Κρίσιμες στιγμές για τη Φώφη Γεννηματά, η οποία νοσηλεύεται από τις 12 Οκτωβρίου στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η υγεία της προέδρου του ΚΙΝΑΛ παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση την Κυριακή. Σύμφωνα με απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες, η Φώφη Γεννηματά έχει ελάχιστες επαφές με τους συνεργάτες της τις τελευταίες μέρες.
Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ πριν από δύο εβδομάδες εισήχθη στο νοσοκομείο με συμπτώματα ειλεού, καθώς επιδεινώθηκε η κατάσταση της υγείας της από τη βασική νόσο. Και γι' αυτό η Φώφη Γεννηματά καλείται να δώσει μεγάλη μάχη ενάντια στον καρκίνο. Η Φώφη Γεννηματά, μάλιστα, αποφάσισε να αποσυρθεί από την κούρσα διαδοχής στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ λόγω της υγείας της.
Προ ημερών αποφασίστηκε πως δεν θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αλλά θα ακολουθήσει ειδική θεραπευτική αγωγή και ανάλογα με τα αποτελέσματα οι γιατροί θα κρίνουν ποια θα είναι τα επόμενα βήματα.
Μία ακόμη μάχη για τη Φώφη Γεννηματά
Μόλις οι τακτικές εξετάσεις που έκανε λόγω κληρονομικού ιστορικού έδειξαν καρκίνο στον δεξιό μαστό το 2008, υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική επέμβαση στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν. Αμέσως μετά ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και εισήχθη στο Νοσοκομείο Μεμόριαλ για να ακολουθήσει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που έμπαινε στο Μεμόριαλ. Το είχε κάνει και στο παρελθόν, με την περιπέτεια της υγείας του πατέρα της. Στη διάρκεια του αγώνα της κατά του καρκίνου, η Φώφη Γεννηματά κατάφερε να συγκινήσει το πανελλήνιο, δημοσιοποιώντας το πρόβλημα της υγείας της. Άλλωστε, θεωρεί ότι «πρέπει να μιλάμε μεταξύ μας γι΄ αυτά τα πράγματα. Η σιωπή δεν ωφελεί σε τίποτα».
Χρόνια μετά την πρώτη της περιπέτεια με τον καρκίνο, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ θα πει: «Η μάχη με τον καρκίνο είναι ένας διαρκής αγώνας. Έμαθα να βλέπω το ποτήρι πάντα μισογεμάτο. Έλεγε η μητέρα μου: "Αν είναι αυτή η τελευταία μέρα της ζωής μου, θα την περάσω κλαίγοντας;" Θυμάμαι ότι ήμασταν στο Μεταξά και έκανε χημειοθεραπείες και δεν καθόταν ποτέ στο κρεβάτι ή ήμασταν στην κουζίνα με τις τραπεζοκόμες και πίναμε καφέ και κουβεντιάζαμε με τον ορό στο χέρι ή ήμασταν στη βεράντα και κάναμε σχέδια για το καλοκαίρι. Αυτό ήταν ένα βίωμα δικό μου που με βοήθησε πάρα πολύ στη συνέχεια και έμαθα να ζω την κάθε στιγμή, να απολαμβάνω. Μία είναι η ζωή, δεν επιστρέφει, κάθε στιγμή είναι μοναδική. Θέλει πάρα πολύ αγάπη, πολλή δύναμη να μην σε πάρει από κάτω, να μην ζεις συνέχεια μέσα στην αγωνία. Ήταν πάρα πολύ σκληρές ώρες, απίστευτο σχεδόν. Διότι, όταν έχεις έναν άνθρωπο στην οικογένεια να περνάει 10 χρόνια μια τόσο δύσκολη αρρώστια, δεν φαντάζεσαι ότι θα σου συμβεί και στον πατέρα - είχαμε τη μητέρα μου 10 χρόνια άρρωστη. Δεν το χωρούσε το μυαλό μας, δεν το πιστεύαμε. Έλεγε ο πατέρας μου: "Θα παλέψω να κάνω πόρτα τη χαραμάδα της ελπίδας"… και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
