Το ποδόσφαιρο, κατά βάση, είναι ένα... ποιητικό άθλημα. Και αφού μιλάμε για ποίηση, νομοτελειακά θα πρέπει να μιλήσουμε και για ποιητές. Ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές στην Ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ο Ερίκ Καντονα.
Συγγνώμη. Λάθος. Ο βασιλιάς Ερίκ Καντονά. Ένας βασιλιάς που δεν είναι «γαλοζοαίματος». Είναι ένας βασιλιάς που, όπως ο ίδιος έλεγε, προερχόταν από οικογένεια μεταναστών και επαναστατών. Βασιλιάς στο χορτάρι.
«Προέρχομαι από μια οικογένεια μεταναστών, επαναστατών, στρατιωτών και εργατών. Δεν είχαμε πολλά όταν ήμουν παιδί, αλλά για μένα, η αλήθεια της ζωής είναι ότι βρίσκαμε την έκσταση στις μικρές στιγμές. Μπορεί ένα μικρό πικνίκ με την οικογένειά μας. Τρία ζευγάρια κάλτσες γυρισμένα σε μορφή μπάλας και δεμένα με ένα κορδόνι.
» Παίζαμε ποδόσφαιρο κάτω από τον ήλιο και μετά ξαπλώναμε στο χορτάρι. Εντυπωσιαζόμασταν με τα πάντα και με το τίποτα.
» Όταν αποσύρθηκα από το ποδόσφαιρο στα 30 μου, ξέρετε τι έκανα; Έκανα κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Πήγα να ζήσω στην πόλη που έπρεπε να εγκαταλείψουν οι παππούδες μου το 1939. Πήγα να ζήσω στη Βαρκελώνη», είχε γράψει ο ίδιος ο Καντονά το Φθινόπωρο του 2018 σε άρθρο του στο «The players tribune».
Ούτε βέβαια η αναφορά στο 1939 ήταν τυχαία. Ο παππούς του Ερίκ Καντονά άνηκε στην αντιφασιστική άμυνα της Βαρκελώνης την περίοδο του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου.
Ήταν καταζητούμενος από τους φασίστες του Φράνκο και κατάφερε να διαφύγει την τελευταία στιγμή από την πολιορκημένη πόλη, προκειμένου – περπατώντας – να διασχίσει τα Πυρηναία όρη.
Το μόνο που κατάφερε να πάρει μαζί του ήταν η 18χρονη τότε κοπέλα του. Τη ρώτησε αν θέλει να τον ακολουθήσει σε μια δύσκολη ζωή, εκείνη δέχθηκε. Ήταν η γιαγιά του Καντονά. Έτσι ξεκίνησαν όλα.
Κλωτσιά στον ρατσισμό
Και θα πει κάποιος τώρα «και τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ποδόσφαιρο». Σωστό. Ή μάλλον, περίπου σωστό. Δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Αυτό, όμως, είναι το ποδόσφαιρο του Καντονά. Το αγνό ποδόσφαιρο. Το αμόλυντο από την επιχειρηματικότητα. Το ποδόσφαιρο της αλάνας που μεταφέρεται στα μεγάλα γήπεδα. Και ο Ερίκ Καντονά ήταν ο σημαντικότερος (μετά τον αξεπέραστο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα) πρέσβης αυτού του ποδοσφαίρου.
Άρα, λοιπόν, όλα αυτά έχουν σχέση. Ακόμα και τα (οικογενειακά) βιώματα από τον αιματηρό Ισπανικό πόλεμο. Την «πρόβα» του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει πολλοί ιστορικοί. Τον πόλεμο που «αναμετρήθηκαν οι άνθρωποι με τους φασίστες».
Εκείνος ο πόλεμος ήταν η αρχή. Μετά ήρθε η μετανάστευση, η αγωνία, ο πόνος, η σκληρή δουλειά σε έναν ξένο τόπο, η φτώχεια. Μέχρι να ολοκληρωθεί εκείνος ο κύκλος και να ανοίξει ένας άλλος.
Βλέπετε, εκείνο το πιτσιρίκι που έκανε ένα μεγάλο κουβάρι τις κάλτσες για να παίζει με αυτό μπάλα, έμελε να είναι αυτό που θα κέρδιζε από το ποδόσφαιρο τόσα χρήματα όσα δε θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι γονείς και οι παππούδες του που έφυγαν κυνηγημένοι από την Ισπανία.
Και εκείνο το πιτσιρίκι μεγάλωσε και έγινε ένας ποιητής του ποδοσφαίρου. Έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που δεν ήταν και το πιο εύκολο κοινό. Ήταν οι ίδιοι που λάτρεψαν τον μάγο Τζορτζ Μπεστ (αυτός και αν ήταν δαιμονισμένος ποιητής της μπάλας). Και είχαν απαιτήσεις, απ' όσους, ειδικά εκείνη την περίοδο φορούσαν τη φανέλα της ομάδας τους. Και ο Καντονά πληρούσε απόλυτα όλες τις προδιαγραφές.
Τον λάτρεψαν τον Καντονά. Με τα πάνω και τα κάτω του. Ισχυρή προσωπικότητα. Με τον σηκωμένο γιακά του είχε πετύχει 82 γκολ με τους «Κόκκινους Διάβολους» και είχε πάρει στο νησί τέσσερα πρωταθλήματα, δύο νταμπλ και είχε χαρίσει πολλές μαγικές στιγμές.
Για πολλούς μαγική στιγμή ήταν και εκείνο το ματς με την Κρίσταλ Πάλας που έγινε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 25 Ιανουαρίου 1995.
Ήταν ένα κλασικό, σκληρό, ματς στο πλαίσιο του αγγλικού πρωταθλήματος. Είχε φάει πολύ (ποδοσφαιρικό) ξύλο σε εκείνο το ματς ο Καντονά. Οι αντίπαλοι τον έπαιζαν σκληρά. Ειδικά ο Ρίτσαρντ Σο που ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Καντονά.
Το πρώτο ημίχρονο κύλησε - μάλλον – ανούσια αφού κυριάρχησε το ξύλο. Ο Καντονά και ο Άλεξ Φέργκιουσον, ο προπονητής των «μπέμπηδων», διαμαρτύρονταν συνέχεια στον διαιτητή της αναμέτρησης που επέτρεπε το σκληρό παιχνίδι και δεν έδινε κίτρινες κάρτες.
Ο διαιτητής δεν έδινε σημασία στις διαμαρτυρίες και όσο ο Σο έβλεπε ότι είχε την ανοχή του διαιτητή συνέχιζε να κλωτσάει τον Καντονά. Μέχρι που ο Γάλλος δεν άντεξε.
Στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου ήρθε η έκρηξη. Σε μια διεκδίκηση της μπάλας, μετά από βολέ του τερματοφύλακα της MUFC, Πίτερ Σμάιχελ, ο Σο έτρεξε για να διεκδικήσει την μπάλα και ο Ερίκ Καντονά έτρεξε για να κλωτσήσει τον Σο!
Ο επόπτης το είδε, ενημέρωσε τον διαιτητή και εκείνος έδειξε την κόκκινη κάρτα στον Καντονά ο οποίος πήρε το δρόμο προς τα αποδυτήρια σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Ενώ περπατούσε έξω από τις γραμμές του γηπέδου, ένας οπαδός της Κρίσταλ Πάλας φάνηκε να του λέει κάτι σε έντονο ύφος και τότε ο Καντονά μετατράπηκε σε... Μπρους Λι και με μια εναέρια κλωτσιά που θα ζήλευαν δάσκαλοι πολεμικών τεχνών τον χτύπησε.
Ακολούθησε χάος μέσα στο οποίο ο μαινόμενος Ερίκ Καντονά επιχειρεί να τον ξαναχτυπήσει αλλά πέφτουν από πάνω οι ψυχραιμότεροι και τον απομακρύνουν με τα χίλια ζόρια.
Τρεις άνθρωποι χρειάστηκαν για να απομακρύνουν τον Ερίκ Καντονά και άλλοι τόσοι να προσπαθούν να επιβάλουν την τάξη και να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Αν δεν ήταν όλοι αυτοί εκεί... ακόμα θα τον έδερνε.
Ο «αθώος» νεοναζί Μάθιου Σίμονς
Η τιμωρία του Ερίκ Καντονά ήταν σκληρή. Η FA εξάντλησε την αυστηρότητά της και τον απέκλεισε από τα βρετανικά γήπεδα για το υπόλοιπο της σεζόν με ποινή εννέα μηνών. Η Γιουνάιτεντ τον τιμώρησε με πρόστιμο 20.000 λιρών, η Εθνική Γαλλίας τον απέκλεισε διά βίου από τους αγώνες των «Τρικολόρ», ενώ γλίτωσε στο «τσακ» τη φυλακή καθώς η τιμωρία του στο δικαστήριο περιορίστηκε στις 150 ώρες κοινωνικής εργασίας.
Οι Βρετανοί δημοσιογράφοι έστησαν ένα τεράστιο «γλέντι» με αφορμή την κλωτσιά. Λέγεται πως το επίμαχο βίντεο, μέσα σε ένα 48ωρο, έπαιξε περισσότερες φορές απ' ότι είχε μεταδοθεί το αντίστοιχο βίντεο της δολοφονίας του προέδρου των ΗΠΑ, Τζον Φ. Κένεντι!
Κανείς δεν έψαξε να βρει σε τι οφειλόταν εκείνη η έκρηξη του Ερίκ Καντονά. Όλοι θεωρούσαν πως ο Γάλλος απλά ξέσπασε τα νεύρα του στον «αθώο» φίλαθλο της Κρίσταλ Πάλας ο οποίος, βρε αδερφέ, άντε να του είπε καμία κουβέντα παραπάνω.
Ο Ερίκ Καντονά ήταν απελπιστικά μόνος απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα. Μέχρι που κάποιοι δημοσιογράφοι είπαν να το ψάξουν λίγο παραπάνω. Αρχικά έμαθαν ποιος ήταν αυτός ο φίλαθλος. Όταν έμαθαν ονοματεπώνυμο όλα τα υπόλοιπα ήταν εύκολα και «έβγαιναν» από μόνα τους. Μέσα σε λίγες ημέρες το κλίμα άλλαξε ξανά. Αυτή τη φορά υπέρ του Καντονά.
Ο «αθώος» φίλαθλος της Κρίσταλ Πάλας ονομαζόταν Μάθιου Σίμονς. Όταν οι δημοσιογράφοι τον βρήκαν και τον ρώτησαν τι είπε στον αστέρα της Γιουνάιτεντ εκείνος απάντησε: «Του είπα: ''έξω, έξω, έξω, τέλος το παιχνίδι για εσάς κύριε Καντονα»!
Κάτι, όμως, δεν κολλούσε. Ειδικά αυτό το «κύριε Καντονά» παραήταν περίεργο. Και αποδείχθηκε πως ο Ερίκ Καντονά δεν είχε άδικο όταν στη διάρκεια της δίκης είχε πει πως στην ουσία είχε δεχθεί ρατσιστική επίθεση αφού ο Σίμονς του φώναξε «άντε γαμ...ου, Γάλλε μπάσταρδε, τράβα πίσω στη Γαλλίδα που...να, τη μάνα σου»!
Ψάχνοντας, λοιπόν, για τον Σίμονς διαπιστώθηκε πως δεν ήταν από τους τύπους που θα έλεγαν «τέλος ο αγώνας για εσάς κύριε Καντονα». Στην πραγματικότητα ήταν ένας σεσημασμένος νεοναζί που, σε ηλικία μόλις 17 ετών, είχε συλληφθεί και καταδικαστεί για επίθεση σε βάρος ενός μετανάστη από τη Σρι Λάνκα ο οποίος δούλευε σε ένα βενζινάδικο που ο Σίμονς είχε αποπειραθεί να ληστέψει!
Παράλληλα, είχε έντονη δράση μέσα από τις τάξεις του Βρετανικού Εθνικιστικού Κόμματος και του Εθνικού Μετώπου, δύο φασιστικών, νεοναζιστικών κομμάτων της βρετανικής πολιτικής σκηνής.
Ο ακροδεξιός οπαδός της Κρίσταλ Πάλας οδηγήθηκε και εκείνος σε δίκη για το περιστατικό με τον Ερίκ Καντονά και καταδικάστηκε. Όταν ανακοινώθηκε πως ήταν ένοχος επιχείρησε να επιτεθεί στον πρόεδρο του δικαστηρίου αλλά τον σταμάτησαν οι αστυνομικοί!
Ο αθλητικογράφος Ρίτσαρντ Γουίλιαμς, σε άρθρο του στον «Independent», είχε γράψει πως το μόνο λάθος του Ερίκ Καντονά ήταν που σταμάτησε να χτυπάει τον Σίμονς!
Το τέλος αυτής της ιστορίας βρίσκει τον Σίμονς να καταδικάζεται το 2011 για επεισόδια σε αγώνα νέων και τον Ερίκ Καντονά να επιστρέφει πιο δυνατός στα γήπεδα και να δηλώνει πως η κλωτσιά στον Σίμονς ήταν η καλύτερη στιγμή της (σπουδαίας) καριέρας του!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
