Στα πρακτικά του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ, 2 Οκτωβρίου 1969, όπως αναφέρει στο τελευταίο βιβλίο του ο έγκριτος δημοσιογράφος και διεθνής αναλυτής κ. Αλεξ. Παπαχελάς, στη σελ.95, κατά η διάρκεια ειδικής σύσκεψης για την περιοδική επανεξέταση της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδος, παρουσία όλων των εκπροσώπων των υπηρεσιών ασφαλείας, προεδρεύοντος του Χένρι Κίσινγκερ, ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου αν η Ελλάδα χρειάζεται εξοπλισμούς και αυτός απάντησε θετικά.
Ο Κίσινγκερ αποκάλυψε σε εκείνη τη συνάντηση ότι «...έχω τρομοκρατηθεί, επειδή όταν παίξαμε την άσκηση ενός έκτακτου σχεδίου στη Μέση Ανατολή, έμαθα ότι η Ελλάδα είναι το μόνο σημείο από το οποίο μπορούσαν να αναπτυχθούν οι δυνάμεις στη Μεσόγειο». Η συζήτηση συνεχίσθηκε και ο κ. Κίσινγκερ ενδιαφέρθηκε να μάθει αν υπάρχει πιθανότητα η Ελλάδα να επιτρέψει πραγματοποίηση μόνο νατοϊκών αποστολών εμποδίζοντας τις αμερικανικές επιχειρήσεις από τις βάσεις. Ο στρατηγός Φ.Τ Άνγκερ απάντησε ευθέως και χωρίς περιστροφές «μία τέτοια πιθανότητα δεν αποκλείεται» και τότε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ερώτησε ποια θα ήταν η κατάσταση στο χειρότερο σενάριο για τις ΗΠΑ. Η απάντηση του στρατηγού ήταν «πρέπει να βασισθούμε στην Τουρκία».
Και αν η Τουρκία αρνηθεί την άδεια;
Δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή, απάντησε ο στρατηγός Άνγκερ.
Η Τουρκία αρνήθηκε τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον σε δύο πολύ σημαντικές στιγμές των διεθνών εξελίξεων την άδεια στις ΗΠΑ.
- για επιχειρήσεις από το Ιντσιρλίκ στον πόλεμο του Ιράκ (2003),
- όταν έκλεισε επιχειρησιακά για δεύτερη φορά το έδαφός της για αμερικανικές επιχειρήσεις στη Συρία, ενώ προσφάτως προχώρησε και σε στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία αγοράζοντας το οπλικό σύστημα S-400 και ρωσικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες προκαλώντας μεγάλη αστάθεια και κρίση στο δυτικό συνασπισμό.
Ο δρ Χ. Κίσινγκερ είδε τους φόβους του 1969 να υλοποιούνται, ως ο χειρότερος εφιάλτης του, επειδή σημαντικό μέρος της πολιτικής του το στήριξε στη σταθερότητα της συνεργασίας με την Άγκυρα. Η Τουρκία αθετεί όλες τις συμφωνίες συνεργασίας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ την Αίγυπτο και την ΕΕ. Μοναδική λύση για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, του Δυτικού κόσμου, αλλά και του Αραβικού κόσμου αποτελεί η πολιτικά και οικονομικά σταθερή Ελλάδα, όπως εγκαίρως είχε επισημανθεί από το αμερικανικό Πεντάγωνο, στη σύσκεψη του 1969.
Αν κοιτάξουμε το χάρτη των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου και της ενδοχώρας θα διαπιστώσουμε ότι στην εποχή μας δημιουργείται ένας ευρύτατος χώρος εξασφάλισης των γεωστρατηγικών επιδιώξεων συμμάχων και εταίρων. Νέες δυνατότητες σταθμεύσεως και ανάπτυξης δυνάμεων ορίζονται από τη γραμμή, όχι το μέτωπο, που δημιουργούν οι χώρες της Ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η γραμμή αυτή επεκτείνεται μέσω Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου δημιουργώντας μία νέα πραγματικότητα για τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις και απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Επειδή όμως στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις οι συνεργασίες δεν έχουν ψυχροπολεμικά χαρακτηριστικά και σκληρότητα Σιδηρού Παραπετάσματος, αλλά ελαστικότητα υπέρ της καλής γειτονίας και σταθερότητας, σημαντικές χώρες της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου συμπεριλαμβάνονται στα νέα γεωστρατηγικά σχήματα. Οι όροι εισδοχής και νέων μελών παραμένουν φιλελεύθεροι, με μοναδική όρο τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των κρατών, όπως ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο και τον ΟΗΕ.
Η μόνη σύμμαχος που δεν δείχνει να συνειδητοποιεί την επικινδυνότητα των ακραίων προκλήσεων που προκαλεί είναι η Τουρκία. Η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εάν πραγματοποιηθεί από την Άγκυρα, θα αλλάξει όλη την περιοχή. Εξομάλυνση των σχέσεων Αγκύρας, Λευκωσίας, Αθηνών και Βρυξελλών θα προσδώσει νέα ώθηση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και το Ισραήλ και θα διευρύνει σημαντικές περιφερειακές συμμαχίες και ενεργειακά σχήματα εξασφαλίζοντας τη συνολική ενεργειακή στρατηγική μας, μακριά από μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές καταστάσεις.
Ανασύρεται από το παρελθόν διεθνής ειδησιογραφία, που αμέσως μετά την έναρξη της τουρκικής ενταξιακής διαδικασίας όριζε τα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας με τα αστέρια της ΕΕ, υπογραμμίζοντας τα πλεονεκτήματα της απόκτησης ευρωπαϊκού διαβατηρίου για τους τούρκους πολίτες, τα πλεονεκτήματα μίας ευρύτερης αγοράς και υπενθυμίζοντας ότι από τη στιγμή που μία χώρα εντάσσεται στην ΕΕ δεν απειλείται με εδαφικό διαμελισμό. Οι χωρισμοί των χωρών, βελούδινοι ή βίαιοι, συνέβησαν πολύ πριν οι χώρες ενταχθούν πλήρως στην ΕΕ.
Η Ελλάδα, τα τελευταία 30 χρόνια, κινείται μεθοδικά και αποτελεσματικά λαμβάνοντας σημαντικότατες πρωτοβουλίες για να μη συρθεί σε τετελεσμένα γεγονότα από επιλογές άλλων ή εξ αιτίας των συνεχώς μεταβαλλόμενων γεωστρατηγικών ανταγωνισμών.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
