Τον Γιάννη Μπουτάρη, που έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο, αποχαιρετά σήμερα (12/11) η Θεσσαλονίκη, καθώς πραγματοποιείται η πολιτική του κηδεία.
Η σορός του εκτέθηκε στον αύλειο χώρο του δημαρχείου Θεσσαλονίκης μέχρι τις 14:00 και μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης οι δικοί του άνθρωποι, πρώην συνεργάτες του και απλοί πολίτες απέδωσαν φόρο τιμής.
Στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες, σε ένδειξη πένθους, ενώ στην κηδεία παρίσταται μεταξύ άλλων η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Το παρών έδωσαν επίσης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.
Ο γιος του Γιάννη Μπουτάρη, Μιχάλης, εμφανώς συγκινημένος, δε θέλησε να πει πολλά, κατά την άφιξή του στον χώρο, παρά μόνο τη λέξη «ευγνωμοσύνη».
Κηδεία Μπουτάρη: Ο επικήδειος από τον Μητσοτάκη
«Αποχαιρετούμε σήμερα τον Γιάννη Μπουτάρη. Έναν ζεστό άνθρωπο, έναν σπουδαίο οραματιστή, έναν μεγάλο αιρετικό της εποχής μας. Όχι με δάκρυα, αλλά με χαμόγελα, όπως είμαι σίγουρος ότι θα το ήθελε κι εκείνος», ανέφερε αρχικά ο πρωθυπουργός, στον επικήδειο που εκφώνησε.
Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός τόνισε:
«Τιμούμε έτσι τη μακρά διαδρομή του, που δεν είναι τίποτε άλλο από μία απόδειξη της διαρκούς αναζήτησης, της δύναμης που κρύβει η θέληση και του αποτελέσματος που φέρνει η αφοσίωση.
Του απευθύνω το ύστατο χαίρε ως φίλος. Τολμώ να πω και ως θαυμαστής, γιατί αν και συχνά βρεθήκαμε απέναντι, μείναμε πάντα στην ίδια όχθη του διαλόγου.
Μέτρο της δημοκρατίας και του πολιτισμού άλλωστε δεν είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτούς που συμφωνούν μαζί μας, αλλά η στάση μας απέναντι σε όσους μπορούν να διαφωνούν μαζί μας και ενίοτε να μας προκαλούν με την καλή έννοια.
Και ο κυρ Γιάννης ήξερε να προκαλεί καλύτερα από τον καθέναν.
Γεννημένος εδώ στη Θεσσαλονίκη το 1942 μεγάλωσε σε μια περίοδο που η πατρίδα πάλευε να επουλώσει τις πληγές του εμφυλίου. Γι’ αυτό και η φωνή του έβγαινε μέσα από την ίδια του τη ζωή όταν μιλούσε για συμφιλίωση.
Το ίδιο και όταν αποφάσιζε να αποκαταστήσει την ιστορική μνήμη δίνοντας στην εβραϊκή κοινότητα της πόλης τη θέση που της αξίζει.
Όπως και όταν θέλησε να δώσει τη δικιά του πνοή στα κοινά ως δήμαρχος.
Όλοι ξέρουμε τη διαδρομή του.
Σκέφτομαι ως τώρα αυτό που ένιωθα κάθε φορά που τον συναντούσα.
Ότι δηλαδή ο Γιάννης Μπουτάρης με τον τρόπο του ενσωμάτωνε την παράδοση στη σύγχρονη εξέλιξη.
Όχι μόνο ως επιχειρηματίας αλλά και ως άνθρωπος.
Υπήρξε ταυτόχρονα βλάχος όπως έλεγε αλλά και κοσμοπολίτης, υπήρξε Σαλονικιός αλλά ταυτόχρονα Ευρωπαίος, υπήρξε ένας οικολόγος μπροστά από την εποχή του, μέσα όμως στην πολύβουη πόλη. Υπήρξε ένας αιώνιος έφηβος με σκουλαρίκι.
Και αυτές οι πολλές ταυτότητες στο ίδιο πρόσωπο νομίζω δίνουν την ιδανική απάντηση σε όσους αναρωτιόνται στις μέρες μας για τις δήθεν απειλές της πολυπολιτισμικότητας, για τις παλιές αξίες που τάχα χάνονται ή για τον πατριωτισμό που κάποιοι τον περιορίζουν στο μίσος προς τους άλλους αντί να τον ανοίγουν στην αγάπη για την Ελλάδα.
Το Γιαννακοχώρι λοιπόν έγινε η πρωτεύουσα της αληθινής σύνθεσης.
Και αυτός είναι ο λόγος που τον αποκαλώ ευπατρίδη της καθημερινότητας. Έχοντας στο μυαλό μου όλες εκείνες τις αρχές που ο Γιάννης τις μετουσίωνε σε συμπεριφορές της εποχής μας. Έτσι άλλωστε μπόρεσε να συνομιλήσει όσο λίγοι με τους νέους. Πολύ περισσότερο όταν αυτές είχαν τη βαθιά σφραγίδα και της προσωπικής του νικηφόρας αναμέτρησης με τους δικούς του δαίμονες.
Ένα μέτωπο και μια πτυχή του βίου του που αξίζουν τον παντοτινό σεβασμό όλων.
Η υπερβολή είναι ύβρις έλεγε και ξαναέλεγε. Και ο μόνος δρόμος για τη λύτρωση περνάει μέσα από την ταπείνωση.
Η μεγάλη του κατάκτηση είναι ότι τα λόγια αυτά δεν ακούστηκαν ποτέ ως μια στεγνή συμβουλή. Αλλά ήταν μια μεταφορά εμπειρίας, με το βάρος και την εμβέλεια μιας εξομολόγησης για την τρωτότητα ως πηγή δύναμης.
Γνωρίζω καλά ότι απεχθανόταν τον όρο πρότυπο, επιμένοντας ότι δεν ήθελε κανείς να του μοιάσει. Κι όμως αποτέλεσε πρότυπο. Όχι μόνο για όσα πέτυχε στο επιχειρείν και την πολιτική αλλά κυρίως γιατί ενσάρκωνε, τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα της τόλμης και της αυτοπεποίθησης.
Εισφέροντας στην κοινωνία ένα άρωμα έντονο και ξεχωριστό και μια γεύση ακόμα πιο δυνατή από τα κρασιά του.
Καλό ταξίδι φίλε Γιάννη. Όλοι σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
