«Το να με πάρει ο ύπνος στην κηδεία της μητέρας μου, θα νόμιζες ότι είναι ο πάτος του βαρελιού, αλλά πίστεψε με, έχουν υπάρξει και χειρότερα για μένα». Όταν βλέπεις να περιγράφει με τέτοιο...αποστομωτικό τρόπο τη ζωή του σε συνέντευξη ο Moby, τότε αντιλαμβάνεσαι πως θα έχει σίγουρα πει πράγματα που φαντάζουν πολύ μακρινά για έναν μέσο άνθρωπο, αλλά είναι πολύ οικεία σε όσους έπιασαν το απόγειο της δόξας και είχαν την οικονομική άνεση να αυτοκαταστραφούν.
Πίσω στο 2016 είχε αρχίσει μια μορφή εσωτερικής κατρακύλας για το μουσικό, η οποία πήρε εξωτερικευμένο χαρακτήρα το 2019, όταν το δεύτερο αυτοβιογραφικό βιβλίο του περιελάμβανε μια περιγραφή της συναναστροφής του με τη Νάταλι Πόρτμαν, η οποία απείχε τελικά από την πραγματικότητα. Ο Moby μιλούσε για μια σχέση που κράτησε λίγο με την 20χρονη Πόρτμαν όταν αυτός ήταν 30, αλλά η Πόρτμαν είχε βγει να πει ότι οι ελάχιστες φορές που είχαν βρεθεί δεν ήταν ραντεβού, αλλά περισσότερο ένας «πολύ μεγαλύτερος μου άντρας να είναι αηδιαστικός μαζί μου, μόλις είχα τελειώσει το λύκειο. Είπε ότι ήμουν 20; Με τίποτα. Ήμουν έφηβη ακόμα. Μόλις είχα γίνει 18 (στις ΗΠΑ η ενηλικίωση είναι στα 21). Το ότι χρησιμοποίησε αυτή τη συναναστροφή για να πουλήσει περισσότερο, είναι κάτι πολύ ενοχλητικό για μένα».
Τότε ο Moby είχε επιχειρήσει να ακυρώσει τους ισχυρισμούς της και υποστήριζε ότι είχε και φωτογραφικά ντοκουμένα. Η κατακραυγή του κόσμου τον ανάγκασε να επανορθώσει με δημόσια απολογία και ένα διάστημα δύο ετών μέχρι να επανέλθει στα συγκαλά του, τα οποία είχαν αποσταθεροποιηθεί λόγω της διαρκούς κατανάλωσης αλκοόλ και ναρκωτικών.
Οι αυτοκαταστροφικές σκέψεις
Εν έτει 2021 ο Moby δίνει συνέντευξη στη Guardian και μιλάει για τη ζωή του με αφορμή το νέο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει σε ένα μήνα, μαζί με ένα ντοκιμαντέρ μιάμισης ώρας, όπου θα περιγράφει τον εθισμό του.
Είναι χαρακτηριστικό το σημείο όπου αναφέρονται η απώλεια του πατέρα του σε τροχαίο όταν ήταν 2 ετών, η σχέση του με την ψυχοθεραπεία από 12 ετών και η κηδεία της μάνας του όπου τον πήρε ο ύπνος από την κατανάλωση αλκοόλ.
«Το να κοιμηθώ στην κηδεία της μάνας μου δεν ήταν με τίποτα το χαμηλότερο σημείο μου, ο πάτος. Κατανοώ ότι ένας ψυχοθεραπευτής θα μπορούσε να βρει πολλά για να δουλέψει πάνω σε αυτό. Αλλά ο πραγματικός πάτος ήταν λίγα χρόνια αργότερα, όταν η μόνη χαρά που έβρισκα ήταν στο να είμαι συνέχεια μεθυσμένος και μαστουρωμένος και ξυπνούσα το απόγευμα απογοητευμένος και θυμωμένος που είχα ξυπνήσει. Όταν η απογοήτευση που ξύπνησες είναι το πρώτο που νιώθεις όταν ξυπνάς και σκέφτεσαι "τι άλλο πρέπει να κάνω για να πεθάνω επιτέλους...", αυτό είναι το χαμηλότερο σημείο μου».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
