Επιστολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών έστειλε μαθητής της Β' Λυκείου με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς. Ο 16χρονος Αντώνης αναφέρεται στις δυσκολίες που βιώνει ο ίδιος αλλά και ο δίδυμος αδερφός του και επισημαίνει πως «μου φαίνεται τραγικό να υπάρχουν τόσοι ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι πού προσπαθούν όλη τους τη ζωή να γίνουν γονείς και αντιμετωπίζουν μόνο δυσκολίες».
Η μητέρα του Αντώνη, Στέλλα Μπελιά, μίλησε στον ΑΝΤ1 για την επιστολή του γιου της, αναφέροντας πως την έγραψε «βλέποντας αυτό που γίνεται αυτή την περίοδο και ακούγοντας διάφορα για την ισότητα στον γάμο. Εγώ έχω ακούσει τα παιδιά μου ακούγοντάς τα. Καλό είναι να ακούμε τα παιδιά σαν κοινωνία. Πάμε να κάνουμε πολιτικές για τα παιδιά χωρίς να ακούμε τα παιδιά». Απάντηση στην επιστολή δεν έχει πάρει, αλλά «υποθέτω πως τη διάβασε».
«Είμαστε σε μία κοινωνία που είμαστε μεγαλωμένοι με συγκεκριμένο τρόπο. Η ετεροκανονικότητα μας οδηγεί στο ότι δεν είναι στη νόρμα να κάνουμε ένα άκυρο νοητικό άλμα. Ότι δεν είναι συνηθισμένο δεν είναι νορμάλ, άρα είναι ανώμαλο, άρρωστο, προβληματικό. Εγώ είχα μεγάλη αποδοχή στη γειτονιά, στο σχολείο που είμαι νηπιαγωγός, στους ανθρώπους μου. Ένα διάστημα ήμουν πρόεδρος των εκπαιδευτικών» είπε η κ. Μπελιά.
Το σύμφωνο συμβίωσης «έφερε καινούργιες διακρίσεις»
«Δεν μπορούμε να παντρευτούμε. Γιατί να κάνουμε σύμφωνο; Κάνει σύμφωνο ένα ζευγάρι γιατί δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει προκειμένου να νομιμοποιήσει τη σχέση του. Όμως το σύμφωνο δεν μας βοηθάει σε σχέση με τα παιδιά. Ενώ ήταν ένας νόμος για να άρει διακρίσεις έφερε καινούργιες. Πάλι δεν θα έχει καμία σχέση η σύντροφος με τα παιδιά και επειδή θα είχαμε και σύμφωνο, ότι παροχή θα μπορούσαμε να πάρουμε ως πολύτεκνη οικογένεια δεν θα την παίρναμε ποτέ διότι δεν θα μετράγανε πέντε παιδιά, που έχουμε μαζί πέντε παιδιά. Και ότι ήταν να πάρω εγώ σαν μονογονέας πάλι δεν θα τα έπαιρνα γιατί θα μετρούσε το εισόδημα της συντρόφου», ανέφερε η κ. Μπελιά.
Όσο για τη διδασκαλία στα σχολεία, «το να μην ακούνε ποτέ τα παιδιά που έχουν γονείς του ιδίου φύλου, στην πρώτη δημοτικού, να λέει ο δάσκαλος ή η δασκάλα "οι δύο μαμάδες του Κωστή πήγαν να πάρουν λάδι και ξύδι στο σούπερ μάρκετ" είναι θεσμικός αποκλεισμός. Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα στηρίζεται στο ετεροκανονικό μοντέλο. Από εκεί και πέρα τα πράγματα αλλάζουν κοινωνικά. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα ανοίγουμε στα σχολεία, το να αποκρύπτουμε και να λέμε ψέματα για τόσο σημαντικές πληροφορίες από τη ζωή των παιδιών...», σημείωσε.
«Είχαμε, έχουμε και θα έχουμε παιδιά»
«Δεν είναι εύκολο στερεότυπα που είναι στερεωμένα μέσα μας να σπάσουνε», είπε η κ. Μπελιά και τόνισε πως «έσπασε» ο μύθος «ότι δεν μπορούμε να είμαστε καλοί γονείς. Δεν είμαι τέλεια γονιός. Η κουβέντα είναι σε λάθος βάση, μπαίνει στη συζήτηση το αν θα έχουμε ή όχι παιδιά. Είχαμε, έχουμε και θα έχουμε παιδιά».
Απαντώντας σε όσους υποστηρίζουν ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια μπορούν να επηρεάσουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου των παιδιών τους, η κ. Μπελιά λέει: «δεν είμαστε άνθρωποι για να φοβηθούμε ότι θα μεταδώσουμε στα παιδιά μας αρρώστια. Αυτό συναισθηματικά δεν σημαίνει ότι τα παιδιά μας αναπαράγουν τον δικό μας σεξουαλικό προσανατολισμό και τη δική μας ταυτότητα φύλου. Αν τύχει και τι έγινε; Εμείς απλώς λέμε ότι αγαπάμε τα παιδιά μας όποια και αν είναι, ότι και αν είναι. Ήταν μεγάλο βάρος κάποτε για τους ΛΟΑΤΚΙ το τι θα γίνει το παιδί».
Το γράμμα του Αντώνη όπως δημοσιεύτηκε στο Antivirus:
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας ενημερώσω για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εμείς, τα παιδιά των ΛΟΑΤΚΙ+ γονιών.
Καταρχήν να σας πω ότι, μου φάνηκε περίεργο και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω, γιατί δεν έβλεπα την εικόνα της οικογένειάς μου πουθενά στο σχολείο. Ούτε στα παραμύθια, ούτε στις αφίσες, ούτε αργότερα στα σχολικά βιβλία, μέχρι και σήμερα.
Στην αρχή νόμιζα ότι υπήρχε κάτι λάθος, κάτι περίεργο με την οικογένειά μου και γι’ αυτό δεν υπήρχε απεικόνισή της σε βιβλία, αφίσες κ.ά., αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος και περίεργο με εμάς σαν οικογένεια και απλώς, επειδή δεν είμαστε μια ετεροκανονική, πυρηνική, συνηθισμένη οικογένεια, θεωρούν ότι δεν αξίζουμε αντιπροσώπευση.
Στη Γ’ Γυμνασίου τελικά αναγκάστηκα, στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, να σηκώσω το χέρι μου και να πω ότι στις σύγχρονες κοινωνίες δεν υπάρχουν μόνο οι πυρηνικές και οι μονογονεϊκές οικογένειες αλλά υπάρχουν και οικογένειες σαν τη δική μου. Το βιβλίο που διδασκόμαστε λέει ότι συνήθως οι «οικογένειες δημιουργούνται με γάμο ο οποίος προσδιορίζεται είτε από τον νόμο είτε από τη θρησκεία», άρα με βάση αυτόν τον ορισμό, μέχρι να έχουν το δικαίωμα οι γονείς μου να παντρευτούν, κοινωνικά δε θεωρούμαστε οικογένεια.
Σε όλη τη μέχρι τώρα ζωή μου, έβλεπα ανθρώπους σαν τους γονείς μου που αγωνιούσαν και πάλευαν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους να γίνουν γονείς. Από την άλλη διάβαζα στο ίδιο βιβλίο, που αναφέρω παραπάνω, ότι: «χαρακτηριστικό φαινόμενο πολλών σύγχρονων κοινωνιών είναι η υπογεννητικότητα…» και ότι: «η χαμηλή γεννητικότητα σε συνδυασμό με το υψηλό όριο ζωής, κινδυνεύουν να μετατρέψουν πολλές δυτικές κοινωνίες, όπως η Ελλάδα σε κοινωνίες γερόντων». Μου φαίνεται τραγικό να υπάρχουν τόσοι ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι πού προσπαθούν όλη τους τη ζωή να γίνουν γονείς και αντιμετωπίζουν μόνο δυσκολίες. Δεν είναι αντίφαση αυτό;
Όταν οι γονείς μου χώρισαν, κατάλαβα ότι ο νόμιμος γονέας είχε την εξουσία να αποκλείσει τον άλλο γονιό μου από τη ζωή μας και αντίστοιχα, ο άλλος γονέας μπορούσε να φύγει από τη ζωή μας χωρίς καμία συνέπεια. Η αιτία αυτής της συγκρουσιακής δυναμικής μεταξύ των γονιών είναι η έλλειψη νομικής υποχρέωσης και των δύο γονέων απέναντι στα παιδιά τους, κάτι που θα έλυνε ένας νόμιμος γάμος. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί οι γονείς μου σύντομα μπόρεσαν να συμφιλιωθούν, χωρίς μεγάλες συνέπειες για μας, αλλά πολλά παιδιά δεν έχουν την ίδια τύχη μ’ εμένα.
Εγώ πιστεύω ότι η ψυχική και σωματική υγεία ενός παιδιού, δεν πρέπει να είναι θέμα τύχης. Αν σας ενδιαφέρει το καλύτερο για τα παιδιά, όπως ακούω από τα ΜΜΕ, τότε θεωρώ ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου και δε θα αφήσετε άλλα παιδιά στην ανασφάλεια ενός ασαφούς οικογενειακού πλαισίου.
Οι νέοι άνθρωποι, όπως και οι φίλες και οι φίλοι μου, δεν έχουν προκαταλήψεις για το ποιος έχει το δικαίωμα να παντρευτεί και με ποιον. Οπότε δεν καταλαβαίνω τι σας εμποδίζει να περάσετε αυτόν τον νόμο.
Καθημερινά βάζω τα δυνατά μου να είμαι ενεργός πολίτης και να τιμάω τη χώρα μου, εντός και εκτός συνόρων, αλλά νιώθω ότι αυτή η σχέση δεν είναι αμοιβαία, καθώς η χώρα μου δεν προσπαθεί καν να αναγνωρίσει εμένα και την οικογένειά μου.
Παρόλα αυτά, συνεχίζω να σηκώνω την ελληνική σημαία μετά από κάθε νίκη στο άθλημα μου και σε κάθε απονομή μεταλλίων στο εξωτερικό, με την ελπίδα ότι σύντομα η χώρα μου κι εσείς θα κάνετε το σωστό.
Υ.Γ. Αυτή η φωτογραφία είναι από το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο άθλημά μου στο Τόκιο, τον Σεπτέμβριο του 2023, που πήρα το χάλκινο μετάλλιο.
Αντώνης Μπελιάς
Μαθητής Β’ Λυκείου
Δείτε επίσης:
Τραγωδία με δύο νεκρές γυναίκες στην Αθηνών-Σουνίου - Τρεις τραυματίες
Μετρό Αθήνας: Αυτή θα είναι η γραμμή 4 - Η λίστα με τους νέους σταθμούς
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
