Με μουσική που χαρακτηρίζεται ως «πανηγυρτζίδικη balkan», oι Polkar ετοιμάζονται να επιστρέψουν στον Σταυρό του Νότου και να ξεσηκώσουν τη διάθεση μας με τις τρομπέτες, τα γιουκαλίλι και τις πανηγυρτζίδικες μελωδίες τους. Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, ο frontman του συγκροτήματος, Γιώργος Παπαγεωργίου, κάνει μια στάση στο Reader.gr και μάς μιλά για τη σχέση του με τη μουσική, το θέατρο, αλλά και την τηλεόραση.
Διαβάστε ακόμη: Γιώργος Παπαγεωργίου: Είχα κόμπλεξ και δεν ήθελα να συνδέομαι με τη μητέρα μου, Φιλαρέτη Κομνηνού
Λοιπόν, Γιώργο, επιστροφή στον Σταυρό του Νότου με τους Polkar. Οι πρώτες σου σκέψεις;
Μία σκέψη μόνο. Πάμε για χαμό γιατί πολύ κάτσαμε.
- Τι θα ακούσει όποιος έρθει να σας δει;
'Ενα πανηγυρτζίδικο balkan γλέντι που θα περιλαμβάνει τρομπέτες, στραφταλιζέ χορευτικές φιγούρες, αλκοόλ και απενεχοποιημένα τραγούδια.
- Αλήθεια πώς δημιουργήθηκε αυτή η μπάντα και πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σας;
Οι Polkar δημιουργήθηκαν ως αντικαταθλιπτική θεραπεία (εμού και του κοινού) και αναπτύχθηκαν σταδιακά τα τελευταία 7 χρόνια. Ξεκινήσαμε να παίζουμε σε μικρά μπαράκια στη Θεσσαλονίκη με 50 άτομα και φτάσαμε την τελευταία φορά που εμφανιστήκαμε στην Τεχνόπολη να παίζουμε μπροστά σε 6000 κόσμο. Το συγκινητικό είναι ότι όλο αυτό ήρθε όμως μέσα από τα live, από στόμα σε στόμα.
- Το γεγονός ότι μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον, στο οποίο η υποκριτική ήταν αναπόσπαστο κοµµάτι, λόγω της μητέρας σου (Φιλαρέτης Κομνηνού), σε επηρέασε στην απόφασή σου να ασχοληθείς με αυτόν τον χώρο;
Υποθέτω υποσυνείδητα. Θέλω να πω όταν ήμουν μικρός δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Με ενδιέφερε να γράφω τραγουδάκια και να ερωτικά ποιήματα.
- Σου δημιουργούσε άγχος; Τουλάχιστον στις αρχές;
Ναι αρκετά.
- Πλέον πώς είναι να συνεργάζεστε στο θέατρο;
Προσπαθώ να αφήνω τη προσωπική μας σχέση έξω από την πρόβα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μέσα στην πρόβα θα κάνουμε ότι δεν γνωριζόμαστε!
- Θέλω να μου πεις πώς είναι για έναν Θεσσαλονικιό να μετακομίζει στο κέντρο της Αθήνας;
Χάος! Στην αρχή σου λείπει η επαφή με τη θάλασσα, ο προσανατολισμός σου σε σχέση με αυτή. Μετά όμως συνηθίζεις και μαθαίνεις να αγαπάς τις ομορφιές της. Όπως ας πούμε μια βόλτα στο Ζάππειο Κυριακή απόγευμα.
- Τελικά, ηθοποιός, σκηνοθέτης ή μουσικός;
- Αν δεν είχες ασχοληθεί με κανένα από αυτά τα τρία, είχες Plan B; Ποια είναι η πιο περίεργη δουλειά που έχεις κάνει;
Έχω δουλέψει ως σερβιτόρος στο παρελθόν με καταστροφικά αποτελέσματα.
- Ποια ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησες ζωντανά και τι θυμάσαι από εκείνη τη στιγμή;
Ήταν θυμάμαι σε μια συναυλία με μια μαθητική μπάντα την "5η Εξουσία", στον Πεζόδρομο της Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη. Παίζαμε φουλ Τρύπες και εννοείται πως μιμούμουν τον Γιάννη Αγγελάκα επί σκηνής.
- Η συζήτηση της εποχής έχει να κάνει με το εμβόλιο και τον κορονοϊό. Είδαμε τον Άρη Σερβετάλη πρόσφατα να αποχωρεί από παράσταση γιατί δεν «πιστεύει στον διαχωρισμό των ανθρώπων». Ποια είναι η δική σου άποψη στο συγκεκριμένο θέμα;
Εγώ έχω εμπιστοσύνη στη επιστήμη και θεωρώ ότι όσοι έχουμε εμβολιαστεί δεν είμαστε πρόβατα αλλά συνειδητοποιημένοι πολίτες.
- Σε έχουμε δε τα τελευταία χρόνια σε διάφορες τηλεοπτικές παραγωγές. Καλώς ή κακώς, είναι μια ευκαιρία να σε μάθει περισσότερο ο κόσμος. Aπολαμβάνεις την αναγνωρισιμότητα;
Θα σου πω μια ιστορία που συνέβη τις προάλλες και μου έμεινε. Είχα βγει στα τρέξιμο στο Καλλιμάρμαρο και σε κάποια φάση βλέπω ένα ζευγάρι να μου κάνει νόημα. Βγάζω τα ακουστικά και μου λένε "Ακούγαμε μόλις το "Η αγάπη χρόνια δεν κοιτά" γιατί είναι το τραγούδι μας, έχουμε 10 χρόνια διαφορά ηλικίας και με το που μπήκε σε είδαμε να τρέχεις μπροστά μας. Και το βρήκαμε τρελή σύμπτωση". Ε, κάτι τέτοια τα απολαμβάνεις.
- Στο προφίλ σου στο Instagram βλέπουμε έναν πιο χαλαρό εαυτό σου. Σε ενοχλεί, όμως, όλο αυτό που συμβαίνει με τις ερωτήσεις για τα προσωπικά σου;
Να σου πω την αλήθεια με ενοχλεί. Δεν είναι ότι έχω να κρύψω κάτι. Απλά όταν ο άλλος αρχίζει να σε ρωτάει λεπτομέρειες που αφορούν τα προσωπικά σου, αυτόματα η κουβέντα πηγαίνει σε ένα επίπεδο "βάλε καφέ να στα πω" που αυτό δεν λέγεται συνέντευξη. Θέλω να πω, αν θέλω να συζητήσω τα προσωπικά μου θέματα θα το κάνω με ένα φίλο, όχι με ένα δημοσιογράφο.
- Φέτος θα σε δούμε να πρωταγωνιστείς και στη νέα σειρά μυστηρίου του MEGA, Σκοτεινή Θάλασσα. Θέλεις να μας πεις κάτι για τα γυρίσματα ή τον ρόλο σου εκεί;
Προτιμώ να αφήσω τα trailer να μιλήσουν για τη σειρά. Αυτό που μπορώ να σου πω πέρα από αυτό που βλέπεις στο πρώτο υλικό της δουλειάς, είναι ότι η κινηματογραφική ματιά της "Σκοτεινής Θάλασσας" οφείλεται στη σκηνοθετική ματιά του Γρηγόρη Καραντινάκη και στο σενάριο του Σπύρου Κρίμπαλη. Αυτοί οι οι δύο άνθρωποι μου έδωσαν ίσως το πιο περίπλοκο, υπέροχο ρόλο μου στην τηλεόραση. Ο Χρήστος είναι ένας σκοτεινός χαρακτήρας, ο άνθρωπος που κατηγορείται για την εξαφάνιση της κοπέλας του και έχει παράλληλα με την οικογένεια και την κοινωνία γύρω του, να παλέψει και με τους προσωπικούς τους δαίμονες που είναι η διπολική διαταραχή του και τα κενά μνήμης που έχει.
- Να κλείσουμε, όμως, αυτή τη συνέντευξη όπως ξεκινήσαμε. Κάπως πιο μουσικά. Γιώργο, υπήρξε ποτέ «η ζωή σου σκατά»;
Εντελώς! Και η δημοσιοποίηση αυτής της κατάστασης μέσα από αυτό το τραγούδι μου έκανε πολύ καλό.
- Και πες μας και την ιστορία πίσω από αυτόν τον «ύμνο».
Αυτό το τραγούδι το έγραψα και το ηχογράφησα την ίδια σχεδόν στιγμή, στο laptop μου, με ένα μικρόφωνο της πλάκας, σε εκείνες τις στιγμές που έχεις κάνει τη νύχτα μέρα, καθώς έχεις γίνει ένα με το πάτωμα και ψάχνεις να πιαστείς από κάπου. Η αποδοχή που είχε το τραγούδι, με έκανε εν πολλοίς να σηκωθώ (και εγώ και όποιοι ταυτίστηκαν με αυτό) από το πάτωμα. Ας πιούμε σε αυτό λοιπόν.
* Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος
Οι Polkar στον Σταυρό του Νότου CLUB
Από Σάββατο 11 Δεκεμβρίου και κάθε Σάββατο για περιορισμένες εμφανίσεις
Ώρα έναρξης: 22.30
Ώρα προσέλευσης: 21.30
Γενική Είσοδος : 14 ευρώ (Το εισιτήριο αφορά στην είσοδο στο χώρο)
Σταυρός του Νότου Φραντζή και Θαρύπου 35-37, 117 43, Νέος Κόσμος
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
