Σεισμός στην Ελλάδα: Τα «τόξα», η αποτυχία πρόβλεψης και το ένστικτο των ζώων

Eίναι η στιγμή που αισθάνεσαι τα πάντα να περιστρέφονται γύρω σου, αντικείμενα να αλλάζουν θέση μόνα τους σαν άλλο «paranormal activity», τα φωτιστικά στο ταβάνι να... χορεύουν, ένα βουητό να σε κυριεύει και ίσως κάπου εκεί στο βάθος να ακούγεται μια φωνή: «Σεισμόοοοος»! Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που μοιάζουν να κρατούν για ώρες, ενώ για κάποιους ανθρώπους «πάγωσαν» κυριολεκτικά τον χρόνο. Πόσες ανθρώπινες ζωές χάθηκαν σε σεισμό και πόσοι τραυματίστηκαν αποκτώντας ακόμη και μόνιμες βλάβες. Οι δύο σεισμοί που έγιναν την Τρίτη (29/11) στη Νότια Εύβοια ξύπνησαν μνήμες στους Ελληνες από άλλες μεγάλες σεισμικές δονήσεις και κυρίως θύμισε σε όλους ότι η χώρα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το φαινόμενο.

Αλλωστε η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη από πλευράς σεισμικότητας και την έκτη παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία, το Βανουάτου (αρχιπέλαγος στο νότιο Ειρηνικό), το Περού, τα Νησιά Σολομώντα και τη Χιλή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι ειδικοί επιστήμονες ανά τον κόσμο αποκαλούν τη χώρα μας ως «φυσικό εργαστήριο σεισμών». Θα πει κανείς, στην Ελλάδα οι σεισμολόγοι... μάλωσαν σε τηλεοπτικά παράθυρα προκαλώντας μεταξύ τους «ρήγμα» με αφορμή την έντονη σεισμική δραστηριότητα στην Εύβοια και για το εάν εκτιμήθηκε σωστά η προσεισμική δραστηριότητα στην περιοχή με τους επιστήμονες να αποκαλύπτουν ότι αυτή καταγράφηκε τους τελευταίους δύο μήνες. Τα μεγέθη ήταν μικρά, κάτω από 3 Ρίχτερ. Εγινε ο σεισμός των 4,7 Ρίχτερ, ακολούθησαν δύο ισχυροί μετασεισμοί, ήρθε ο σεισμός των 5 Ρίχτερ και αμέσως μετά ακολούθησε ένας 4,1 Ρίχτερ. Ολη αυτή η ακολουθία δείχνει τουλάχιστον μια έκλυση ενέργειας που είναι σημαντική, καθώς σημαίνει ότι έχει πέσει το δυναμικό του ρήγματος. Σύμφωνα με τους σεισμολόγους, η συχνότητα εμφάνισης των σεισμών είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μικρότερο είναι το μέγεθος. Και αντίστροφα. Οι μεγάλοι σεισμοί είναι πιο σπάνιοι. Για παράδειγμα, οι σεισμοί μεγέθους 7 Ρίχτερ επαναλαμβάνονται περίπου κάθε 10-12 χρόνια και οι ακόμη μεγαλύτεροι ακόμη πιο αραιά. Ο τελευταίος «7άρης», για την ακρίβεια 6,9 Ρίχτερ, που είχαμε στη χώρα μας, ήταν στις 24 Μαΐου του 2014 στο βόρειο Αιγαίο.

Τεκτονικοί, ηφαιστειογενείς ή εγκατακρημνισιγενείς; Διαλέχτε...

Οι σεισμοί ανάλογα με τα αίτια γένεσής τους διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:

• Τεκτονικοί σεισμοί: είναι εδαφικές δονήσεις οι οποίες προκαλούνται από την βίαιη διάρρηξη των πετρωμάτων της γης, ως αποτέλεσμα της δράσεως τεκτονικών δυνάμεων συμπίεσης και εφελκυσμού. Είναι οι πιο συνηθισμένοι, δεδομένου ότι το 90% των επιφανειακών σεισμών και το σύνολο των πλουτώνιων είναι τεκτονικοί σεισμοί.
• Ηφαιστειογενείς σεισμοί: είναι εδαφικές δονήσεις που είτε προηγούνται είτε συνοδεύουν τις ηφαιστειακές εκρήξεις. Αποτελούν το 7% του συνόλου των επιφανειακών σεισμών.
• Εγκατακρημνισιγενείς σεισμοί: είναι εδαφικές δονήσεις που οφείλονται σε καταπτώσεις οροφών φυσικών εγκοίλων και σπηλαίων. Έχουν συνήθως μικρό μέγεθος και αποτελούν το 3% του συνόλου των επιφανειακών σεισμών.

Σεισμοί γεννιούνται μόνο μέσα στη λιθόσφαιρα και οι σεισμικές εστίες φθάνουν περίπου μέχρι 700Km βάθος. Το μεγαλύτερο εστιακό βάθος σεισμού που έχει υπολογιστεί είναι 720Km. Ανάλογα με το εστιακό τους βάθος οι σεισμοί διακρίνονται σε:

• Επιφανειακούς σεισμούς με εστιακό βάθος μικρότερο από 60Km
• Σεισμούς ενδιάμεσου βάθους με εστιακό βάθος μεταξύ 60 - 300 Km.
• Σεισμούς μεγάλου βάθους με εστιακό βάθος μεγαλύτερο από 300Km. Οι σεισμοί ενδιάμεσου και μεγάλου βάθους καλούνται πλουτώνιοι σεισμοί.

Τα χαρακτηριστικά των σεισμών στην Ελλάδα

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία στην Ελλάδα, το 90% των σεισμών είναι Τεκτονικοί, τα υπόλοιπα είδη σεισμών είναι οι Ηφαιστειακοί και οι Εγκατακρημσιγενείς, οι οποίοι εκπροσωπούν μόνο το 10% των σεισμών στον ελλαδικό χώρο. Στη χώρα μας απελευθερώνεται το μισό της ενέργειας που βγαίνει από τους σεισμούς όλης της Ευρώπης. Δεν υπάρχει Ελληνική επαρχία που να μη φιλοξενεί σεισμικές εστίες. Ωστόσο, μέσα στην ατυχία μας όμως έχουμε και κάτι παρήγορο. Τα 3/4 των σεισμών μας είτε γίνονται στη θάλασσα, μακριά από κατοικημένες περιοχές, είτε έχουν αρκετά χιλιόμετρα βάθος, ώστε να μη προκαλούν καταστροφές. Ωστόσο, λόγω της μικρής έκτασης, η χώρα είναι κατακερματισμένη με πλήθος από σεισμογενείς ζώνες. Ετσι, στην Ελλάδα τόσο οι μικροί, όσο και οι μεγάλοι σεισμοί προκαλούνται από σπασίματα της λιθόσφαιρας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι επιφανειακοί, δηλαδή έχουν εστία σε βάθος έως και 50 χιλιομέτρων. Αλλά στο νότιο Αιγαίο γίνονται σεισμοί και ενδιάμεσου βάθους με εστίες που φθάνουν τα 200 χιλιόμετρα. Αυτό οφείλεται στο ότι η αφρικανική λιθοσφαιρική πλάκα κάμπτεται κατά μήκος του ελληνικού τόξου και βυθίζεται στο εσωτερικό της Γης.

Αυτό είναι το «ελληνικό τόξο»

Παρακολουθώντας τους σεισμολόγους να ανταλλάσσουν απόψεις (σ.σ. ή και κατηγορίες) και να αναλύουν σεισμικές δραστηριότητες, πολλές φορές αναφέρονται στο «ελληνικό τόξο». Οι ειδικοί ξέρουν και ουσιαστικά μιλάνε για μια από τις πιο ενεργές σεισμικές ζώνες στη δυτική Ευρασία. Πόσοι όμως γνωρίζουν τι ακριβώς είναι το περίφημο ελληνικό τόξο; Το Ελληνικό τόξο ή το Αιγιακό τόξο είναι μια τοξοειδής οροσειρά του νότιου Αιγαίου Πελάγους που βρίσκεται στο νότιο όριο της πλάκας του Αιγαίου. Γεωλογικά προκύπτει από την βύθιση της αφρικανικής πλάκας πιάτου κάτω από αυτό. Η ζώνη βύθισης, που ονομάζεται Ελληνική τάφρος, τρέχει παράλληλα προς τη νότια πλευρά του. Η πλάκα του Αιγαίου, μια μικροπλάκα, θεωρείται συχνά μέρος της Ευρασιατικής Πλάκας από την οποία βρίσκεται στη διαδικασία απόκλισης. Το ίδιο το τόξο είναι κυρίως θαλάσσιο, οι βουνοκορφές εμφανίζονται ως τα νησιά στο Ιόνιο Πέλαγος, την Κρήτη, ή στην ομάδα των Δωδεκανήσων. Περιλαμβάνει σε ηπειρωτικό έδαφος την Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στη Ρόδο, και στη νότια ακτή της Ανατολίας, περιλαμβάνοντας έτσι τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία. Ηταν τακτικά η πηγή σεισμών μεγέθους 7 τα τελευταία εκατό χρόνια της οργανοληπτικής καταγραφής και η τοποθεσία όπου έλαβαν χώρα τουλάχιστον δύο ιστορικά γεγονότα που ήταν πιθανώς περίπου μεγέθους 8 ή περισσότερο, ο σεισμός της Κρήτης του 365, ο σεισμός της Κρήτης το 1303 και ο σεισμός στη Ρόδο το 1856. Κοινώς, αν η δραστηριότητα των λιθοσφαιρικών πλακών συνεχιστεί με τον ίδιο ή και ταχύτερο ρυθμό, οι χάρτες του μέλλοντος θα απεικονίζουν την Ελλάδα... αγκαλιά με την Τουρκία.

Διαχρονικό ζητούμενο η «ακριβής πρόβλεψη»

Δεκαετίες τώρα, η συζήτηση μετά από κάθε μεγάλο σεισμό περιστρέφεται γύρω από την πρόβλεψη! Εάν έγινε και εάν πέτυχε. Ο μόνος τρόπος «πρόβλεψης» των σεισμών είναι η έρευνα και η παρατήρηση. Παρακολουθώντας συστηματικά μία περιοχή με πλούσια σεισμική δραστηριότητα, οι επιστήμονες συχνά φτάνουν σε αποτελέσματα έγκυρων προβλέψεων, καταγράφοντας την προσεισμική του ακολουθία. Σε αυτή τη θεωρία συγκλίνει ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα παγκοσμίως. Εξάλλου, το μότο των σεισμολόγων είναι «...όταν δεν μπορείς να αποτρέψεις μια καταστροφή, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι να εκπαιδευτείς στο πώς θα την αντιμετωπίσεις».

Και επειδή είναι αδύνατο να αποφύγουμε τους σεισμούς, μπορούμε να μάθουμε να τους αντιμετωπίζουμε με εκπαίδευση και κανονισμούς. Αλλωστε, η σεισμολογία είναι ο κλάδος της Γεωφυσικής που μελετώντας τα σεισμικά φαινόμενα έχει συμβάλει εντυπωσιακά στον προσδιορισμό της δομής του εσωτερικού του πλανήτη. Ωστόσο, η «ακριβής» πρόβλεψη σεισμού ως προς τον χρόνο, τη θέση, το μέγεθος και άλλων σημαντικών χαρακτηριστικών ακόμη και σήμερα δεν έχει επιτευχθεί. Υπάρχουν διάφορες προσπάθειες από σεισμολόγους για τη δημιουργία αποτελεσματικών συστημάτων για ακριβείς σεισμικές προβλέψεις, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής μεθόδου ΒΑΝ (ακρωνύμιο που σχηματίζεται από τα αρχικά των ονομάτων των τριών Ελλήνων επιστημόνων Παναγιώτης Βαρώτσος, Καίσαρ Αλεξόπουλος και Κωνσταντίνος Νομικός). Σήμερα η ομάδα ΒΑΝ εδρεύει στο Ινστιτούτο Φυσικής του Στερεού Φλοιού της Γης (Solid Earth Physics Institute - S.E.P.I.) που στεγάζεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενεργό επιστημονικό προσωπικό του Ινστιτούτου σήμερα είναι ο καθηγητής Παναγιώτης Βαρώτσος, ο αναπληρωτής καθηγητής Νικόλαος Σαρλής, ο επίκουρος καθηγητής Ευθύμιος Σκορδάς και η δρ. Μαίρη Λαζαρίδου. Από την ευρύτερη ελληνική σεισμολογική κοινότητα η ομάδα ΒΑΝ συνεργάζεται με τον καθηγητή Ακη Τσελέντη του Πανεπιστημίου Πατρών και τον ερευνητή Γεράσιμο Χουλιάρα του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αστεροσκοπείου Αθηνών. Οι περισσότεροι σεισμολόγοι στον κόσμο δεν πιστεύουν ότι έχει αναπτυχθεί σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για μεμονωμένους σεισμούς, και πολλοί πιστεύουν ότι ένα τέτοιο σύστημα θα ήταν απίθανο να δώσει χρήσιμη προειδοποίηση για επικείμενα σεισμικά συμβάντα.

Οι κατηγορίες για ανθρωποκτονία στη Λα Ακουίλα

Είναι χαρακτηρισιτκό ότι οι δημόσιες διαμάχες σχετικά με την ακριβή πρόβλεψη σεισμού ξέσπασε αφότου οι ιταλικές Αρχές κατηγόρησαν έξι σεισμολόγους και έναν κυβερνητικό αξιωματούχο για ανθρωποκτονία σε σχέση με τον φονικό σεισμό μεγέθους 6,3 στην Λα Ακουίλα στις 5 Απριλίου 2009. Το κατηγορητήριο έγινε ευρέως αντιληπτό, ως κατηγορητήριο για «αποτυχία πρόβλεψης» του σεισμού και έχει καταδικάσει την Αμερικανική Ενωση για την πρόοδο της επιστήμης και την Αμερικανική Γεωφυσική Ενωση.

Το κατηγορητήριο ισχυρίζεται ότι, σε μια ειδική συνάντηση στη Λα Ακουίλα την εβδομάδα πριν από τον σεισμό, οι επιστήμονες και οι αξιωματούχοι ενδιαφέρθηκαν περισσότερο να... ηρεμήσουν τον πληθυσμό παρά να παράσχουν επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τον κίνδυνο σεισμού και την ετοιμότητα. Κοινώς, ακριβή πρόγνωση για το πότε θα κάνει σεισμό, πόσο δυνατός θα είναι κλπ, δεν συνιστά αποτυχία των Ελλήνων επιστημόνων, αφού κανείς στη Γη δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα χτυπήσει ο Εγκέλαδος.

Το βουητό, η λάμψη στον ουρανό και το ένστικτο των ζώων

Το «βουητό» που τις περισσότερες φορές συνοδεύει έναν επιφανειακό σεισμό, ο οποίος συμβαίνει σε μικρή απόσταση από εμάς που τον ακούμε, είναι το ωστικό κύμα που εκλύεται και αποτελεί μέρος της ενέργειας του σεισμού, η οποία εκτονώνεται με μορφή ωστικών κυμάτων και αποδεσμεύει θερμότητα. Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται «σεισμική λάμψη» που είναι ένα ασυνήθιστο φωτεινό εναέριο φαινόμενο που φέρεται ότι εμφανίζεται στον ουρανό ή κοντά σε περιοχές με τεκτονική πίεση, σεισμική δραστηριότητα ή ηφαιστειακές εκρήξεις. Παράλληλα, οι επιστήμονες θεωρούν ότι θα ήταν πολύ σημαντική μια συνεργασία βιολόγων και γεωλόγων, προκειμένου να διερευνήσουν συμπεριφορές ζώων πριν από έναν επικείμενο σεισμό, ώστε να βρουν έναν τρόπο πρόβλεψης για αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο. Είναι γνωστό άλλωστε πως τα ζώα μυρίζονται τον «κίνδυνο», ειδικά όταν πρόκειται για έναν επικείμενο σεισμό, και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι διαθέτουν κατοικίδια. Τα ζώα μπορούν να λειτουργήσουν ως «συναγερμοί» κατά των σεισμών, αν έχουμε εκείνη τη στιγμή τη διαύγεια να τα αφουγκραστούμε όπως πρέπει και να αναγνωρίσουμε τα σημάδια που μας δίνουν με τη συμπεριφορά τους.

Ο τρόμος του τσουνάμι δρα σπάνια στην Ελλάδα

Η ονομασία του που αποτελεί διεθνή όρο, προέρχεται από τις ιαπωνικές λέξεις Τσου - Νάμι (σ.σ. Λιμάνι - Κύμα). Η ονομασία αυτή δόθηκε από τους Ιάπωνες, που πλήττονται συχνά από αυτά, λόγω του ότι δεν γίνονται αντιληπτά και δεν αποτελούν κίνδυνο για τα πλοία στην ανοιχτή θάλασσα, αλλά είναι πολύ καταστρεπτικά όταν φθάσουν σε παράλιες περιοχές. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος τσουνάμι στην πρόσφατη ιστορία, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, ήταν αυτό που δημιουργήθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία, στις 27 Αυγούστου 1883. Το μέγιστο ύψος των κυμάτων που δημιουργήθηκαν, εκτιμήθηκε στα 30 - 40 μέτρα.

Ενα από τα πλέον καταστρεπτικά τσουνάμι της σύγχρονης ιστορίας και αυτό με τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπινων θυμάτων, εκδηλώθηκε μετά τον σεισμό της 26ης Δεκεμβρίου 2004 στην Ινδονησία, μεγέθους 9,1 - 9,3 Ρίχτερ και είχε ως αποτέλεσμα, σχεδόν 250.000 νεκρούς και τεράστιες υλικές ζημιές. Στις 11 Μαρτίου 2011, σημειώθηκε σεισμός μεγέθους 9,0 - 9,1 Ρίχτερ στην βορειοανατολική Ιαπωνία, με αποτέλεσμα να διαδοθεί τσουνάμι σε ολόκληρο τον Ειρηνικό ωκεανό. Στις Ιαπωνικές ακτές το τσουνάμι έφτασε σε ύψος τα 10 μέτρα, προκαλώντας χιλιάδες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (με 15.901 νεκρούς) και τεράστιες καταστροφές, ενώ σε κάποια σημεία έφτασε ακόμα και τα 30 μέτρα, αν και το μέγιστο ύψος που καταγράφηκε ήταν 40,5 μέτρα.

Στην Ελλάδα -ευτυχώς- δεν... ξέρουμε από τσουνάμι. Μόλις μία φορά στην Ιστορία είχαμε σε πολύ μεγάλη έκταση ένα τέτοιο φαινόμενο. Ηταν ο σεισμός της Αμοργού στις 9 Ιουλίου του 1956 με μέγεθος 7,7 Ρίχτερ και μέγιστη αντιληπτή ένταση 9 για την κλίμακα Μερκάλι. Το επίκεντρο ήταν στα νότια του νησιού της Αμοργού (το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων) στο Αιγαίο Πέλαγος. Ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα και σημειώθηκε 13 λεπτά μετά από ένα σεισμό μεγέθους 7,2 ρίχτερ κοντά στην Σαντορίνη.

Μάλιστα, ο σεισμός αυτός δημιούργησε ένα μεγάλο τσουνάμι με μέγιστο ύψος 30 μέτρα, λόγω μιας υποθαλάσσιας κατολίσθησης. Το ύψος του έφτασε επίσης τα 10 μέτρα στην Αστυπάλαια και περίπου 3 μέτρα στην βορειοδυτική ακτή της Κω. Τα μεγάλα κύματα έπληξαν τα λιμάνια των νησιών της Καλύμνου, Λέρου και Πάρου με τραγικό απολογισμό 53 νεκρούς και περίπου 100 τραυματίες. Επειδή το τσουνάμι έπληξε μεγάλο μέρος του Αιγαίου Πελάγους και παρατηρήθηκε διαφορετική ώρα άφιξης σε διάφορες περιοχές, δείχνει ότι ο σεισμός δημιούργησε υποβρύχιες κατολισθήσεις.

«Πλούσια» η ιστορική αναδρομή στη χώρα

Αν και η σεισμική δραστηριότητα στην Ελλάδα είναι έντονη τα μεγέθη των σεισμών σπάνια ξεπερνούν τα 7 Ρίχτερ. Για την ακρίβεια, μόλις 13 σεισμοί έχουν ξεπεράσει τον συγκεκριμένο αριθμό από το 1900 μέχρι και σήμερα, με το ρεκόρ να καταγράφεται στη Ρόδο το 1926. Ο σεισμός των 8 Ρίχτερ που κατέστρεψε 3.200 σπίτια και χαρακτηρίστηκε παγκόσμιος γιατί «ταρακούνησε» πάνω από 10 χώρες. Πάντως, οι σεισμοί στη χώρα μας γίνονται με μεγάλη συχνότητα και ένταση από τα αρχαία χρόνια. Ο πρώτος σεισμός που έχει καταγραφεί ιστορικά συνέβη το έτος 426 π.Χ. Η περιοχή της Φθιώτιδας συγκλονίστηκε από ισχυρό σεισμό, ο οποίος έγινε αισθητός και στην Αθήνα προκαλώντας μάλιστα και μετατόπιση του νοτιοανατολικού τμήματος του Παρθενώνα. Ο σεισμός είχε γίνει αισθητός και στην Εύβοια, στη Θήβα και προ πάντων στον Βοιωτικό Ορχομενό. Η ισχύς του υπολογίζεται στους 7 βαθμούς της κλίμακος Ρίχτερ και είχε επίκεντρο τη Σκάρφεια, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη.

Ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999, ευρύτερα γνωστός ως σεισμός της Αθήνας του 1999, με μέγεθος 5,9 στην Κλίμακα Ρίχτερ, έλαβε χώρα στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, 14:56:50 τοπική ώρα, και προκάλεσε 143 θανάτους και ζημιές που έφτασαν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι ο φονικότερος σεισμός των τελευταίων 50 ετών και η φυσική καταστροφή με το μεγαλύτερο κόστος σε υλικές ζημιές που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα. Ο σεισμός, αν και όχι ιδιαίτερα ισχυρός και με συνολική διάρκειά μόλις 15 δευτερόλεπτα, προκάλεσε πολλές καταστροφές εξαιτίας της εγγύτητάς του στην Αθήνα, με επίκεντρο 18 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, ανάμεσα στις Αχαρνές και τον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, καθώς και του μικρού εστιακού βάθους, από 9 μέχρι 14 χιλιόμετρα.

Στην επιφάνεια του εδάφους υπήρξαν ελάχιστες ρηγματώσεις και ήταν δύσκολο να βρεθεί η προέλευση του σεισμού. Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ανακοίνωσε αρχικά πως ο σεισμός προκλήθηκε από ρήγμα μήκους 15 χιλιομέτρων που καλύπτει την περιοχή μεταξύ Πεντέλης και Πάρνηθας. Με βάση τη μελέτη δορυφορικών δεδομένων που εξετάζουν την παραμόρφωση καθ' ύψος του εδάφους που επιβεβαιώθηκε αργότερα από σεισμολογική μελέτη και έγινε το 2008 αποδεκτή και από το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο βρέθηκε ότι έγιναν δύο σεισμοί, μεγέθους 5,8 και 5,5 ρίχτερ, σε διαφορετικά ρήγματα και με διαφορά 3,5 δευτερολέπτων ο ένας από τον άλλο.

Ακολουθεί αναλυτικά λίστα από το earthquakes.gr με τους ισχυρότερους σεισμούς που έχουν πλήξει την Ελλάδα τον 20ο και τον 21ο αιώνα (ταξινόμηση με βάση τον ισχυρότερο σεισμό πρώτα):

Ημερομηνία - Περιοχή - Μονάδες

• 26/06/1926 Ρόδος, Αρχάγγελος - 8 Ρίχτερ
• 11/08/1903 Κύθηρα, Μιτάτα - 7,9 Ρίχτερ
• 08/11/1905 Χαλκιδική, Αθως - 7, 5 Ρίχτερ
• 09/07/1956 Αμοργός, Ποταμός - 7,5 Ρίχτερ
• 30/08/1926 Πελοπόνησος, Σπάρτη - 7,2 Ρίχτερ
• 12/08/1953 Κεφαλλονιά, Αργοστόλι - 7,2 Ρίχτερ
• 25/04/1957 Ρόδος, Ρόδος - 7,2 Ρίχτερ
• 19/02/1968 Αγιος Ευστράτιος - 7,1 Ρίχτερ
• 26/09/1932 Χαλκιδική, Ιερισσός - 7 Ρίχτερ
• 25/02/1935 Λασίθι, Ανόγια - 7 Ρίχτερ
• 06/10/1947 Μεσσηνία, Πυλία - 7 Ρίχτερ
• 30/04/1954 Καρδίτσα, Σοφάδες - 7 Ρίχτερ
• 18/02/1910 Κρήτη, Χανιά - 6,9 Ρίχτερ
• 11/08/1904 Σάμος, Σάμος - 6,8 Ρίχτερ
• 24/01/1912 Κεφαλλονιά, Ασπρογέρακας - 6,8 Ρίχτερ
• 31/03/1965 Αιτωλία, Αγρίνιο - 6,8 Ρίχτερ
• 13/08/1992 Κρήτη, Ζάκρο - 6,8 Ρίχτερ
• 07/08/1915 Ιθάκη, Ιθάκη - 6,7 Ρίχτερ
• 23/08/1949 Χίος, Καρδάμυλα - 6,7 Ρίχτερ
• 24/02/1981 Αλκιονίδες, Περαχώρα - 6,7 Ρίχτερ
• 05/07/1902 Θεσσαλονίκη, Ασσυρος - 6,6 Ρίχτερ
• 17/11/2015 Λευκάδα, Λευκάδα - 6,5 Ρίχτερ
• 20/06/1978 Θεσσαλονίκη, Στίβος - 6,5 Ρίχτερ
• 24/05/2014 Μεταξύ Σαμοθράκης-Λήμνου - 6,5 Ρίχτερ
• 01/05/1967 Ιωάννινα-Αρτα - 6,4 Ρίχτερ
• 12/10/2013 Κρήτη - 6,4 Ρίχτερ
• 22/04/1928 Κόρινθος, Κόρινθος - 6,3 Ρίχτερ
• 05/02/1966 Λίμνη Κρεμαστών, Πετράλωνα - 6,2 Ρίχτερ
• 15/06/1995 Αίγιο, Αίγιο - 6,1 Ρίχτερ
• 07/09/1999 Αθήνα, Πάρνηθα - 6,1 Ρίχτερ
• 17/10/1914 Βοιωτία, Θήβα - 6 Ρίχτερ
• 17/05/1930 Κόρινθος, Σαρικό - 6 Ρίχτερ
• 20/07/1938 Αττική, Ωρωπός - 6 Ρίχτερ
• 13/09/1986 Καλαμάτα, Καλαμάτα - 6 Ρίχτερ
• 07/09/1999 Αθήνα, Πάρνηθα - 5,9 Ρίχτερ