Στρατιωτική ιδιοφυΐα. Στρατάρχης της Αντιφασιστικής νίκης των Λαών. Ο πλέον παρασημοφορημένος αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού. Όποιον χαρακτηρισμό και αν αποδώσει κανείς στον Γκιόργκι Ζούκοφ ένα είναι το δεδομένο:
Ήταν ο αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού που με τις νίκες του στα πολεμικά μέτωπα έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης απέναντι στις ναζιστικές ορδές και ολοκλήρωσε την τεράστια πορεία του με την κατάληψη του Βερολίνου.
Ο Γκιόργκι Ζούκοφ, που πέθανε, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 18 Ιουνίου 1974, έγραψε τη δική του ιστορία και δε δίστασε να έρθει σε ανοιχτή κόντρα ακόμα και με τον πανίσχυρο ηγέτη της ΕΣΣΔ, Ιωσήφ Στάλιν, αλλά ως θνητός είχε και αυτός τις αδυναμίες του.
Μια από αυτές ήταν και η coca cola η οποία, όμως, ως... καπιταλιστικό ποτό ήταν απαγορευμένο!
Γκιόργκι Ζούκοφ: Ο στρατάρχης της αντιφασιστικής νίκης
Ο Γκιόργκι Ζούκοφ γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1896 σε ένα ομόσπονδο κρατίδιο της Ρωσίας, την Καλούγκα. Τα φτωχικά παιδικά του χρόνια τον ανάγκασαν να κάνει πολλές και διάφορες δουλειές.
Στο τέλος, ωστόσο, κατατάχθηκε στο ιππικό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και πολέμησε με θάρρος στα μέτωπα του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Παρασημοφορήθηκε δυο φορές και έλαβε τον βαθμό του έφεδρου λοχία.
Με το ξέσπασμα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης λιποτάκτησε από τον αυτοκρατορικό στρατό και εντάχθηκε στους Μπολσεβίκους.
Το 1923 προήχθη σε συνταγματάρχη και το 1930 σε ταξίαρχο του Κόκκινου Στρατού. Διακρίθηκε για την αυστηρή πειθαρχία που επέβαλε αλλά και για την τεράστια, σχεδόν εμμονική, επιμονή που είχε για τη νίκη. Ήταν ιδιαίτερα σκληρός και έλεγε πως «όταν μια μεγάλη επιχείρηση βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν υπάρχει χρόνος για λεπτότητες».
Επέμενε πως το ιππικό είχε ξεπεραστεί και θα πρέπει να αντικατασταθεί από τεθωρακισμένες μονάδες. Επιβεβαιώθηκε με τραγικό τρόπο στις πρώτες μεγάλες μάχες κατά των Ναζί.
Τις δραματικές ώρες που βίωνε στις απαρχές της ναζιστικής εισβολής η ΕΣΣΔ τις περιγράφει ο ίδιος μεταφέροντας, μάλιστα, μία διαπροσωπική επαφή που είχε με τον Ιωσήφ Στάλιν.
Ήταν Οκτώβριος του 1941 στη σοβιετική αμυντική γραμμή Μοζχάισκ, στα περίχωρα της Μόσχας, όταν ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, κάλεσε εσπευσμένα τον Ζούκοφ. «Ο Στάλιν είχε κρυώσει, αλλά συνέχιζε να εργάζεται.Με κάλεσε στη Μόσχα. Μου έδειξε ένα χάρτη του μετώπου και μου είπε: ''Κοίτα πώς έχει γυρίσει η κατάσταση στο δυτικό μέτωπο. Δεν μπορώ να βρω ούτε μία ξεκάθαρη πληροφορία για το τι συμβαίνει''. Και με ρώτησε: ''Πού είναι τα στρατεύματά μας'';».
Άμεσα ο Ζούκοφ έφυγε από την πρωτεύουσα και πήγε στο μέτωπο και αυτό που συνάντησε εκεί τον εξέπληξε δυσάρεστα «Βρήκα απολύτως ανεπαρκείς άμυνες. Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη.Στην ουσία οι πόρτες για τη Μόσχα ήταν ορθάνοιχτες. Δεν ήμασταν απολύτως σίγουροι ότι θα μπορούσαμε να απωθήσουμε τους Γερμανούς. Είχαν δοθεί μυστικές διαταγές να προετοιμαστούμε για την περίπτωση που θα εισέβαλλαν στη Μόσχα».
Η μόνη περίοδος που ο Ζούκοφ έπεσε σε δυσμένεια ήταν στις αρχές της γερμανικής επίθεσης κατά της Ρωσίας όταν εκείνος επέμενε πως το Κίεβο δεν μπορεί να κρατηθεί και πως θα πρέπει οι μάχες να δοθούν αλλού και ο Στάλιν έλεγε το ακριβώς αντίθετο.
Οι νίκες του, ωστόσο, στις μάχες του Λένινγκραντ και της Μόσχας τον έκαναν να μοιάζει (και να είναι) αναντικατάστατος. Αναβαθμίστηκε σε υπαρχηγό του Κόκκινου Στρατού και με αυτό τον βαθμό πέτυχε την κομβική και ιστορική μάχη στο Στάλινγκραντ.
«Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ…», έγραψε χρόνια αργότερα ένας εκ των πρωταγωνιστών της μάχης ο Στρατάρχης Γκεόργκι Ζούκοφ που φρόντιζε πάντα να θυμίζει πως απέναντι στον Χίτλερ και τους συμμάχους του, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε τη μάχη του χωρίς να λάβει την παραμικρή βοήθεια από τους δικούς του συμμάχους.
Αμέσως μετά προήχθη σε στρατάρχη και ηγήθηκε της 14μηνης προέλασης προς την κατάληψη του Βερολίνου και την τελική νίκη κατά του ναζισμού.
Ο Ζουκοφ παρέλασε έφιππος στην επινίκια παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία. Η φήμη του ήταν τεράστια και η αγάπη του λαού προς το πρόσωπό του ακόμα μεγαλύτερη. Αλλά αυτό δεν άρεσε στον Στάλιν με αποτέλεσμα να τον υποβαθμίζει διαρκώς.
Μόνο μετά τον θάνατο του «πατερούλη» επανήλθε στη Μόσχα αλλά ως πολιτικός πλέον. Πέθανε, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 18 Ιουνίου 1974, σε ηλικία 77 ετών, και τάφηκε με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο τείχος του Κρεμλίνου της Μόσχας.
Ο Ζούκοφ, ο θησαυρός του και το κρυφό πάθος για την... coca cola
Για τον Ζούκοφ «κυκλοφορούν» διάφορες ιστορίες που βρίσκονται στα όρια του μύθου και της πραγματικότητας. Μία από αυτές είναι η λατρεία που είχε για ένα... άκρως καπιταλιστικό ποτό.
Ο εμβληματικός σοβιετικός στρατάρχης ερωτεύτηκε και εθίστηκε στη γεύση της Coca Cola την οποία λέγεται πως του σύστησε ο ίδιος ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ! Ήξερε, όμως, πως δε θα μπορούσε να την απολαύσει στη Σοβιετική Ένωση καθώς αυτό θα ενοχλούσε και θα έδινε την εντύπωση πως ο Ζούκοφ υπέκυψε στα... καπιταλιστικά θέλγητρα.
Όποτε σκέφτηκε πως όλα θα ήταν καλύτερα αν έπινε Coca Cola χωρίς να… πίνει ακριβώς Coca Cola! Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την αμερικάνικη εταιρεία από την οποία ο Ζούκοφ ζήτησε να του φτιάξουν μια λευκή Coca Cola, η οποία θα έμπαινε σε λευκό μπουκάλι που θα έμοιαζε με αυτό της βότκας, με ένα κόκκινο άστρο στη μέση το οποίο θα αντικαταστούμε την ετικέτα με το διάσημο λογότυπο του αναψυκτικού.
Ο στρατάρχης δεν ήταν ένας τυχαίος πελάτης και η εταιρεία δεν μπορούσε να αρνηθεί. Επειδή, όμως, το ζήτημα ήταν και πολιτικό, για την παραγγελία ενημερώθηκε και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, ο οποίος έδωσε εντολή να ικανοποιηθεί το αίτημα το στρατάρχη. Προσέλαβε, μάλιστα, τον Μλάντιν Ζαρούμπιτσα ο οποίος ήταν από τους καλύτερους χημικούς της εταιρείας στην Ευρώπη και του ζήτησε να δημιουργήσει τη λευκή Coca Cola!
Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ζούκοφ έκανε μια και μοναδική παραγγελία (50 κασόνια). Κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν όλα αυτά τα μπουκάλια. Πιθανότατα ο σοβιετικός στρατάρχης τα ήπιε και στη συνέχεια τα κατέστρεψε για να μην αφήσει πίσω του… αποδεικτικά στοιχεία. Ούτε οι Αμερικανοί έδωσαν στη δημοσιότητα ποτέ κάποια φωτογραφία από εκείνα τα μπουκάλια.
Μία άλλη ιστορία που πάντα «σαγηνεύει» τους ιστορικούς είναι ο περιβόητος «θησαυρός του Ζούκοφ». Σύμφωνα με αυτή, μετά την πτώση του Βερολίνου, οι Σοβιετικοί λεηλάτησαν τα σημαντικότερα από τα μουσεία μέσα στα οποία υπήρχαν χιλιάδες έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας, ανάμεσα στα οποία ο «Βωμός της Περγάμου», τρία κιβώτια με τον χρυσό της Τροίας από τη συλλογή Σλήμαν και το κεφάλι της Νεφερτίτης από το Αιγυπτιακό Μουσείο!
Οι Σοβιετικοί διέταξαν αυτοί οι θησαυροί να μεταφερθούν με προσοχή στη Μόσχα ως... έναντι των πολεμικών αποζημιώσεων. Όλα τα έργα τέχνης μεταφέρονταν στην ΕΣΣΔ με τρένα.
Σε ένα από αυτά έγινε ένας «τυχαίος» έλεγχος και διαπιστώθηκε πως μετέφερε 85 κιβώτια γεμάτα έργα τέχνης στο σπίτι του Ζούκοφ στην Οδησσό!
Πέρα από όλα αυτά, ο Γκιόργκι Ζούκοφ ήταν ένας σκληρός άνθρωπος που δύσκολα μπορούσε να τον συμπαθήσει κάποιος. Ήταν, όμως, και ένας αδίστακτος αξιωματικός του στρατού (εκείνος ήταν ο επικεφαλής των σοβιετικών δυνάμεων εισβολής στην Ουγγαρία το φθινόπωρο 1956 για να καταπνίξουν στο αίμα τη λαϊκή εξέγερση) που όσο δύσκολα μπορούσε να πέσει στην παγίδα του εχθρού άλλο τόσο εύκολα θα μπορούσε να κάνει τους αντιπάλους του να την «πατήσουν».
Η ασύλληπτη δημοτικότητα που είχε αποκτήσει μέσα από τη δουλειά του στα πεδία των μαχών, ωστόσο, τον έφερε αντιμέτωπο με τον Στάλιν ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες τον έστειλε στην απομακρυσμένη Στρατιωτική Διοίκηση της Οδησσού (που βρήκε ως αφορμή την υπόθεση με τον «θησαυρό του Ζούκοφ» στην οποία αναφερθήκαμε νωρίτερα).
Η ταπείνωση που ένιωσε ο Ζούκοφ ήταν τεράστια και πιθανόν για τον λόγο αυτό υπέστη έμφραγμα. Όταν συνήλθε διαπίστωσε πως ο Στάλιν το είχε εκμεταλλευτεί και αυτό και τον είχε στείλει ακόμα πιο μακριά, στην ασήμαντη Διοίκηση των Ουραλίων!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
