Τις πιο ταιριαστές λέξεις για να ξεκινήσουμε αυτή την αφήγηση για τη ζωή και το έργο του Διονύση Θεοδόση, που έζησε μόλις 35 χρόνια, αλλά κατάφερε να μας χαρίσει υπέροχα τραγούδια και λίγο πριν τον θάνατο του, να γίνει ιερομοναχός, τις βρίσκουμε στο αφιέρωμα του e-orfeas.gr, πριν από 17 χρόνια.
«Ο Διονύσης Θεοδόσης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 16 Ιούνη του 1958, αλλά καταγόταν, από την πλευρά του, γιατρού, πατέρα του Γιάννη Θεοδόση, από τη Ζάκυνθο. Η μητέρα του, η Δέσποινα Παπαχριστοδούλου, ήταν τραγουδίστρια, γνωστή στο εξωτερικό, όπου έκανε καριέρα, ως Ντέπη Παπά. Ίσως, λοιπόν, από τη μητέρα του να πήρε το χάρισμα της φωνής, αφού, μαζί με τα πρώτα του βήματα στη ζωή, έκανε και “τα πρώτα βήματα στο τραγούδι”, μια κι από πολύ μικρός τραγουδούσε στη γειτονιά.
Όπως μου είπε η αδερφή του, Αγγελική Θεοδόση, από πολύ μικρό παιδάκι τον φώναζαν “Μουσταφά”, επειδή ήξερε και τραγουδούσε την ομώνυμη επιτυχία της εποχής! Το τραγούδι λοιπόν, αλλά και τη θρησκεία, μια κι είχε μεγάλη πίστη προς το Θεό, αγάπησε, σύμφωνα με τα λεγόμενα της οικογένειάς του, ο Διονύσης Θεοδόσης από μικρός κι αυτό φαίνεται, ακόμα κι από το “δελτίο επιδόσεως”, τον έλεγχό του δηλαδή στο σχολείο – που βρήκα στο αρχείο του - όπου τους υψηλότερους βαθμούς τους είχε στα ιερά (=θρησκευτικά) και στη μουσική!»
Δείτε επίσης: «Τι σημαίνει πίστα;»: Η περιπέτεια της Χάρις Αλεξίου στην Ιαπωνία
Θρησκευτικά και μουσική. Κι όμως η ζωή του Θεοδόση σε εκείνο ακριβώς το σημείο αρχίζει να θυμίζει ροκ σταρ. Το 1981 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εκεί όπου ερμήνευσε το τραγούδι «Τα πάντα είσαι εσύ» σε μουσική της Χαρούλας Γρέτου και στίχους του Γιώργου Φραντζεσκάκη. Κατέκτησε την πέμπτη θέση μεταξύ 20 συμμετοχών και τα media της εποχής είχαν ήδη υπογραμμίσει το όνομα του.
Αξίζει να τονίσουμε ότι στο ίδιο φεστιβάλ συμμετείχαν μεταξύ άλλων η Ελένη Δήμου (νικήτρια με το «Μια αγάπη σαν κι αυτή»), η Αγνή Χατζηκοτάκη (γνωστότερη ως «Αγνή»), η Βάσια Ζήλου, ο Χρήστος Κυριαζής, αλλά και ο Αντύπας (Μασλουμίδης) και ο Γιάννης Βασιλείου.
Η πρώτη συνεργασία δεν άργησε να έρθει. Ο Διονύσης γνώρισε τον Γιάννη Σπανό την ίδια χρονιά και ξεκίνησαν αμέσως συνεργασία, σε ένα πρόγραμμα στο κέντρο MICHEL, μαζί με τον Γιώργο Χατζηνάσιο και πολλούς νέους ερμηνευτές. Το πρόγραμμα χάλαγε κόσμο, αναπόφευκτα κυκλοφόρησε και σε διπλό δίσκο το 1984 με τίτλο «Μουσική πρόκληση».
Όχι ακριβώς ροκ
Δεν ήταν πια ροκάς, αλλά ένας ερμηνευτής που εμπιστευόταν το ρομαντισμό του, την μελαγχολία, όλα τα εύθραυστα στοιχεία της φωνής του. Ήταν ένας άντρας των 80s που δεν φοβόταν να κλάψει.
Έλαβε μέρος στο άλμπουμ «Έξοδος κινδύνου» που έγραψε ο Σπανός με βασική ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και στίχους κυρίως της Λίνας Νικολακοπούλου, με το κομμάτι «Ο Έρωτας της Κυριακής», που ακούστηκε πολύ.
Στη συνέχεια ερμήνευσε το κομμάτι «Το σπίτι που γεννήθηκα» (στίχοι Κωστή Παλαμά) και το «Ρωμαίικο ΙΙ» στο δίσκο «Όλη τη μουσική μεσ’ στην αγάπη βάλε», με βασικούς ερμηνευτές το Γιώργο Νταλάρα και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Με τον Γιώργο Νταλάρα τότε γεννήθηκε μια πολυετής συνεργασία, με σημείο αναφοράς το άλμπουμ "Latin", ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά χιτ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Εκεί ο Διονύσης έκανε δεύτερες φωνές σε αρκετά τραγούδια.
«Ήταν στενός μου φίλος και συνεργάτης, ένα γλυκό παιδί, γεμάτο καλοσύνη. Από την αρχή ξεχώριζες το ταλέντο του, την ευαισθησία του, την αφοσίωσή του στο τραγούδι. Είχε πολλές προοπτικές... Ήταν πάντα ολόσωστος. Δεν φαλτσάριζε ποτέ. Η φωνή του ήταν μουσικό όργανο. Επί πλέον ήταν ευέλικτος και καλλίφωνος, καλόηχος. Έκανε όλες τις φωνές δεύτερες, τρίτες με καταπληκτική ευκολία. Δε θα μπορούσα να βρω καλύτερο συνεργάτη στα Latin. ...Ήταν υπόδειγμα τραγουδιστή, έντιμου ανθρώπου, καλού φίλου, καλού συναδέλφου. Πράος αλλά έμπειρος με τη ζωή και τους ανθρώπους με πνευματικότητα αγωγή και τεράστιο θάρρος και υπομονή, όπως απέδειξε στη σύντομη ζωή του»
Δείτε επίσης: Μάνος Χατζιδάκις: 10 υπέροχα ντοκουμέντα για τον θρυλικό συνθέτη
«Εθνική Ελλάδος των τραγουδιστών»
Με αυτά τα λόγια έχει περιγράψει ο Χρίστος Νικολόπουλος τους Μανώλη Αγγελόπουλο, Χάρις Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Λίτσα Διαμάντη, Στράτο Διονυσίου, Μανώλη Μητσιά, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, για τους οποίους και έγραψε τραγούδαι στο δίσκο «Τραγούδια για τους Φίλους μου» (1986). Μαντέψτε και ποιος άλλος συμμετείχε σε αυτό το μεγαλεπήβολο project (με το κομμάτι «Έτσι σ' Αγάπησα»).
Είχε προηγηθεί το «Παιχνίδι για δύο» της Δήμητρας Γαλάνη και του Γιώργου Χατζηνάσιου, ο δίσκος που περιείχε το χιτ «Σ' όποιον αρέσουμε» και κάπου εκεί ο Διονύσης Θεοδόσης είχε πατήσει ένα απίστευτο γκάζι στη δισκογραφική διαδρομή του.
Στο δίσκο του Μάριου Τόκα «Στη Λεωφόρο της Αγάπης»(1987), είχε στο πλευρό του τον Γιάννη Πάριο, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη και κάπου εκεί ξεχώρισε με το κομμάτι «Κι Όλο εγώ Περίμενα» που έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Επιπλέον ξεχώρισε και η ερμηνεία του στο «Τριαντάφυλλο», οι στίχοι του οποίου θρυλείται πως ανήκουν στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής της ΕΟΚΑ που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
Τι πρωτότυπο θα πείτε, αλλά την ίδια εποχή, ο Θεοδόσης ήταν περιζήτητος σε κάθε μουσική σκηνή που δεν έσπαγε πιάτα ή οι τραγουδιστές της δεν είχαν αλογοουρά. Αυτό σημαίνει πως τον είδαμε στο «Ταμπού», με το Γιώργο Χατζηνάσιο, τη Δήμητρα Γαλάνη και την Τάνια Τσανακλίδου και στο «Ζυγό» με την Χαρούλα Αλεξίου και τον Χάρρυ Κλυνν, αλλά και σε αρκετές συναυλίες με τον Γιώργο Νταλάρα (εδώ ήδη ο Νταλάρας είχε αφάνα, οριακά την έλεγες και αλογοουρά).
Το πρώτο σόλο άλμπουμ κράτησε όσο ένας καφές
Ειρωνικά ή όχι, αυτός ήταν ο τίτλος του πρώτου και μοναδικού σόλο δίσκου του Διονύση Θεοδόση, «Όσο Κρατά Ένας Καφές» (1989) σε στίχους Κώστα Τριπολίτη-Γιώργου Παυριανού και μουσική Θάνου Μικρούτσικου. Από το δίσκο ξεχώρισε το ομώνυμο τραγούδι.
Είναι εκείνη η εποχή που οι αναζητήσεις του Θεοδόση μέσα στην ορθοδοξία γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Ο νεαρός τραγουδιστής πήγαινε στο Άγιο Όρος, έψελνε, είχε δημιουργήσει ένα σύστημα αξιών όπου η εν Χριστώ ζωή ήταν σημαντικότερη από όλες τις καταξιώσεις και τις επίγειες απολαύσεις. Ο Διονύσης πίστευε στο κάλεσμα του Κυρίου, που έρχεται σε κάθε πιστό, αρκεί να μπορεί να αγνοήσει το «θόρυβο» της κοσμικής ζωής, για να το ακούσει, αρκεί να είναι παρών τη στιγμή που θα συμβεί.
Ο Θεοδόσης ήταν παρών. Ο ίδιος έχει διηγηθεί πως ένα βράδυ, όταν είχε σχολάσει από το κέντρο διασκέδασης που δούλευε, έτρεχε με τη μηχανή του και ήθελε να κάνει κάτι κακό. Ξαφνικά, γύρω στις τρεις το πρωί, άκουσε μέσα στο μυαλό του μια δυνατή φωνή να του φωνάζει «Διονύση που πας;». Ήταν η φωνή του γέροντα Διονυσίου, του πνευματικού του.
Ταράχτηκε, φρέναρε τη μηχανή του και γύρισε στο σπίτι. Το επόμενο πρωί τον πήρε τηλέφωνο ο γέροντας. Του είπε ότι είχε μια ανησυχία για εκείνον, πως κάτι του είχε συμβεί. Και όταν ένιωσε αυτή την ανησυχία ξύπνησε και προσευχήθηκε. Τον ρώτησε ο Διονύσης, τι ώρα ήταν όταν άρχισε να προσεύχεται. Ήταν τρεις το πρωί.
Ο Διονύσης Θεοδόσης έμαθε στις αρχές της δεκαετίας του `90 πως είχε καρκίνο του οισοφάγου. Διακριτικά, χωρίς να μοιραστεί αυτή την είδηση παρά με με ελάχιστους φίλους (και ο Γιώργος Νταλάρας μέσα σε αυτούς), ξεκίνησε να ταξιδεύει στο Λονδίνο ώστε να υποβάλλεται σε θεραπείες. Στις 19 Οκτωβρίου 1993 και μετά από μια διετή μάχη με την ασθένεια, ο Διονύσης Θεοδόσης πέθανε. Μερικούς μήνες πριν είχε χειροτονηθεί μοναχός Διονύσιος.
Θρυλείται πως ο Μάριος Τόκας είχε γράψει σειρά τραγουδιών για τον Θεοδόση, τα οποία έπειτα ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος. Το κομμάτι «Τον Αύγουστο Που Μου Χρωστάς» είναι αφιερωμένο στον τραγουδιστή που έφυγε νωρίς. Ο Διονύσης Θεοδόσης τάφηκε στο Άγιο Όρος, σ' ένα ταξίδι τελευταίο, χωρίς άλλο πόνο.
Με πληροφορίες από: Πολιτιστική Κίνηση Φίλων Διονύση Θεοδόση.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
