Στην εποχή της ευκολίας και των γρήγορων λύσεων, στην οποία η απόλυτη έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής παιδείας γίνεται αφορμή για πλάκα και viral βίντεο, η εμφάνιση ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ όπως η Σκοτεινή Δεκαετία 1964-1974 του Αλέξη Παπαχελά στο prime time του ΣΚΑΪ, η αίσθηση και τα θετικά σχόλια που αποσπά από το τηλεοπτικό κοινό και τα social media, καταδεικνύουν πόσο υπάρχει ανάγκη για ιστορία, για ιστορία που δεν γίνεται σιωπή. Ακόμα και στη «εν πολλαίς αμαρτιαίς περιπεσούσα» τηλεόραση.
Η μεγάλη επιτυχία της Σκοτεινής δεκαετίας 1964-1974 δεν είναι μόνο ότι σπάει στερεότυπα γύρω από μια περίοδο καταλυτικής σημασίας. Είναι ότι καταφέρνει να αναδείξει γενικότερα τη συναρπαστική πλευρά της ιστορίας, σε ένα κοινό που δεν έχει πρόσβαση σε αυτήν, τουλάχιστον στα μεγάλα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.
Γενναία επιλογή με θετική απόδοση
Η απόφαση του ΣΚΑΪ να εντάξει το ντοκιμαντέρ έξι επεισοδίων στο prime time του απέναντι στους πλέον ισχυρούς αντίπαλους του τηλεοπτικού ανταγωνισμού (σειρές και ριάλιτι) δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί γενναία, αλλά και απολύτως επιτυχής.
Ακόμα κι αν την προσμετρήσουμε ψυχρά και κυνικά μόνο σε ποσοστά τηλεθέασης, γεγονός είναι πως η «Σκοτεινή Δεκαετία» σημειώνει συχνά υψηλότερα ποσοστά και από τα δύο ριάλιτι του ΣΚΑΪ (Survivor, Tempting Fortune), όπως και από το ριάλιτι του Star, Φάρμα, που βρίσκει “απέναντι”, αλλά και από ισχυρές πολυδιαφημισμένες σειρές άλλων καναλιών, όπως Η Μάγισσα – φλεγόμενη καρδιά (ΑΝΤ1), Ταμπού (Mega).
Επίτευγμα καθόλου αμελητέο, διότι κακά τα ψέματα. Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που το Μαύρο Κουτί, η εκπομπή έρευνας των Παύλου Τσίμα, Αλέξη Παπαχελά και Τάσου Τέλλογλου στο Mega έσκιζε στους πίνακες τηλεθέασης. Ειδικά τα χρόνια, που η συνήθεια των ριάλιτι κυριάρχησε, οι εκπομπές δημοσιογραφικής έρευνας στάθηκαν ελάχιστες και συνήθως «καταδικασμένες» στην εξορία της μεταμεσονύκτιας ζώνης. Κι η «μάχη» τους απέναντι στον ανταγωνισμό της ψυχαγωγίας έδειχνε όσο άνιση η μάχη ανάμεσα στον καλό και τον κακό μας εαυτό, την ώρα που κάνει ζάπινγκ.
Η Σκοτεινή Δεκαετία, όμως ήρθε τη σωστή στιγμή, για να δείξει τη δυναμική, που μπορεί να έχει ένα άρτια δομημένο σύγχρονο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχόμενου, το οποίο πιάνει τον θεατή από το χέρι και τον ξεναγεί στα γεγονότα όπως τα έζησαν οι πρωταγωνιστές τους, χωρίς βαρύγδουπες διαπιστώσεις, χωρίς γενικότητες, χωρίς πομπώδη τηλεοπτικά τρικ, αλλά μέσα από ένα πλήθος ντοκουμέντων, που συγκεντρώθηκαν σε 25 χρόνια δημοσιογραφικής έρευνας.
Διαβάστε ακόμη: Ο άνθρωπος πίσω από τα «Εγκλήματα» και το «Είσαι το Ταίρι Μου» επιστρέφει με μεταφυσική κωμωδία
Γρήγορο μοντάζ, προσωπικές αφηγήσεις, πλήθος ντοκουμέντων
Βασικά «όπλα» της Σκοτεινής Δεκαετίας είναι το σφιχτοδεμένο, γρήγορο μοντάζ, η λιτή αφήγηση και πάνω απ’ όλα ο πλούτος των στοιχείων και των μαρτυριών, που δίνουν στον θεατή τη δυνατότητα να αποκτήσει ιδία εικόνα και κρίση επί των γεγονότων. Και ταυτόχρονα να μυηθεί στη γοητεία της αληθινής ιστορίας, όπως αυτή μεταφέρεται μέσα από σύντομες, μικρές προσωπικές αφηγήσεις από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της.
Πολιτικοί, καλλιτέχνες, συνταγματάρχες της Χούντας, ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, Αμερικανοί διπλωμάτες και πράκτορες, δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, πρόσωπα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση των γεγονότων περιγράφουν οι ίδιοι στον φακό τα κίνητρα των επιλογών τους. Μεταφέρουν μικρές και μεγάλες ιστορίες για μυστικές επαφές, για συλλήψεις μέσα στη νύχτα, για απειλές με το πιστόλι στον κρόταφο, για παρασκήνια και συγκυρίες, που διαμόρφωσαν τη ροή των πραγμάτων.
Δεν χρειάζεται να είσαι εκπαιδευμένος στην ιστορία για να παρακολουθήσεις την εξέλιξη. Ένα εντυπωσιακό πλήθος οπτικών και ηχητικών ντοκουμέντων σε βάζει μέσα στην εποχή, σε ξεναγεί με ψυχραιμία στις συνθήκες και στο πλαίσιο της Ελλάδας, αυτή τη Σκοτεινή Δεκαετία.
Διαβάστε ακόμη: 17 Κλωστές: Η πρεμιέρα καθήλωσε το κοινό - «Η καλύτερη σειρά της τηλεόρασης φέτος»
Τα τέσσερα πρώτα επεισόδια
Η σειρά, που βασίζεται στα βιβλία του Αλέξη Παπαχελά, «Ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας» και «Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974», ξεκινά με ένα ιστορικό ντοκουμέντο από το τέλος της περιόδου. Με το ασπρόμαυρο πλάνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος φεύγοντας από το Παρίσι για την Αθήνα στις 23 Ιουλίου του 1974 είπε στους ξένους δημοσιογράφους τη φράση του Χάρι Τρούμαν: «Boys, pray for me» («Παιδιά, προσευχηθείτε για μένα»). Κι από εκεί γυρνάει στο 1964, στην Ελλάδα του ‘60, της αντιπαροχής και της βιομηχανικής ανάπτυξης.
Παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής της εποχής, τις σχέσεις τους με τα ανάκτορα, τον στρατό, Αμερικανούς διπλωμάτες και πράκτορες και το παρασκήνιο πίσω από την αποστασία του 1965. Με ηχητικά ντοκουμέντα, μεταφέρει τους θεατές μέχρι και μέσα στον Λευκό Οίκο, την ώρα που λαμβάνονταν καθοριστικές αποφάσεις για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το δεύτερο επεισόδιο μας οδηγεί στην Ελλάδα της αποστασίας και των πολιτικών κρίσεων, που δημιούργησε τις συνθήκες ώστε μια ομάδα συνωμοτών στον Στρατό να θέσει σε εφαρμογή σχέδιο ανατροπής της Δημοκρατίας. Στο τρίτο επεισόδιο τα τανκς κατεβαίνουν στην Αθήνα, καθώς μεταφερόμαστε στη νύχτα και στις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος και της χούντας των συνταγματαρχών.
Σαν σκηνές από ταινία, βλέπουμε ασπρόμαυρα πλάνα από τανκς στους κεντρικούς δρόμους, ανθρώπους να παρακολουθούν τις εξελίξεις έξω από βιτρίνες με τηλεοράσεις και οπλισμένους στρατιώτες έξω από τη Βουλή, ενώ ακούμε τη φωνή της εκδότριας της Καθημερινής Ελένης Βλάχου να περιγράφει όσα έβλεπε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και να καταλήγει αναφερόμενη στους θεμελιωτές της Χούντας: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να είναι μόνο εγκληματίες πρέπει να είναι και βλάκες. Πόσα χρόνια θα κάνει ο τόπος να ξαναβρεθεί εκεί που ήταν χθες;».
Το τέταρτο επεισόδιο που προβλήθηκε το βράδυ της Δευτέρας, ξεναγεί τον θεατή στην περίοδο της Επταετίας, στο αποτυχημένο Αντικίνημα του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και στα πρώτα σημάδια μαζικής αντίστασης στη Χούντα, που κορυφώνονται με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν τη στιγμή της εισβολής του τανκ, στις 17 Νοεμβρίου 1973.
Μένουν άλλα δύο επεισόδια για να ολοκληρωθεί ο κύκλος του ντοκιμαντέρ, που ήδη απέδειξε ότι η δημοσιογραφική έρευνα μπορεί να γίνει πολύ ελκυστική και ως τηλεοπτικό «προϊόν», να δημιουργήσει trend στα social και να διεκδικήσει στο τηλεοπτικό σκηνικό τη θέση που της αξίζει. Ανυπομονούμε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
