Η τράπουλα στο χώρο της κεντροαριστεράς και του κέντρου ανακατεύεται, τουλάχιστον δημοσκοπικά, όπως δείχνουν οι τελευταίες έρευνες. Στα βασικά σημεία των μετρήσεων συγκαταλέγεται η σταθερή διαφορά της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, κινούμενη πάνω κάτω στα επίπεδα του 10%, η στασιμότητα ή έστω η ασθενική άνοδος των ποσοστών της Κουμουνδούρου και η εντυπωσιακή ενίσχυση της δημοσκοπικής εικόνας του ΚΙΝΑΛ.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλέξης Τσίπρας ζητά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη εκλογές για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα. Και το αβίαστο ερώτημα είναι, το εννοεί; Η΄ μήπως το αίτημα διατυπώνεται με την ασφάλεια, αν κάποιος εσφαλμένα θεωρεί πως υπάρχει κάτι τέτοιο στην πολιτική, ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, όπως διαμηνύει σε όλους τους τόνους το Μέγαρο Μαξίμου;
Είναι σαφές ότι η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη έχει προσδώσει δυναμικά χαρακτηριστικά στην Χαριλάου Τρικούπη, γεγονός που προβληματίζει ιδιαίτερα την αξιωματική αντιπολίτευση. Και πώς θα μπορούσε να μη συμβαίνει αυτό όταν το σύνολο σχεδόν της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από τα πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Και στην κυβέρνηση όμως παρακολουθούν με ενδιαφέρον τα νέα δεδομένα, που δημιουργούνται, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι τις εκλογές τις κερδίζει πάντα αυτός που έχει το κέντρο.
Με αυτή την έννοια η πορεία του ΚΙΝΑΛ και προσεχώς ξανά ΠΑΣΟΚ θα παίξει ρόλο, άγνωστο έως ποιο σημείο προς το παρόν, στους πολιτικούς και εκλογικούς συσχετισμούς. Αν και σε ένα βαθμό η ανοδική καταγραφή των ποσοστών του κόμματος αποτελεί μια αναμενόμενη εξέλιξη, μένει να αποδειχτεί εάν θα παγιωθεί το προσεχές διάστημα και το πιο σημαντικό εάν θα επιβεβαιωθεί στις κάλπες. Παρόλα αυτά, η τάση, που διαφαίνεται αυτή τη στιγμή, έχει τη δική της σημασία.
Τα δεδομένα αυτά θεωρητικά θα έπρεπε να κινητοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα και να εντοπίσει τι πρέπει να αλλάξει όχι μόνο για να «ξεκολλήσει» δημοσκοπικά αλλά και να μην συρρικνωθεί αφού θα είναι ο πρώτος, που θα μετρήσει απώλειες από μια πιθανή ενίσχυση των εκλογικών επιδόσεων του ΠΑΣΟΚ. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται να συμβαίνει αφού συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Η «κουρασμένη» εικόνα, που εμφανίζει το κόμμα δεν είναι τυχαία. Μάλιστα, η Κουμουνδούρου δείχνει πιο «κουρασμένη» ακόμα και από την ίδια την κυβέρνηση, που παραδοσιακά υφίσταται την φθορά της εξουσίας.
Δύο ήταν οι μεγάλες προκλήσεις, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο κορονοϊός και η τουρκική επιθετικότητα. Οι παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση της πανδημίας, παρά τις λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές κυβερνητικές αρρυθμίες και αστοχίες, εξαντλήθηκαν στο εάν και πότε θα εμβολιαστεί ο Παύλος Πολάκης, η συμπεριφορά του οποίου επισκίασε τις όποιες φωνές εποικοδομητικής αντιπολίτευσης ακούστηκαν από το κόμμα αναφορικά με αυτό το τόσο σοβαρό θέμα. Στα ελληνοτουρκικά, παρά τα όσα γνωστά έχει υποστηρίξει στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβερνητική θητεία του και συνεπώς η πλήρη γνώση της τουρκικής επιθετικότητας θα έπρεπε να θεωρείται αρκετή για να υπερψηφίσει την εθνικής σημασίας ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία. Κάτι τέτοιο δε συνέβη.
Η ίδια εικόνα συνεχίζεται και σήμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με τα καμώματα του Παύλου Πολάκη στις ταβέρνες και τις απόψεις του για τα εμβόλια και ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει πως δεν θεωρεί ότι πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας κάνει ζημιά στο κόμμα. Από την άλλη πλευρά, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε στη Βουλή την προμήθεια των Rafale βρήκε την αφορμή, στο πράγματι άστοχο σποτ της Νέας Δημοκρατίας, να μην παραβρεθεί στην τελετή παραλαβής των αεροσκαφών με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει: «Είναι ένας συνδυασμός κιτς με τους παπάδες να ευλογούν τα πτερύγια και τη μπάντα να παιανίζει τον εθνικό ύμνο».
Αλήθεια, ο Αλέξης Τσίπρας θέλει εκλογές;
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
