Κρατούσε τα κλειδιά στον ενεργειακό τομέα της Ευρώπης για 2 δεκαετίες ενώ η στρόφιγγα του ρωσικού αερίου, που είχε στα χέρια του, υπήρξε το ισχυρότερο όπλο του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν για να προσδέσει τις Βρυξέλλες στο ενεργειακό άρμα της Μόσχας με τις ευλογίες βέβαια του Βερολίνου και προσωπικά της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ.
Διαβάστε ακόμη: Ενεργειακή κρίση: Αδιέξοδο στην ΕΕ για το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και το θρίλερ με το φυσικό αέριο στην Ουκρανία
Πολύτιμες υπηρεσίες προς το Κρεμλίνο με το αζημίωτο φυσικά αφού με χορηγό το μέσο Ευρωπαίο πολίτη το μεγάλο αφεντικό της Gazprom Αλεξέι Μίλερ συγκαταλέγεται στους Ρώσους ολιγάρχες του στενού προεδρικού περιβάλλοντος έχοντας δημιουργήσει μία τεράστια περιουσία ξεκινώντας ουσιαστικά από το μηδέν. Η εντυπωσιακή αναρρίχηση του γερμανικής καταγωγής διευθύνοντα συμβούλου του κρατικού ενεργειακού γίγαντα στη ρωσική ελίτ ισχύος είναι απόλυτα ταυτισμένη με την πολιτική διαδρομή του Βλαντίμιρ Πούτιν. Του οφείλει τα πάντα, οπότε δε θα μπορούσε, ακόμα και αν στην υποθετική περίπτωση είχε αντίθετη άποψη, να έχει το παραμικρό περιθώριο απόκλισης από τις αποφάσεις του για την ενεργειακή ασφυξία της Ευρώπης.
«Μια Ρωσία όπως την ξέρουμε και την αγαπάμε»
Μετά την εισβολή στην Ουκρανία είχε την ευκαιρία να αποδείξει την απόλυτη αφοσίωση, που έχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια στον Ρώσο πρόεδρο, καλώντας μέσω επιστολής τους 500.000 εργαζόμενους της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής φυσικού αερίου στον κόσμο να συσπειρωθούν γύρω από τον Βλαντίμιρ Πούτιν για να διατηρήσουν τη Ρωσία ως μεγάλη δύναμη απέναντι στις ξένες προσπάθειες για τη διάσπαση της.
«Σήμερα, όπως ποτέ άλλοτε, είναι σημαντικό να παραμείνουμε προσηλωμένοι στον κοινό σκοπό, να συσπειρωθούμε γύρω από τον πρόεδρο μας», ανέφερε ο Αλεξέι Μίλερ, ο οποίος τοποθετήθηκε στο τιμόνι της Gazprom το 2001 σε ηλικία μόλις 39 ετών, υποστηρίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο η χώρα του θα παραμείνει «όπως την ξέρουμε και την αγαπάμε».
Τον... σκάναραν αξιωματικοί της KGB
Ο δήμος της Αγίας Πετρούπολης, το πολιτικό εφαλτήριο του Βλαντίμιρ Πούτιν, υπήρξε και το «φυτώριο» από το οποίο άνθισε το κλειστό κλαμπ των Ρώσων ολιγαρχών, που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 2000. Στο πλαίσιο αυτό, η συνεργασία του νεαρού οικονομολόγου Αλεξέι Μίλερ, ο οποίος την πενταετία 1991-1996 εργαζόταν στη διεύθυνση εξωτερικών οικονομικών σχέσεων στο γραφείο δημάρχου, με τον τότε αντιδήμαρχο της πόλης Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν το διαβατήριο για μια σπουδαία καριέρα όταν ο τελευταίος ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Προερχόμενος από μία τυπική σοβιετική οικογένεια κρατικών υπαλλήλων έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια.
Οι γονείς του εργάζονταν στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Ραδιοηλεκτρονικής του υπουργείου Αεροπορικής Βιομηχανίας της ΕΣΣΔ και ο Αλεξέι έβλεπε τις σπουδές του στα οικονομικά ως τη μόνη προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Το γερμανικό του επώνυμο δεν πέρασε απαρατήρητο από τους αξιωματικούς της KGB, που θέλοντας να εκμεταλλευτούν αυτή του την ιδιαιτερότητα τον προσέγγισαν στο πανεπιστήμιο με στόχο να τον εντάξουν στις τάξεις της υπηρεσίας.
Εκτελούσε εντολές... σιωπηλός
Στο πρόσωπο του οικονομολόγου του δήμου της Αγίας Πετρούπολης ο μετέπειτα πρόεδρος της Ρωσίας διέκρινε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που τον καθιστούσαν ιδανικό συνεργάτη. Ηξερε να παραμένει σιωπηλός και εκτελούσε τις εντολές χωρίς να αναλαμβάνει δικές του πρωτοβουλίες. Πρώτα ήρθε ο διορισμός στη θέση του υφυπουργού Ενέργειας και ύστερα η τοποθέτηση του ως επικεφαλής της Gazprom. Ο «άνθρωπος του Πούτιν», όπως τον υποδέχτηκαν στην εταιρεία, ανέλαβε να αναμορφώσει τον όμιλο παραγωγής και διαχείρισης του ρωσικού εθνικού πλούτου βάζοντας τέλος στην κακοδιαχείριση και στην έλλειψη επενδύσεων του παρελθόντος. Και το κατάφερε. Η παρουσία του συμβόλιζε την πρόθεση του προέδρου να αλλάξει σελίδα στον ενεργειακό κολοσσό όμως χρειάστηκε να συγκρουστεί με παλιά στελέχη και παγιωμένα συμφέροντα στο εσωτερικό της εταιρείας αντικαθιστώντας άτομα, που σχετίζονταν με την προηγούμενη διοίκηση, με πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του Κρεμλίνου ώστε να εδραιώσει τον κρατικό έλεγχο.
Στόχος του να ανακτήσει τα χαμένα περιουσιακά στοιχεία της Gazprom, διαδικασία, που ξεκίνησε με την εξαγορά της Purgaz, της θυγατρικής παραγωγής αερίου, ο έλεγχος της οποίας είχε χαθεί το 1999. Αναμορφώνοντας πλήρως το διοικητικό συμβούλιο ο Αλεξέι Μίλερ σχεδίασε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική 25 ετών ικανοποιώντας την ευρωπαϊκή στρατηγική της Μόσχας. Το σχέδιο του βασιζόταν στην ευρωπαϊκή αγορά, η οποία όπως είχε δηλώσει, θα συνέχιζε να αποτελεί προτεραιότητα για την Gazprom ώστε ο όμιλος να βρεθεί σε πορεία οικονομικής σταθερότητας. Φρόντισε να δημιουργήσει τη δική του γραφειοκρατία στην εταιρεία από πλήρως ελεγχόμενους συνεργάτες για την προώθηση των στόχων του χωρίς να αποφύγει την κριτική για νεποτισμό καθώς διόρισε συγγενείς, φίλους και γνωστούς του, οι οποίοι διαδέχτηκαν τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς του προκατόχου του. Την περίοδο εκείνη στις εκθέσεις των δυτικών πρεσβειών ο Αλεξέι Μίλερ, αν και είχε να επιδείξει θετικά δείγματα στην προσπάθεια επανεκκίνησης της εταιρείας, περιγραφόταν ως ο μάνατζερ, που απλώς εκτελεί με αφοσίωση τις εντολές του Ρώσου προέδρου.
Στην κορυφή της λίστας του Forbes
Παρά τη μομφή αυτή, που δεν έπαψε ποτέ να τον συνοδεύει, ο Αλεξέι Μίλερ κρίνεται απολύτως επιτυχημένος επιχειρηματικά. Δεν θα μπορούσε να μην είναι αφού το 2014 βρέθηκε στην κορυφή της λίστας του Forbes με τους κορυφαίους μάνατζερ της Ρωσίας καθώς οι ετήσιες αποδοχές του από τη Gazprom ήταν της τάξης των 27 εκατ. δολαρίων αφήνοντας στη δεύτερη θέση το διευθύνοντα σύμβουλο της ρωσικής τράπεζας VTB Αντρέι Κονστίν. Το πακέτο αποδοχών στον εκλεκτό του Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν προφανώς εντελώς αναντίστοιχο με την πραγματική εικόνα της ρωσικής οικονομίας δεδομένου ότι την περίοδο εκείνη ο μισθός του αφεντικού της ExxonMobil Ρεξ Τίλερσον ανερχόταν σε 33 εκατ. δολάρια και του Μπομπ Ντάντλεϊ διευθύνοντα συμβούλου της BP σε 12,7 εκατ. δολάρια.
Είναι η χρονιά, που η Ρωσία προχωρά στην προσάρτηση της Κριμαίας και προ έκπληξης πολλών ο επικεφαλής της Gazprom δεν ήταν μεταξύ των Ρώσων αξιωματούχων, στους οποίους επιβλήθηκαν κυρώσεις από τις ΗΠΑ. Το όνομα του προστέθηκε στη σχετική λίστα το 2018 με τον ίδιο να δηλώνει: «Δεν περιλαμβάνομαι στην πρώτη λίστα. Είχα κάποιες αμφιβολίες - ίσως κάτι δεν πάει καλά; Αλλά τελικά συμπεριλήφθηκα. Αυτό σημαίνει ότι τα κάνουμε όλα σωστά».
Το μετάλλιο του «Ηρωα της Εργασίας»
Πράγματι, ο Αλεξέι Μίλερ τα έκανε όλα σωστά. Για το λόγο αυτό ο διευθύνων σύμβουλος της Gazprom, ο οποίος το 2008 είχε θέσει ως στόχο του να αυξήσει σε μία δεκαετία την κεφαλαιοποίηση του ομίλου σε 1 τρισ. δολάρια, έχει βραβευτεί ουκ ολίγες φορές από τον Βλαντίμιρ Πούτιν για τις υπηρεσίες του στη Ρωσία. Τελευταίο δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς του είναι η απονομή τον περασμένο Ιανουάριο του μεταλλίου του Ηρωα της Εργασίας, «για ειδικές εργασιακές υπηρεσίες προς το κράτος και τον λαό». Το κρατικό αυτό βραβείο, που καθιερώθηκε από τον Βλαντίμιρ Πούτιν το 2013, απονέμεται σε πολίτες, οι οποίοι έχουν επιτύχει εξαιρετικά αποτελέσματα σε κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες, που στοχεύουν στη διασφάλιση της ευημερίας της Ρωσίας.
Βέβαια, αρκετοί ήταν αυτοί, που προσέγγισαν τη συγκεκριμένη απονομή με χιούμορ καθώς το βραβείο αυτό είναι η εξέλιξη του τίτλου «Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας» της Σοβιετικής Ενωσης, που συνοδευόταν από τα προνόμια της παροχής κρατικών φαρμάκων, οδοντιατρικής περίθαλψης, κουπονιών και μετακίνησης στις δημόσιες συγκοινωνίες. Σε κάθε περίπτωση, ο Ρώσος πρόεδρος στην ευχετήρια κάρτα γενεθλίων, που απέστειλε τις μέρες εκείνες στον 60χρονο στενό συνεργάτη του αφού τον χαρακτήρισε άξιο εκπρόσωπο της ρωσικής επιχειρηματικής κοινότητας, υπογράμμισε: «Δείχνετε πάντα εξαιρετικές οργανωτικές και ηγετικές ιδιότητες, βαθιά γνώση των προβλημάτων του ενεργειακού συγκροτήματος και της οικονομίας συνολικά», έχοντας προηγουμένως ανανεώσει τη θητεία του στη Gazprom έως το 2026.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
