Ως συγχρονισμένη κολύμβηση φανταζόμαστε πάντα μια ατελείωτη γραμμή από γυναίκες ντυμένες με τον ίδιο τρόπο, που κάνουν απόλυτα συγχρονισμένες κινήσεις στην πισίνα.
Μια «μηχανή» από κινήσεις πολλών σωμάτων που κινούνται ως ένα, ενιαίο.
Επίσης, φανταζόμαστε κυρίως γυναίκες, παρά το γεγονός ότι από τη φετινή διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων συμμετέχουν και άνδρες.
Σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, ωστόσο, το άθλημα είναι έντονα ανταγωνιστικό, με κολυμβήτριες και κολυμβητές στις κατηγορίες ντουέτου και οκταμελούς ομάδας να διεκδικούν μετάλλια εκτελώντας άψογα χορογραφημένες κινήσεις σε τέλεια διάταξη.
Αλλά όταν η συγχρονισμένη κολύμβηση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ως επίσημο άθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, υπήρχαν τρεις κατηγορίες: ντουέτο, οκταμελής ομάδα – και σόλο.
Μα πώς γίνεται αυτό;
Ακούγεται οξύμωρο. Σε τι μπορεί να συγχρονιστεί ένας άνθρωπος που κολυμπάει μόνος του; Μόνο στη μουσική. Είναι δηλαδή ένας/μια αθλητής/αθλήτρια, μέσα σε μια πισίνα, που πραγματοποιεί περίτεχνες κινήσεις, σαν μπαλέτο μέσα στο νερό.
Ένα τέτοιο θέαμα για έναν έμπειρο θεατή, με γνώσεις ενδεχομένως, ακόμα και στην κινησιολογία, μπορεί να είναι αρκετά ελκυστικό. Ένα τέτοιο θέαμα για έναν αμύητο θεατή, μοιάζει περίεργο. Πώς θα μπορούσε να ξεχωρίσει τι είναι περίτεχνο και τι όχι;
Ίσως τελικά, κι αυτός να ήταν ο λόγος που η σόλο συγχρονισμένη κολύμβηση στους Ολυμπιακούς Αγώνες διήρκεσε μόνο για τρεις διοργανώσεις, από το 1984 έως το 1992. Δεν ταίριαξε ποτέ η μοναχικότητα με τη συγχρονισμένη κολύμβηση.
Μπορεί σήμερα η συγχρονισμένη κολύμβηση στο σύνολο της να έχει μετονομασθεί σε «καλλιτεχνική κολύμβηση», παρ' όλα αυτά, όπως διαβάζουμε στο Mental Floss, υπάρχουν ακόμα διοργανώσεις υπό την αιγίδα της παγκόσμιας ομοσπονδίας, που είναι αφιερωμένες στις σόλο επιδείξεις.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
