Ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν δολοφονήθηκε λίγο πριν την πτώση των Τσάρων στη Ρωσία. Λίγο πριν η «φωτιά» της Οκτωβριανής Επανάστασης κάψει τα πάντα στο πέρασμά της. Όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Μπολσεβίκοι διέταξαν την εκταφή του προκειμένου να καούν τα λείψανά του.
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως υπήρχαν αυτοί που ακόμα και νεκρό τον φοβόντουσαν. Αυτό από μόνο του εξιτάρει τη φαντασία. Μιλάμε, άλλωστε, για έναν μοναχό. Εκτός και αν ο Ρασπούτιν ήταν τα πάντα εκτός από καλόγερος...
Ο «εφτάψυχος» μυστηριώδης καλόγερος
Στις 9 Ιανουαρίου 1869 στο Ποκρόφσκογιε της Δυτικής Σιβηρίας γεννήθηκε ένα αγοράκι. Την επόμενη κιόλας ημέρας οι γονείς του έσπευσαν να το βαπτίσουν. Του έδωσαν το όνομα Γκριγκόρι. Ο πατέρας του ήταν ένας φτωχός αγρότης που καταπιανόταν και με άλλα πράγματα.
Ήταν πρεσβύτερος της τοπικής εκκλησίας, ταχυδρόμος κλπ. Ήταν παντρεμένος με την Άννα και είχαν επτά παιδιά (εκτός από τον Γκριγκόρι). Όλα πέθαναν ενώ ήταν ακόμα σε μικρή ηλικία. Μια αδερφή του η Μαρία ήταν επιληπτική και πνίγηκε σε ένα παγωμένο ποτάμι, ένας αδερφός του, ο Ντιμίτρι, πέθανε από πνευμονία.
Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς μόνο ένα φαίνεται να επέζησε. Ένα κορίτσι, η Φαιοδοσία με την οποία ο Γκριγκόρι είχε στενή σχέση. Για εκείνα τα πρώτα χρόνια της ζωής του Γκριγκόρι ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. «Μαύρη τρύπα» τα χαρακτηρίζουν οι ιστορικοί.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Γκριγκόρι Γεφίμοβιτς Νόβιχ. Το πώς προέκυψε το Ρασπούτιν ήταν και η αρχή της ιστορίας μας. «Ρασπούτιν» στα ρωσικά σημαίνει «ξεφτιλισμένος» ή «έκφυλος». Όποια και αν είναι η μετάφραση είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για... κοσμητικά επίθετα τα οποία ο Ρασπούτιν τα κέρδισε επάξια κάνοντας, σε νεαρή ηλικία, μια ζωή που κανονικά θα έπρεπε να τον στείλει στη φυλακή.
Εντελώς αγράμματος, το έριξε στο πότο, στις κλεψιές και στις γυναίκες. Τον έπιασαν πολλές φορές αλλά αντί για τη φυλακή κατέληξε σε ένα μοναστήρι.
Εκεί, στο μοναστήρι του Βερχοτούριε, ο Ρασπούτιν μυήθηκε στη διδασκαλία των Χλίστι («Μαστιγουμένων»). Στην πραγματικότητα ο ίδιος ουδέποτε έγινε κανονικός καλόγερος. Φαίνεται πως απλά εκμεταλλεύτηκε την παρουσία του σε εκείνο το μοναστήρι προκειμένου να ζήσει όπως ήθελε τη ζωή του αλλά ταυτόχρονα να έχει και τη θρησκευτική κάλυψη του ράσου.
Ο Ρασπούτιν έφτιαξε, μάλιστα, το δικό του «θρησκευτικό δόγμα» σύμφωνα με το οποίο όσες περισσότερες αμαρτίες κάνεις, όσο περισσότερο σεξ, όσο περισσότερο έκλυτος είναι ο βίος τότε τόσο πιο κοντά στον θεό είσαι! Βολικό (θα έλεγε κάποιος... κακοπροαίρετος)!
Κάποια στιγμή και προφανώς κάπου ανάμεσα σε μεθύσια, ακολασίες και γενικά τις προσπάθειες που έκανε να βρεθεί κοντά στον Θεό, ο Ρασπούτιν ερωτεύτηκε την Προσκόβια Φιοντόροβνα Ντουμπροβίνα, την οποία και παντρεύτηκε και μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Ο Ρασπούτιν, ωστόσο, δεν έκανε για αυτή τη ζωή και έτσι όταν «θυμήθηκε» πως είναι μοναχός, αποφάσισε αυτό να το κάνει επάγγελμα. Ο Ρασπούτιν ήταν εντελώς αμόρφωτος αλλά δεν ήταν χαζός. Ήξερε πώς να μανιπουλάρει τους φοβικούς χωρικούς. Αφού, λοιπόν, πρώτα περιπλανήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ιερούς, για τους Χριστιανούς, τόπους όπως η Ιερουσαλήμ και το Άγιο Όρος επέστρεψε στη Ρωσία και άρχισε να «πουλάει» τον εαυτό του ως άγιο ή προφήτη ή θαυματοποιό.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο η φήμη του Ρασπούτιν μεγάλωνε και τόσο ο ίδιος ζούσε παρασιτικά υποδυόμενος τον άγιο. Κομβικό σημείο της ζωής του ήταν όταν ο δρόμος του τον έβγαλε στην Αγία Πετρούπολη όπου οι ανώτατοι θρησκευτικοί ηγέτες της πόλης τον υποδέχθηκαν σαν Μεσσία.
Η φήμη του έφτασε και στο παλάτι των Τσάρων. Εκείνη την εποχή οι Ρομανόφ είχαν έναν μεγάλο καημό. Ο μικρός πρίγκηπας Αλέξιος έπασχε από αιμοφιλία και όλοι φοβόντουσαν πως μπορεί να πεθάνει σε κάποιο αιμορραγικό επεισόδιο. Όταν, λοιπόν, έμαθαν για τον Ρασπούτιν τον κάλεσαν στο παλάτι προκειμένου να βοηθήσει τον Αλέξιο.
Ο καλόγερος άλλο που δεν ήθελε και πράγματι μετά από μερικές ημέρες η κατάσταση της υγείας του πρίγκηπα Αλέξιου βελτιώθηκε αισθητά και ο Ρασπούτιν κέρδισε αυτό που ήθελε: Την εύνοια των Ρομανόφ και μια θέση στην Αυλή τους.
Βέβαια, ο Ρασπούτιν δεν έκανε κάποιο θαύμα. Απλά, σύμφωνα με ιστορικούς απαίτησε να σταματήσει η χορήγηση ασπιρίνης στο παιδί και αντικατέστησε το φάρμακο με κάποιο δικό του μαντζούνι. Η ασπιρίνη ως γνωστόν αραιώνει το αίμα (κάτι που ίσως δεν γνώριζαν τότε οι γιατροί του Τσάρου) και έτσι όταν διακόπηκε η χορήγησή της, τα αιμορραγικά επεισόδια του Αλέξιου έγιναν μικρότερα και πιο σπάνια.
O θρύλος και το μεγάλο αίνιγμα της Ρωσίας
Από εκείνο το σημείο και έπειτα ο Ρασπούτιν έκανε ό,τι ήθελε στο παλάτι (και έξω από αυτό). Ούτε ο τσάρος Νικόλαος, ούτε η τσαρίνα Αλεξάνδρα πίστευαν όταν τους έλεγαν πως ο καλόγερος και δήθεν άγιος κάθε νύχτα βυθίζεται στο βούρκο της ακολασίας.
Όποιος τολμούσε να πει το παραμικρό για τον Ρασπούτιν τον περίμενε μια εξαιρετική μετάθεση στο πιο βόρειο άκρο της Σιβηρίας. Και όσο ο καλόγερος έβλεπε τη δύναμη που είχε τόσο περισσότερο έκανε τα δικά του.
Ο καλόγερος είχε καταφέρει να πείσει τους Ρομανόφ (και ειδικά την Αλεξάνδρα) πως η ζωή του Αλέξιου εξαρτιόταν από τον ίδιο. Και η τσαρίνα τον εμπιστευόταν τυφλά. Τώρα για όλα τα άλλα που ακούγονται περί σεξουαλικών σχέσεων αυτά ναι μεν είναι πικάντικα αλλά δεν έχουν αποδειχθεί ποτέ.
Όπως δεν έχουν αποδειχθεί και όλα τα άλλα που ακούγονταν για όργια, ακολασίες και για στρατιές γυναικών που περνούσαν από το κρεβάτι του Ρασπούτιν. Μέσα από αυτές τις ιστορίες ξεπήδησε και ο μύθος για το... υπερμεγέθες, βιονικό μόριο του καλόγερου που έκανε «θαύματα».
Πέρα από το «πιπεράτο» κουτσομπολιό, ωστόσο, υπάρχει και η πραγματικότητα και αυτή λέει πως ο μοχθηρός Ρασπούτιν κάθε φορά που έβλεπε πως κάποιος άρχισε να κερδίζει την εύνοια της τσαρίνας, την πλησίαζε, της έλεγε πως ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος και πως «έχει μπει ο διάολος μέσα του» και εκείνη τον έδιωχνε.
Όταν το 1915 ο Νικόλαος Β’ αναχώρησε για να καθοδηγήσει τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον των Γερμανών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ρασπούτιν έγινε «τσάρος στη θέση του τσάρου». Ήταν η εποχή που ο καλόγερος εξυπηρετούσε κάθε είδους ρουσφέτι από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο με το τίμημα να είναι πάντα ανάλογο (από σεξ μέχρι τεράστια χρηματικά ποσά) Ταυτόχρονα, ωστόσο, είχε ξεκινήσει και η αντίστροφη μέτρηση για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.
Όσο ο κόσμος έβλεπε ότι ο καλόγερος χρησιμοποιούσε με εντελώς λάθος τρόπο την εξουσία που του είχε δοθεί, τόσο το μίσος μεγάλωνε. Σε βάρος του Ρασπούτιν έγιναν τουλάχιστον τέσσερις απόπειρες δολοφονίας. Κατάφερε και γλίτωσε απ' όλες και αυτό μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τον μύθο του. Η τύχη του, ωστόσο, τελείωσε τον Δεκέμβριο του 1916.
Τότε μια ομάδα Ρώσων ευγενών αποφάσισε να αναλάβει δράση, ώστε, να σκοτώσει τον Ρασπούτιν και να προστατεύσει τη μοναρχία καθώς και οι ίδιοι έβλεπαν πως το τσαρικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια και ο Ρασπούτιν το «βοηθούσε» να καταρρεύσει μια ώρα νωρίτερα.
Στην ομάδα αυτή αρχηγικό ρόλο είχαν ο πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούποφ (σύζυγος της ανιψιάς του τσάρου), ο Βλάντιμιρ Πουρίσκεβιτς (μέλος της Δούμας) και ο Μέγας Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς (εξάδελφος του τσάρου) αλλά και η Μεγάλη Δούκισσα Τατιάνα, κόρη του Τσάρου, μεταμφιεσμένη σε υπολοχαγό της φρουράς των Ιπποτών, ώστε να εκδικηθεί τον άνθρωπο που προσπάθησε να τη βιάσει!
Το βράδυ της 16ης Δεκεμβρίου ο Γιουσούποφ κάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του για φαγητό. Του... έριξε σαν «δόλωμα», μάλιστα, την όμορφη γυναίκα του, την Ιρίνα. Μετά το φαγητό, ο οικοδεσπότης έδωσε τον Ρασπούτιν κέικ το οποίο ήταν δηλητηριασμένο. Εκείνος το έφαγε αλλά δεν έπαθε τίποτα. Στη συνέχεια του έδωσε και κρασί. Επίσης, δηλητηριασμένο. Και πάλι ο Ρασπούτιν δεν έπαθε τίποτα. Τότε ο εξοργισμένος Γιουσούποφ πήγε στο δωμάτιο που ήταν μαζεμένοι οι υπόλοιποι και αφού τους εξήγησε πως ο τύπος έχει τον απέθαντο, τους ζήτησε ένα πιστόλι για να τον εκτελέσει.
Επέστρεψε στην τραπεζαρία και με το όπλο προτεταμένο ζήτησε από τον Ρασπούτιν να κοιτάξει έναν μεγάλο σταυρό που βρισκόταν στον τοίχο και να πει την προσευχή του. Ο καλόγερος το έκανε και εκείνη τη στιγμή ο Γιουσούποφ τον πυροβόλησε 3-4 φορές. Ο Ρασπούτιν σωριάστηκε στο έδαφος.
Ο εκτελεστής γεμάτος χαρά ενημέρωσε τους υπόλοιπους πως επιτέλους τον σκότωσε. Όταν επέστρεψε, όμως, για να πάρει το πτώμα, ο Ρασπούτιν είχε «αναστηθεί» και του επιτέθηκε! Τρομαγμένος ο Γιουσούποφ άρχισε να τρέχει προς την αυλή του σπιτιού και από πίσω ο Ρασπούτιν τον κυνηγούσε.
Τελικά, λίγο πριν τον πιάσει, εμφανίστηκε ο Πουρίσκεβιτς και πυροβόλησε τον Ρασπούτιν στο κεφάλι. Τώρα όλοι ήταν σίγουροι πως, επιτέλους, είχε πεθάνει.
Ήταν πλέον ξημερώματα της 17ης Δεκεμβρίου (30 Δεκεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο). Στη συνέχεια τον έδεσαν, τύλιξαν το πτώμα με σχοινιά και μια κουβέρτα και το πέταξαν στον παγωμένο ποταμό Μικρό Νέβκα (παραπόταμο του Νέβα).
Το πτώμα του Ρασπούτιν βρέθηκε και ανασύρθηκε δυο ημέρες μετά, κάτω από τον πάγο, 200 περίπου μέτρα μακριά από τη γέφυρα και την επόμενη ημέρα έγινε η κηδεία του.
Όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Μπολσεβίκοι, προχώρησαν σε εκταφή του Ρασπούτιν, έκαψαν ό,τι είχε απομείνει από το σώμα του και σκόρπισαν τις στάχτες του προκειμένου να πάψει ο λαός να τον λατρεύει σαν άγιο.
Δείτε επίσης:
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Με έχει πείσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη - Του τηλεφώνησα στις 11 το βράδυ»
Η ιστορία του μελομακάρονου που μετράει αιώνες και συνδέεται με τον θάνατο
Οι πιο πλούσιες οικογένειες στον κόσμο για το 2023 - Ζαχαροπλάστες με δισ. στην 4η θέση
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
