Τα εισιτήρια για τους εντός έδρας αγώνες των ελληνικών ομάδων στα πλέι-οφ της Euroleague εξαφανίστηκαν σχεδόν αστραπιαία.
Αρκετός κόσμος έμεινε για αρκετή ώρα κολλημένος στο σύστημα κι όταν έφτασε η σειρά του ήταν ήδη πολύ αργά, δεδομένου ότι συνήθως τα τελευταία διαθέσιμα εισιτήρια είναι πάντα και τα πιο ακριβά, οριακά απλησίαστα.
Διαβάστε επίσης: Οι γυναίκες της Κύπρου και της Ανδόρας δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μέσα στο χορτάρι
Μια διαδικασία που είναι γνωστή στους φιλάθλους και πλέον αντί να γκρινιάζουν, φροντίζουν να οργανώσουν το καλύτερο δυνατό σουαρέ στο σπίτι παρέα με φίλους και φίλες που μοιράζονται την ίδια ξενέρα για τα εισιτήρια που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν.
Αν φέρουμε το ΣΕΦ για παράδειγμα, καταλαβαίνει κανείς ότι οι περίπου έντεκα χιλιάδες που βρέθηκαν στο γήπεδο αποτελούν σοβαρή μειοψηφία συγκριτικά με εκείνους και εκείνες που το ζουν από την τηλεόραση.
Χωρίς να θέλω να ρίξω αλάτι στην πληγή, αυτή η εμπειρία μπορεί πλέον να απογειωθεί ακόμα και μέσα από την οθόνη και να επιτρέψει στους δέκτες να ζήσουν την ατμόσφαιρα ακόμα κι από απόσταση.
4K κάμερες, drones, ωραία πλάνα, συνεντεύξεις, σχολιασμός και γενικώς ολόκληρο το crew που «εργάζεται για να φέρει εικόνα και ήχο στο σπίτι μας», μειώνουν κάπως το φόμο.
Το έργο του σκηνοθέτη σε όλο αυτό το εγχείρημα είναι απείρως σημαντικό. Η δουλειά του δεν αρχίζει και τελειώνει με όλα όσα συμβαίνουν εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά οφείλει να πιάνει το vibe και το κλίμα σε όλα τα μήκη και πλάτη της αρένας και να τα μεταφέρει όμορφα κι ωραία, σα να γυρίζει ταινία.
Εδώ και πολλά χρόνια όμως, κάπου χάνεται η δουλειά. Κατά τη διάρκεια των αθλητικών μεταδόσεων, ιδιαίτερα σε αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ, παρατηρείται συχνά αυτή η κακή και παλιακή συνήθεια των σκηνοθετών να εστιάζουν την κάμερα σε «ωραίες παρουσίες» στο κοινό δίνοντας ασίστ στους σχολιαστές του αγώνα για κλισέ και βαρετές ατάκες.
Διαβάστε επίσης: 100 χρόνια Ολυμπιακός: Τα κορίτσια της ερυθρόλευκης κερκίδας
Αρκετοί σπίκερ αποφεύγουν πλέον αυτό το πάρε-βάλε και συνεχίζουν την δουλειά τους χωρίς να ασχολούνται με το πλάνο που έδωσε ο γίγαντας ο σκηνοθέτης. Και πολύ καλά κάνουν.
Το προβληματικό σε αυτή τη συνήθεια που μεταφέρεται ευλαβικά από γενιά σε γενιά σκηνοθετών, έχει να κάνει με το ότι δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην όλη εμπειρία και αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως διακοσμητικό στοιχείο στο παιχνίδι, μειώνοντας την θέση τους στο αθλητικό περιβάλλον και τις μετατρέπει σε «θεάματα» εις τέρψιν του ανδρικού βλέμματος.
Σε συνδυασμό με τους κάμεραμαν που σκανάρουν την εξέδρα, προβάλουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά εμφάνισης που πληρούν τα πρότυπα ομορφιάς που εκείνοι θέτουν και αγνοούν την παρουσία εκατομμυρίων γυναικών φιλάθλων που καμία όρεξη δεν έχουν να εκπροσωπούνται μόνο μέσα από την εικόνα της «ωραίας στην κερκίδα».
Εκατομμύρια ζευγάρια μάτια παρακολουθούν τα αθλητικά events Απριλίου και Μαΐου που κρίνουν τίτλους. Η τηλεοπτική μετάδοση των πιο σημαντικών αθλητικών γεγονότων έχει μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση αντιλήψεων και προτύπων λόγω της πολύ μεγάλης ακροαματικότητας τους.
Όταν οι σκηνοθέτες επιλέγουν συνεχώς να προβάλλουν γυναίκες μετά από κάθε φάση, ενισχύουν τα ήδη υπάρχοντα στερεότυπα και διαιωνίζουν την κουραστική πλέον αντίληψη ότι ο αθλητισμός είναι ανδρική υπόθεση και ότι οι γυναίκες βρίσκονται εκεί απλώς για να «ομορφαίνουν» την εικόνα στους δέκτες μας.
Έφτασε ο καιρός λοιπόν οι παραγωγές να σέβονται περισσότερο το κοινό τους, ανεξαρτήτως φύλου, και να επικεντρωθούν στην ουσία του παιχνιδιού, αφήνοντας πίσω μια συνήθεια που δεν θα λείψει σε κανέναν και καμία.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
