Αντετοκούνμπο - Ντρισμπιώτη: Για άλλους τιμή είναι η σημαία, για άλλους το μετάλλιο

Ο κύβος ερρίφθη, από την ΕΟΕ βγήκε λευκός καπνός και οι σημαιοφόροι την ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Έγινε λίγο σήριαλ η τελική επιλογή των αθλητών, αλλά το αποτέλεσμα μοιάζει δίκαιο και σωστό από πολλές απόψεις.

Όσο και αν η Ολυμπιακή Επιτροπή είχε αμφιβολίες αν θα έπρεπε να χρήσει έναν οι δύο αθλητές ως σημαιοφόρους, στο τέλος... αναγκάστηκε να στείλει δύο. «Εγινε μεγάλη συζήτηση εάν πρέπει να είναι ένας ή δύο και τελικά ακολουθήθηκε η προσταγή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής για δύο Σημαιοφόρους ακολουθώντας το πνεύμα των καιρών και τηρώντας την προσπάθεια για ισότητα των φύλων» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΟΕ Σπύρος Καπράλος, σε μία τοποθέτηση που, συγγνώμη αλλά, δεν δείχνει πως όλα τα μέλη ασπάζονται είτε τη λογική των δύο σημαιοφόρων είτε την ισότητα των δύο φύλων. Αν δεν ισχύει αυτό, τότε η διατύπωση είναι εντελώς λάθος και αφήνει σκιές.

Πάμε τώρα στην επιλογή των αθλητών. Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι υποχρεωτική η παρουσία όλων των αθλητών στην τελετή έναρξης και στην παρέλαση. Τι σημαίνει αυτό; Πως κάποιος αθλητής ιεραρχώντας τις προτεραιότητές του, έχει το δικαίωμα να μην παραβρεθεί. Ακόμα και αν του έχει προταθεί να κρατά τη σημαία και να είναι ο πρώτος που θα μπει στην τελετή. Είπαμε είναι προτεραιότητες και ο καθένας τις ιεραρχεί αναλόγως.

Ο Μίλτος Τεντόγλου για παράδειγμα, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους αθλητές παγκοσμίως, αρνήθηκε «ευγενικά» (όπως ενημέρωσε επίσημα η ΕΟΕ, γιατί) «για να μην αλλάξουν το πρόγραμμα της προετοιμασίας». Το ίδιο ισχύει και για την Κατερίνα Στεφανίδη. Είναι δηλαδή οι δύο αθλητές που ενδεχομένως βάσει επιδόσεων και αξίας, στο τέλος των Αγώνων, να έχουν πανηγυρίσει ένα ακόμη ολυμπιακό μετάλλιο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...

Με όλο τον σεβασμό, όμως, στην προσπάθεια τους και στα όσα πετυχαίνουν κάθε φορά που βρίσκονται στα στάδια, η δικαιολογία όσο (αγωνιστική) βάση κι αν έχει, μοιάζει εντελώς έξω από το ίδιο το πνεύμα των Αγώνων. Οι αθλητές βρίσκονται εκεί εκπροσωπώντας τη χώρα τους. Άρα είναι συνειδητοποιημένα μέλη μιας εθνικής αποστολής. Τι πιο σημαντικό λοιπόν -για ένα συνειδητοποιημένο μέλος- να είναι εκείνο που θα κρατά τη σημαία την ώρα που όλος ο πλανήτης θα παρακολουθεί την Τελετή;

Αντ' αυτών, τη σημαία της ελληνικής αποστολής θα κρατούν δύο άλλοι αθλητές, που τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει την αναγνωρισιμότητα, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας. Από τη μία ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ενδεχομένως ο πιο αναγνωρίσιμος Έλληνας (όχι μόνο αθλητής) στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε χορηγούς, απολαβές, επιδραστικότητα σε νεαρούς αθλητές. Είναι ένα από τα πρόσωπα που έχουν συνεχώς, όπου και αν είναι, τα βλέμματα πάνω του. Και πέρα από τους συμβολισμούς της επιλογής, είναι σημαντικό για τη «βιτρίνα» ένας τέτοιος τεράστιος αθλητής να κρατά τη σημαία.

Και μια και μιλάμε για την επίσημη ανακοίνωση της ΕΟΕ, σε αυτή αναφερόταν πως «λήφθηκε υπόψη και το πρόγραμμα των αθλητών και των αθλητριών που αγωνίζονται την επόμενη ημέρα, προκειμένου να μην ταλαιπωρηθούν πριν από τους αγώνες τους». Πληροφοριακά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στις 26 Ιουλίου θα πρέπει να είναι στο Παρίσι για την τελετή που διαρκεί αρκετές ώρες, ενώ την επόμενη ημέρα κάνει πρεμιέρα η Εθνική μπάσκετ στο Λιλ. Αντίθετα τα αγωνίσματα του Στίβου αρχίζουν τον Αύγουστο...

Δίπλα του μια αθλήτρια, που γνώρισε τη δημοσιότητα σε μεγάλη ηλικία. Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη που έχεi επιλέξει να ζει, να βιοπορίζεται και να προπονείται, στην Καρδίτσα αποτελεί μία από τις πιο συμπαθείς -στο ευρύ κοινό- παρουσίες της ελληνικής αποστολής. Είχε σταματήσει τον πρωταθλητισμό αλλά επέστρεψε δριμύτερη και οι επιτυχίες άρχισαν να έρχονται η μια μετά την άλλη. με συμμετοχές σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις την τελευταία δεκαετία, έχει στο παλμαρέ της κάτι που κανείς άλλος Έλληνας αθλητής δεν έχει καταφέρει, να κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια, σε δύο διαφορετικές κατηγορίες αγωνισμάτων, στο ίδιο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα!

Τα παραπάνω δεν είναι μομφή προς τους αθλητές που αρνήθηκαν (ευγενικά, το είπαμε), άλλωστε όλοι περιμένουμε να τους δούμε να αγωνίζονται και να κερδίζουν εκείνο το οποίο θα αξίζουν. Αλλά όπως και να το κάνουμε οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι γκαλά, είναι άλλο το πνεύμα, είναι άλλη η υστεροφημία. Και πολλές φορές η συμμετοχή (γενικά) είναι πιο σημαντική από την επιτυχία. Ή τουλάχιστον έτσι ήταν...

ΥΓ: Η ανθρωποφαγία στα ΜΚΔ για την ενδεχόμενη επιλογή της Μαρίας Σάκκαρη, δείχνει πόσο δηλητηριασμένος λαός είμαστε πλέον.

ΥΓ1: Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο σπάει και ένα άλλο ταμπού, είναι ο πρώτος σημαιοφόρος από ομαδικό άθλημα.

ΥΓ2: Πώς γίνεται και δεν έχει υπάρξει ποτέ εκπρόσωπος πισίνας στους σημαιοφόρους είναι πραγματικά μια μεγάλη απορία. Πάντως έχουν γίνει σημαιοφόροι στο παρελθόν πέντε ιστιοπλόοι.

Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.