταν συνδεδεμένο με φορητό υπολογιστή. Οι μισοί συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες να σκέφτονται ήρεμα πράγματα, όπως μια σκηνή στην παραλία ή μια βόλτα σε ένα πάρκο ή όταν ακούνε ήρεμη μουσική. Επιπλέον, τους δόθηκε η οδηγία να παρακολουθούν τους καρδιακούς παλμούς τους όπως εμφανίζονται στην οθόνη του φορητού υπολογιστή, διασφαλίζοντας ότι η γραμμή καρδιακών παλμών παραμένει όσο το δυνατόν πιο σταθερή. Στους άλλους μισούς συμμετέχοντες είπαν να συγχρονίσουν την αναπνοή τους σε ρυθμό με έναν πομπό στην οθόνη του φορητού υπολογιστή.
Οι ερευνητές πήραν δείγματα αίματος από τους συμμετέχοντες πριν από το πείραμα και ξανά, μετά από τέσσερις εβδομάδες ασκήσεων. Στη συνέχεια εξέτασαν το πλάσμα των συμμετεχόντων και από τις δύο ομάδες, αναζητώντας βήτα πεπτίδια αμυλοειδούς. Συγκεκριμένα, εξέτασαν δύο πεπτίδια, το αμυλοειδές βήτα 40 και 42. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως τα επίπεδα και των δύο πεπτιδίων στο πλάσμα μειώθηκαν στην πρώτη ομάδα. Ο καθηγητής Mather πρόσθεσε: «Η τακτική άσκηση της αναπνοής με αργό ρυθμό μέσω της μεταβλητότητας του καρδιακού ρυθμού, η βιοανάδραση μπορεί να είναι ένας χαμηλού κόστους και χαμηλού κινδύνου τρόπος για να μειωθούν τα επίπεδα βήτα αμυλοειδούς στο πλάσμα και να διατηρηθούν χαμηλά σε όλη την ενήλικη ζωή».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
