Μενού
ορυχεία χρυσού
Ορυχεία χρυσού στη Βραζιλία | AP Photo/Lucas Dumphreys
  • Α-
  • Α+

Η Dayane Leite δεν ήθελε ποτέ να γίνει εργάτρια του σεξ, αλλά σε ηλικία 17 ετών ο σύζυγός της πέθανε από καρδιακή προσβολή και δεν μπορούσε να πληρώσει την κηδεία.

Όπως αναφέρει το bbc.com, η γενέτειρά της, η Itaituba στη βόρεια πολιτεία Para της Βραζιλίας, βρίσκεται στην καρδιά του παράνομου εμπορίου χρυσού της χώρας, οπότε ένας φίλος της πρότεινε να συγκεντρώσει τα χρήματα κάνοντας σεξ με ανθρακωρύχους, στον Αμαζόνιο.

«Το να πηγαίνεις στα ορυχεία είναι σαν να ρίχνεις τα ζάρια», λέει.

«Οι γυναίκες ταπεινώνονται εκεί. Μπορεί να τις χαστουκίσουν στο πρόσωπο και να τους φωνάξουν».

«Κοιμόμουν στην κρεβατοκάμαρά μου και ένας τύπος πήδηξε από το παράθυρο και μου έβαλε όπλο στο κεφάλι. Και αν πληρώσουν, θέλουν να τους ανήκουν οι γυναίκες».

Η Dayane συγκέντρωσε με επιτυχία τα χρήματα για την κηδεία και σε ηλικία 18 ετών απέκτησε το πρώτο της παιδί. Τα τελευταία 16 χρόνια, όπως πολλές γυναίκες στην Itaituba, επιστρέφει περιοδικά στα ορυχεία για να εργαστεί ως μαγείρισσα, πλύστρα, μπαργούμαν και εργάτρια του σεξ.

Τώρα έχει να συντηρήσει μια επταμελή οικογένεια.

Μεγάλο ποσοστό γυναικών στη σεξεργασία

«Δεν πρόκειται να πω ότι όλες οι γυναίκες στην πόλη το κάνουν, αλλά ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό από αυτές εργάζονται στο σεξ. Οπότε είναι κάπως φυσιολογικό. Δεν μας νοιάζει πραγματικά», λέει η Natalia Cavalcante, η οποία έγινε εργάτρια του σεξ σε έναν απομακρυσμένο οικισμό ορυχείων στα 24 της.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, αφού παντρεύτηκε τον ιδιοκτήτη ενός μπαρ, έγινε διαχειρίστρια ενός οίκου ανοχής - μια δουλειά που εγκατέλειψε μόλις πρόσφατα, για να φροντίζει τις ανιψιές της στην πόλη.

Η ζωή στα χωριά των ανθρακωρύχων είναι σκληρή - τα περισσότερα αποτελούνται μόνο από ένα χωματόδρομο, μπαρ-σαλούν και μια εκκλησία. Αλλά οι ίδιοι οι ανθρακωρύχοι ζουν ακόμη πιο μακριά, σε καλύβες από ξύλο και καμβά, περιτριγυρισμένοι από φίδια και τζάγκουαρ, στο απόλυτο σκοτάδι. Οι γυναίκες που εργάζονται ως μαγείρισσες πρέπει να ζουν σε αυτούς τους καταυλισμούς, μαζί με τους άνδρες.

Οι μεταλλωρύχοι εμφανίζονται στο χωριό κάθε φορά που βρίσκουν χρυσό και έχουν χρήματα να ξοδέψουν, προσθέτει η Ναταλία. Μερικές φορές πρέπει να τους πείσουν να κάνουν ντουζ πριν από το σεξ, λένε οι γυναίκες.

Η λειτουργία οίκου ανοχής είναι παράνομη σύμφωνα με τη νομοθεσία της Βραζιλίας, αλλά η Ναταλία λέει ότι δεν έπαιρνε προμήθεια, απλώς απασχολούσε προσωπικό στο μπαρ και νοίκιαζε δωμάτια.

Οι νεαρές γυναίκες επικοινωνούσαν μαζί της ζητώντας της δουλειά και μερικές φορές τους δάνειζε χρήματα για το ταξίδι, που διαρκεί επτά ώρες με το αυτοκίνητο από την Itaituba.

«Αποδεχόμαστε τη δουλειά» 

Ερωτηθείσα αν είχε ενδοιασμούς για τη συμμετοχή άλλων γυναικών στη δουλειά αυτή, απάντησε: «Μερικές φορές σκέφτομαι: Το έχω περάσει αυτό και ξέρω ότι δεν είναι τόσο ωραίο. Αλλά στη συνέχεια σκέφτομαι: Η κοπέλα έχει οικογένεια, κάποιες και ένα παιδί να μεγαλώσουν. Πολλά από τα κορίτσια που πηγαίνουν έχουν ένα ή δύο παιδιά. Οπότε το αποδεχόμαστε».

Ακόμη και πριν παντρευτεί, η Ναταλία είχε βγάλει πολλά χρήματα.

Τώρα έχει το δικό της σπίτι στην Itaituba, μια μοτοσικλέτα και σημαντικές ποσότητες χρυσού που μερικές φορές λάμβανε ως πληρωμή για το σεξ, δύο ή τρία γραμμάρια τη φορά. Στόχος της είναι να σπουδάσει, να γίνει δικηγόρος ή αρχιτέκτονας.

Ορισμένες γυναίκες στην Itaituba, που έχει το παρατσούκλι Gold Nugget City, έχουν στήσει επιχειρήσεις με τα χρήματα που έβγαλαν, λέει η ίδια.

 

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA