Ας μιλήσουμε σήμερα για τον υπερασπιστή του 45χρονου αστυνομικού που κατηγορείται πως βίαζε τα παιδιά του και την αμφισβήτηση ανήλικων θυμάτων κακοποίησης, αλλά κυρίως για το δεύτερο.
Ο Όθων Παπαδόπουλος έχει την τιμή να εκπροσωπεί ενώπιον της δικαιοσύνης τον 45χρονο αστυνομικό που κατηγορείται για τον βιασμό των παιδιών του. Σε μία από τις δηλώσεις του, ο δικηγόρος αυτός, που ορκίζεται στον Χριστό του, δήλωσε σχετικά με τα θύματα της υπόθεσης:
«Ο κατηγορούμενος αρνείται την πράξη. Είναι απορίας άξιο πώς ένα πρόσωπο ή που εργάζεται στην ελληνική αστυνομία και έχει υπηρετήσει στα ΜΑΤ φέρεται να ομολόγησε ότι διέπραξε κάποιες πράξεις υπό τον φόβο κάποιου άλλου».
«Είναι απορίας άξιο επίσης πώς είναι δυνατόν μικρά παιδιά να ζουν σε κατάσταση στο σπίτι τους όπως αυτή που περιγράφεται, και να μην έχουν ομολογήσει σε φίλο, καθηγητή, δάσκαλο το παραμικρό».
Ο κ. Όθωνας, τιμώντας το επάγγελμά του, θέλει φυσικά να διαβρώσει την υπόθεση, προσβάλλοντας, διαβάλλοντας την ικανότητα των ανηλίκων να μιλήσουν ως αξιόπιστοι μάρτυρες.
Τρία κορίτσια και ένα αγόρι, να υφίστανται τέτοια ανείπωτα επί σειρά χρόνων, και να το κρατούν μέσα σε τέσσερις τοίχους, και μέσα τους. Ανήκουστο. Αυτό που μας λέει πλαγίως, είναι πως για να μην έχουν ψιθυρίσει καν στο παρελθόν κάτι σχετικό τα θύματα, το κάτι ίσως και να μην υπάρχει.
Όχι ότι θα περίμενα πολύ καλύτερα από την υπεράσπιση ενός άνδρα που φέρεται να βιάζει τα παιδιά του, και μιλά απέναντι σε ανάλογης ευυποληψίας πελάτες στα κανάλια, αλλά ο κ. Παπαδόπουλος είναι άξιος σπουδής, αν δεν νοεί πως μπορεί να συμβαίνει κάτι που δεν φαίνεται.
Αυτή η απαγωγή στην αυτόματη σκέψη αγνοεί δύο πολύ σημαντικά τινά. Αν υποθέσουμε πως τέτοια κακοποίηση συνεχιζόταν για χρόνια, έχουμε να κάνουμε με παιδιά τα οποία βίωναν μία κανονικοποίηση της θυματοποίησής τους, και το χειρότερο, την πίεση του οικογενειακού περιβάλλοντος.
Παιδική κακοποίηση, οικογένεια, σιωπή
Στην ερευνητική βιβλιογραφία, το παιδί που υφίσταται κακοποίηση και δη σεξουαλική, αντιμετωπίζει, σε σχέση με τον μέσο ενήλικα, τρεις ιδιαίτερες περιστάσεις:
- Δεν έχει την ίδια ικανότητα να αμυνθεί
- Δεν έχει ένα εύρωστο πλαίσιο κατανόησης της θυματοποίησής του
- Είναι πολύ πιο επιρρεπές σε οικογενειακές πιέσεις/πιέσεις από πρόσωπα αναφοράς
Είναι ένα τυπικό εύρημα πως τα παιδιά-θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, κατά συντριπτικό ποσοστό δεν αποκαλύπτουν τις συνθήκες τους πριν τουλάχιστον την πρώιμη εφηβεία και την ενηλικίωση (Priebe & Svedin, 2008 // Jonson and Lindblad, 2004).
Ακόμα, η ηλικία έχει αναγνωριστεί ως σημαντικός προβλεπτικός παράγοντας στο αν ένα παιδί είναι πιθανό να μιλήσει από μόνο του για την κακοποίησή του. Συγκεκριμένα, παιδιά μικρότερης ηλικίας είναι λιγότερο πιθανό να αποκαλύψουν κάτι τέτοιο, και είναι πολύ πιθανότερο να το πράξουν όταν ερωτώνται ευθέως ή έμμεσα.
Όχι απλά αυτό, αλλά μεγάλο ποσοστό θυμάτων, πολλές φορές πάνω από τους μισούς, δεν είχαν αποκαλύψει την κακοποίησή τους σε κανέναν, παρά ως ενήλικες, στον ερευνητή που είχαν μπροστά τους.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί πως παιδιά τα οποία υφίστανται κακοποίηση από μέλος της οικογένειάς τους, είναι ακόμα πιο απρόθυμα να ομολογήσουν κάτι τέτοιο (Smith et al., 2000 // Goodman-Brown et al., 2003).
Γιατί αυτό; Ίσως γιατί έχουν από πάνω τους έναν ξετσίπωτα αλαζόνα πατριάρχη, που νιώθει και δηλώνει «άτρωτος», που έχει επιμεληθεί χρόνια, για να κρατά σφιχτά τα γκέμια στο σπιτάκι του.
Εδώ είναι καλό σημείο για να συνδέσουμε την υπόθεση με τον παράγοντα της γονεϊκής σχέσης.
Σε έρευνα τους οι Malloy, Lyon και Quas (2006), διαπίστωσαν πως παιδιά-θύματα είναι πιθανότερο να ανακαλέσουν, ακόμα και σε περιπτώσεις υφιστάμενης κακοποίησης, όταν είναι μικρότερης ηλικίας και ο κακοποιητής είναι ο γονέας τους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως τα αγόρια είναι λιγότερο πρόθυμα να προβούν σε τέτοιες αποκαλύψεις σε σχέση με τα κορίτσια (Hershkowitz et al., 2005 // Ungar et al., 2009).
Ελπίζω η εικόνα που προκύπτει να είναι ξεκάθαρη. Έχουμε έναν πατέρα που περιγράφεται ως σατράπης, έναν πατέρα που φέρεται να στρατολόγησε τον γιο του για να «αλλάξει μυαλά» στις κόρες του, που τόλμησαν να τον εκθέσουν.
Κατ' εξακολούθηση κακοποίηση, άγουρος ψυχισμός που έχει γαλουχηθεί στη βία, στην ανοχή της, ένα σπίτι «κολαστήριο» που σκεπάζει την εικόνα του στην κοινωνία, και παιδιά στο μεταίχμιο της νιότης που, αποφάσισαν να εκτεθούν στον αδηφάγο Τύπο για το δίκιο τους.
Ο δικηγόρος των παραθύρων ας αρνηθεί ό,τι θέλει, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με τον εντολέα του, ας κάνει λίγες γαργάρες, μήπως και ξεπλυθούν, και ξεχαστούν, όσα είπε για τα ανήλικα θύματα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
