Ο φονικός σεισμός της περασμένης Δευτέρας, ξύπνησε στην Τουρκία μνήμες από τον Αύγουστο του 1999 και τον σεισμό στο Ιζμίτ που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 17.000 ανθρώπους. Ο μέχρι τώρα απολογισμός από το «χτύπημα» του εγκέλαδου στο Καχραμανμαράς είναι ακόμη πιο τραγικός σε σχέση με εκείνον τον σεισμό, καθώς τα κτήρια που ισοπεδώθηκαν στην ευρύτερη περιοχή, είναι χιλιάδες, αναδεικνύοντας παράλληλα τις τεράστιες παραλείψεις στην ανέγερσή τους και ενδεχομένως, σύμφωνα με τα τουρκικά Μέσα, σκάνδαλα πίσω από αναθέσεις και παραβλέψεις κανονισμών.
Η συγκεκριμένη τραγωδία, έφερε στο μυαλό των Τούρκων, το παράδειγμα της γειτονιάς Ταβσαντσίλ, που είναι χτισμένη ουσιαστικά πάνω στο ρήγμα που είχε δώσει τον μεγάλο σεισμό του 1999 αλλά κανένα κτίσμα δεν υπέστη ττην οποιαδήποτε ζημιά. Οπως χαρακτηριστικά λένε οι Τούρκοι παρότι όλα τριγύρω ισοπεδώθηκαν στη συγκεκριμένη περιοχή «δεν έπεσε ούτε ένα τούβλο». Το «μυστικό» για την ανθεκτικότητα της περιοχής, κρύβεται σε μία απόφαση που είχε λάβει η δημοτική αρχή από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και που αποδείχθηκε σωτήρια.
Ασπαζόμενος το δόγμα «τα κτήρια σκοτώνουν, όχι ο σεισμός» και έχοντας υπόψη τους πως δεδομένα η περιοχή θα «δώσει» έναν μεγάλο σεισμό προχώρησα στην εκπόνηση ενός πλάνου για να θωρακίσουν την περιοχή τους και εκ του αποτελέσματος τα κατάφεραν. Πρώτο μέλημα του Σαλίχ Γκιουν που εξελέγη δήμαρχος το 1989 ήταν ένα χωροταξικό πλάνο για την περιοχή που προέβλεπε πως κανένα κτήριο δεν θα μπορεί να έχει πάνω από 2 ή 3 ορόφους. Παράλληλα όπως λέει ο ίδιος «Οταν χτίζαμε τα σπίτια είμασταν δίπλα στους μηχανικούς και τους εμποδίζαμε να κλέψουν στα υλικά».
Μιλώντας για τις εικόνες στην νοτιοανατολική Τουρκία με τα σπίτια να καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα λέει πως «δεν φαίνεται το μπετόν. Αν χτίσεις ένα σπίτι με άμmο θαλάσσης θα καταστραφείς. Εμείς χτίσαμε όλα τα σπίτια μας με χαλίκι».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.