Μενού
mitsotakis-erdogan
Κυριάκος Μητσοτάκης - Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν | Eurokinissi/AP Photos
  • Α-
  • Α+

Με συντεταγμένο τρόπο πολιτικό, στρατιωτικό και μιντιακό κατεστημένο στην Τουρκία κλιμακώνουν την επιθετική ρητορική τους στο πλαίσιο του οργανωμένου σχεδίου αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, που έχει ανακοινώσει ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η Ελλάδα βρίσκεται κάθε μέρα στην πρώτη θέση της επικαιρότητας στη γείτονα σε μία συντονισμένη προσπάθεια να οικοδομηθεί το νέο αφήγημα του «εθνικού εχθρού» με «πολεμικές» παρεμβάσεις Τούρκων αξιωματούχων και δημοσιογράφων. 

Διαβάστε ακόμηΕκρέμ Ιμάμογλου: «Εχει έρωτα με την Ελλάδα» - Στο στόχαστρο τουρκικών ΜΜΕ ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης

Παράλληλα με την εξόφθαλμη δημιουργία ανθελληνικού κλίματος στην τουρκική κοινωνία, επιχειρείται η επίρριψη της ευθύνης για τη ραγδαία επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στην ελληνική πλευρά μέσα από τη συστηματική διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Μετά τις «μαξιμαλιστικές θέσεις» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής οι Τούρκοι εφευρίσκουν τώρα μία νέα αιτία, στην οποία, κατά την εκτός τόπου και χρόνου επιχειρηματολογία τους, οφείλεται η «προκλητικότητα» της Αθήνας. 

Yeni Safak: «Ανακάλυψε» γιατί η Ελλάδα προκαλεί την Τουρκία

Το σενάριο για την «τουρκική ανωτερότητα» σε όλα τα επίπεδα διακινεί με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της η εφημερίδα, που αποδίδει πιστά τη «γραμμή» Ερντογάν, Yeni Safak «ανακαλύπτοντας» τον λόγο που η Ελλάδα προκαλεί την Τουρκία. Η «τρομακτική» έκθεση λοιπόν, που συνέταξε ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, αντιναύαρχος ε.α, Αλέξανδρος Διακόπουλος, με θέμα, «Η Τουρκία σε αναζήτηση Στρατηγικής Αυτονομίας», εξηγεί απόλυτα, βάσει των όσων ισχυρίζεται η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, τον φόβο, εξαιτίας του οποίου η χώρα μας κρατά επιθετική στάση έναντι της Αγκυρας προκαλώντας σε κάθε ευκαιρία. 

«Ο πραγματικός φόβος της Ελλάδας, που χρησιμοποιεί ταραχή και δημαγωγία σε κάθε τραπέζι όπου κάθεται η Τουρκία για να σφετεριστεί τα νόμιμα δικαιώματά της στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, αποκαλύφθηκε», σημειώνεται στο δημοσίευμα. Η συγκεκριμένη μελέτη, που δημοσιεύτηκε από το Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), προσεγγίζεται, όπως είναι άλλωστε αναμενόμενο, με παραμορφωτικό φακό για να εξυπηρετηθεί η προπαγάνδα του καθεστώτος Ερντογάν αναφορικά με την πορεία υλοποίησης των νέο-οθωμανικών σχεδιασμών που ξεπερνούν κατά πολύ την περιοχή μας. 

Πού στηρίζεται η φιλόδοξη στρατηγική στάση της Τουρκίας

Σε κάθε περίπτωση, στη μελέτη υπογραμμίζεται ότι η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε μια αναθεωρητική δύναμη με παγκόσμιες φιλοδοξίες και μια σαφή στρατηγική για την επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας. «Η Αγκυρα επιδιώκει μια ριζική αναθεώρηση του περιφερειακού status quo προβάλλοντας την ισχύ της σε γειτονικές περιοχές με αυξανόμενη επιθετικότητα και αδιαφορία για τη διεθνή νομιμότητα. Η φιλόδοξη στρατηγική στάση της Τουρκίας στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: τον ναυτικό μετασχηματισμό προς μια δύναμη ανοικτής θαλάσσης, τις νέες εκστρατευτικές ικανότητες του στρατού και την ικανότητα υποστήριξης της ανάπτυξης αντιπροσώπων και, τέλος, τη δημιουργία προωθημένων επιχειρησιακών βάσεων σε όλη την επεκτεινόμενη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας». 

Χρησιμοποιώντας αυτή την εργαλειοθήκη και αξιοποιώντας τα διδάγματα που αντλεί, η Τουρκία υιοθετεί μια όλο και πιο επιθετική και αναθεωρητική εξωτερική πολιτική. Στη γείτονα αυτό εκλαμβάνεται ως απόδειξη της αναβάθμισής της σε καθεστώς «μεγάλης δύναμης». Η τουρκική κυβέρνηση «ονειρεύεται μια αναζωογονημένη τουρκική σφαίρα επιρροής, που θα προβάλλει ισχύ σε τρεις ηπείρους. Ο στόχος είναι να γίνει μια διαπεριφερειακή δύναμη, που θα συμμαχεί κατά περίπτωση με όποιον μπορεί να της προσφέρει τα περισσότερα. Στόχος της είναι να διεκδικήσει τον ιστορικό της ρόλο ως ρυθμιστικός παράγοντας, έτσι ώστε όσο αυξάνεται η ισχύς της τόσο θα αυξάνεται και η διαπραγματευτική της επιρροή και το επίπεδο αυτονομίας της. Σε ένα μεταιδεολογικό και "συναλλακτικό" διεθνές σύστημα, όσο υψηλότερη είναι η αξία της συνεργασίας της Αγκυρας τόσο υψηλότερο θα είναι το τίμημα, που θα πρέπει η Δύση να πληρώσει γι' αυτήν. Η Τουρκία επιθυμεί να διαπραγματεύεται με τις μεγάλες δυνάμεις ως ισότιμη, όπως έκανε κάποτε στην ακμή η Οθωμανική Αυτοκρατορία».

Το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Στο κείμενο, που υπογράφει ο κ. Διακόπουλος μαζί με το βοηθό ερευνητή του ΕΛΙΑΜΕΠ Νίκο Στουρνάρα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που αποτελεί το επίκεντρο της τουρκικής υψηλής στρατηγικής και τον πυλώνα της εθνικιστικής, μιλιταριστικής και αναθεωρητικής ατζέντας της Αγκυρας. «Αν και αρχικά θεωρήθηκε από εξωτερικούς παρατηρητές ότι αποτελεί έκφραση των τουρκικών διεκδικήσεων επί των ενεργειακών αποθεμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, το πεδίο εφαρμογής της "Γαλάζιας Πατρίδας" είναι ηπειρωτικό, ακόμη και παγκόσμιο. Η ιστορική θεμελίωση του δόγματος είναι η θέση ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε ως αποτέλεσμα της απώλειας της ναυτικής της επιρροής και ότι για να ανακτήσει η Τουρκία τη θέση που της αξίζει πρέπει να αποκτήσει τις δυνατότητες ενός ναυτικού ανοικτής θαλάσσης. Η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων είναι μόνο ένα μέρος του σχεδίου, του οποίου απώτερος στόχος είναι ο έλεγχος των ανατολικών οδών διέλευσης προς την Ευρώπη. Η ιδέα αυτή υπονοεί την ανάγκη της Τουρκίας να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο προκειμένου να ανακτήσει την εμπορική και θαλάσσια δύναμη που κάποτε κατείχαν οι Οθωμανοί». 

Σε αυτό το πλαίσιο, το στρατηγικό όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» βασίζεται σε μια μιλιταριστική λογική, που καθιστά αναγκαία τη χρήση βίας. Αυτή η στρατιωτικοποίηση είναι εμφανής στη διπλωματική κατηγοριοποίηση των παράκτιων κρατών σε τρεις ομάδες: σύμμαχοι, δομικοί αντίπαλοι και περιστασιακοί αντίπαλοι. Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία χαρακτηρίζονται ως δομικοί αντίπαλοι, οι οποίοι στραγγαλίζουν τη «Γαλάζια Πατρίδα» μέσω των χωρικών τους υδάτων και των ΑΟΖ τους.

«Για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις, η Ελλάδα συγκεκριμένα πρέπει επομένως να παραιτηθεί από τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της και να επικυρώσει τις τουρκικές θέσεις για το καθεστώς του Αιγαίου, να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και να αναγνωρίσει τα τουρκολιβυκά θαλάσσια σύνορα. Εάν η Τουρκία πετύχει αυτό το μαξιμαλιστικό σχέδιο, τότε θα μπορεί να ελέγχει τις θαλάσσιες οδούς από τη Μαύρη Θάλασσα και το Σουέζ μέχρι την Κεντρική Μεσόγειο, εκπληρώνοντας τη φιλοδοξία της να γίνει ένας αδιαπέραστος γεωστρατηγικός και γεωοικονομικός κόμβος που θα συνδέει την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική».

Συμπερασματικά, η κατανόηση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» ως ο πυρήνας της προσπάθειας της Τουρκίας για στρατηγική αυτονομία εξηγεί το γιατί «η Αγκυρα παραμένει ένας αδιάλλακτα προκλητικός παράγοντας στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ επιδεικνύει ευελιξία σε άλλα διπλωματικά μέτωπα». Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η Τουρκία σύναψε σχέσεις με την Αρμενία, ενώ έκανε ανοίγματα σε πρώην αντιπάλους σε όλη τη Μέση Ανατολή, με αξιοσημείωτα παραδείγματα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Οι χώρες αυτές θεωρούνταν λίγο πολύ από την Άγκυρα ως «περιστασιακοί αντίπαλοι».

Την ίδια στιγμή, «οι προκλήσεις κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίες θεωρούνται "δομικοί αντίπαλοι", συνεχίζουν να αυξάνονται στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία. Για να παραθέσουμε τα λόγια του Ryan Gingeras, ειδικού σε θέματα Τουρκίας στο Τμήμα Υποθέσεων Εθνικής Ασφάλειας της Σχολής Ναυτικών Μεταπτυχιακών Σπουδών, ΄οι αναθεωρητικές τάσεις του Ερντογάν καταδεικνύονται καλύτερα από την υποστήριξή του στη δημιουργία μιας μεγάλης "Γαλάζιας Πατρίδας" στην ανατολική Μεσόγειο. Αν γίνει το δικό του, η ελληνική κυριαρχία επί των νησιών και των υδάτινων οδών της θα ακυρωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά».

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA