Είναι γνωστό πως οι Ιάπωνες είναι ένας περίεργος και εξαιρετικά υπερήφανος λαός. Οι περισσότεροι ζούσαν (και κάποιοι εξακολουθούν να ζουν έτσι) με το πνεύμα του σαμουράι. Ο Χίρο Ονόντα έζησε ακριβώς έτσι. Η ιστορία της ζωής του είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτική. Είναι μοναδική. Επί σχεδόν 30 χρόνια, ο άνθρωπος αυτός, αρνούνταν να παραδοθεί. Είχε λάβει εντολή να μην το κάνει και δεν το έκανε ακόμα και όταν τον ενημέρωσαν πως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει... δεκαετίες πριν! Μια ημέρα σαν σήμερα ο Χίρο Ονόντα, πέθανε σε ηλικία 91 ετών. Στον ύπνο του. Και αυτό είναι ίσως το μοναδικό στοιχείο που δεν «κολλάει» στην ιστορία αυτού του στρατιώτη που αρνήθηκε να συνθηκολογήσει.
Ο ανθυπολοχαγός Ονόντα
Τον Δεκέμβριο του 1944, ο ανθυπολοχαγός του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού, Χίρο Ονόντα, παίρνει εντολή από τον διοικητή του, ταγματάρχη Γιοσίμι Τανιγκούτσι, να μεταβεί στο νησάκι των Φιλιππίνων Λουμπάγκ. Ο Ονόντα έφτασε εκεί με την ομάδα του έχοντας δυο μόνο εντολές. Η πρώτη ήταν να προκαλεί δολιοφθορές, με σαμποτάζ, ενέδρες και αιφνιδιαστικές επιθέσεις στους Αμερικανούς. Η δεύτερη να μην παραδοθεί ή αφαιρέσει την ίδια τη ζωή του για κανέναν λόγο και να αντισταθεί μέχρι να φτάσουν ενισχύσεις.
Ο Ονόντα, εκπαιδευμένος στον ανταρτοπόλεμο, έκανε «Ευαγγέλιο» τη συγκεκριμένη εντολή που του δόθηκε. Μαζί με ακόμα τρεις στρατιώτες έκαναν ότι μπορούσαν προκειμένου να κάνουν τη ζωή των Αμερικανών στρατιωτών κόλαση. Ο καιρός, ωστόσο, πέρασε. Οι ΗΠΑ έριξαν τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Η Ιαπωνία αναγκάστηκε να παραδοθεί. Όπως είναι φυσικό σε μια χώρα που έχει υποστεί τέτοια καταστροφή, το τελευταίο που θα σκεφτόταν κάποιος θα ήταν να ειδοποιήσει τους τέσσερις στρατιώτες που ζούσαν, ουσιαστικά απομονωμένοι, σε μια ζούγκλα χωρίς να έχουν εικόνα για το τι γίνεται έξω από αυτή. Και κάπως έτσι συνέχισαν τον πόλεμο μέχρι να... έρθουν ενισχύσεις.
Στην περιοχή δράσης του Ονόντα βρίσκονταν ανά διαστήματα άνθρωποι νεκροί. Κανείς δεν ήξερε ποιος τους σκοτώνει. Το μυστήριο λύθηκε όταν ένας από τους στρατιώτες που ήταν με τον Ονόντα βγήκε από τη ζούγκλα και διαπίστωσε πως ο πόλεμος έχει τελειώσει! Τότε ενημέρωσε τις αρχές των Φιλιππίνων πως αυτοί ήταν που σκότωναν τους ανθρώπους επειδή θεωρούσαν πως ήταν πράκτορες των Αμερικανών!
Το θέμα ήταν πώς θα καταφέρουν να εντοπιστούν άνθρωποι οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί να ζουν κρυμμένοι και να σκοτώνουν τον εχθρό. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να πετάξουν αεροπλάνα πάνω από τη ζούγκλα και να ρίξουν φυλλάδια με τα οποία θα ενημέρωναν τον Ονόντα πως ο πόλεμος έχει τελειώσει πολλά χρόνια τώρα και άδικα συνεχίζει να πολεμάει. Τα φυλλάδια, πράγματι, έπεφταν στα χέρια του Ονόντα και των ανδρών του οι οποίοι, όμως, είχαν εντολή να μην παραδοθούν μέχρι να φτάσουν ενισχύσεις! Θεώρησαν πως αυτό ήταν κόλπο του εχθρού και συνέχισαν να πολεμάνε.
Με τον καιρό οι συμπολεμιστές του Ονόντα πέθαναν αλλά εκείνος δεν είχε την παραμικρή διάθεση να παραδοθεί. Συνέχισε να τιμά την εντολή που έλαβε. Συνέχισε τα σαμποτάζ και περίμενε να φτάσουν οι ενισχύσεις που του είχε υποσχεθεί ο διοικητής του.
Σε πρώτη φάση, επίσημα, οι έρευνες για τον εντοπισμό του Ονόντα σταμάτησαν το 1959 καθώς θεωρήθηκε πως ο Ιάπωνας στρατιώτης είχε πλέον πεθάνει. Ξεκίνησαν, ωστόσο, πάλι το 1972 οι έρευνες όταν «άγνωστοι» επιτέθηκαν σε μια διμοιρία του στρατού των Φιλιππίνων στη συγκεκριμένη ζούγκλα.
«Μια απ’ευθείας εντολή από τον διοικητή μου»
Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας βρέθηκε πολλές φορές απολογούμενη για τη δράση του Ονόντα και αποφάσισε να δράσει. Αρχικά έστειλε ειδικούς για να τον εντοπίσουν αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια έστειλαν μέλη της οικογένειάς του αλλά ούτε αυτοί κατάφεραν να τον εντοπίσουν. Τελικά, αυτό που δεν κατάφεραν όλοι αυτοί, το κατάφερε ένα φοιτητής και λάτρης της περιπέτειας, ο Νούριο Σουζούκι, ο οποίος είχε αποφασίσει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι για να πετύχει δυο στόχους. Να συναντήσει τον Γιέτι, τον μυθικό χιονάνθρωπο των Ιμαλαΐων και τον Χίρο Ονόντα. Και αν για τον Γιέτι, προφανώς και απέτυχε, δεν έγινε το ίδιο με τον Ονόντα τον οποίο εντόπισε! Στις 20 Φεβρουαρίου 1974 οι δυο άνδρες συναντήθηκαν. Ο Σουζούκι προσπάθησε να του εξηγήσει πως έχει η κατάσταση αλλά ο Ονόντα ήταν αμετάπειστος.
«Τι θέλεις για να το κάνεις», τον ρώτησε ο φοιτητής. «Μια απ’ευθείας εντολή από τον διοικητή μου», αποκρίθηκε εκείνος. Έτσι, ο Σουζούκι επέστρεψε στην Ιαπωνία και βρήκε τον εν αποστρατεία, πλέον, στρατηγό Γιοσίμι Τανιγκούτσι. Εκείνος ταξίδεψε στη Λουμπάνγκ και επισήμως ενημέρωσε τον Ονόντα πως η αποστολή του είχε λήξει.
Ήταν 9 Μαρτίου του 1974 (29 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) όταν ο Ονόντα παραδόθηκε! Λίγες ημέρες μετά, ο δικτάτορας των Φιλιππίνων, Φερντινάντο Μάρκος έδωσε χάρη στον Ονόντα για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει και ο Ονόντα του παρέδωσε την κατάνα του, το παραδοσιακό ιαπωνικό ξίφος των σαμουράι. Ο Ονόντα, επιστρέφοντας το 1974 στην Ιαπωνία, εξήγησε σε συνέντευξη Τύπου ότι επί σχεδόν 30 χρόνια μέσα στη ζούγκλα των Φιλιππίνων είχε μόνο μια σκέψη στο μυαλό του: «την εκτέλεση των εντολών».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
