Φτάσαμε τα 2 χρόνια από την εμφάνιση του κορονοϊού στην Γουχάν και όχι μόνο δεν ξεμπλέξαμε αλλά ίσως δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Τα κρούσματα λόγω της Ομικρον προσθέτουν μηδενικά σε όλες τις χώρες. Και φυσικά στη δική μας όπου η συζήτηση εξαντλήθηκε το τελευταίο διάστημα σε ρεβεγιόν και γιορτινά νυχτοπερπατήματα. Ποιος φανταζόταν τότε ότι ένας ιός στη μακρινή πόλη της Κίνας θα έφτανε με την ίδια ακριβώς ευκολία στον πλανητάρχη στον Λευκό Πύργο, στην καλύβα του φυλάρχου στην αφρικανική ήπειρο και σε κάθε ελληνική γωνιά. Καμία εξαίρεση. Ολοι ίσοι απέναντι στον ιό. Τουλάχιστον στη μετάδοσή του.
Μετά από 100 χρόνια και την ισπανική γρίπη, που θέρισε 50 εκατ. ανθρώπους, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία νέα άγνωστη πανδημία. Μας είπαν να βάλουμε μάσκα και κάναμε επανάσταση. Μας είπαν να κάνουμε το εμβόλιο και ανοίξαμε πόλεμο. Γίναμε όλοι λοιμωξιολόγοι, εντατικολόγοι και ένα σωρό ακόμα ειδικότητες. Διαβάσαμε πέντε σκόρπια πράγματα στο ίντερνετ και μας φάνηκε ότι πήραμε έδρα καθηγητή Ιατρικής. Και μέσα στην παραζάλη του παντογνώστη είπαμε να τα τινάξουμε όλα στον αέρα. Ετσι επειδή μπουχτίσαμε, έτσι επειδή αγανακτήσαμε, έτσι επειδή γουστάραμε. Και παραλίγο να το κάνουμε δηλαδή. Οταν όμως ο Χάρος βγαίνει παγανιά με το δρεπάνι του ακονισμένο είναι λάθος στιγμή για εξυπνακισμούς. Και για αυτούς, που τους κάνουν και όλους μας, που τους πληρώνουμε.
Και αφού τέλος πάντων φτάσαμε με τα χίλια ζόρια και παρακάλια να εμβολιαστούμε σε ικανοποιητικό βαθμό αλλά όχι αρκετό, ήρθε η Ομικρον να σαρώσει τα πάντα. Μετά την Αλφα, την Βήτα, την Λάμδα και την Δέλτα, τα κρούσματα ξεφεύγουν εντελώς με τη νέα παραλλαγή. Αραγε θα φτάσει το ελληνικό αλφάβητο για τις μεταλλάξεις του κορονοϊού; Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Ξανά γκρίνια. Αντί να τρέξουμε να «χτυπήσουμε» την τρίτη δόση όσο προλαβαίνουμε, το σκεφτόμαστε. Ψάχνουμε τα ποσοστά αποτελεσματικότητας των εμβολίων έναντι της Ομικρον, ψάχνουμε τις παρενέργειες του τριπλού εμβολιασμού και μέχρι να το πάρουμε απόφαση ξαναψάχνουμε για τα συμπτώματα της Ομικρον στους διπλοεμβολιασμένους γιατί απλά έχουμε κολλήσει. Δε συζητάμε για τους εκατοντάδες χιλιάδες ειδικά στις μεγάλες ηλικίες, που επιμένουν πεισματικά να μην εμβολιάζονται ακόμα και τώρα. Η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά προ πολλού.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και δεν ξέρουμε αν θα ξημερωθούμε με 100.000 κρούσματα τη μέρα έρχεται το επαναλαμβανόμενο, «ήπια νόσηση», από τους ειδικούς. Τρόμος. Μια ορθή επιστημονική αξιολόγηση, που για τους γιατρούς αποτελεί μέρος της δουλειάς τους, μπορεί να δώσει το λάθος μήνυμα στην κοινωνία. «Και να κολλήσουμε δε θα πάθουμε κάτι από την Ομικρον», ακούγεται όλο και πιο συχνά γύρω μας, κυρίως από τους μικρότερους. Και αντί να μαζευτούμε πριν κρεβατωθεί όλη η χώρα χωρίς να το καταλάβουμε καν συνεχίζουμε απτόητοι με το μυαλό μας στα πάρτι και στα ξεσαλώματα λες και δεν υπάρχει αύριο.
Τι και αν η Ομικρον αποδειχτεί τελικά πιο ήπια; Οι δεκάδες θάνατοι καθημερινά δε θα σταματήσουν αν δεν ανέβουν εντυπωσιακά τα ποσοστά εμβολιασμού. Θα κολλήσουμε όλοι, άλλοι λιγότερο σοβαρά και άλλοι περισσότερο. Και όταν κολλήσουμε όλοι θα γίνει αυτό, που ήδη γίνεται με τις αεροπορικές εταιρείες και τα νοσοκομεία στη Μεγάλη Βρετανία. Θα αρρωστήσουν οι πιλότοι και θα ακυρώνονται οι πτήσεις, θα νοσούν οι γιατροί και οι νοσηλευτές και θα αποδυναμωθούν τα νοσοκομεία, θα είναι θετικοί με Ομικρον οι εργαζόμενοι στα super market της γειτονιάς και θα δυσκολευόμαστε να βρούμε ένα κουτί γάλα, θα βγουν εκτός υπηρεσίας οι οδηγοί στα λεωφορεία λόγω νόσησης και δεν θα υπάρχουν αστικές συγκοινωνίες. Και το ίδιο θα γίνει με όλες τις κατηγορίες εργαζομένων και κρίσιμων ειδικοτήτων με τους επιστήμονες να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναλοίμωξης. Οπότε και πάλι από την αρχή. Με καθαρά ιατρικούς όρους λοιπόν η Ομικρον μπορεί να εξελιχθεί στη λιγότερο φονική έως τώρα παραλλαγή του ιού αλλά να αποδειχτεί κοινωνικά και οικονομικά πιο καταστροφική οδηγώντας σε ατέρμονο lockdown όχι υγιών αλλά συνολικά νοσούντων πολιτών.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
