Στις μέρες μας αποτελεί στοίχημα να καταφέρεις να τραβήξεις τα παιδιά, έστω και για δύο ώρες, μακριά από την οθόνη του κινητού και να τα πείσεις να ασχοληθούν με κάτι άλλο, πιο επικερδές, πιο εποικοδομητικό, πιο ουσιαστικό.
Αυτό το στοίχημα όπως φαίνεται κέρδισε η θεατρολόγος και καθηγήτρια Γαλλικών στο 1ο Γυμνάσιο Πεύκης, Μαρία Μαρή.
Τετάρτη απόγευμα, βρίσκομαι στο Δημοτικό Θέατρο της Πεύκης. Δεν χάνω χρόνο, τρύπωσα στα καμαρίνια. Εκεί όπου ετοιμάζονταν τουλάχιστον 30 παιδιά, όλα μαθητές Γυμνασίου. Είχαμε λίγα λεπτά μέχρι τα παιδιά να βγουν στη σκηνή και αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή κουβέντα.
Σε λίγο θα παρακολουθούσαμε την «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη κι εγώ ήθελα να μάθω τι άρεσε στα παιδιά, τι τα δυσκόλεψε, τι κατάλαβαν διαβάζοντας αυτό το κοινωνικό έργο.
«Στο θέατρο μαθαίνεις να κάνεις υπομονή», μού λέει το κορίτσι που στέκεται δίπλα μου, ενώ ταυτόχρονα βάζει τις τελευταίες πινελιές της για να βγει να παίξει.
«Εμείς, αν και διαφορετικοί μεταξύ μας, καταφέραμε να συνεργαστούμε, να κάνουμε μαζί πρόβες. Είναι δεδομένο πως δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, όμως εμείς τα καταφέραμε», μού λέει.
Πιο πέρα στέκεται ο Γιάννης που έχει τον ρόλο του Στράτου και εκείνο το απόγευμα θα έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο, αφού θα έπαιζε για πρώτη φορά.
«Κάναμε πρόβες πέντε μήνες, το κείμενο και η υπόθεση είναι πολύ ωραία. Στην αρχή ίσως δυσκολευτήκαμε λίγο να μάθουμε τα λόγια».
Ενώ η κουβέντα μας έτρεχε, και πότε μου μίλαγαν ένας ένας, πότε όλοι μαζί, είχα ήδη εντοπίσει πόσοι και ποιοι από αυτό το δωμάτιο θα μου έλεγαν ότι θέλουν όταν μεγαλώσουν να γίνουν ηθοποιοί.
Και δεν έπεσα καθόλου έξω!
Λίγο πριν χτυπήσει και το τρίτο κουδούνι και τρέξουμε όλοι μαζί πάνω, στη σκηνή, τα παιδιά, που φαίνεται πως μελέτησαν πολύ καλά το έργο και την εποχή στην οποία τοποθετείται, μου λένε πως από τη δική μας εποχή λείπει μάλλον, «η ελευθερία του να κοιμάσαι με ανοιχτή την πόρτα το βράδυ. Τότε ζούσαν όλοι μαζί στις αυλές σαν οικογένεια. Τώρα ζούμε σε πολυκατοικίες, πιο αποξενωμένοι».
Μετά την παράσταση αποφάσισα να μιλήσω με την καθηγήτρια των παιδιών, τη Μαρία Μαρή, η οποία πέραν της σκηνοθεσίας, κατάφερε να εμπνεύσει τους μαθητές της και ίσως να τους πάει ένα βήμα παρακάτω.
Κυρία Μαρή, γιατί επιλέξατε την «Αυλή των θαυμάτων»;
«Πιστεύω ότι μέσα από τη θεατρική πράξη και το παιχνίδι οι μαθητές και όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Αυτός είναι ο στόχος και κυρίως να μπει ο καθένας στα παπούτσια του άλλου, να τον καταλάβουν να συναισθανθούν.
Η θεατρική αγωγή πρέπει να ενισχυθεί σαν παιδαγωγική τεχνική! Προωθεί την ενσυναίσθηση και την μάθηση.
Η «Αυλή των θαυμάτων» ήταν μια επιλογή μου σε κάποιο χρόνο, που οι νεότεροι τα θεωρούν όλα δεδομένα.
Οι μαθητές μου ήρθαν σε επαφή με άτομα luben, που δεν βρίσκουν εύκολα στο περιβάλλον τους και αντιλήφθηκαν τις δυσκολίες και τις αγκυλώσεις κοινωνικές και προσωπικές καθώς την κοινωνική αδικία του πρόσφυγα.
Κατόρθωσαν χωρίς να καταδυναστευθούν, ούτε να καταπιαστούν να φέρουν σε πέρας ένα ολόκληρο θεατρικό έργο σε παράσταση δύσκολο εγχείρημα ακόμα και για επαγγελματίες.
Το πρόσημο για εμένα τολμώ να πω ότι είναι θετικό και τους ευχαριστώ όλους.
Κρίνω ότι το συγκεκριμένο έργο ήταν άκρως τολμηρό για παιδιά Γυμνασίου που όμως ανταποκρίθηκαν άψογα. Το φοβηθήκατε καθόλου; Φοβηθήκατε ότι ίσως υπάρξουν πράγματα που δεν θα μπορέσουν να γίνουν αντιληπτά; Επίσης είναι ένα έργο μεγάλο σε διάρκεια, είχαν να μάθουν πολλά.
Έχεις δίκιο και υπήρξαν αντιδράσεις και αποχωρήσεις. Το έργο δεν είναι παιδικό ούτε εφηβικό. Η προσέγγιση, η παιδαγωγική επεξεργασία είναι τέτοια που οδηγεί μόνο σε ευαισθητοποίηση .
Δεν κάνουμε θεατρική παραγωγή για κέρδος, αλλά παιδαγωγικό θέατρο. Το κέρδος είναι ηθικό, αξιακό.
Το έργο μόνο ευαισθητοποιεί και προάγει την αντίληψη των άλλων διαστάσεων γύρω μας.
Επίσης, ο στόχος για φέτος είναι κατά πόσο τα παιδιά μπορούν να συνεργαστούν τόση ώρα με στόχο την διεκπεραίωση ενός έργου.
Επειδή παίξαμε το έργο στον Αλμυρό Βόλου και στο θέατρο Λυκόβρυσης -Πεύκης και θα παίξουμε στις 24-5-25 στο Φεστιβάλ Παιδιού βλέπω τους μαθητές μου να θέλουν να μοιραστούν, να το απολαύσουν και με τους άλλους συμμαθητές τους - ηθοποιούς.
Το υπουργείο Παιδείας πρέπει να στηρίζει με όλους τους τρόπους τέτοιες πρωτοβουλίες. Αλήθεια, τις στηρίζει;
Το σχολείο έχει ενταχθεί σε πολιτιστικό πρόγραμμα που έχω αναλάβει από την αρχή της χρονιάς. Το Υπουργείο στηρίζει μέσα από την υποστήριξη του Διευθυντή, στην περίπτωσή μας, του κ. Ι. Μαρμαγγιόλη.
Εκείνος πρότεινε να παίξουμε την παράστασή μας στον Αλμυρό ώστε να γίνει η αδελφοποίηση του σχολείου μας, του 1ου Γυμνασίου Πεύκης με το 1ο Γυμνάσιο Αλμυρού.
Τα έξοδα για το στήσιμο της παράστασης και την υποστήριξή της τα ανέλαβα εγώ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
