«Θα μπορούσα να είμαι θύμα των εκρήξεων που σκότωσαν πολλούς φίλους μας. Η ζωή μου κινδυνεύει από εδώ και πέρα». Αυτά είναι τα λόγια μιας γυναίκας που γύρισε στην πατρίδα της για να προσφέρει γνώση σε νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο. Ούσα η πρώτη γυναίκα πρόεδρος Κινηματογραφικού Οργανισμού του Αφγανιστάν, αποτέλεσε φωτεινή ένδειξη σε σκοτεινά χρόνια. Το 2021 επέστρεψε ο εφιάλτης. Η Σαχράα Καρίμι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της για να σώσει την ζωή της.
Διαβάστε ακόμη: ΟΗΕ: Εκτίμηση μέχρι και για 500.000 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν
Η Σαχράα Καρίμι γεννήθηκε στην Τεχεράνη του Ιράν του 1983. Μεγάλωσε εκεί και σπούδασε στη μακρινή Σλοβακία, αποκτώντας εμπειρίες που δεν θα τολμούσε καν να τις σκεφτεί στη χώρα καταγωγής της, το Αφγανιστάν. Εκεί επέστρεψε το 2012, όπου εργάστηκε πάνω στον τομέα σπουδών της τον κινηματογράφο. Έγινε κι επίσημα η πρώτη διδάκτωρ του Αφγανιστάν με αυτό τον τίτλο σπουδών. Το 2021 ήταν ένα δύσκολο έτος για αυτή και τους συμπατριώτες της. Οι Ταλιμπάν έφτασαν στην Καμπούλ, στην πρωτεύουσα. Στις 15 Αυγούστου, την πρώτη ημέρα εισβολής των εξτρεμιστών στην Καμπούλ, εκείνη έφυγε για την Ουκρανία και η οικογένειά της για τον Καναδά.
Το 2019, έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Κινηματογραφικού Οργανισμού του Αφγανιστάν από τότε που ιδρύθηκε, το μακρινό 1968. Ήταν η μόνη γυναίκα που υπέβαλε αίτηση για τη θέση και ανταγωνίστηκε τέσσερις άνδρες. Η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται στην χώρα, με συνεχείς διακρίσεις και βραβεία για τις ταινίες της. Σκηνοθέτησε, μάλιστα, την ταινία Hava, Maryam, Ayesha, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και ήταν υποψήφια για βραβείο Orizzonti/ Horizon (βραβείο καλύτερης ταινίας).
Μιλώντας στο Reader.gr, μιλά για την δραματική αλλαγή που θα φέρει η επικράτηση των Ταλιμπάν στους Αφγανούς πολίτες και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Κατηγορεί τον Τζο Μπάιντεν για την απεμπόληση ευθυνών, νιώθει τυχερή που έφυγε υγιής, όσο φίλοι της σκοτώνονταν στο αεροδρόμιο και στέλνει μήνυμα στον Ερντογάν να μην συμμαχήσει τόσο εύκολα με τους εχθρούς της.
«Σκοτώθηκαν οι φίλοι μας»
«Δυστυχώς, έχουμε εμπειρία από την πρώτη εισβολή των Ταλιμπάν στην χώρα μας πριν από 20 χρόνια, οι οποίοι μετά την αρπαγή της εξουσίας θέσπισαν απαράδεκτους νόμους για τους πολίτες και τις γυναίκες συγκεκριμένα. Τώρα θα γίνουν τα ίδια. Και μπορεί να έχουμε την βοήθεια της τεχνολογίας, αλλά οι γυναίκες θα έχουν ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση. Να μένουν σπίτι, να φροντίζουν την οικογένεια και ουσιαστικά να μην έχουν ζωή», εξηγεί στο Reader.gr απογοητευμένη για την ιστορία που επαναλαμβάνεται στην χώρα της.
Η ίδια έφυγε την πρώτη ημέρα της εισβολής των Ταλιμπάν στην πρωτεύουσα. Αν έμενε λίγες ημέρες ακόμη, θα ήταν στην καλύτερη θεατής της έκρηξης, στην χειρότερη ένα ακόμα θύμα του μακελειού. «Ήταν δύσκολη, αλλά ήμουν τυχερή, γιατί έφυγα την πρώτη ημέρα της εισβολής, στις 15 Αυγούστου. Έφυγα αμέσως, πολλοί έχουν μείνει ακόμα πίσω. Θα μπορούσα να είμαι θύμα των εκρήξεων», εξηγεί.
Φυσικά, το γεγονός ότι κατάφερε να ξεφύγει δεν καθιστά την καθημερινότητά της ευκολότερη. «Είμαι εχθρός από τη στιγμή που έφυγα από την χώρα και ζω ως ελεύθερη γυναίκα. Η ζωή μου απειλείται από εδώ και πέρα. Όπως και φίλων μου δημοσιογράφων. Φίλοι μου σκοτώθηκαν στις εκρήξεις. Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση», εξηγεί με τρεμάμενη φωνή στο Reader.gr.
H Σαχράα Καρίμι που μόχθησε για να διεκδικήσει μια κοινωνική θέση στο Αφγανιστή επιρρίπτει ευθύνες και στον πρόεδρο των ΗΠΑ, καθώς τον θεωρεί ευθυνόφοβο: «Η κριτική έγκειται στο ότι δεν αναλαμβάνει καμία απολύτως ευθύνη και άτυπα αναγνωρίζει την κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Παίζουν καταστροφικό ρόλο για την χώρα μας οι ΗΠΑ όπως και πριν από 20 χρόνια».
«Φεύγουν οι νέοι άνθρωποι»
Αυτό που την εξοργίζει είναι ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι του Αφγανιστάν τρέπονται εις άτακτον φυγήν. «Δεν υπάρχει χειρότερη εικόνα από το να βλέπεις νέους και πνευματικούς ανθρώπους να φεύγουν από την χώρα. Ξεριζώνεται το μέλλον της. Φεύγουν οι άνθρωποι που θα μπορούσα να κάνουν καλύτερο το αύριο του Αφγανιστάν».
Όσον αφορά την στάση του Ερντογάν, η κυρία Καρίμι είναι ξεκάθαρη: «Ο Ερντογάν πρέπει να απευθυνθεί σε όλους τους πολιτικούς και να μην σπεύσει να αναγνωρίσει τους Ταλιμπάν, γιατί η διεθνής αναγνώρισή τους θα καταστρέψει τις ζωές μου».
Αυτός ο πόλεμος την έχει κρατήσει μακριά από την οικογένειά της. Όμως, δεν παύει να προσπαθεί και να ελπίζει. Είναι έτοιμη να γυρίσει στη Σλοβακία, να παρακολουθεί τις εξελίξεις της πολύπαθης πατρίδας της από μακριά και να επικοινωνεί με την οικογένειά της που βρίσκεται στον Καναδά. «Τα επόμενα μου σχέδια είναι μετά από την Ουκρανία που μας φιλοξένησε με αγάπη και μας βοήθησε να δραπετεύσουμε από το αεροδρόμιο της Καμπούλ, να πάω στην Σλοβακία, διότι είμαι πολίτης της. Η οικογένειά μου πήγε στον Καναδά, διότι η μητέρα και η αδερφή μου μένουν εκεί»
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
