Όταν ανέφερα σε κάποιον νεότερο συνάδελφο ότι θα κάνω ένα oral history για το “Hey Panos” και με κοίταγε με απορία, θεώρησα ότι το πρόβλημα ήταν δικό του. Όταν το ανέφερα και σε δεύτερη νεότερη συνάδελφο και επίσης δεν το γνώριζε, τότε κατάλαβα ότι το πρόβλημα ήταν δικό μου.
Ο τρίτος που ήρθε πάνω από τον υπολογιστή μου, στην ηλικία μου αυτός, αναγνώρισε από χιλιόμετρα τη φωτογραφία του Πάνου στο PC μου. Μου αφηγήθηκε δε μία ιστορία ότι στο κάμπινγκ της Αστυπάλαιας το καλοκαίρι του 2010, είχε πείσει μία παρέα ότι εκείνος ήταν ο Hey Panos. Και μάλλον τον είχαν πιστέψει.
Μοιάζει σαν να υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο ηλικιακό όριο στη συγκεκριμένη αναφορά. Σαν να να υπάρχει ένα ηλικιακό τείχος. Αν είσαι από 31 και κάτω δεν το ξέρεις, αν είσαι από 31 και πάνω το ξέρεις σίγουρα.
Το “Hey Panos” είναι ουσιαστικά ένα από τα πρώτα (μαζί με το krasaki tou tsou, που πλέον πονάνε τα μάτια σου όταν το βλέπεις) ελληνικα viral βίντεο στο YouTube. Πολύ πριν φτιαχτεί και τελικά κακογεράσει σε τίτλους ειδησεογραφικών και στο Blue Sky ο όρος “viral”. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι δημιουργοί του, ο Πάνος και ο Αντώνης από το Μετέχνιο, δεν ήθελαν καθόλου να γίνει όλο αυτό. Ειλικρινά δεν το ήθελαν.
Σε αντίθεση με τη βιομηχανία παραγωγής content η οποία έχει κάνει επιστήμη το virality, οι δύο φίλοι απλώς βρέθηκαν στο σπίτι του ενός και για 2-3 ώρες έβγαλαν βίντεο με μία υποτυπώδη σκαλέτα και τον Πάνο να αυτοσχεδιάζει πάνω σε έναν χαρακτήρα που είχε καταλάβει ότι έκανε την παρέα του να γελάει.
Στις 30 Μαρτίου κλείνουν 15 χρόνια από τη στιγμή που ο Αντώνης (Αθανασόπουλος) πάτησε πάνω το κουμπί του publish ή τέλος πάντων όποιο κουμπί είχε τότε το YouTube και έκτοτε ο Πάνος (Κυδώνης) αναγκάστηκε να ακούσει εκατοντάδες φορές στον δρόμο ήταν είναι γαμάτος και ότι έχει ωραία πόδια.
Στο μεταξύ, το Μετέχνιο έχει κάνει βίντεο, δύο ταινίες μεγάλου μήκους, το Φαντάζιο (2020) και τα Αλογα (2024), ενώ υπάρχει και το βιβλίο “Μετέχνιο: Κυρίως τα Γραπτά” (εκδ. Χρονικό).
Πώς βρέθηκαν
«Κάναμε παρέα πριν το Μετέχνιο. Είχαμε κάνει άλλα 3-4 home sketches πριν βγει το συγκεκριμένο. Τα πιο πολλά από αυτά υπάρχουν ακόμα στο διαδίκτυο».
«Πριν από εμάς υπήρχε πολύ λίγο περιεχόμενο, τουλάχιστον σε επίπεδο κωμικό. Υπήρχε σίγουρα το “Krasaki tou tsou” αλλά ειλικρινά δεν μου έρχεται κάτι άλλο».
«Από την άλλη δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι ήταν πρώτα το krasaki και μετά ο Πάνος. Ίσως υπήρχαν και άλλα πράγματα που απλά δεν θυμόμαστε τώρα»
«Η αλήθεια πάντως είναι ότι τότε αρχίσαν να ανεβαίνουν τα πρώτα βίντεο από παρέες. Λέω από παρέες γιατί κανείς τότε δεν έκανε αυτό το πράγμα για δουλειά. Δεν υπήρχε καν αυτή η έννοια».
«Το krasaki είναι στα 2,6 εκατομμύρια views, εμείς είμαστε στο 1,1».
«Άρα ίδια» (σ.σ. γέλια).
Τι είναι αυτό που βλέπουμε
«Ουσιαστικά έκανα αυτόν τον χαζό, κυνικό υπερόπτη που επιχειρηματολογεί πάντα βάζοντας τον εαυτό του στο επίκεντρο».
«Ήταν ένας χαρακτήρας που έκανε ο Πάνος πολύ συχνά. Δεν ήταν κάποιος συγκεκριμένος, επινοημένος ήταν. Τον είχαμε φανταστεί από διάφορες εκδοχές της καθημερινότητάς μας».
Εκείνη η μέρα
«Δεν είχαμε κάποιο σενάριο, όχι. Υπήρχαν τέσσερις άξονες στους οποίους χωριζόταν. Από εκεί και πέρα άρχιζε ο αυτοσχεδιασμός».
«Ήμασταν στο σπίτι μου και ήταν κάπου βράδυ. Μάλλον άνοιξη. Θυμάμαι ότι έπινα και ένα κονιάκ και απλά έλεγα πράγματα. Οι δύο μας ήμασταν μόνο και παίζαμε με μία σχετικά καλή για την εποχή camcorder. Μας πήρε 2-2,5 ώρες».
«Το ανεβάσαμε μόνο στο YouTube με τη λογική να μπει στο blog μας. To βασικό μας τότε ήταν το blog, οπότε όλο αυτό είχε γίνει για να μπει embed στο blogspot. Να υπάρχουν εκεί μέσα».
Τι τύπος ήταν ο Πάνος
«Το έχω ξανακούσει αυτό, ότι δηλαδή ο “Hey Panos” ήταν καλλιτεχνοτέτοιος. Πιστεύω ότι όλο αυτό το χαρακτηριστικό προέκυψε λόγω της αφίσας που είχε από πίσω που σου βγάζει ότι ο τύπος αυτός είναι κάπου σαν εδώ μέσα (σ.σ. ήμασταν στο Ρομάντσο)».
«Δεν ήταν όμως μέρος του σκηνικού. Η αφίσα υπήρχε εκεί από πριν, άρα ήταν τελείως τυχαίο όλο αυτό»
«Γενικά, η εικόνα έδειχνε ότι αυτός ο τύπος μιλάει σε ένα περιβάλλον όπου βρίσκονται και άλλοι, στο περιθώριο ενός φεστιβάλ ας πούμε. Ίσως για αυτό βγήκε έτσι».
Πώς έγινε viral
«Σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε ότι θα γίνει αυτό που έγινε. Οκ, βλέπαμε και τα views, ήταν το μόνο metric που είχαμε αλλά δεν είχαμε και καμία τάξη μεγεθών. Καταλαβαίναμε απλά ότι υπάρχει μία αυξητική τάση αλλά μέχρι εκεί. Δεν ξέραμε ποια νούμερα είναι hit και ποια όχι».
«Σε κάποια φάση καταλάβαμε ότι υπάρχει ένα word of mouth, όταν μας ενημέρωσαν ότι παίζει σε μία καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή αποσπάσματα. Τα πέταγαν σαν jiggle σχολιασμό».
«Το καρφί που έκανε τότε είναι ότι ανέβηκε στις 300 χιλιάδες; Κάτι τέτοιο. Το εκατομμύριο το έπιασε σχετικά πρόσφατα. Μέσα στα υπόλοιπα χρόνια δηλαδή συνέχισε να παίρνει πράγμα».
«Καταλάβαμε πάντως από την αρχή και νομίζω ισχύει ακόμα ότι εκτός από το χιούμορ, υπάρχει και το cult. Στον κόσμο αρέσει πολύ να βλέπει έναν κραυγαλέα λάθος χαρακτήρα και να γελάει μαζί του. Ίσως από αυτοεπιβεβαίωση, δεν ξέρω. Υπάρχει πολύ η έννοια να δούμε αυτόν που βγήκε και ξεφτιλίστηκε. Στα σχόλια θα το δεις αυτό… οι μισοί τότε έβριζαν, νόμιζαν ότι είναι αλήθεια».
Και πώς το πήρατε;
«Εμάς δεν μας άρεσε καθόλου τότε αυτή η φάση με το εμπορευματικό κτλ. Εγώ δεν είχα καν Facebook τότε. Αυτό έγινε σκέψου το 2010 και εγώ απέκτησα social media το 2014, οπότε γινόταν λίγο ερήμην μου».
«Δεν σκεφτόμασταν καν ότι κάνουμε κάτι το οποίο είναι δημόσιο. Αντιθέτως, φτιάξαμε ένα πράγμα το οποίο θα υπάρχει για να το στέλνουμε σε φίλους κτλ. Όταν άρχισε να βγαίνει έξω από τα μέτρα μας, κάναμε προσπάθειες να το υποβιβάσουμε»
«Είχαμε τρόμο να μην παραβγει προς τα έξω, μην το πάρουν ας πούμε οι Ράδιο Αρβύλα. Θα ήταν και λογικό κιόλας».
«Σκέψου βάλαμε ένα τεράστιο μπάνερ στην οθόνη που σχεδόν έκρυβε όλη τη φάτσα του Πάνου και το οποίο δεν μπορούσε να το βγάλει ο θεατής. Το μπάνερ έλεγε ότι “Το Μετέχνιο δεν επιθυμεί την αναπαραγωγή αυτού του βίντεο για εμπορικούς σκοπούς κτλ”. To βάλαμε γιατί το έκανε δύσκολο να το δεις. Ο ήχος ακουγόταν μεν αλλά το πρόσωπο είχε μπροστά του ένα μεγάλο μπάνερ. Έμεινε έτσι για 2-3 χρόνια».
«Ξαφνικά άρχισαν να μιλάνε στον Πάνο στον δρόμο. Κάποιοι μάλιστα του μιλούσαν και άσχημα τύπου “ε ρε μαλάκα” και κάτι τέτοια».
«Οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι σημαίνει να γίνεται γνωστός κάποιος από κάτω, ένιωθαν μία παράξενη οικειότητα. Δεν του έλεγαν "είσαι ο Πάνος κτλ", του φωνάζανε "ρε, έλα εδώ" με κάτι προστακτικές, ατάκες και στο τέλος πολλές φορές βρισιές».
«Γενικά, ένιωθα αμήχανα με κάθε τρόπο προσέγγισης, όποιος και αν ήταν αυτός».
«Συνήθως με πλησίαζαν από το “hey panos”. Άρεσε πολύ και μία ατάκα που λέει στο τέλος “οι πάπιες κλαίνε μόνο μία φορά”, ενώ δεν ήταν στις προθέσεις μας να είναι αυτό το καλό αστείο».
«Δεν βγάλαμε λεφτά, όχι. Κάποια στιγμή μας ήρθε ένα notification από του YouTube που ρώταγε αν θέλουμε να παίρνουμε λεφτά από το βίντεό σας, εμείς απαντήσαμε λόγω ιδεολογίας ότι δεν θέλαμε».
Πώς θα ήταν σήμερα ο Πάνος
«Πάντα ο κόσμος, όταν σκέφτεται τι θα μπορούσε να είναι ο Πάνος σήμερα, σκέφτεται κάτι που να είναι που να προσπαθεί να βγάλει λεφτά (σ.σ. ρώτησα αν θα ήταν cryptobro σήμερα). Στην πραγματικότητα είναι απλά ένας κακομοίρης τρελός, όπως ήταν και τότε, και όλα αυτά ήταν θλιβερά στην ουσία του. Αυτός ο τύπος τώρα που ο χαμός ατόνισε, έχει μεγαλώσει κιόλας, προσπαθεί με κάθε τρόπο να μείνει relevant».
«Σαν τον Αυγολέμονο που τον ξανανακάλυψαν».
«Έχουμε την τάση ως Μετέχνιο να καταλήγουμε στην οδύνη και ο Πάνος είναι ένας τέτοιος τύπος. Ένας τύπος που προσπάθησε αλλά τον καταρράκωσαν τα πάντα. Ακόμα και όταν τον θυμούνται, τον κανιβαλίζουν και τον έχουν σαν διασκεδαστή».
«Εγώ πιστεύω ότι ο Πάνος θα ήταν σήμερα ένας τύπος που πίνει καφέ σε φαστφουντάδικο στις 6 το πρωί με δύο πακέτα τσιγάρο διαφορετικής μάρκας και είναι σαν τους τύπους που λένε στα καφενεία για ένα σύστημα που έδωσαν στον προπονητή μίας ομάδας και αυτός το έπαιξε. Πολύ πιθανόν να έχει και πρόβλημα με το γόνατό του».
Για το Μετέχνιο
«Το πρώτο πράγμα που θα πει κάποιος για το χιούμορ μας δεν είναι ότι είναι meta. Το πρώτο είναι το τι μαλάκες είστε. Το δεύτερο είναι το meta»
«Μας καλύπτει αυτός ο όρος, βασικά αυτός ο στόχος. Μας ενδιαφέρει πολύ το meta χιούμορ. Υπάρχει και ο όρος αντικωμωδία. Αυτό που θα σου γαργαλίσει το μυαλό λίγο παραπάνω από άλλα πράγματα που βλέπεις γύρω σου. Δεν σημαίνει βέβαια ότι απορρίπτουμε την κλασική κωμωδία, ότι κάποιος περπατούσε και έπεσε».
«Δεν ξέρω εμένα αν με καλύπτει τόσο ο όρος meta. Νομίζω πολλές φορές κάνουμε πράγματα που μας κάνουν να γελάμε. Αυτά μπορεί να είναι meta, μπορεί όμως να είναι και βλακείες που γεννιούνται».
Και μία διευκρίνιση
«Θέλω να διαβεβαιώσω όσους και όσες διαβάζουν αυτό εδώ ότι δεν νομίζουμε ότι κάναμε κάτι σπουδαίο για να μιλάμε γι’ αυτό τόσα χρόνια μετά. Επίσης, αν δει ένας νεότερος ότι μιλάμε για ένα βίντεο του 1,1 εκατομμυρίων views, δεν θα καταλάβει τίποτα. Ο μέσος content creator σήμερα βγάζει 5 βίντεο τη μέρα σε αυτό το φορμάτ. Είναι λίγο ντροπή να μιλάμε για κάτι τέτοιο 15 χρόνια μετά. Πρέπει να τονίσω ότι το context ήταν τελείως διαφορετικό εκείνη την εποχή».
«Επίσης, μη φανταστείτε ότι έχει και καμία τρελή σημασία. Στην πραγματικότητα μας απασχόλησε εκείνες τις τρεις ώρες που το φτιάξαμε. Μετά προχωρήσαμε άλλα πράγματα. Είναι για εμάς κάτι τελείως αναντίστοιχο με το virality που πήρε».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
