«Πώς τα πας με τη φαντασία;» Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που δέχτηκα από τον Στέφανο, όταν κάθισα απέναντί του στη μεγάλη αναπαυτική πολυθρόνα με το κίτρινο κάλυμμα. «Καλά, υποθέτω», απάντησα.
Βρισκόμαστε κάπου στην Καλλιθέα, ένα βροχερό μεσημέρι. Η βοή του δρόμου και της κίνησης χάνεται μόλις μπαίνεις στο χώρο που στεγάζεται το γραφείο του. Μας οδηγεί σε ένα δωμάτιο ελαφρώς σκοτεινό. Μέσα υπάρχει ένα γραφείο με διάφορα μικροαντικείμενα, χρήσιμα στην διαδικασία που ακολουθεί για την ύπνωση, μεταξύ των οποίων ένας μετρονόμος και μερικές γυάλινες σφαίρες. Κάθομαι στην πολυθρόνα και εκείνος σε μια καρέκλα στα αριστερά μου. Το στρες που ένιωθα πριν δοκιμάσω αυτή τη διαδικασία χάθηκε μόλις εισήλθα στο χώρο και με προετοίμασε για όσα θα ακολουθήσουν.
Όλα, από τη μυρωδιά, μέχρι τους ήχους που χρησιμοποιεί για να καταφέρει ο θεραπευόμενος να πετύχει τη βαθιά χαλάρωση, ή αλλιώς, να υπνωτιστεί, δημιουργούν μια αίσθηση οικειότητας. Όπως μου εξήγησε ο Στέφανος Λέων Βαούτης -ο οποίος ασχολείται με την Υπνοθεραπεία και το Hypno Coaching- πολλοί άνθρωποι, σε ένα ποσοστό 15%, δεν μπορούν να αφεθούν και να φτάσουν σε επίπεδο χαλάρωσης, ενώ ένα 15% των ανθρώπων μπορεί να υπνωτιστεί πολύ γρήγορα.
Η ύπνωση για πολλούς θεωρείται κάτι σαν κομπογιαννιτισμός και πολλές φορές τη συνδέουν με το μεταφυσικό και δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί στη χώρα μας ως μορφή θεραπείας. Είναι μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, όπου το ασυνείδητο κομμάτι του νου μας «ξεκλειδώνεται».
Προέρχεται όπως μας λέει ο Στέφανος, από έναν μηχανισμό που έχουν τα ζώα μεταξύ τους – για παράδειγμα η μαγνητική οπτική επαφή που αναπτύσσει ένα φίδι όταν βρίσκεται μπροστά σε ένα ποντίκι που είναι το θήραμά του. Τα δευτερόλεπτα εκείνα που τα βλέμματά τους θα συναντηθούν και το ποντίκι θα κοκκαλώσει, είναι αυτά που μπορούν να συγκριθούν με την διαδικασία της ύπνωσης στους ανθρώπους.
Διαβάστε ακόμη: «Κάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου»: Ένας υπνωτιστής μιλάει για το παράξενο επάγγελμά του
«Πολλοί άνθρωποι έρχονται εδώ με τραύματα που δεν θυμούνταν καν ότι έχουν και κάνοντας βουτιά στο υποσυνείδητο, τα φέρνουν στην επιφάνεια. Πολλοί έχουν θέματα άγχους, θέματα ύπνου και κάνοντας συνεδρίες, οι οποίες διαρκούν από 1,5 έως 2 ώρες, καταφέρνουν να το διαχειριστούν», μου λέει ο Στέφανος.
Όταν κάποιος μπει στη διαδικασία να δοκιμάσει για πρώτη φορά την ύπνωση, η συνεδρία ξεκινά με ασκήσεις δεκτικότητας, συνεχίζεται με ένα σύντομο ιστορικό, στη συνέχεια ξεκινά η βαθιά χαλάρωση για να πετύχει την ύπνωση, ενώ στις επόμενες συναντήσεις υπάρχουν συνεδρίες που σκάβουν βαθιά στα παιδικά τραύματα, τις ανησυχίες, το στρες και όλα όσα μπορεί να θέλει κάποιος να διορθώσει. Μάλιστα, όπως εξηγεί, ο μέσος όρος των ανθρώπων, με επανάληψη και εξάσκηση στην αυτο-ύπνωση, μπορεί να φτάσει στα επίπεδα χαλάρωσης που χρειάζεται η υπνοθεραπεία. «Μέσω της ύπνωσης αγγίζουμε βαθύτερα κομμάτια του εαυτού μας», μας λέει ο ίδιος. Οι περισσότεροι από τους θεραπευόμενους άλλωστε που απευθύνονται σε εκείνον, αντιμετωπίζουν αγχώδεις διαταραχές και έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης.
Κάπως έτσι, η συνεδρία ξεκινά. Ο Στέφανος έρχεται μπροστά μου και μου ζητά να σχηματίσω με τα χέρια μου το γράμμα «Τ», βάζοντας το ένα πάνω στο άλλο. Έπειτα, μου ζητά να χαλαρώσω το χέρι που βρίσκεται πάνω, το σηκώνει, και μου λέει να αφεθώ όταν το αφήσει ώστε να πέσει κάτω. Κάνει το ίδιο και με το άλλο χέρι.
Έπειτα, παίρνει μια μικρή γυάλινη σφαίρα, την πιάνει και την φέρνει μπροστά ακριβώς από το μέτωπό μου, ζητώντας μου να εστιάσω το βλέμμα μου πάνω της, όσο την μετακινεί δεξιά και αριστερά.
Φέρνει το χέρι του μπροστά από τα μάτια μου και μου λέει να τα ανοιγοκλείσω αρκετές φορές, παίρνοντας βαθιές εισπνοές και εκπνοές. «Νιώσε τους μυες γύρω από τα μάτια να χαλαρώνουν, τα βλέφαρά σου να βαραίνουν και να μην μπορείς να ανοίξεις τα μάτια». Σε κάθε βήμα, δίνεις οδηγίες και εγώ, νιώθω ήδη να χαλαρώνω.
Σε κάθε εισπνοή και σε κάθε εκπνοή που παίρνω, αισθάνομαι πως φεύγει ένα μεγάλο βάρος από μέσα μου. «Νιώσε πως κάθε μυς, κάθε αδένας, κάθε κύτταρο, κάθε νεύρο, χαλαρώνει όλο και βαθύτερα, από το κεφάλι μέχρι τα ακροδάχτυλα», μου λέει και στη συνέχεια, σηκώνει ένα -ένα τα χέρια μου ψηλά και μου λέει να αφεθώ για να πέσουν κάτω. Ήδη αισθάνομαι πως το σώμα μου έχει «λυθεί».
«Μόλις σου ακουμπήσω το μέτωπο, θα ξεκινάς να μετράς αντίστροφα από το 100 και σε κάθε αριθμό, θα λες “χαλαρώνω βαθύτερα”, μέχρι οι αριθμοί να χαθούν, να σβήσουν, μέχρι να φτάσεις σε χαλάρωση και να μην μπορείς να μετρήσεις άλλο». Πράγματι, ξεκινώ να κάνω την αντίστροφη μέτρηση και κάπου στο 91, ξεκινάω να ΄χανομαι. «Χάθηκα», αναφωνώ.
Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής, όπου μου ζητά να επικεντρωθώ στην ανάσα και στους χτύπους της καρδιάς μου και να διώξω από το μυαλό μου κάθε σκέψη. Να μπω σε φάση βαθιάς χαλάρωσης. Σε εκείνο το σημείο, εκείνα τα λεπτά, νιώθω να χάνω την αίσθηση του χρόνου, να μην καταλαβαίνω που βρίσκομαι και τι μου συμβαίνει. Τα χέρια μου έχουν αφεθεί τόσο, που οι μυες μου είναι σαν να έχουν παραλύσει. Τα πόδια μου έχουν αρχίσει και παγώνουν και νιώθω πιο χαλαρή από ποτέ.
Με επαναφέρει και ακολουθούμε ξανά την ίδια διαδικασία, μόνο που τη δεύτερη φορά ξεκινά να δημιουργεί μια νοητή εικόνα, μέσω της οποίας εγώ μεταφέρομαι στη μέση του πουθενά.
«Σκέψου ότι βρίσκεσαι κάπου στο σύμπαν, μέσα σε μία γυάλα, η οποία λειτουργεί σαν ασπίδα γύρω σου. Τώρα σκέψου ένα λευκό υγρό φως να διαχέεται στο δεξί σου πόδι. Πάρε βαθιά εισπνοή και με την εκπνοή, διώξε από μέσα σου το μαύρο σύννεφο, διώξε την κακή ενέργεια, το άγχος, την τοξικότητα, τα αρνητικά συναισθήματα», μου λέει. Σε κάθε ανάσα που παίρνω, εστιάζω σε κάθε μέρος του σώματός μου, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι, και σε κάθε ανάσα διώχνω ένα τεράστιο βάρος που βαστάω από το κορμί μου.
«Τώρα νιώσε πως με την εισπνοή όλο σου το σώμα γεμίζει με αυτό το λευκό φως και εκπνέοντας διώχνεις μακριά την αρνητικότητα».
Όταν σιγά-σιγά με επαναφέρει στην πραγματικότητα, μου λέει να δώσω ενέργεια στα χέρια, στα πόδια μου, να νιώσω ξανά το κορμί μου στον καναπέ. Έχω παγώσει, ανοίγω τα μάτια και αισθάνομαι σαν να έχω ξυπνήσει από έναν βαθύ ύπνο. Τα χέρια μου είναι κάπως μουδιασμένα και περνούν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να καταφέρω να τα κουνήσω.
Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια διαδικασία διαλογισμού, η οποία σε μετέπειτα στάδιο συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια διαδικασία όπου ο χρόνος περνά ανεπαίσθητα, το σώμα αφήνεται πλήρως, τα άκρα κρυώνουν γιατί το αίμα κυλά πιο αργά και το πρόσωπο ροδοκοκκινίζει. Είναι η διαδικασία της ύπνωσης, ή αλλιώς βαθιάς χαλάρωσης.
Τεντώνομαι και προσπαθώ να καταλάβω τι έχει συμβεί. Νιώθω μια περίεργη ευφορία, μια ξεκούραση, μια απίστευτη αίσθηση χαλάρωσης, σαν το σώμα να έχει αποφορτιστεί από όλο εκείνο το στρες που έχει συσσωρευτεί μέσα του. Μια αίσθηση γαλήνης που έχω ξεχάσει πως είναι μέσα σε μια βάρβαρη καθημερινότητα.
Φεύγω από το γραφείο ανάλαφρη και καλοδιάθετη. Σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι τελικά να αφηνόμαστε σε όσα μας φοβίζουν, να δοκιμάζουμε εναλλακτικές θεραπείες, να μην τρέμουμε μπροστά στο άγχος του αγνώστου, να μην απορρίπτουμε προτού βιώσουμε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
