Ζούμε στην εποχή του παράδοξου, στην εποχή των μεγάλων αντιθέσεων, ενός διαρκώς μεταβαλλόμενου τοπίου, που από τη μία πασχίζει να συμφιλιωθεί με την απελευθέρωση στους τομείς των δικαιωμάτων, της σεξουαλικότητας και της ταυτότητας φύλου, από την άλλη όμως, με την παραμικρή αφορμή, βγάζει στην επιφάνεια τα πιο συντηρητικά, ομοφοβικά και σεξιστικά αντανακλαστικά του. Αυτά εκφράζονται από το δημόσιο λόγο και τα τηλεοπτικά πάνελ, μέχρι τις σειρές που -μέχρι σήμερα τουλάχιστον- ήταν μια αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας και ερχόταν σε σύμπλευση με ξεπερασμένα πλέον πρότυπα και καταστάσεις. Το ανέγγιχτο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια ήταν πάντοτε η προμετωπίδα σε οποιοδήποτε ψυχαγωγικό θέαμα, παρά τις βιτρίνες που προσπαθούσαν να συμφιλιωθούν με μια νέα τάξη πραγμάτων. Όλο αυτό το στρεβλό και άκρως προβληματικό οικοδόμημα του καθωσπρεπισμού με τα πατριαρχικά κατάλοιπα καταχωνιασμένα μέσα του, έγινε θρύψαλα, όταν προβλήθηκε στον αέρα η σειρά Milky Way.
Διαβάστε ακόμη: Οι καλύτερες σειρές του 2023 - Μια ελληνική μέσα στην πρώτη 10άδα
Προσωπικά, δεν μπορώ εύκολα να παρακολουθήσω απρόσκοπτα σειρές στην ελληνική τηλεόραση, καθώς έχουν κάποια χαρακτηριστικά που, στα δικά μου μάτια, μοιάζουν παλιακά. Πάντοτε έβγαιναν στην επιφάνεια όλα τα παρωχημένα πρότυπα, αυτά που χωράνε στην ευρεία κοινωνική αποδοχή, καθώς οτιδήποτε έξω από αυτά, θεωρείται μάλλον τολμηρό, ή εκτός πλαισίου, οπότε, αυτομάτως, ωθείται στο περιθώριο. Ολοένα και περισσότερα άτομα του περίγυρού μου, άρχισαν να μιλούν για το Milky way, για τις αξίες που προβάλλει, για το πόσο διαφορετικό είναι από αυτά τα καθιερωμένα πια που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στη μικρή οθόνη. Έτσι αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία.
Αρχικά, πρέπει να επισημάνουμε πως η σειρά είναι η πρώτη τηλεοπτική δουλειά του βραβευμένου στις Κάννες με Χρυσό Φοίνικα, Βασίλη Κεκάτου, ο οποίος έκανε το σενάριο και τη σκηνοθεσία της. Και ναι, είναι πολύ προχωρημένη συγκριτικά με ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην εγχώρια τηλεόραση.
Η δράση λαμβάνει χώρα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας και δείχνει τις ζωές των ανθρώπων της, οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι στα μικροαστικά κατάλοιπα, βυθισμένοι στη συντηρητικοποίηση που αναδύεται σε ένα βαθμό μέσα από τη θρησκεία, τους άρρηκτους δεσμούς της οικογένειας που πρέπει να παραμείνει ενωμένη ακόμα και σε μια συνθήκη υποκρισίας, την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και τα συναισθήματα που δεν βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια. Η πρωταγωνίστρια είναι μια 17χρονη έφηβη, η οποία έχει όνειρο να σπουδάσει στην Αθήνα και να γίνει χορεύτρια, μέχρι που ξάφνικα, τα σχέδιά της ανατρέπονται με μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη από το αγόρι της, τον Τάσο. Τότε, οι γονείς της Μαρίας -που είναι βαθιά συνδεδεμένοι με την ενορία τους και τη θρησκεία γενικότερα- χωρίς να τη ρωτήσουν, παίρνουν ως δεδομένο πως το παιδί αυτό θα πρέπει να γεννηθεί, αφού, στα δικά τους μάτια είναι «ευλογία», παραβλέποντας το νεαρό της ηλικίας της και τα δικά της θέλω. Τότε, η Μαρία (Κορίννα Ντουλλάαρτ) θα γνωρίσει στο σχολείο τον Τζο (Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος), ένα queer αγόρι, ο οποίος την βοηθά με οποιοδήποτε τρόπο να βρει λεφτά και να κανονίσει να κάνει άμβλωση χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών της.
Η Μαρία έχει έρωτα με την αστρονομία και τους αστερισμούς και μιλά για τις θεωρίες του σύμπαντος που έρχονται σαν παραλληλισμός για αυτή την πηγαία ορμή των εφήβων να βγουν από το μικρόκοσμό τους και να περιπλανηθούν σε κόσμους μακρινούς, κυνηγώντας όνειρα -άπιαστα και ανέφικτα πολλές φορές. Έτσι, σαν μια ειρωνεία της μοίρας, την ιερή για τη θρησκεία ημέρα των Χριστουγέννων που γεννιέται το θείο βρέφος, η Μαρία με τον Τζο ξεγλιστρούν από τα πατρικά τους και πηγαίνουν στην Αθήνα, όπου και θα τερματίσει τη δική της εγκυμοσύνη, κάνοντας τελικά την άμβλωση. Η σειρά παλεύει να απενοχοποιήσει το -ακόμα και εν έτει 2024- ταμπού της άμβλωσης, τις ενοχές που συνοδεύουν μια απόφαση που θα έπρεπε να αφορά μόνο τις ίδιες τις θηλυκότητες και κανέναν άλλον. Το δίλημμα “υπέρ ή κατά των εκτρώσεων” είναι ισοδύναμο με το “υπέρ ή κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, είχε πει σε συνέντευξή της η Κορίννα.
Πράγματι, ποτέ ξανά η ελληνική τηλεόραση δεν έχει μιλήσει ανοιχτά για κάτι που η θρησκεία και μια μερίδα του κόσμου, το αντιμετωπίζει ως «αμαρτία». Η έκτρωση απενοχοποιείται τόσο φυσικά, όπως θα έπρεπε, μέσα από τους διαλόγους της Μαρίας και Τζο, καθώς η ίδια, μέχρι και την τελευταία στιγμή παλεύει με τις τύψεις που δε θα έπρεπε να έχει, κόντρα στο μέλλον που θα ήθελε για εκείνη. Η εγκυμοσύνη που πάντοτε συνοδευόταν με θετικές αντιδράσεις και συναισθήματα, μπορεί να είναι και κάτι αρνητικό ή και τραυματικό για πολλά άτομα, και αυτό είναι μια αλήθεια που δεν έχει ειπωθεί. Η στιγμή της έκτρωσης, η ισοπέδωση του φόβου και των σκέψεων, η ψυχική λύτρωση που αισθάνθηκε η Μαρία όταν πήρε μια απόφαση καθοριστική για τη δική της ζωή και το δρόμο ππου θέλει να χαράξει, είναι ενδεικτική για αυτό που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες, που ζουν σε αυτή την κοινωνία με δημοσιολογούντες και παππάδες να καταργούν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των σωμάτων τους.
Από την άλλη, ο χαρακτήρας του Τζο, που είναι ένα ανοιχτά γκέι αγόρι σε μια ελληνική, κλειστόμυαλη επαρχία, είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα. Ένα αγόρι που δε φοβάται να αναδείξει τη σεξουαλικότητά του και εκφράζεται μέσα από κάθε του εμφάνιση και κάθε κίνηση του κορμιού του, κάνει σεξ, ερωτεύεται, είναι εκρηκτικός και ξεφεύγει από την καρικατούρα του γκέι ατόμου, όπως εμφανιζόταν μέχρι τώρα στην τηλεόραση, που συνήθως ήταν ένας άκρως θηλυπρεπής, αστείος και εξοργιστικά υπερβολικός στις κινήσεις και τις αντιδράσεις του.
Ένας ακόμα χαρακτήρας που είναι ενδεικτικός για όσα θέλει να αναδείξει η σειρά, είναι εκείνος της μητέρας της Μαρίας, Ελένης (Γιουλίκα Σκαφιδά), η οποία βρίσκεται σε μια οικογένεια που παλεύει να υπάρξει με το ζόρι, ζει με το σύζυγο και τη μητέρα της, και μια μέρα, έρχεται κοντά με μια συνάδελφό της (Ξένια Ντάνια) στο εργοστάσιο γάλακτος που δουλεύει. Βλέπουμε λοιπόν, το πρώτο φιλί ανάμεσα σε δύο γυναίκες στην τηλεόραση. Μια παρόρμηση που όμως από την πλευρά της Ελένης καταπνίγεται μέσα στην ετεροκανονικότητα που πρέπει να διατηρήσει με την οικογένειά της, την οποία δε θέλει να διαλύσει και τη ρευστή της σεξουαλικότητα που κρατείται κλειδωμένη με τις αλυσίδες της θρησκείας.
Τα πάντα, από τους πολύ πραγματικούς και πολύ υπαρκτούς διαλόγους της GenZ, μέχρι τη φωτογραφία και τις μουσικές επιλογές -για πρώτη φορά ακούμε ραπ στην τηλεόραση- όλα είναι δομημένα τόσο προσεκτικά, ακόμα και μέσα από τις αντιφάσεις τους. Η θρησκεία, η οικογένεια, η σεξουαλικότητα, τα καταπιεσμένα θέλω, η απενοχοποίηση της άμβλωσης, τα social media και το OnlyFans, η τοξική αρρενωπότητα και τα δικαιώματα, τα ταμπού, τα παράδοξα και οι οπισθοδρομικές απόψεις της επαρχίας, η ανάγκη απογαλακτισμού από αυτήν στο δρόμο προς την απελευθέρωση, περιπλέκονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους και τελικά λένε τα αυτονόητα κόντρα στις σκοταδιστικές απόψεις όσων τα αρνούνται και τα απαξιούν. Η ιστορία θα δείξει εάν αυτή θα είναι η απαρχή μιας νέας εποχής για το τηλεοπτικό γίγνεσθαι, με συμπεριληπτικούς, ορατούς και πολύχρωμους γαλαξίες και αστρόσκονες.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
