Αν είσαι από εκείνους που αναζητούν σπίτι στην Αθήνα και διαβάζεις αυτό το άρθρο, σημαίνει πως έχεις αφιερώσει πολύ χρόνο σε αγγελίες ενοικίασης, έχεις δει και ξαναδεί τις πολύ κακές επιλογές σε σπίτια εκεί έξω και ξέρεις πως στην πραγματικότητα, το να ψάχνεις διαμέρισμα με χαμηλό ενοίκιο, μοιάζει σαν να ψάχνεις ψύλλους στ' άχυρα.
Στην πρωτεύουσα που η προσιτή στέγαση μοιάζει περισσότερο με ένα απρόσιτο σενάριο, υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας, που έχουν αναδυθεί τα τελευταία χρόνια ως μια οικονομική επιλογή για να νοικιάσει κανείς σπίτι. Ας έχουμε βέβαια υπόψη πως το γεγονός πως σε μια γειτονιά θα βρεις πιο οικονομικά ενοίκια σε σχέση με άλλες, δεν σημαίνει πως πρόκειται για μια καλή επιλογή σε σχέση με το εκάστοτε σπίτι.
Σε πολύ γνωστή πλατφόρμα αγγελιών ακινήτων, αναζητήσαμε το πιο οικονομικό σπίτια που υπάρχει αυτή τη στιγμή διαθέσιμο στο κέντρο της πόλης. Στην επιλογή του κέντρου της Αθήνας, περιλαμβάνονται οι περιοχές: Κολωνάκι, Παγκράτι, Κυψέλη, Αμπελόκηποι, Νέος Κόσμος, Εξάρχεια, Κουκάκι, Μετς, Θησείο, Γκάζι, Μεταξουργείο, Βοτανικός.
Το φθηνότερο διαθέσιμο σπίτι στην πλατφόρμα, μάς αποκαλύφθηκε στην περιοχή της Κυψέλης. Πήρα τηλέφωνο και κλείσαμε κατευθείαν ραντεβού. Μετά από δυο ημέρες, την ίδια ακριβώς ώρα, θα βρισκόμουν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας του '70, εκεί που η Κυψέλη ενώνεται με το Γαλάτσι και θα περίμενα την ιδιοκτήτρια να μου ανοίξει για να δω από κοντά το πιο οικονομικό σπίτι της Αθήνας.
Το ασανσέρ έφτασε ως τον 6ο όροφο της πολυκατοικίας και από εκεί ανεβήκαμε τις σκάλες για να δούμε το σπίτι για το οποίο είχα καλέσει. Πρόκειται για το δώμα στην ταράτσα, ένα μακρόστενο δωμάτιο δηλαδή, 14 τ.μ. για 280 ευρώ τον μήνα. Η τιμή αφορά μόνο το ενοίκιο, δεν περιλαμβάνονται κοινόχρηστα ή ρεύμα.
Μπήκαμε και οι δυο μέσα - η μια πίσω από την άλλη γιατί δίπλα δίπλα δεν χωρούσαμε - για να δούμε το σπίτι μεγέθους αποθήκης, που όπως μου είπε η ιδιοκτήτρια, είναι ήδη περιζήτητο. Στο δώμα υπήρχε από τη μια πλευρά ένα μονό κρεβάτι και από την άλλη ένα στενό γραφειάκι που εκτελεί χρέη τραπεζιού για φαγητό, κομοδίνου ώστε να έχεις έστω κάπου να ακουμπήσεις ένα ποτήρι νερό, αλλά και γραφείου, ή τέλος πάντων κάποιου επίπλου που θα είχε κανείς σε ένα κανονικό καθιστικό ή δωμάτιο.
Στο βάθος (όσο βάθος μπορεί να υπάρχει στα 14 τ.μ.) υπήρχε ένα φουρνάκι, ένας νεροχύτης και ντουλάπια κουζίνας από πάνω και δίπλα ακριβώς ένα ψυγειάκι, αυτά των ξενοδοχείων. Πλάι, μια συρόμενη πόρτα που διαχώριζε τον χώρο της ανακαινισμένης πράγματι τουαλέτας. Στην ερώτησή μου για αποθηκευτικούς χώρους, υπήρχε ήδη πρόβλεψη. Δίπλα από την εξώπορτα του δώματος, έξω από το σπίτι δηλαδή, υπήρχε ένα εντοιχιζόμενο ντουλάπι στο οποίο υπήρχε ένα μικρό πλυντήριο αλλά και χώρος από πάνω για να βάλεις τα πράγματά σου. Άμα θες να νοικιάσεις κάτι, βρίσκεις τρόπο για τα πάντα.
Στην εμφανώς έκπληκτη αντίδραση μου στην εικόνα που αντίκρυζα, η ιδιοκτήτρια έσπευσε να μου ανοίξει την πόρτα που οδηγεί στην ταράτσα με τη θέα Ακρόπολη. Η ταράτσα μου είπε πάει με το σπίτι, ωστόσο ανεβαίνει πού και πού ένα ζευγάρι μιας δεν έχει μπαλκόνι για να απλώσει τα ρούχα.
Μπαίνοντας ξανά μέσα, σειρά είχαν οι ερωτήσεις για εμένα. Από πού είμαι, πού μένω τώρα, αν σπουδάζω. Ακολούθησε μια μικρή συζήτηση για το πόσο δύσκολο είναι να βρεις σπίτι στην Ελλάδα. Με εξέπληξε γιατί έδειξε ότι έχει κοινωνικές ευαισθησίες. «Έχω πάθει πλάκα που νοικιάζουν γκαρσονιέρες 500 ευρώ» σχολιάζει λες και τα σχεδόν 300 ευρώ που ζητάει για ένα δώμα 14 τ.μ., είναι μια ανάσα στο στεγαστικό χάος που επικρατεί.
Τελικά, ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα, στη στεγαστική κρίση που βιώνουμε. Όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει, αλλά όταν έρχεται η ώρα να αναλογιστούμε το μερίδιο ευθύνης μας, κανείς δεν καταλαβαίνει πως είναι κομμάτι της αλυσίδας.
Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
