Οι παλαιότεροι ποδοσφαιρόφιλοι σίγουρα θα τον είχαν ακουστά (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Οι «γηπεδικοί» κάπου θα τον είχαν συναντήσει. Στο γήπεδο τους, στο γήπεδο του αντιπάλου, εκεί που έπαιζε η Εθνική Ελλάδος. Κάπου θα τον είχαν δει. Ή μάλλον κάπου θα είχαν ακούσει εκείνο το θρυλικό μακρόσυρτο «α, ρε Εθνικάρα», με αυτό το μεσαίο «α» που έκανε τα τσιμέντα να «τρίζουν» και τους πάντες (ποδοσφαιριστές και φιλάθλους) να γυρνάνε προς το μέρος του και να χειροκροτούν χαμογελώντας.
Ο Γιάννης Μαντζουράνης ήταν ένας ακούραστος εραστής του ποδοσφαίρου. Είχε ταξιδέψει στα περισσότερα γήπεδα της Ελλάδας. Είχε βρεθεί με την Εθνική ομάδα στη Βοστώνη, στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη και στη Λισαβόνα. Είχε τιμηθεί τουλάχιστον 70 φορές από διάφορους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο αγαπούσε ακόμα όταν τον πλήγωνε. Όπως τότε με τη δολοφονία του οπαδού του Εθνικού, Κώστα Κατσούλη. «Τον έφαγαν τον Κώστα μας» είχε πει, ενώ πάντα τόνιζε πως οι χούλιγκαν ήρθαν στο ποδόσφαιρο από τότε που αυτό έγινε επαγγελματικό.
Πώς «κόλλησε» το «μικρόβιο»
Ο Γιάννης Μαντζουράνης γεννήθηκε το 1934 στον Άγιο Ανδρέα Κυνουρίας. Σε ηλικία 10 ετών ο πατέρας του τον έφερε στην Αθήνα. Τότε γνώρισε δυο ανθρώπους. Τον θείο του, τον Γιώργο, και έναν οικογενειακό φίλο, τον κ. Χρήστο, που ήταν φανατικοί οπαδοί του Εθνικού Πειραιώς.
Αυτοί πήραν τον μικρό από το χέρι και τον πήγαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν ένα αγώνα του Εθνικού. Αυτό ήταν. Το μικρόβιο «κόλλησε»! Ο μικρός ερωτεύτηκε την μπάλα, την κερκίδα, το ποδόσφαιρο, το κλίμα στο γήπεδο. Όλα. Δεν ήταν ένας τυφλός έρωτας, ήταν ένα αγνό πάθος. Τις Κυριακές πήγαινε στην εκκλησία και μόλις η λειτουργία τελείωνε ξεκινούσε για το ποδηλατοδρόμιο (αργότερα εκεί χτίστηκε το Καραϊσκάκη) και παρακολουθούσε την ομάδα του.
Δεν είχε μίσος για τον αντίπαλο, μόνο αγάπη για την ομάδα του την οποία όταν μεγάλωσε σχεδόν την… «παντρεύτηκε»! Όπου εμφανιζόταν η κυανόλευκη φανέλα του Εθνικού, ο Γιάννης Μαντζουράνης ήταν εκεί. Εντός έδρας. Εκτός έδρας. Στην πρώτη κατηγορία ή σε μικρότερες. Με ήλιο, με κρύο, με βροχή και με χιόνια. Τίποτα δεν ήταν αρκετό να τον κρατήσει μακριά από την αγάπη του.
Από το 1956 μέχρι και το Νοέμβριο του 2014, όπως ο ίδιος έχει πει, είχε χάσει μόλις 12 αγώνες της αγαπημένης του ομάδας. Για την ακρίβεια είχε χάσει 1 + 11 αγώνες. Ο πρώτος ήταν το 1973 την ημέρα του γάμου του. Οι υπόλοιποι 11 ήταν επειδή ήταν άρρωστος!
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Γιάννη Μαντζουράνη, αυτό που του έδωσε και το ποδοσφαιρικό παρατσούκλι του, το «Εθνικάρας», είναι η δυνατή και χαρακτηριστική κραυγή του. Πως του κόλλησε; Σύμφωνα με τον ίδιο ήταν σε ένα αγώνα εκτός έδρας με τα Τρίκαλα όπου ο Εθνικός παίζει σπουδαία μπάλα και επικρατεί με 1-3. Τότε ήταν που μέσα στον ενθουσιασμό του φώναξε για πρώτη φορά το «α, ρε Εθνικάρα».
Για 41 ολόκληρα χρόνια εργάστηκε ως κλητήρας στον Ευαγγελισμό. Ακόμα και εκεί, όμως, όλοι ήθελαν να μιλάνε με τον «Εθνικάρα» για μπάλα. Εκεί γνώρισε και τον πατέρα του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ήταν καρδιολόγος - παθολόγος. Μιλούσαν συνέχεια για το ποδόσφαιρο, και όπως ο ίδιος ο Γιάννης Μαντζουράνης έχει πει, πολλές φορές ο γιατρός του έδινε τον μικρό Αντώνη για τον πηγαίνει στο γήπεδο να παρακολουθεί τον Ολυμπιακό!
Μπορεί οι ερυθρόλευκοι να μην ήταν η ομάδα του «Εθνικάρα» αλλά για χατίρι του μικρού πήγαινε. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε πρόβλημα με τους οπαδούς των άλλων ομάδων. «Όλοι με αγαπάνε γιατί κύριος έμπαινα και κύριος έβγαινα από τα γήπεδα. Ποτέ δεν πείραξα, ποτέ δεν έβρισα κανέναν», έλεγε με περηφάνια ο ίδιος.
Η περιπέτεια της υγείας και το τέλος
Το 2011 ο «Εθνικάρας» έζησε μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία του, που τον κράτησε μακριά από τα γήπεδα. Για λίγο μόνο. Ο Γιάννης Μαντζουράνης περπατούσε στο δρόμο, ένας φίλαθλος πήγε να τον χαιρετίσει, ο ίδιος προσπάθησε να τον πλησιάσει, δεν πρόσεξε και έπεσε σε μια λακκούβα. Χτύπησε στο κεφάλι και στο μάτι με αποτέλεσμα να χάσει ένα μεγάλο μέρος της όρασής του.
Τότε ήταν που το ποδόσφαιρο του «επέστρεψε» ένα μικρό μέρος της αγάπης του. Άνθρωποι του ποδοσφαίρου και κυρίως η ομάδα του, ο Εθνικός, κινητοποιήθηκαν, ώστε, να συγκεντρωθεί το απαραίτητο ποσό για να φύγει για την Αγγλία προκειμένου να υποβληθεί σε εγχείρηση.
Ο Νίκος Καρβέλας, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, είχε γράψει ένα τραγούδι για τον Γιάννη Μαντζουράνη. Όπως έλεγε ο ίδιος, μάλιστα, του είχαν δώσει και 50.000 δραχμές για να βγάλει τη γνωστή του ιαχή ώστε να ηχογραφηθεί και να ενσωματωθεί στο τραγούδι. Την ημέρα που ηχογραφούσαν το τραγούδι ο Μαντζουράνης ήταν βραχνιασμένος και ζήτησε λίγη ζάχαρη για να… ξεβραχνιάσει και να τα δώσει όλα. Όπως και έγινε.
Ο θρυλικός «Εθνικάρας» νόσησε από κορονοϊό τον Ιούλιο του 2021. Η υγεία του κλονίστηκε ανεπανόρθωτα. Έφυγε από τη ζωή μια ημέρα σαν σήμερα, στις 12 Σεπτεμβρίου 2021.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
