Ο Βλαντιμίρ Πούτιν τελικά έκανε αυτό, που είχε σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια. Φρόντισε προηγουμένως να αποκοιμίσει τους Ευρωπαίους ηγέτες και τη Δύση συνολικά. Δεν τον απασχόλησε το διεθνές δίκαιο και ξεκίνησε την «ειρηνευτική επιχείρηση» στην Ανατολική Ουκρανία. Με ένα διάγγελμα του ουσιαστικά προσάρτησε τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και το θέμα έληξε. Οι δυτικοί τώρα τρέχουν οργισμένοι σε συσκέψεις για τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Οι όποιες κυρώσεις δε θα αλλάξουν τα τετελεσμένα. Η εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας αποτελεί πλέον παρελθόν και τα σύνορα της χώρας αυτής στην υφιστάμενη χάραξή τους δεν υπάρχουν πια.
Η επίκληση της ειρήνης για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον μιας άλλης χώρας φυσικά και δεν είναι μια καινούργια υπόθεση. Το ίδιο ακολούθησαν και οι Τούρκοι το 1974 στην εισβολή στην Κύπρο. Ονόμασαν τον Αττίλα, «ειρηνική επέμβαση», έκαναν την απόβαση και το νησί παραμένει διχοτομημένο για 5 δεκαετίες. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πάλι την ειρήνη έκανε σημαία του το 2019 εισβάλλοντας στη Βόρεια Συρία. «Πηγή της Ειρήνης», ήταν η κωδική ονομασία της επιχείρησης, με την οποία η Αγκυρα καταπάτησε τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Ψιλά γράμματα για το καθεστώς Ερντογάν ότι στο άρθρο 3 της συνθήκης καθορίζονται τα σύνορα της Τουρκίας σε σχέση με τη συριακή επικράτεια. Αλλωστε, αυτό το κείμενο των 100 χρόνων «πάλιωσε», κατά τους Τούρκους, αναφορικά με τις προβλέψεις του για την Ελλάδα και συγκεκριμένα για τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη. Ομως οι διεθνείς συνθήκες αλλάζουν μονομερώς μόνο με πόλεμο και αυτό το ξέρουν καλά οι γείτονες.
Τα όσα σχεδίασε και υλοποιεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην επαρχία του Ντονμπάς ανοίγουν μια πολύ επικίνδυνη σελίδα στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον. Ο αναθεωρητισμός της Μόσχας στην Ανατολική Ουκρανία και η επιβολή του με την ισχύ των όπλων δημιουργεί, όπως και να το δει κάποιος, ένα προηγούμενο, που θα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τη χώρα μας. Ειδικά όταν έχεις δίπλα σου την Τουρκία, η οποία 24 ώρες τη μέρα και 365 μέρες το χρόνο, σε απειλεί ευθέως.
Το γεγονός ότι ξαφνικά μία μέρα ο ηγέτης μιας υπερδύναμης αποφάσισε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία τμήματος μιας γειτονικής χώρας και στη συνέχεια διέταξε την επιβολή με στρατιωτικά μέσα της απόφασης του θέτει σε άλλη βάση τον όρο της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, όπως τουλάχιστον τον γνωρίζουμε.
Η αναθεωρητική ατζέντα της Τουρκίας δεν είναι άγνωστη, ούτε κρυφή. Το αντίθετο μάλιστα. Μας έχουν δείξει ολόκληρους χάρτες. Εχουν αποτυπώσει σε συντεταγμένες μέχρι ποιο σημείο ακριβώς θέλουν να φτάσουν μοιράζοντας το Αιγαίο. Τελευταία, αμφισβητούν την κυριαρχία των ελληνικών νησιών επειδή δήθεν έχουν στρατεύματα. Τι μας λένε δηλαδή; Διώξτε το στρατό από τα νησιά για να τα κατέχετε νόμιμα, βάσει των διεθνών συνθηκών, που κατά τα λοιπά θέλουμε να αλλάξουμε, αλλά σε αυτή την περίπτωση μπορείτε να μαντέψετε τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη στιγμή. Οι Τούρκοι όμως συνεχίζουν να παίζουν τα ύποπτα παιχνίδια τους στη Θράκη αναφερόμενοι πάντα σε «καταπιεσμένη τουρκική μειονότητα». Γνωστή η στόχευση και αυτής της τακτικής τους.
Η Αγκυρα γνωρίζει πολύ καλά ότι οι διεκδικήσεις της εις βάρος της Ελλάδας δεν μπορούν να θεμελιωθούν στο διεθνές δίκαιο. Εχει επίγνωση ότι μόνο με μία στρατιωτική επέμβαση μπορεί να επιχειρήσει το απονενοημένο. Οι καιροί είναι σίγουρα πονηροί και «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Επειδή λοιπόν οι Τούρκοι κλιμακώνουν επικίνδυνα την επιθετικότητά τους σε όλα τα πεδία αλλά δεν έχουν αποκαλύψει ακόμα το σύνολο της στρατηγικής παραλογισμού, που ακολουθούν, δε θα πρέπει να αιφνιδιαστούμε εάν ένα πρωί ξυπνήσει ο Ερντογάν και επηρεασμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανακηρύξει την «ανεξαρτησία» των νησιών του Αιγαίου!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
