Η απώλεια του Αντώνη Συκάρη έχει συγκλονίσει όχι μόνο τον ορειβατικό κόσμο, αλλά και ένα ευρύ κοινό που είτε γνώριζε τη δράση του, είτε απλά είχε ακούσει για την ύπαρξη και τα κατορθώματά του. Και αυτό γιατί ο ίδιος είχε το χάρισμα να εμπνέει όχι μόνο ως αθλητής, αλλά και ως άνθρωπος. Ηταν γνωστός και αγαπητός τόσο για τις επιτυχίες του καθώς έχει κατακτήσει από τις πιο δύσκολες κορυφές του κόσμου, όσο και για την επιμονή του και την αγάπη του για τη φύση.
Διαβάστε ακόμη: Αντώνης Συκάρης: «Πιστεύω ότι θα γυρίσει» - Συγκλονίζει ο γιος του κορυφαίου ορειβάτη για τον θάνατό του
Οι φίλοι και συνοδοιπόροι στον δύσκολο δρόμο που είχε διαλέξει ξέρουν ακόμη καλύτερα για τις βοήθειες που παρείχε σε νεότερους ορειβάτες, ενώ μοιραζόταν τις εμπειρίες και τις γνώσεις του με τα νέα παιδιά που ήθελαν να ασχοληθούν με την ορειβασία. Την Δευτέρα «έφυγε» στα 60 του χτυπημένος από τη νόσο του υψομέτρου, πιο γνωστή και ως «νόσος των ορειβατών» που του προκάλεσε πνευμονικό οίδημα σε αποστολή στα Ιμαλάια και ενώ μετρούσε 65 αποστολές. Ηταν ένας από τους κορυφαίους ορειβάτες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, έχοντας καταφέρει να σκαρφαλώσει στις πιο δύσκολες και επικίνδυνες κορυφές της γης, όπως το Έβερεστ και το Κανκεντζούγνκα.
Η νόσος τον έκανε να πιστεύει ότι συνάντησε τον Μέγα Αλέξανδρο
Τελικά «έφυγε» κατά την κατάβαση στον μεγάλο στόχο του, να κατακτήσει το ύψους 8.167 μέτρων Νταουλαγκίρι στο Νεπάλ. Είχε χτυπηθεί από τη νόσο των ορειβατών που τον έκανε να βλέπει παραισθήσεις, λόγω της έλλειψης οξυγόνου. Φίλοι από το στενό του περιβάλλον γνώριζαν πως η νόσος αυτή τον είχε κάνει να βλέπει οράματα και να τους λέει πως στο παρελθόν είχε συναντήσει τον Μέγα Αλέξανδρο και άλλους αρχαίους πολεμιστές!
Και δεν ήταν ήταν η πρώτη φορά στην αθλητική του ζωή που έβαζε στόχο την συγκεκριμένη κορυφή, καθώς το 1998 ήταν ένα από τα βασικά μέλη της ελληνικής αποστολής στο Νταουλαγκίρι κατά την οποία έχασε την ζωή του ο Νίκος Παπανδρέου. Την ίδια κορυφή είχε βάλει στόχο χωρίς αποτέλεσμα και το 2019, αλλά και το 2021, όπου μαζί με την σύζυγο του Πόπη ταξίδεψαν στο Νεπάλ και κατά την διάρκεια της ανάβασης, εκείνη βρέθηκε θετική στον κορονοϊό, με αποτέλεσμα ο Αντώνης Συκάρης να εγκαταλείψει την προσπάθεια, καθώς και το δικό του τεστ έδειξε πως είχε νοσήσει και ο ίδιος.
Το περιστατικό συνέβη σε υψόμετρο 7.400 μέτρων πολύ κοντά στο camp3 στις 04:00 το ξημέρωμα ώρα Νεπάλ, ύστερα από τεράστια σωματική και ψυχική προσπάθεια και έλλειψη πρόσθετου οξυγόνου. «Κατάφερε να ανέβει στην 7η ψηλότερη κορυφή του έβδομου ψηλότερου βουνού του κόσμου, Νταουλαγκίρι, για να ολοκληρώσει το έργο του με 14 κορυφές. Έχει αναρριχηθεί σε 6 κορυφές πάνω από τα 8000 μέτρα», ανέγραφαν στο Instagram για τον ίδιο. Δυστυχώς όμως, αν και ολοκλήρωσε με επιτυχία την ανάβασή του, δεν άντεξε να κατέβει το πανύψηλο βουνό, βρίσκοντας τραγικό θάνατο στην οροσειρά των Ιμαλαΐων.
Κόλλησε το «μικρόβιο» στη Δρακόλιμνη στον Σμόλικα
«Θυμάμαι μικρός πήγαινα και κοιμόμουν στην ύπαιθρο βλέποντας τα αστέρια. Στα 27 μου ανακάλυψα τυχαία την ορειβασία από κάποιον που μίλησε για μία Δρακόλιμνη στον Σμόλικα. Από τότε ανακάλυψα πως εκεί ανήκω και από τότε τα τελευταία 32 χρόνια έχει συνεχιστεί αυτή η πορεία» είχε αναφέρει ο κ. Σύκαρης στη «Lifo», πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα τον Γενάρη του 2022 μιλώντας για το πάθος του.
Ο ορειβάτης είχε μιλήσει μάλιστα για τα φετινά του σχέδια, ενώ είχε στείλει ένα μήνυμα δύναμης σε όλους τους νέους που ακολουθούν με πίστη και προσήλωση τα όνειρά τους: «Τα σχέδια για το 2022 απαιτούν να είμαι αρκετό καιρό στα Ιμαλάια γι' αυτό προσπαθώ να πηγαίνω βουνά στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου. Τώρα είμαι έτοιμος να φύγω για τον Καύκασο τον χειμώνα, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ από Έλληνες» είχε πει.
«Αν το αγαπάς, θα προσηλωθείς»
«Μην εγκαταλείψεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν. Αν θέλεις να πετύχεις κάτι στη ζωή σου, πρέπει να το αγαπήσεις πρώτα και μετά να προσηλωθείς σε αυτό. Αν το αγαπάς, θα προσηλωθείς. Αν προσηλωθείς θα το πετύχεις, ακόμη κι αν δεν είσαι πολύ καλός σε αυτό, η ζωή θα στα φέρει έτσι ώστε να επιτύχεις. Αν ακόμη δεν πετύχει όμως, το ότι έχεις κάνει αυτή την προσπάθεια είναι το ίδιο σημαντικό», ήταν τα λόγια που χρησιμοποιούσε για να εξηγήσει την απόλυτη υπέρβαση που έκανε κάθε φορά για να πετύχει το ακατόρθωτο.
Δεν τον σκότωσαν ούτε οι -103 βαθμοί Κελσίου
Ο Αντώνης Συκάρης είχε ανέκαθεν όνειρο το ακατόρθωτο, καθώς μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν η ορειβασία στο γνωστό ως «φονικό βουνό», την διαβόητη κορυφή Κ2, των 8.611 μέτρων, την οποία σκαρφάλωσε τον Δεκέμβρη του 2020. Το «Φονικό Βουνό» πήρε αυτή την ονομασία ακριβώς επειδή πολλοί έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια να πατήσουν την κορυφή που κανείς δεν κατάφερε να κατακτήσει σε χειμερινή περίοδο. Μάλιστα ένας στους τρεις που επιχειρεί να το σκαρφαλώσει, δεν επιστρέφει ποτέ. Οι θερμοκρασίες εκεί παραπέμπουν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας (-103 βαθμοί Κελσίου!) και απίστευτα δύσκολες συνθήκες επιβίωσης. Ο Συκάρης τότε είχε καταφέρει να ανέβει το φονικό βουνό, ωστόσο ο ίδιος είχε σωθεί από θαύμα, την ώρα που πέντε συνοδοιπόροι του είχαν χάσει με τραγικό τρόπο τη ζωή τους.
«Θέμα λίγων λεπτών να πεθάνεις» έλεγε για αυτό που έκανε
«Εχω ανέβει σε πολλές κορυφές των Ιμαλαΐων αλλά αυτό το πράγμα δεν το είχα ξαναζήσει. Η στολή μου ήταν ειδικά κατασκευασμένη από Αμερικανούς και Ιταλούς. Αντέχει σε θερμοκρασίες και -43 βαθμούς Κελσίου με την προϋπόθεση πως δεν πρέπει να είναι ακίνητος. Με τον αέρα που υπήρχε η αίσθηση ήταν πολύ κάτω από τους -60 βαθμούς. Είναι θέμα λίγων λεπτών να παγώσεις ή να πάθεις ανεπανόρθωτη ζημιά. Για αυτό εκτιμώ πως οι τρεις αγνοούμενοι ορειβάτες δυστυχώς φαίνεται πως θα μείνουν για πάντα πάνω πάνω στο Κ2», είχε αναφέρει ο Συκάρης σε παλαιότερη συνέντευξή του στο «Εθνος». Ήταν τότε στα 7.440 μέτρα υψόμετρο που ο Συκάρης αποφάσισε να σταματήσει την ανάβαση. Μία απόφαση, που όπως αποδείχθηκε του έσωσε τη ζωή.
«Εγώ σταμάτησα, οι άλλοι χάθηκαν»
Ο ίδιος έπαθε κρυοπαγήματα στα πόδια και δεν ακολούθησε τους τρεις ορειβάτες που χάθηκαν: «Είχαμε φτάσει στα 7.440 μέτρα. Οι περισσότεροι χάσαμε τον εξοπλισμό μας στην κακοκαιρία και το βράδυ είχαμε μόνο τρεις σκηνές για να χωρέσουμε όλοι. Έμεινα για περίπου 45 λεπτά εκτεθειμένος και εκεί έγινε η ζημιά. Επιχείρησα να βγάλω τις μπότες μου και εκεί είδα τα δάκτυλά μου μαυρισμένα. Ο Γερμανός Μπέχαρντ Λίπερτ έκανε το ίδιο και είχαν μαυρίσει τα πόδια του. Ο γιατρός μας είπε πως ακόμα και να καταφέρετε να ανέβετε στην κορυφή θα έχετε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα πρέπει να σας κόψουν τα πόδια. Αυτό ήταν. Σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του μετεωρολόγου πως ο καιρός θα αγριέψει περισσότερο και θα κάνει το βουνό απροσπέλαστο, πήρα τη δύσκολη απόφαση να σταματήσω και να επιστρέψω. Οι τρεις συνέχισαν και χάθηκαν».
«Ξεψύχησε στα χέρια μου»
Τότε ο Αντώνης Συκάρης είχε γλιτώσει με κρυοπαγήματα, ενώ νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης Σκαρντού του Πακιστάν και σε υψόμετρο 2.500 μέτρων και αργότερα μεταφέρθηκε στο Ισλαμαμπάντ όπου μάλιστα μετείχε και σε πτήση αναζήτησης των τριών συντρόφων του με ειδικό στρατιωτικό ελικόπτερο. Ο Έλληνας ορειβάτης είχε περιγράψει με σοκαριστικό τρόπο πώς έχασαν τη ζωή τους άλλοι συνοδοιπόροι του, ενώ μάλιστα ένας ξεψύχησε στα χέρια του.
«Είναι η πιο δύσκολη αποστολή που έχω κάνει και έχω ζήσει πρωτόγνωρα και δυνατά συναισθήματα. Από τους 19 της αποστολής έχασαν τη ζωή τους οι πέντε. Οι τρεις είναι αγνοούμενοι και οι δύο έχασαν τη ζωή τους μπροστά στα μάτια μου. Ο Ισπανός Σέρτζιο Μινκότε στις 16 Ιανουαρίου και ο Βούλγαρος Ατανάς Σκατόφ στις 5 Φεβρουαρίου. Επεσαν στο κενό ενώ ανεβαίναμε. Ο Μινκότε πέθανε στα χέρια μου. Είναι συγκλονιστικό. Δεν είχα ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Ο Σκατόφ έπεσε σε γκρεμό περίπου δύο χιλιομέτρων. Τώρα βρίσκομαι με τη γυναίκα του Σκατόφ. Εχει έρθει στο Πακιστάν για να παραλάβει τη σορό του. Ειλικρινά έχουν στερέψει τα λόγια», είχε πει.
Ο μόνος... φόβος του ήταν και αυτός που τον «πήρε» από τη ζωή
Η έλλειψη οξυγόνου, οι ζαλάδες και η πάλη με τον εαυτό του, ήταν οι μόνοι φόβοι του Αντώνη Συκάρη, ο οποίος στην τελευταία του συνέντευξη στη «Lifo» λίγο πριν αναχωρήσει για τα Ιμαλάια, είχε μιλήσει για τις δυσκολίες που έχουν οι κορφές αυτές. Μάλιστα είχε αποκαλύψει τον φόβο που έχει όταν βρίσκεται εκεί καθώς η έλλειψη οξυγόνου είναι σημαντική. Ο ορειβάτης είχε πει πως προτιμά την ανάβαση από την κατάβαση. Η τραγική ειρωνεία δυστυχώς στα λόγια του ήταν πως τελικά έχασε τη ζωή του από τα δύο πράγματα που του προκαλούσαν φόβο στο άοκνο έργο του:
«Οι υψηλές κορφές των Ιμαλαΐων είναι οι πιο δύσκολες από άποψη οξυγόνου. Εκεί που αντιμετωπίζουμε την μεγαλύτερη έλλειψη οξυγόνου είναι στις κορυφές πάνω από τα 7.000 μέτρα και τα 8.000 μέτρα. Σε αυτές τις συνθήκες φοβάμαι δεν μπορώ να το κρύψω. Απλώς η εμπειρία που έρχεται μέσα από την τριβή είναι αυτό που σε κάνει να μανατζάρεις τον βουνό. Ειδικά σε αυτά τα βουνά νομίζει κανείς πως πάει για να κάνεις πλάκα, ωστόσο δεν είναι έτσι. Υπάρχει κίνδυνος.
Πάνω από τα 8.000 μέτρα το οξυγόνο περιορίζεται στο 25%, ενώ στην επιφάνεια της θάλασσας έχουμε 100%. Δηλαδή περιορίζεται περίπου στο 75-80%. Εκεί υπολειτουργεί ο οργανισμός έχει ζαλάδες, ναυτίες, πονοκεφάλους. Είναι λογικό και φυσικό ο εγκέφαλος να φύγει από αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον. Εκεί γίνεται μία πάλη με την ίδια σου την ύπαρξη ώστε να πετύχεις τον στόχο σου. Αυτό γίνεται κάθε φορά. Είμαι πιο πολύ της ανηφόρας, είναι ασφαλέστερη, ενώ η κατηφόρα έχει περισσότερες δυσκολίες», έλεγε ο ίδιος λίγο πριν ξεκινήσει το τελευταίο -όπως αποδείχθηκε- ταξίδι του.
Ομως, τίποτα δεν θα τον σταματούσε για μια ακόμη ανάβαση: «Ναι, έχω ανέβει 169 κορφές και θέλω να ανέβω πολλές περισσότερες. Κάθε φορά που ανεβαίνω ένα βουνό γεμίζω μέσα από αυτό». Εφυγε γεμάτος και «πλούσιος» από αυτό που αγάπησε περισσότερο στη ζωή του!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
