«Βρήκε το άλλο του μισό» ή αρχαιοπρεπέστερα το «έτερον ήμισυ» από τη μία. Από την άλλη μία σειρά από κακά συζυγικά αστεία και το περίφημο «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα». Αλήθεια, ποιο από τα δύο στρατόπεδα έχει δίκιο;
Η ερώτηση μάλλον μοιάζει χαζή ή τέλος πάντων αδύνατον να απαντηθεί μονολεκτικά. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει τρόπος να βρούμε έναν σταθερό και έμπρακτο τρόπο να ορίσουμε ποια είναι τα ζευγάρια που ταιριάζουν και ποια όχι. Αυτό, βλέπετε, έχει πάντα να κάνει με το τι ζητάει το κάθε μέλος της σχέσης από αυτόν που έχει στο πλάι του.
Οι σχέσεις εξάλλου είναι πολύ πολύπλοκες, ώστε το μόνο ασφαλές κριτήριο στη βάση αυτής τη συζήτησης να είναι ότι όντως κάποιος πιστεύει ότι παντρεύτηκε το λάθος άτομο. Υπάρχει όμως μία στατιστική που εξηγεί γιατί αυτό, το να παντρεύεσαι το λάθος άτομο, μπορεί να είναι το πιο πιθανό να συμβεί.
Η δεδομένη ανθρώπινη ατέλεια.
Πρώτα και βασικότερα, είναι ουσιαστικό να αναγνωρίσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εγγενώς ατελείς. Όλοι μας έχουμε τις ατέλειές μας, τις ανασφάλειές και κουβαλάμε τα λάθη μας. Αυτό συμβαίνει ακόμα και στους πιο δουλεμένους ανθρώπους, αυτούς που ψάχνουν πολύ μέσα τους αλλά και πάλι αδυνατούν να καταλάβουν πλήρως τον εαυτό τους και τελικά τον απέναντί τους.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει αφενός ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι τόσο πολύπλοκη, ώστε είναι αδύνατον, όσο προσεκτικό και να είναι ένα άτομο, να μην βιώσει και εκπλήξεις από τη συμπεριφορά του ανθρώπου που επέλεξε για σύντροφο. Σημαίνει όμως ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να μην ξέρουμε και εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε για τον εαυτό μας.
Η πίεση της κοινωνίας
Πάντα ο κοινωνικός μας περίγυρος μάς επηρεάζει και τελικά παίζει έναν κομβικό ρόλο στις επιλογές μας στον ερωτικό τομέα. Υπάρχουν νόρμες και προσδοκίες τις οποίες ενδόμυχα προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε κατά την επιλογή του ερωτικού μας συντρόφου.
Αυτό είναι κάτι που πιθανόν να μας οδηγήσει σε επιλογές που περισσότερο λειτουργούν ως επιβεβαίωση από κάποιον ή κάποιους τρίτους παρά ως αποτέλεσμα κοινών αξιών και συμβατότητας.
Η διαρκής εξέλιξή μας
Αυτό πηγαίνει πιο πολύ στο «για πάντα» των ερωτευμένων. Μπορεί, λοιπόν, κάποια στιγμή πράγματι να έχεις βρει έναν άνθρωπο που σου ταιριάζει απόλυτα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει απαραίτητα για πάντα. Ακριβώς γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν διαρκώς, μεγαλώνουν και αναπτύσσονται.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αλλάζουμε οι ίδιοι, αλλάζουν και οι ανάγκες μας αλλά και οι προσδοκίες μας με το πολύ λογικό αποτέλεσμα να νιώθουμε συχνά μία αποσύνδεση από τους ανθρώπους που κουβαλάμε από το παρελθόν και από μία προηγούμενη εκδοχή του εαυτού μας.
Το μπέρδεμα με τα κοινά ενδιαφέροντα
Πολλοί είναι εκείνοι που μπερδεύονται και θεωρούν ότι ταιριάζουν με κάποιον άλλο μόνο και μόνο επειδή έχουν κάποια κοινά ενδιαφέροντα αλλά και κάποιες επιφανειακές ομοιότητες. Αυτό όμως δεν αρκεί σε καμία περίπτωση για να φτιάξεις μία υγιή σχέση. Πολύ περισσότερο για μία σχέση ζωής.
Η πραγματική συμβατότητα απαιτεί επικοινωνία, κοινές αξίες και φυσικά μία αμοιβαία επιθυμία του ενός μέρους να γνωρίσει πραγματικά το άλλο. Χωρίς όλα αυτά είναι πιθανό ακόμα και το πιο ταιριαστό (στην όψη) ζευγάρι να αρχίσει να γεμίσει αμφιβολίες.
Τι σημαίνει αυτό;
Όλη αυτή η στατιστική δεν έχει σκοπό να φέρει μία απαισιόδοξη οπτική για την έρωτα και τον κόσμο. Μάλλον αυτό που κάνει είναι να προσπαθεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πραγματικά αυτή την περίφημη πολυπλοκότητα των ανθρώπων σχέσεων.
Μπορούμε κάλλιστα να βρούμε τον τέλειο άνθρωπο για εμάς, αρκεί να γνωρίζουμε ότι όποιος και αν είναι αυτός ποτέ δεν θα καλύψει όλες τις ανάγκες μας και όλες τις προσδοκίες μας. Όπως και να το κάνουμε κάποια πράγματα αφορούν εμάς και μόνον εμάς.
Αυτό το άρθρο στο Reader δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη γνωμάτευση ενός ιατρού. Για οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας έχετε, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιο επαγγελματία υγείας.
