Μενού
  • Α-
  • Α+

Απρόθυμος για σαρωτικές αλλαγές που θα αλλοιώσουν τον πυρήνα του νομοσχεδίου για τη συνεπιμέλεια εμφανίζεται ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας, μετά και την κατάθεση 10 τροπολογιών από τη Μαριέττα Γιαννάκου και την Όλγα Κεφαλογιάννη. Στη συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπή της Βουλής σήμερα στις 12.00 στρέφεται το ενδιαφέρον για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη συνεπιμέλεια, καθώς σε αυτή αναμένεται η πρώτη επίσημη αντίδραση του Υπουργού Κώστα Τσιάρα, επί των 10 τροπολογιών που κατέθεσαν την περασμένη Παρασκευή οι κυρίες Μαριέττα Γιαννάκου και Όλγα Κεφαλογιάννη από τη ΝΔ, εκφράζοντας την κάθετη διαφωνία τους επί κρίσιμων άρθρων του νομοσχεδίου και ζητώντας τροποποίησή τους.

Διαβάστε Ακόμη: Συνεπιμέλεια: «Αντάρτικο» Γιαννάκου - Κεφαλογιάννη με 10 τροπολογίες

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, πάντως, ο κ. Τσιάρας δεν προτίθεται να προχωρήσει σε σαρωτικές αλλαγές που θα αλλοιώνουν τον πυρήνα του νομοσχεδίου, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα απορρίψει τις τροπολογίες των «γαλάζιων» βουλευτίνων. Πιθανή θεωρείται ίσως μία αλλαγή στο άρθρο 3, προκειμένου να αποσαφηνιστεί τι σημαίνει «ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο» και σχετικά με τις κυρώσεις για γονέα που παραλαμβάνει έγγραφο και δεν το επιδίδει στον άλλον.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται και η στάση της κυρίας Γιαννάκου και της κυρίας Κεφαλογιάννη απέναντι στην απόρριψη των τροπολογιών τους. Κύκλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης πάντως ερμήνευαν τις 10 τροπολογίες ως δείγμα επιθυμίας των δύο γυναικών για ένα άλλο νομοσχέδιο, κάτι το οποίο δεν μπορεί να συμβεί.

Ποιες αλλαγές προτείνονται με τις τροπολογίες:

Με τις 10 τροπολογίες, ζητούν μεταξύ άλλων να αφαιρεθεί από το άρθρο 7 ο όρος «εξίσου» και να παραμείνει μόνο ο όρος «από κοινού» άσκηση γονικής μέριμνας του παιδιού σε περιπτώσεις διάστασης, διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου, επισημαίνοντας ότι το «εξίσου» υπαινίσσεται χρόνο και όχι ισοτιμία μεταξύ των γονέων.

Επί του άρθρου 5.  Όπως επισημάνθηκε από την πλειονότητα των επιστημόνων, ο νομοθέτης δεν μπορεί να ορίζει το συμφέρον του παιδιού, ούτε να το ιεραρχεί. Θα δει τη γενική κατάσταση. Στο συμφέρον του τέκνου πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας, τον τρόπο άσκησης ή την επικοινωνία. Συνεκτιμάται,  βεβαίως, η άποψη του τέκνου, αλλά θα μπορεί να ζητηθεί και η γνώμη ενός ειδικού της ψυχικής υγείας.

Στο άρθρο 2. Αφορά στην αναμόρφωση των σχέσεων γονέων και τέκνων μετά τη διακοπή της συμβίωσης.  Το άρθρο αντικαθίσταται, «Οι ρυθμίσεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται αναλογικά και για το σύμφωνο συμβίωσης», γιατί στον Αστικό Κώδικα δεν αναφέρεται πουθενά το σύμφωνο συμβίωσης και επομένως όταν το αναφέρετε πρέπει να παραπέμπει αναλογικά.

Το άρθρο 3. Η προτεινόμενη τροποποίηση στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου πρέπει να διαγραφεί, διότι υπάρχουν πολλά προβλήματα. Δεν είναι σαφές, αν ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο, είναι αυτός με τον οποίον συνήθως διαμένει, δημιουργεί σύγχυση αν μπορεί να επιδοθεί έγγραφο που αφορά το παιδί και στο γονέα με τον οποίο δεν διαμένει ή διαμένει συνήθως. «Για την παράβαση της υποχρέωσης του γονέα, που παραλαμβάνει το έγγραφο, να ενημερώνει τον άλλο γονέα, δεν προβλέπεται καμία κύρωση».

Τέλος, ο τρίτος, στον οποίο έχει ανατεθεί γονική μέριμνα, υποχρεωτικά είναι Επίτροπος και, επομένως, ο τρόπος που λειτουργεί αυτός προβλέπεται στην τελευταία παράγραφο του άρθρου. Δεν υπάρχει λόγος να προβλεφθεί πάλι.

Το άρθρο 4. Ο νόμος πρέπει να προβλέπει το ελάχιστο περιεχόμενο της συμφωνίας του συναινετικού διαζυγίου. Δηλαδή, η συμφωνία του συναινετικού διαζυγίου προβλέπει όχι την κατανομή γονικής μέριμνας και επιμέλειας, αλλά προβλέπει μόνον τον τόπο διαμονής του παιδιού, την επικοινωνία και τη διατροφή. Αν οι γονείς επιθυμούν να αποστούν από το νόμο και να αποφασίσουν μόνοι τους, μπορούν να το αποφασίσουν μόνοι τους.

Το άρθρο 8. Αν ο ένας γονέας αδιαφορεί ή δεν συμπράττει, δεν τηρεί τις υπάρχουσες συμφωνίες ή αν η συμφωνία αυτή, η άσκηση της γονικής μέριμνας, έχει καταστεί αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου, ο καθένας από τους γονείς μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο. Και το δικαστήριο μπορεί, ανάλογα, να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, εξειδικεύοντας τα κατ' ιδίαν θέματα και να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας στον ένα γονέα ή στον άλλο.

Επί του άρθρου 11. Κάθε γονέας υποχρεούται να διαφυλάσσει και να ενισχύει τις σχέσεις του τέκνου με τον άλλο γονέα. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για «οικογένεια του άλλου γονέα». «Ποια είναι η οικογένεια του άλλου γονέα;  Και αν ο άλλος γονέας δεν έχει καλές σχέσεις με την οικογένεια του, θα διεκδικούν -η μητέρα του ή ο πατέρας του- επικοινωνία με το παιδί, την οποία ο ίδιος δεν έχει;  Ενώ αν έχει καλή σχέση με το παιδί, θα έχει, φυσικά, και η οικογένειά του. Αυτό εξυπακούεται».

Στο άρθρο 12 , για τη μεταβολή του τόπου διαμονής που επιδρά στο δικαίωμα επικοινωνίας. Είτε θα υπάρξει έγγραφη συμφωνία, είτε θα υπάρξει αίτηση ενός από τους δύο γονείς, στο δικαστήριο. Το οποίο δικαστήριο μπορεί να διατάξει πρόσφορα μέτρα, αλλά πρέπει να λάβει υπόψη του στεγαστικές, επαγγελματικές και λοιπές περιστάσεις του δικαιούχου. «Δεν λέτε τίποτα για τον γονέα που δεν διαμένει με το παιδί, αν αλλάξει κατοικία. Αυτός ή αυτή γιατί μπορεί να αλλάξει κατοικία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του, υπόψιν της,  το συμφέρον του παιδιού, που πρέπει να έχει επικοινωνία μαζί του;».

Επί του άρθρου 13. Είναι τα ποσοστά. Ο γονέας, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί το δικαίωμα της ευρύτερης προσωπικής επικοινωνίας με αυτό. Οι γονείς δεν έχουν δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους απώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του τέκνου, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Και μέχρι εδώ. Όχι γενικότερα με την οικογένεια.

Στο άρθρο 14, που είναι οι συνέπειες της κακής άσκησης. «Είναι το σημείο, το οποίο μιλάει για την κακοποιητική συμπεριφορά και για την οριστική απόφαση του δικαστηρίου. Όπως, όμως, η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης και η Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει, δεν χρειάζεται δικαστική απόφαση, γιατί δεν χρειάζεται και για πολλά άλλα θέματα. Πρέπει να αναφέρεται η διαπιστωμένη πράξη για ενδοοικογενειακή βία ή εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Αυτό μπορεί να συνιστά το Πιστοποιητικό ενός νοσοκομείου, πέντε μάρτυρες που ήταν παρόντες σε μία τέτοια συμπεριφορά κλπ. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε δικαστική απόφαση, ενώ για όλα τα άλλα, που συνιστούν κακή άσκηση της γονικής μέριμνας, δεν περιμένουμε», ανέφερε η Μαριέττα Γιαννάκου.

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA