Είναι δεδομένο πως το μπάσκετ είναι το πιο δίκαιο άθλημα. Εννιά στις 10 φορές θα πάρεις μέσα στο παρκέ αυτό που δικαιούσαι. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ολυμπιακός, δικαίως δεν βρέθηκαν στον τελικό της Ευρωλίγκας, αφού στο πρώτο do or die παιχνίδι στο Άμπου Ντάμπι αποδείχθηκαν κατώτεροι των αντιπάλων τους. Όχι των περιστάσεων, αλλά των αντιπάλων τους.
Αναλύσεις για το τι και πώς θα έχετε διαβάσει σίγουρα στα αθλητικά σάιτ (ρίξτε μια ματιά στο Gazzetta) που έχουν προσπαθήσει από το βράδυ της Παρασκευής να αποκρυπτογραφήσουν το «μαύρο κουτί» της αποτυχίας.
Αποτυχίας; Πιθανότατα, αν κρίνουμε από τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί, ένθεν κακείθεν, από τους «αιώνιους».
Βέβαια, είναι πολύ βαριά η λέξη «αποτυχία» για να τη χρησιμοποιήσουμε για δύο ομάδες, δύο οργανισμούς που και φέτος έφτασαν μέχρι το τέλος τους δρόμου. Από αργά το βράδυ της Παρασκευής, για παράδειγμα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας μοιάζει να είναι ο υπεύθυνος όλων των δεινών, εκείνος που κατέστρεψε τον Ολυμπιακό, εκείνος που δεν επιτρέπει στην ομάδα να πάρει τίτλους. Λες και στα Final-4 την πάει την ομάδα άλλο τιμ. Μεγάλη κουβέντα αυτή, που δεν είναι της παρούσης, μιας και ακόμη οι παλμοί δεν έχουν πέσει. Στον κόσμο.
Τα ίδια και στο αντίπαλο στρατόπεδο, που όμως η αστερόσκονη της περσινής κατάκτησης «μαλακώνει» αρκετά τις αντιδράσεις.
Ο κύκλος έκλεισε, πρέπει να το καταλάβουμε
Η κουβέντα όμως που πρέπει να κάνουμε είναι άλλη. Το είχε πει ο Δημήτρης Ιτούδης πριν από κάνα δίμηνο και πλέον, μετά από αυτά που είδαμε στα πρώτα παιχνίδια στο Άμπου Ντάμπι, επανέρχονται στο προσκήνιο.
Το μπάσκετ είναι δίκαιο, αλλά η Ευρωλίγκα είναι άδικη. Με το άθλημα να έχει αλλάξει, με τα ποσά που δαπανιούνται να είναι τεράστια και τον αγωνιστικό φόρτο να αυξάνεται κάθε χρόνο, είναι πραγματικά άδικο να τελειώνει αυτό το πρωτάθλημα με Final-4. Όταν μια ομάδα έχει δώσει 34 ματς κανονικής περιόδου και άλλα 5 στα προημιτελικά και έχει ξεχωρίσει, είναι πραγματικά άδικο να κρίνεται όλη της η σεζόν σε ένα παιχνίδι. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Είναι άδικο για τον Ολυμπιακό, για τον Παναθηναϊκό, για τον Βεζένκοφ, για τον Ναν, για τον Φουρνιέ, για τον Σλούκα κοκ να τρώνε τη λέζα ενός αγώνα, ενώ όλη τη χρονιά πάλεψαν για να είναι εκεί και τα κατάφεραν.
«Αν και έχω πάρει μέρος σε 14 Final Four στην Euroleague και τρέφω τεράστιο σεβασμό για αυτόν τον οργανισμό και του Final Four, είμαι υπέρ του συστήματος των play off» είχε πει ο Ιτούδης και έχει ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
Ο κύκλος της Ευρωλίγκας, με αυτή τη μορφή τελείωσε. Δεν μπορεί να είναι βιώσιμο το φορμάτ πλέον. Δεν βρισκόμαστε στα 80s ή στα 90s για να κρίνονται τέτοιες επενδύσεις σε ένα άντε δύο παιχνίδια.
ΥΓ: Γιασικεβίτσιους και Σπανούλης, καλημέρισαν την επόμενη ημέρα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όταν είσαι σταρ, θα παραμείνεις είτε φοράς σορτσάκι είτε κοστούμι.
ΥΓ1: Μου το θύμισε ένα φίλος αυτές τις ημέρες και έχει απόλυτο δίκιο. Είναι ό,τι βιώνουμε. «Πήγαμε να παίξουμε και ήρθαν και άλλοι...». Δείτε το βίντεο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
