5 από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα που βραβεύτηκαν με Νόμπελ ειρήνης

Για κάποιους είναι αδιάφορο. Για άλλους, είναι το επιστέγασμα των κόπων τους. Για τον Ντόναλντ Τραμπ, θα είναι η αποκορύφωση όλων των φιλοδοξιών που τρέφει. Το Νόμπελ ειρήνης, άσχετα αν αφορά ίσως ένα από τα βασικότερα αγαθά για την ανθρώπινη ζωή, δεν είναι πάντα αποδεκτό από όλους. Ορισμένα από τα πρόσωπα που έχουν βραβευτεί, είναι στην καλύτερη περίπτωση αμφιλεγόμενα. Στην χειρότερη, η Ιστορία τα έχει τοποθετήσει στις μαύρες σελίδες της. Δίκαια ή άδικα;

1. Χένρι Κίσινγκερ, 1973

Θαυμαστής του Μέτερνιχ, θιασώτης του ψυχρού ρεαλισμού στη διπλωματία και την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Ταυτόχρονα, μια από τις πιο μισητές προσωπικότητες της σύγχρονης Ιστορίας. Ο άνθρωπος που έβαλε την σφραγίδα του σε αρκετά πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική αλλά και την ευλογία του στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το 1973 του απονεμήθηκε το Νόμπελ μαζί με τον εκπρόσωπο του Βορείου Βιετνάμ.

Ο λόγος ήταν η ανακωχή που είχε συμφωνηθεί ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την πολεμική αναμέτρηση. Ήταν πρακτικά ένα φιάσκο. Δύο μέλη της επιτροπής για το Νόμπελ παραιτήθηκαν και οι New York Times είχαν χαρακτηρίσει το βραβείο «Νόμπελ Πολέμου». Η συμφωνία που είχαν υπογράψει βέβαια δεν είχε οδηγήσει σε κάτι απτό και δύο χρόνια μετά, οι ΗΠΑ θα γνώριζαν την ήττα. Τότε, ο Κίσινγκερ προσπάθησε ευγενικά να στείλει πίσω στην επιτροπή το βραβείο. Η επιτροπή δεν το δέχτηκε.

2. Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, 1993

Ο άνθρωπος που «τελείωσε» το καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και διέταξε την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα. Ο Ντε Κλερκ, όταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας, προχώρησε σε σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Όσοι είχαν οραματιστεί το ρατσιστικό αυτό καθεστώς και όσοι το είχαν επιβάλλει, στέκονταν απέναντι σε αυτές τις πρωτοβουλίες. Για την προσπάθειά του βραβεύτηκε μαζί με τον Μαντέλα το 1993. Παρόλα αυτά, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν πως ο ίδιος ο Ντε Κλερκ ήταν υπέρ του Απαρτχάιντ μέχρι να αναλάβει την προεδρία της χώρα. Ήταν ο άνθρωπος με τα δύο πρόσωπα…

3. Κόφι Ανάν, 2001

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών βραβεύτηκε μαζί με τον οργανισμό του οποίου ήταν επικεφαλής «για το έργο τους για έναν πιο ειρηνικό κόσμο». Παρά το γεγονός πως ο Ανάν δεν είχε κάποια «σκοτεινή» πτυχή στο πλούσιο βιογραφικό του, αυτή η διπλή βράβευση φάνηκε παράξενη σε αρκετούς. Ναι μεν στην ιδρυτική διακήρυξη του οργανισμού ο ρόλος του ήταν σαφέστατος, η επίτευξή της ειρήνης δε ήταν κάτι που ο ΟΗΕ πολλές φορές δεν είχε καταφέρει να πετύχει. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η εισβολή στο Ιράκ ένα χρόνο μετά. Ο ΟΗΕ την κήρυξε παράνομη, οι Ηνωμένες Πολιτείες απλά τον αγνόησαν.

4. Μπαράκ Ομπάμα, 2009

Ήταν άλλη μια επιλογή που οδήγησε πολλούς να πουν πως οι αποφάσεις της επιτροπής είναι πολιτικές παρά ουσιαστικές. Ο Μπαράκ Ομπάμα είχε εκλεγεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μόλις εννέα μήνες πριν. Η αιτιολόγηση της επιτροπής ήταν πως «με την προσπάθειά του προώθησε την συνεργασία ανάμεσα στους λαούς».

Κι εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Αλλά αυτή η αιτιολόγηση για κάποιον που είχε μόλις εννέα μήνες στην ηγεσία των ΗΠΑ, ήταν τουλάχιστον αστεία. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν πως όταν ο Ομπάμα έφτασε στο Όσλο για την απονομή, είχε ήδη δώσει την εντολή για τον τριπλασιασμό των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.

5. Ευρωπαϊκή Ένωση, 2012

«Για την προώθηση της ειρήνης, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων» όριζε ως αιτιολόγηση επιτροπή το 2012. Σίγουρα οι ευρωπαϊκοί θεσμοί κατάφεραν πολλά τα 60 χρόνια μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρξαν αντιδράσεις όμως, καθώς το 2012 η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην χώρα μας (και όχι μόνο) μετά από την επιβολή μιας αυστηρότατης λιτότητας.

Θα καταφέρει άραγε ο Ντόναλντ Τραμπ να μπει σε αυτή την λίστα;

Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.