Ο λόγος για να πας μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα μέσα από μια πανέμορφη αλλά δυσπρόσιτη και πολύωρη διαδρομή είναι για να δοκιμάσεις την κουζίνα κατάθεση ψυχής του Τζεμίλ και της Μουσγιέν. Το μαγικό Πομακοχώρι της Ξάνθης απλώνεται στους πρόποδες της Ροδόπης, βρέχεται από γάργαρα νερά και σφύζει από φυσικό κάλλος, δημιουργώντας τον πιο πολύτιμο καμβά έμπνευσης και πρώτων υλών για το ζευγάρι.
Ένα τολμηρό εγχείρημα στα Πομακοχώρια
Ο Τζεμίλ, μετά από μια αξιόλογη πορεία σε εστιατόρια της Θράκης, αποφάσισε να επιστρέψει στο χωριό του και μαζί με τη σύζυγο του να μεταμορφώσουν το πατρικό του σπίτι σε μια ταβέρνα που υμνεί την πολιτιστική και γαστρονομική παράδοση των Πομάκων.
Το εγχείρημα πολύ ριψοκίνδυνο και τολμηρό καθώς η Κοττάνη ξεχασμένη στη λήθη, είχε μόλις 30 κατοίκους σε σπίτια που ξεπερνούν τα 200 χρόνια και καθόλου τουρισμό. Η ταβέρνα του Τζεμίλ άνοιξε και πολύ γρήγορα έπλεξε σταθερή φήμη, που ξεπέρασε τα ελληνικά και τα βουλγαρικά σύνορα, βάζοντας την Κοττάνη όχι μόνο στο γαστρονομικό αλλά και στον τουριστικό χάρτη.
Σήμερα για να πας πρέπει να έχεις φροντίσει να κλείσεις τραπέζι και να τσεκάρεις τις ώρες λειτουργίας της γεμάτης ταβέρνας.
Διαβάστε Επίσης: Η γειτονιά εκτός κέντρου με μερικά από τα ωραιότερα εστιατόρια της Αθήνας
Εμείς ξεκινήσαμε το μακρινό ταξίδι για να δούμε από κοντά πώς γίνεται μερικά πιάτα και μια ταβέρνα να τραβούν τόσο κόσμο σε ένα τόσο κρυμμένο και απομακρυσμένο σημείο, χωρίς καμία υποδομή φιλοξενίας και τουρισμού και μοναδική πρόσβαση από ένα χωματόδρομο.
Κοντά στην είσοδο του χωριού στην κορυφή του λόφου ανάμεσα στο καταπράσινο τοπίο και τον νερόμυλο στέκει καμαρωτή η δίπατη ταβέρνα Κοττάνη. Ο Τζεμίλ και η Μασγιέν βγαίνουν για να μας καλωσορίσουν, όπως κάνουν για κάθε επισκέπτη.
Το χαμόγελο τους είναι μεγάλο, αληθινό και ζεστό. Η εμπειρία ξεκινάει από την ξενάγηση στον πάνω όροφο, που στην πραγματικότητα αποτελεί ένα εντυπωσιακό λαογραφικό μουσείο.
Zωντανό παράδειγμα της ζωής των Πομάκων
Το ζευγάρι έχει κρατήσει ανέγγιχτο το χώρο, που μετράει περίπου 200 χρονιά, και αποτελεί ζωντανό παράδειγμα της ζωής των Πομάκων με δεκάδες παλιά αντικείμενα, έπιπλα, εργαλεία, φορεσιές, κουβέρτες και πλεγμένα χαλιά. Στο κάτω χώρο, που είναι η ταβέρνα, η μετάβαση είναι ομαλή καθώς και αυτή διατηρεί την ίδια ατμόσφαιρα και συνεχίζει να μας ταξιδεύει σε μια άλλη νοσταλγική εποχή.
Παντού κρέμονται αντίκες, ξεπετάγονται πήλινα σκεύη, ξεπροβάλουν οικογενειακές φωτογραφίες και στολίζονται γωνιές με υφαντά. Η Μασγιέν είναι στη θέση της ανάμεσα στα μεγάλα ταψιά της και τις λεκάνες γεμάτες φρέσκια ντόπια υλικά για να πλάσει τις διάσημες πίτες της.
Το ίδιο και ο Τζεμίλ που είναι μαέστρος στα ψησίματα στέκεται μπροστά από τις φωτιές του. Είναι και οι δυο σε ετοιμότητα όπως και εμείς που ανυπομονούμε να γευτούμε την ζωηρή κουζίνα των Πομάκων, αυτοί που φτιάχνουν με τόση αγάπη και μεράκι.
Τα υλικά που χρησιμοποιούν κρέατα, λαχανικά, μπαχαρικά, βότανα είναι όλα μαζεμένα από την περιοχή και όλα εκφράζουν την εποχικότητα και την φρεσκάδα.
Πρώτα έρχεται το ζυμωτό καλαμποκίσιο ψωμί από τα χεράκια της Μασγιέν, ζεστό, αφράτο και μοσχομυριστό. Η καλύτερη συντροφιά για τις σαλάτες με τα φρεσκοκομμένα λαχανικά. Τρως και νιώθεις βαθιά τη γεύση του κάθε υλικού.
Μετά σερβίρονται οι ξακουστές πίτες και επιβεβαιώνουν στο έπακρο την δημοφιλία τους. Η πάρενικ με τυρί και καβουρμά είναι εκρηκτική ενώ η πατάτνικ ή αλλιώς η πατατόπιτα πολύ φινετσάτη. Τις πίτες αγκαλιάζουν τα σπιτικά έντονα τουρσιά και το γευστικό χουνκιάρ με μελιτζάνες και μοσχάρι.
Η σάλτσα του τελευταίου είναι τόσο νόστιμη που δεν μπορείς να σταματήσεις να βουτάς το χειροποίητο ψωμί. Πρέπει όμως να συγκρατηθείς γιατί πάντα το μενού έχει φοβερά μαγειρευτά σαν την φασουλάδα, το αγριογούρουνο στιφάδο και τα σουτζουκάκια ή το μπεγεντίν. Επίσης είναι και τα κρέατα στα κάρβουνα και την σούβλα με την αριστοτεχνία του Τζεμίλ.
Εμείς δοκιμάσαμε το κεμπάπ, πλούσιο στα ζουμιά του, το κατσικάκι που είναι από τα πιο νόστιμα που έχουμε φάει ποτέ και κλείσαμε με τα διάσημα γλυκάδια, που αποτελούν από μόνα τους λόγω για να ξαναπάς.
Τελικά ότι χιλιόμετρα κάναμε ξεχνιούνται και μένουν μόνο αυτές οι καθαρές γεύσεις, η απλή νοστιμιά μιας ντόπιας βραστής πατάτας με αγριοραδίκια, τα πεντανόστιμα καρυκεύματα, η θαλπωρή και η διάθεση των δυο οικοδεσποτών να μας περιποιηθούν, να μας φιλέψουν το τόπο τους και να μας φιλοξενήσουν στις γεύσεις τους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
