Δύο χώρες με πυρηνικά, με ισχυρή πολεμική αεροπορία και στόλο από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, Ινδία και Πακιστάν έχουν «τραβήξει τη σκανδάλη» για το Κασμίρ και, πλέον, η πραγματικότητα στη νοτιοανατολική Ασία είναι αρκετά διαφορετική.
Ανάλυση στέκεται στη νέα σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, προσδιορίζοντας το χρονικό πλαίσιο που μπορεί να διαρκέσει: «Το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι η τελευταία θανατηφόρα ανάφλεξη, θα λήξει σχετικά σύντομα».
«Τα τελευταία χρόνια οι δύο χώρες διαθέτουν πυρηνικά όπλα, και οι δύο έχουν γίνει πολύ καλές στο να εμπλέκονται σε τεταμένες και βίαιες αντιπαραθέσεις χωρίς αυτές να κλιμακώνονται και να απειλούν ολόκληρο τον πλανήτη» περιγράφει το Vox στην ανάλυσή του.
Πόσο επικίνδυνη είναι η νέα ανάφλεξη ανάμεσα σε Ινδία, Πακιστάν
Όταν ανακοίνωσε τα διασυνοριακά πυραυλικά πλήγματα με τα οποία ξεκίνησε αυτό που η Ινδία αποκαλεί «Επιχείρηση Σιντούρ», ο Ινδός υπουργός Εξωτερικών Βίκραμ Μίσρι περιέγραψε τις ενέργειες της χώρας του ως «μετρημένες, μη κλιμακούμενες, αναλογικές και υπεύθυνες».
Καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει στείλει ακόμη χερσαία στρατεύματα στο έδαφος της άλλης, κάτι που θα ήταν το πιο σαφές σημάδι ενός ευρύτερου πολέμου μέχρι στιγμής, αναφέρεται στην ίδια ναάλυση.
Την Τετάρτη, η Ινδία εξαπέλυσε πυραυλικές επιθέσεις στο Πακιστάν ως απάντηση σε μια βίαιη σφαγή τουριστών τον Απρίλιο από μαχητές, που η ινδική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχουν διασυνδέσεις με το πακιστανικό κράτος. Έκτοτε, οι δύο χώρες ανταλλάσσουν επιθέσεις πυροβολικού και μη επανδρωμένων αεροσκαφών στα σύνορα, με περίπου 36 θανάτους να έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής.
Παρόλα αυτά, λόγω της κλίμακας και της έντασής της, και χωρίς προφανή διέξοδο για τους μαχητές, ορισμένοι αναλυτές περιγράφουν την τρέχουσα σύγκρουση ως το πιο επικίνδυνο επεισόδιο βίας μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν μετά τον πόλεμο του Kargil το 1999, στον οποίο εκατοντάδες στρατιώτες σκοτώθηκαν και από τις δύο πλευρές.
Το γεγονός ότι οι δύο πλευρές δεν θέλουν να κλιμακωθεί η κρίση δεν σημαίνει ότι δεν θα κλιμακωθεί ούτως ή άλλως, συμπληρώνεται στην ίδια ανάλυση για την ινδοπακιστανική σύγκρουση.
Ινδία, Πακιστάν: Και οι ΗΠΑ στη μέση
Το Πακιστάν και η Ινδία απέδειξαν ότι δύο πυρηνικές δυνάμεις μπορούν να διεξάγουν έναν πόλεμο, έστω και σύντομο και σχετικά περιορισμένο, χρησιμοποιώντας μόνο συμβατικά όπλα.
Ορισμένοι πολιτικοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν την περίπτωση της Ινδίας και του Πακιστάν για να καταδείξουν αυτό που είναι γνωστό ως «παράδοξο σταθερότητας-αστάθειας»: Η εισαγωγή πυρηνικών όπλων καθιστά λιγότερο πιθανό τον πόλεμο μεγάλης κλίμακας, αλλά πιο πιθανό τη βία μικρής κλίμακας, επειδή κάθε πλευρά υποθέτει ότι η άλλη δεν θα θέλει να κλιμακώσει.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει μια προφανής «έξοδος», η οποία θα επέτρεπε στις δύο πλευρές να εκτονώσουν τη, μεταξύ τους, σύγκρουση.
Για παράδειγμα, το 2019, η απελευθέρωση ενός αιχμάλωτου Ινδού πιλότου από το Πακιστάν βοήθησε στην αποκλιμάκωση της κρίσης. Ο Srujan Palkar του Ατλαντικού Συμβουλίου έχει γράψει ότι η επαναδιαπραγμάτευση της συνθήκης για το νερό που έχει αναστείλει η Ινδία, θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για διάλογο.
Προς το παρόν, οι δύο πλευρές δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να συνομιλήσουν. Ο ρόλος της Αμερικής στην κρίση είναι επίσης ένα ερωτηματικό.
Η αμερικανική διπλωματία έχει διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην επίλυση κρίσεων μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν στο παρελθόν, μεταξύ άλλων το 1999 και το 2019, αλλά ο Joshua White, πρώην διευθυντής Νοτιοασιατικών Υποθέσεων στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Ομπάμα, δήλωσε ότι η επιρροή της Αμερικής δεν είναι αυτή που ήταν κάποτε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
